Kατερίνα Βρανά: Η stand up comedian απαντά σε 33 ερωτήσεις για την Αθήνα
Η λέξη «Ντερμπεντέρισσα» που είναι και το όνομα της solo stand up comedy παράστασής της, η οποία για δεύτερη χρονιά προσφέρει ατελείωτες στιγμές γέλιου, πιστεύει πώς είναι η καλύτερη που υπάρχει. Κάθε φορά που η Κατερίνα Βρανά την αναφέρει γελάει, ενώ υπάρχουν στιγμές που δεν μπορεί να προφέρει καν τη λέξη γι' αυτό και κάνει λογοθεραπεία.
Ξεκινάει μάλιστα την παράστασή της λέγοντας πως δεν αντέχει να τη ρωτάνε πώς αισθάνεται ως γυναίκα κωμικός με αναπηρία. «Τώρα, αυτή η ερώτηση γίνεται σοβαρά; Στην πραγματικότητα δεν έχεις μέτρο σύγκρισης, γιατί δεν είναι ότι έχω ζήσει ως άντρας για να σου πω τις διαφορές. Μπορώ να σου πω μόνο τις εμπειρίες που σίγουρα έχουν να κάνουν με το ότι είμαι γυναίκα, αλλά πιο συχνά έχουν να κάνουν με το ότι είμαι η Κατερίνα. Το να προσπαθείς να τα επικεντρώσεις όλα στο θέμα φύλου πιστεύω πως αντί να βοηθήσει στην ισότητα, δημιουργεί το αντίθετο κλίμα. Στην ουσία είναι σαν να κάνεις highlight τις διαφορές, ενώ αυτό που έχει νόημα είναι να μοιραστούμε την ανθρώπινη εμπειρία» όπως μου λέει. Στην παράσταση εξετάζει πώς αισθάνεται η ίδια ως γυναίκα και ως κωμικός με τα στερεότυπα και τις έμφυλες προκαταλήψεις, πώς και αν η αναπηρία έχει επηρεάσει τον χαρακτήρα της, τη θηλυκότητά της, τη σεξουαλικότητα και το χιούμορ της, ενώ μιλά για όλες εκείνες τις μικρές και μεγάλες χαρές που μπορούν να σου φτιάξουν την ημέρα.
Το σίγουρο είναι πως αν παρακολουθήσεις την παράστασή της θα περάσεις καλά, θα γελάσεις, θα σκεφτείς πως πολλά από τα στερεότυπα είναι σαχλά και μας περιορίζουν χωρίς λόγο, ενώ ζούμε σε μια εποχή που μπορούμε να τα αφήσουμε στην άκρη. Με την Κατερίνα, πέρα από την παράσταση, συζητάμε για τις αθηναϊκές διαδρομές της, τα στιγμιότυπα, αλλά κυρίως την προσβασιμότητα στην πόλη.
Kατερίνα Βρανά: Η stand up comedian απαντά σε 33 ερωτήσεις για την Αθήνα
Τα 3 πράγματα που σου αρέσουν περισσότερο στην πόλη; Μου αρέσει ο καιρός γιατί σου επιτρέπει να κάθεσαι έξω, πράγμα που βολεύει εμάς με τα αμαξίδια, και σίγουρα το φαγητό. Η Αθήνα μου αρέσει απλώς επειδή είναι η πόλη που γεννήθηκα. Για άτομα με αναπηρίες και κινητικά προβλήματα όμως, είναι παλούκι. Γενικά οι Έλληνες δεν το έχουμε και τόσο με το περπάτημα, αλλά δεν υπάρχει και χώρος για να περπατήσεις. Ο λόγος που δυσκολεύομαι είναι γιατί ό,τι θέλω να κάνω εκτός σπιτιού έχει έναν βαθμό δυσκολίας που είναι αχρείαστος.
