Ζωγράφου: 10 λόγοι που αγαπάμε τη συγκεκριμένη γειτονιά της Αθήνας
1. Είναι ίσως η διασημότερη φοιτητοπεριοχή της Αθήνας. Στο πιο ανηφορικό σημείο της βρίσκονται δύο από τα μεγαλύτερα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας, το ΕΚΠΑ και το Πολυτεχνείο. Φοιτητές από κάθε περιοχή της Ελλάδας συγκεντρώνονται στις δικές τους «πολιτείες», την Πανεπιστημιούπολη (1.300 στρεμμάτων) και την Πολυτεχνειούπολη (900 στρεμμάτων), που ξεκίνησε να χτίζεται το 1956, σε έκταση που παραχώρησε το Υπουργείο Γεωργίας και ολοκληρώθηκε το 1965.
2. Είναι από τις πιο ζωντανές γειτονιές. Οι καφετέριες και τα φαγάδικα δεν είναι ποτέ άδεια. Τα τραπεζάκια τους γεμάτα παρέες που διαβάζουν ή παίζουν επιτραπέζια. Σε πολλά από αυτά γίνονται μουσικές βραδιές. Oι εστίες φιλοξενούν κάθε εβδομάδα και διαφορετικό πάρτι, τα laundrys μένουν ανοιχτά μέχρι τα μεσάνυχτα.
3. Δεν έχει χάσει την αίσθηση της «γειτονιάς». Τα μισά διαμερίσματα στις πολυκατοικίες απευθύνονται στους φοιτητές και στα υπόλοιπα μένουν οικογένειες και ηλικιωμένοι, που ποτίζουν τις γλάστρες τους κάθε πρωί, γυρνάνε φορτωμένοι με ζαρζαβατικά από τη λαϊκή και κάνουν τους ορόφους να μυρίζουν γιαχνί. Κάθε πρωί ο κλασικός ήχος «Περνάει ο παλιατζής... όλα τα παίρνει ο παλιατζής, παλιά σίδερα, παλιές μπανιάρες...»
4. Για τα διπλά ονόματα στις πλατείες της, όπως πλατεία Αγίου Θωμά ή πλατεία Γουδή, Πλατεία Καγγέλη ή Πλατεία Μάχης της Κρήτης, με πιο ξακουστή την Πλατεία Αλεξανδρή που όλοι αποκαλούν πλατεία Γαρδένιας, με τους παλαιότερους να λένε πως κάποτε η πλατεία ήταν όντως γεμάτη γαρδένιες που της έδωσαν το όνομά της.
5. Γιατί χωρίζεται σε πολλές μικρότερες γειτονιές, το Νέο Ζωγράφου, το Παλιό, το Γουδί και τα Άνω Ιλίσια, που κάθε μια έχει τη δική της ομορφιά, όλες όμως έχουν κοινό τα στενά πεζοδρόμια και τα ανηφορικά δρομάκια που μπορεί κάποια στιγμή να γίνονται κατηφόρες αλλά να παρκάρεις δεν βρίσκεις ποτέ. Τον καιρό της οθωμανικής αυτοκρατορίας, όλες οι γειτονιές του Ζωγράφου μαζί λέγονταν Κουπόνια, πιθανότατα επειδή το 1793 μοιράστηκαν τα κτήματα του Υμηττού, με κάθε Οθωμανό να παίρνει έξι κουπόνια.
6. Γιατί μπορεί να μην έχει μετρό αλλά το εξυπηρετεί ίσως το θρυλικότερο λεωφορείο-«ακορντεόν» της Αθήνας, το 608, που ξεκινά από το Γαλάτσι, διασχίζει όλο το κέντρο και καταλήγει στα Πανεπιστήμια, ασφυκτικά γεμάτο κυρίως την περίοδο της εξεταστικής.
7. Γιατί προσωπικότητες από κάθε τομέα έχουν συνδεθεί με την περιοχή, ανάμεσά τους η Μαρίκα Κοτοπούλη, ο ζωγράφος Γιώργος Γουναρόπουλος, ο Νίκος Κούρκουλος, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο Σταμάτης Κόκοτας και ο καθηγητής Δημήτρης Νανόπουλος.
8. Για τα κτίρια ορόσημα που είναι ιδιαίτερου κοινωνικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος, όπως το διατηρητέο θέατρο Ποταμίτη που αυτό το διάστημα αναπαλαιώνεται, η περιβόητη Βίλα Ζωγράφου που τελούσε για χρόνια υπό κατάληψη και πλέον ανήκει στον Δήμο ως πολιτιστικός χώρος, η Βίλα Κοτοπούλη, ένα ελβετικό σαλέ στην καρδιά του Ζωγράφου, από τα πρώτα εξοχικά των Αθηναίων, και η κίτρινη έπαυλη με τα μοβ πατζούρια, σήμα κατατεθέν ολόκληρης της οδού Κερασούντος. Αλλά και το κτίριο της παλιάς φοιτητικής εστίας δίνει τη δική του ξεχωριστή πινελιά με τα πολύχρωμα μπαλκονάκια που έχουν στεγάσει αμέτρητα φοιτητικά όνειρα.
9. Διαθέτει κρυμμένα λιλιπούτεια πάρκα τσέπης όπως αυτό στην οδό Μαικήνα ή στην οδό Ισοκράτους, λίγο πιο γνωστά όπως το παρκάκι της Πολυτεχνειούπολης, της Σεβαστείας και το πάρκο Ειρήνης, αλλά και μεγάλα άλση για δραστηριότητες όπως το μητροπολιτικό άλσος Γουδή και το αχανές εσωτερικό της Πανεπιστημιούπολης που φιλοξενεί αθλητικές εγκαταστάσεις για όλους.
10. Γιατί συγκεντρώνει μερικά από τα λιγότερα mainstream αλλά εξίσου ιδιαίτερα μουσεία, όπως το μακάβριο Εγκληματολογικό Μουσείο στο Γουδί, το Ζωολογικό Μουσείο της Πανεπιστημιούπολης, το Μουσείο Παλεοντολογίας και το Μουσείο Πετρωμάτων που βρίσκονται επίσης στην Πανεπιστημιούπολη, το Μουσείο-Εργαστήριο Γιάννη Παππά που συνεργάζεται με το Μουσείο Μπενάκη, το Μουσείο με τα έργα τέχνης του Γουναρόπουλου και το Μουσείο της Μαρίκας Κοτοπούλη.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
