Balcony Stories: Η ηθοποιός Εβελίνα Παπούλια μας μιλάει από το μπαλκόνι της

Balcony Stories: Εβελίνα Παπούλια, ηθοποιός, χορεύτρια, μητέρα. Κρατάει παιδικές φιλίες από τις παράγκες της Βουλιαγμένης

Με λένε Εβελίνα Παπούλια. Βαφτισμένη Ευαγγελία… παρατσούκλι Βαγγέλης ή you are tsaboukas. Αγοροκόριτσο μέχρι τα 15 μου και αυτό λόγω δυναμισμού, υπερκινητικότητας σκανταλιάς και υπεράσπισης του δικαίου (πολλές φορές ρίχνοντας και καμία φάπα αν κάποιος εκτροχιαζόταν).

Από τότε μέχρι τώρα έχουν αλλάξει πολλά πράγματα… αλλά ένα έχει μείνει σταθερό και αναλλοίωτο. Είμαι αεικίνητη και πολυπράγμων. Κάποιοι με ξέρουν ως ηθοποιό αλλά έχω σπουδάσει και χορό και τραγούδι. Έχω πάρει δίπλωμα breath work και τις ελεύθερες ώρες μου φτιάχνω έπιπλα. Τα ζωγραφίζω να τρίβω και γενικότερα είμαι fun του Upcycling χρόνια τώρα!

Είμαι ευγνώμων που ο θεός μου έδωσε την δυνατότητα να μη βαριέμαι τον εαυτό μου και να ανακαλύπτω συνεχώς νέα πράγματα που θέλω να γνωρίσω στη ζωή μου για να μπορώ να την περνάω πιο ευχάριστα και όχι μονότονα. Άλλωστε έχω έναν χαρακτήρα που μετά την ένταση της ημέρας το μόνο που με κάνει χαρούμενη και γεμάτη, είναι να γυρίζω σπίτι να αράζω στον καναπέ και να νιώθω αυτή τη γλυκιά κούραση… την κούραση που το μυαλό σταματά να σκέφτεται. Όλα τα πάω στο 166… Δηλαδή πριν με πάρουν σηκωτή κατεβάζω τις μηχανές και μπαίνω στο mute. Διαλογίζομαι κάνω Γιόγκα και είναι η στιγμή που δεν χρειάζεται να μιλάω… Μεγάλη υπόθεση για εμένα η σιωπή!

Διαλογίζομαι κάνω Γιόγκα και είναι η στιγμή που δεν χρειάζεται να μιλάω… Μεγάλη υπόθεση για εμένα η σιωπή!

Αυτό όμως που κάνει επανεκκίνηση στον σκληρό μου δίσκο είναι όταν ρεμβάζω και βρίσκομαι στην θάλασσα. Εκεί επαναφορτίζονται οι μπαταρίες μου. Η φύση είναι η ψυχοθεραπεία μου. Ποτέ δεν θα μου πει ψέματα για τον εαυτό μου! Είναι η χαρά στη ζωή μου και όλα μου τα μελλοντικά όνειρα βρίσκονται εκεί… εκεί που νιώθω άνθρωπος στην ολοκληρωμένη του μορφή. Εκεί που η καλημέρα δεν είναι τυπική αλλά πιάνει τόπο!

Είμαι για τα πάντα ευγνώμων. Κάθε τι που έχω καταφέρει στη ζωή μου πιστεύω πως έχει προέλθει από πολύ δουλειά κόπο και απέραντη ευγνωμοσύνη τόσο για τις άσχημες όσο και για τις όμορφες στιγμές

Όχι ότι δεν βρίσκεις ανθρωπιά και νοιάξιμο και ενδιαφέρον στην πόλη. Βρίσκεις… αλλά σπάνια. Τόσο σπάνια που πολύ συχνά μνημονεύω με την κόρη μου ένα σπάνιο παιδί που μας βρήκε ταξί ένα απόγευμα στο Σύνταγμα γιατί έβρεχε καταρρακτωδώς και είχαμε γίνει παπί. Πάντα του στέλνω τις ευχές μου. Πραγματικός τζέντλεμαν ιππότης! Πόσο θα ήθελα να είχα την δυνατότητα να ήξερα ποιος ήταν. Να τον ευχαριστήσω ξανά και ξανά. Πάντως κάθε φορά που βρέχει έρχεται στο μυαλό μου και κάθε φορά του στέλνω τις ευχές μου για να τον έχει ο Θεός καλά. Ξέρω ακούγομαι σαν γιαγιά αλλά με την ευγνωμοσύνη έχω μια πολύ αγαπημένη σχέση.