Τα 3 πράγματα που αν έλειπαν θα έκαναν την Αθήνα λίγο ομορφότερη; Τρία πράγματα που αν έφτιαχναν θα έκαναν την Αθήνα λίγο ομορφότερη είναι η σωστή διατύπωση, νομίζω! Πρώτον τα πεζοδρόμια – αλήθεια, κρίμα πραγματικά για την κατάστασή τους. Όλοι φυσικά έχουμε στον νου μας και εκείνον τον ντελιβερά που πάει ανάποδα σε πεζοδρόμια με το μηχανάκι λόγω των αυτοκινήτων στους δρόμους ή που απλώς παραβιάζει τoν KOK. Οι ανισόρροπες πλάκες, το γεγονός ότι δεν έχεις χώρο, τα αφοδεύματα των σκυλιών που αρκετοί δεν μαζεύουν. Φρίκη αλήθεια, και ιδίως για μια πόλη σαν την Αθήνα που έχει λόφους. Ε φτιάξτε το λίγο.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι πριν την αναπηρία δεν μπορούσα να βγω το βράδυ με τακούνια. Το τακούνι παγιδευόταν στις πλάκες ή στη σχάρα του υπονόμου, οπότε τι έκανα; Φορούσα αθλητικό και αν ήθελα να βάλω τακούνια τα είχα σε μια δεύτερη τσάντα. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα για μένα. Επίσης, θεωρώ πως δεν έχουμε πολλούς πράσινους χώρους για να πας να αράξεις, ενώ τα μέσα μεταφοράς είναι ασχολίαστα. Βασικά πράγματα δηλαδή, αλλά τι να κάνεις... Η οικογένεια, οι φίλοι μου, το κοινό και το φαγητό είναι καλά στοιχεία.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα έκανες αν ήσουν δήμαρχος για μια μέρα; Δεν ξέρω αν μπορώ σε μια μέρα να φτιάξω όλα τα πεζοδρόμια, αλλά εκεί θα επικεντρωνόμουν, σε αυτό το μεγάλο έργο. Πριν την αναπηρία είχα επισκεφτεί τη Ρώμη. Όταν επέστρεψα όντας ανάπηρη δυσκολεύτηκα πολύ και εκεί, γενικότερα ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης θεωρώ πως δεν είναι εύκολα προσβάσιμο για άτομα με αναπηρία. Αυτό που έχει για μένα σημασία είναι να φτιαχτούν οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια. Δεν είμαι αρμόδια για να δώσω εγώ λύσεις, αλλά πρέπει να γίνουν πράγματα. Σκεφτείτε πόσες μαμάδες με καρότσια βλέπετε στο εξωτερικό, στην Ελλάδα τις βλέπεις κυρίως στις παραλίες, σε κάνα πάρκο και στις ταβέρνες.
Η πρώτη δουλειά που έκανες στην Αθήνα; Επειδή σπούδασα στην Αγγλία οι πρώτες μου δουλειές ήταν στο εξωτερικό. Μιλάμε για δουλειές γραφείου – πολύ χρήσιμο γιατί έμαθα excel (γελάει). Στην Αθήνα ήταν η παράσταση «Μαραζώνω στην ξενιτιά» που την έκανα το 2011.
Το πρώτο σου διαμέρισμα στην Αθήνα; Νοίκιασα ένα μικρό διαμέρισμα κάποτε στα Εξάρχεια, όταν δεν είχα βάση και πηγαινοερχόμουν Αγγλία - Ελλάδα - Αυστραλία.
Πού ζεις τώρα; Μετά την αναπηρία ζω στο πατρικό μου, στο εξωτικό Μαρούσι.
Η πιο τρελή αθηναϊκή ιστορία που έχεις ακούσει/ζήσει; Δεν έχω κάποια τρελή ιστορία. Αυτό που λατρεύω στην Αθήνα είναι ότι μπορεί να βγεις με μια φίλη για καφέ και χωρίς να έχεις κανονίσει τίποτα για μετά, να βρεθείς με άλλη παρέα για βραδινή έξοδο, και να γυρίζεις από τις τέσσερις το απόγευμα τελικά στις τέσσερις το ξημέρωμα.
Ο αγαπημένος σου αθηναϊκός ήχος/θόρυβος; Τα κορναρίσματα, αλλά και τα συνθήματα που ακούς όταν παίζουν ποδοσφαιρικό αγώνα σε κάποιο σημαντικό ματς π.χ. στο Ολυμπιακό στάδιο ή στην Αλεξάνδρας. Αυτό που ακούς την οχλαγωγία χωρίς να καταλαβαίνεις τι λένε.
Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον Αθηναίο; Να έχει πιαστεί το τακούνι ή το παπούτσι του κάπου, να έχει πλακωθεί στον δρόμο για το ποιος θα πρωτοπάρει το ταξί και πού θα τον αφήσει. Ποιος δεν έχει δει ταξιτζή να του κάνει ένα τσουπ στον δρόμο και να φεύγει;
Πού αλλού θα μπορούσες ή θα ήθελες να ζήσεις στην Ελλάδα; Θα ήθελα να δω ράμπες παντού, δεν αντέχω αυτά τα σκαλοπατάκια άνευ λόγου. Ίσως στην Κομοτηνή που θεωρείτε η πιο προσβάσιμη πόλη της Ελλάδας, αλλά δεν ξέρω αν θα μπορούσα να μείνω εκεί μόνιμα. Η Θεσσαλονίκη μ’ αρέσει φουλ –ειδικά η Άνω Πόλη– αλλά φυσικά υπάρχει το θέμα της προσβασιμότητας και εκεί. Γενικότερα όμως, οι διαβάσεις θέλουν δουλειά και οι νησίδες ας μην έχουν μόνο φυτά... για τον Θεό. Από εκεί έλειπε το πράσινο δηλαδή; Εκεί θα το χαρούμε;
Το καλύτερο σύνθημα που έχεις δει σε αθηναϊκό τοίχο; Η σιωπή μου προς απαντεγ@.
Ποιο είναι το καλύτερο μέρος για να απομονώνεσαι στην Αθήνα; To δωμάτιό μου.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου εστιατόριο στην Αθήνα; Η Κανέλα που έχει ελληνικό φαγητό, με ένα twist επειδή είναι κοντά στο Γκάζι όπου έπαιζα και λατρεύω τους ανθρώπους εκεί. Θέλω βέβαια πολύ να ψάξω και να βρω εστιατόρια, να ανακαλύψω νέα μέρη, αλλά και λόγω δουλειάς και λόγω έλλειψης προσβασιμότητας δυσκολεύομαι.
Ο μεγαλύτερος αθηναϊκός φόβος σου; Να κολλήσω στην κίνηση.
Αγαπημένη σου αθηναϊκή πλατεία; H Πλατεία Μαβίλη γιατί κάποτε ήταν στέκι. Η Πλατεία Εξαρχείων για τον δικό της παλμό. Και η κεντρική πλατεία της Κυψέλης.
Σε ποιες πόλεις του εξωτερικού έχεις ζήσει; Ένα μειονέκτημα και ένα πλεονέκτημά τους σε σχέση με την Αθήνα; Έχω ζήσει στο Λονδίνο όπου η συγκοινωνία είναι καταπληκτική, αλλά επειδή η πόλη είναι αρκετά μεγάλη βρίσκεσαι δύσκολα με φίλους. Έζησα στη Μελβούρνη η οποία μ’ άρεσε πολύ, αλλά και αυτή είναι αρκετά απλωμένη (οι αποστάσεις είναι τύπου Κηφισιά-Γλυφάδα), αλλά το φαγητό είναι καταπληκτικό και υπάρχει έντονα το ελληνικό στοιχείο. Επίσης, έζησα στην Ινδία που είναι σαν να μένεις μέσα σε μια λαϊκή, έτσι θα την περιέγραφα, γεμάτη κόσμο και όλοι πουλάνε κάτι. Στα υπέρ της είναι ο τρόπος ζωής της μεσαίας τάξης, γιατί υπάρχει τεράστια διαβάθμιση, η κουλτούρα της μοιάζει κάπως με την ελληνική.
Το αγαπημένο σου αθηναϊκό σινεμά, θέατρο, βιβλιοπωλείο, συναυλιακός χώρος; Καθαρά λόγω των παιδικών αναμνήσεων θα διαλέξω το Αθήναιον στην Κηφισίας. Τόσο ως κοινό όσο και ως stand up comedian μου αρέσει το Μικρό Παλλάς. Από βιβλιοπωλεία θα επέλεγα τον Ελευθερουδάκη, ενώ για συναυλιακό χώρο εξαρτάται... Το Θέατρο Βράχων, ο Κήπος του Μεγάρου και η Τεχνόπολη – ανάλογα την περίσταση.
Ένα επίθετο που χαρακτηρίζει ακριβώς τους Αθηναίους; Βιαστικοί και αργοπορημένοι, το αντίθετο των Θεσσαλονικιών.
Ένα επίθετο που δεν ταιριάζει καθόλου στους Αθηναίους; Χαλαροί.
Ποιο είναι το πρώτο αθηναϊκό στιγμιότυπο που θυμάσαι; Να τρώω χώματα στο μετρό στο κηπάκι του Ευαγγελισμού και να μου λένε οι δικοί μου «Σταμάτα επιτέλους να τρως χώμα». Φυσικά θυμάμαι και τότε που τάιζα τις πάπιες στον Εθνικό Κήπο.
Η Κατερίνα λέει πως όταν ήταν μικρή απολάμβαναν να πηγαίνουν στον Λυκαβηττό τα Σαββατοκύριακα με τον αδερφό και τους γονείς της «γιατί μας άρεσε να ανεβαίνουν με το τραμ, τελεφερίκ, οδοντωτό – όπως λεγόταν αυτό τέλος πάντων! Μετά χαζεύαμε τη θέα από ψηλά "Μαμά, κοίτα εδώ! Κοίτα... κοίτα" και οι γονείς μας που καθόντουσαν μας έλεγαν "Τι ωραία! Από εκεί κοίταξες; Για πήγαινε να δεις" και μας είχαν να τρέχουμε πότε από τη μία και πότε από την άλλη ξεκάθαρα για να τους αφήσουμε στην ησυχία τους».