Είμαι για τα πάντα ευγνώμων. Κάθε τι που έχω καταφέρει στη ζωή μου πιστεύω πως έχει προέλθει από πολύ δουλειά κόπο και απέραντη ευγνωμοσύνη τόσο για τις άσχημες όσο και για τις όμορφες στιγμές. Οι άσχημες με προχώρησαν με έμαθαν, με δυνάμωσαν, με εκπαίδευσαν και τις θεωρώ δώρο απ’ τον θεό. Οι όμορφες με γαλήνεψαν με ευχαρίστησαν με γέμισαν αγάπη και κίνητρο να δίνω με όλη μου την ψυχή…. Γιατί ο θεός μας στέλνει για να δίνουμε και αν δεν δώσουμε εμείς κάποιον άλλον θα αναγκαστεί να στείλει για να βοηθήσει… οπότε γιατί να τον κουράζουμε περισσότερο;

Και τώρα που είπα αγάπη… χωρίς αγάπη δεν λειτουργώ. Όλα γύρω μου θέλω να την εμπεριέχουν είναι το μόνο στοιχείο στη ζωή που μπορεί να διατηρήσει τις σχέσεις πιστεύω…Είτε ερωτικές είτε φιλικές. Αγάπη χρειάζεται και η εργασία για να υποκινήσει την φαντασία και την δημιουργικότητα. Αν δεν αγαπώ τους συναδέλφους μου δεν μπορώ να λειτουργήσω.

Χωρίς αγάπη δεν λειτουργώ. Όλα γύρω μου θέλω να την εμπεριέχουν, είναι το μόνο στοιχείο στη ζωή που μπορεί να διατηρήσει τις σχέσεις

Γι’ αυτό και οι σχέσεις μου κρατούν στο χρόνο. Έχω παιδικούς φίλους που όποτε συναντιόμαστε γινόμαστε τα πιτσιρίκια στις παράγκες της Βουλιαγμένης. Χρόνια αξέχαστα με ελευθερία και πολύ παιχνίδι. Αυτά τα χρόνια ήταν όλα μου τα εφόδια. Όλη μου η ύπαρξη και η κινητήριος δύναμη πως όταν θέλω κάτι πολύ μπορώ να το καταφέρω. Πως όταν δεν το καταφέρνω είναι γιατί πολύ απλά το φοβήθηκα το βαρέθηκα ή γιατί ήθελα την βολή μου. Όχι. Ποτέ δεν έφταιγε κανείς άλλος στις παράγκες… όλοι αναλαμβάναμε το μερίδιο ευθύνης μας συνειδητά.

Πολλοί φίλοι (και άγνωστοι μετέπειτα) αναρωτιόντουσαν γιατί δεν έμεινα Αμερική αφού ήταν ένα από τα όνειρά μου. Αρχικά η βίζα. Γυρίζοντας ζορίστηκα πολύ, ήθελα να ξαναφύγω αλλά η Ελλάδα είχε άλλα σχέδια για εμένα. Πέρα από τις δουλειές η Ελλάδα έχει πάντα ένα κρυμμένο άσσο στο μανίκι. Η Ελλάδα είναι πολυδιάστατη και πολυμορφική σαν τον Έλληνα. Πού θα βρεις άλλη χώρα από την μια να έχει τα πιο όμορφα ήρεμα νερά με θάλασσες και ποτάμια και την άλλη στιγμή να μπορείς να κανείς σερφ στα πιο άγρια και επικίνδυνα κύματα χωρίς όμως να έχεις τον φόβο ότι θα σε φάει καρχαρίας. Από την πόλη μπορείς να φτάσεις στο βουνό και απ’ το βουνό σε λίγα λεπτά στην θάλασσα. Από το χιόνι στην θάλασσα, απ΄ το πλατάνι στο πεύκο…Να δεις χωριουδάκια αλλά και αναπτυγμένους τόπους. Η Ελλάδα είναι λίγο κρασί λίγο θάλασσα και το αγόρι μου. Και εγώ τίποτε άλλο δεν χρειάζομαι σε αυτή τη ζωή πλέον. Μάλλον χρειάζομαι. Κλειστό κινητό και αποχή από τα social. Και πραγματικά το κάνω.

Πολλές φορές νιώθω περήφανη που δεν έχω κανένα εθισμό σε κανέναν τομέα . Όταν νιώσω ότι εθίζομαι σε κάτι… ακαριαία το σταματώ. Δεν θέλω τίποτε να ορίζει την ζωή μου. Δεν θέλω τίποτα να την δεσμεύει ή να γίνομαι έρμαιο κάποιου εθισμού. Θέλω να είμαι πάντα ανεπηρέαστη. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Τους ακούω αλλά δεν εξαρτώμαι ούτε από την άποψη τους (άσχετα αν θα την ενστερνιστώ) ούτε από την διάθεση τους ούτε απ’ το αν θέλω να τους συναναστραφώ περισσότερο γιατί έχω να μάθω πράγματα από αυτούς. Εκεί κάνω βήματα πίσω και γίνομαι θεατής.
Είναι σημαντικό για εμένα πλέον να ακούω την αλήθεια μου την ανάγκη μου και τα ζητούμενα μου. Να σέβομαι και να με σέβονται.Να αγαπώ και να αγαπιέμαι χωρίς να υπάρχει κάποια ανάγκη από κάτω. Απλά να αγαπώ… γιατί έτσι.

Θέλω να κοιμάμαι και να ξυπνάω με ήσυχη την συνείδηση μου ότι στο τέλος της μέρας δεν εκμεταλλεύτηκα κάποιον ή κάποια κατάσταση για να υπάρξω. Θέλω να είμαι αυτόφωτη με όποιο κόστος. Θέλω να αισθάνομαι πάντα μια Πίπη Φακιδομύτη.

Περισσότερες ιστορίες γυναικών στο @balconystories.gr