Πώς φαντάζεσαι την Αθήνα σε 50 χρόνια; Ειλικρινά δεν έχω ιδέα. Θα ήθελα απλώς να φτιάξουν τα πεζοδρόμια – δεν το βάζω κάτω όπως βλέπεις.
Τι σου λείπει από την Αθήνα της παιδικής σου ηλικίας; Να ασχολείται κάποιος άλλος με το να βρει πάρκινγκ, να μη με νοιάζει καθόλου.
«Αθηναϊκές» λέξεις που δεν υπάρχουν πια; Ντερμπεντέρισσα.
Ποιος σκηνοθέτης θα ήθελες να γυρίσει μία ταινία για την Αθήνα; Θα ήθελα, από περιέργεια, να δω τι θα έκανε ο Σπίλμπεργκ.
Ποιος Αθηναίος θα γινόταν ο καλύτερος πρωθυπουργός της χώρας; Προφανώς όλοι οι ταξιτζήδες, τι εννοείς; Όλοι όμως!
Αν η Αθήνα ήταν ένα πρόσωπο, ποιο θα ήταν αυτό; Αυτές οι κυρίες μεγάλης ηλικίας που είναι grandes dames και συγχρόνως κατσούφες με φοβερά νεύρα. Αυτές που έχουν ένα μεγαλείο, βρε παιδί μου, και συγχρόνως ξεκατιζιάνονται. Μόλις έχουν βγει από το κομμωτήριο, φορούν μπριγιάν στα αυτιά και λένε «Θυμάσαι τότε το ’50 που ο Κωνσταντίνος...» και ταυτόχρονα βρίζουν κάποιον στον δρόμο. Το πρόσωπο της Αθήνας έχει μια γκλαμουριά και ταυτόχρονα μια κατινιά φανταστική.
Τι θα πρωτοέδειχνες στην πόλη σε έναν ξένο καλεσμένο σου; Τον Λυκαβηττό, τον Παρθενώνα (κλασικά), το Μοναστηράκι, την Πλάκα. Μετά θα τον πήγαινα παραλιακά και ίσως Κεραμεικό, Γκάζι, Μεταξουργείο. Έχεις πολλά να δείξεις στην Αθήνα... Και στο τέλος μια Κηφισιά να στανιάρει.
Μια συναυλία στην Αθήνα που δεν θα ξεχάσεις ποτέ; Έχω πολύ καιρό να πάω σε συναυλία, μπορεί και να έχει περάσει ένας αιώνας. Θυμάμαι τα μέρη συνήθως και όχι τις συναυλίες. Είχα πάει στο Θέατρο Βράχων και είχα περάσει τέλεια. Πιθανότατα τραγουδούσε η Αρβανιτάκη. Δεν θα ξεχάσω και μια συναυλία στον Λυκαβηττό που είχα πάει. Έπαιζε ένα συγκρότημα – φυσικά δεν θυμάμαι ποιο.
Ποιος μουσικός δικαιούται να γράψει το σάουντρακ της Αθήνας; Όλοι επιβάλλεται να δοκιμάσουν να γράψουν κάτι για την Αθήνα και μετά εμείς θα διαλέξουμε.
Ο αγαπημένος σου περίπατος-βόλτα στην Αθήνα; Τώρα πια δεν έχει περίπατο. Παλιά μου άρεσε να περπατάω από το Μέγαρο μέχρι το Σύνταγμα, το Μοναστηράκι και τα στενά εκεί γύρω. Γενικά μου άρεσε να χάνομαι από Κολοκοτρώνη και κάτω Αιόλου, Αθηνάς, πλατεία Ειρήνης. Τώρα δεν πάω, δεν μπορώ και δεν θέλω. Με το αμαξίδιο αυτά τα μέρη είναι απαγορευτικά.
Αγαπημένη διαδρομή με το αυτοκίνητο στην Αθήνα; Δεν έχω αγαπημένη διαδρομή. Μου άρεσε παλιά να πηγαίνω μεσημέρι Κυριακής παραλιακή με το αμάξι και να χαζεύω τη θάλασσα.
Τι σε ζορίζει και τι σε χαλαρώνει στην Αθήνα; Τίποτα ή πιθανότατα η θέα από τον Λυκαβηττό.
Πληροφορίες για την παράσταση Κατερίνα Βρανά - Ντερμπεντέρισσα Έναρξη 21:00, Διάρκεια 75’ Arch Club Κωνσταντινουπόλεως 111, Βοτανικός Παραγωγή: HAH Comedy / TMR Entertainment Group *Ο χώρος είναι προσβάσιμος σε ΑμεΑ.
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
15°
