Σε βλέπω να εξευγενίζεσαι, ω Κυψέλη

Σε βλέπω κάθε μέρα και πιο εξευγενισμένη, ω καλή μου Κυψέλη. Η αλήθεια είναι ότι είσαι μια γειτονιά συνεκδοχή του αθηναϊκού κέντρου. Αρχικά, τον 19ο αιώνα, ήσουν ζαρζαβατικά και μελίσσια. Μετά έγινες σταδιακά κυρία, αστή, με τα ψηλοτάβανά σου, με τα νεοκλασικά σου, με τα δωμάτια υπηρεσίας στα ευρύχωρα ρετιρέ σου. Στη συνέχεια έγινες glam: με τα κλαμπ σου, με τα σελέμπριτι, με τα ξενύχτια σου. Κάποια στιγμή βέβαια πήρες την κατηφόρα τη μεγάλη, ασορτί με την Ελλάδα. Οι αστές κυρίες ανεβήκανε στην Κηφισιά γιατί δεν ένιωθαν καλά οι λευκές γούνες τους με τόσους μαύρους δίπλα τους. Τα σπίτια εγκαταλείφτηκαν, πουλήθηκαν μπιρ παρά, νοικιάστηκαν σε μετανάστες. Η βασίλισσα Φωκίωνος έγινε κοινή θνητή, οι σελέμπριτις μετακόμισαν στο Κολωνάκι, απέσβετο και λάλον ουίσκι. Very risky η γειτονιά, βλέπεις…

Και ξαφνικά η Ελλάδα μας μπήκε στην τροχιά της ανάπτυξης. Ανεστήθης κι εσύ εκ του κοινωνικού τάφου. Τα διαμερίσματα άρχισαν σιγά σιγά να αγοράζονται, η πανίδα σου άρχισε να γίνεται πιο λευκή, πιο καλλιτεχνική, πιο νεανική, πιο χιπ. Σε χρόνο μηδέν μάλιστα οι τιμές ανέβηκαν κατακόρυφα, οι παλιοί σου φίλοι εξωπετάχτηκαν απ’ τα σπίτια τους, στα σκουπίδια αραδιάστηκαν οι παλιοί καναπέδες και τα σάπια στρώματά τους. Τα σπίτια βάφτηκαν, σενιαρίστηκαν –κουφώματα αλουμινίου, παρκέ laminate, κουζίνες ΙΚΕΑ–, τα τέλεια Airbnb. 

Όλα άλλαξαν, καλή μου Κυψέλη, εκτός από ένα: παραμένεις ακόμα και σήμερα συνεκδοχή της χώρας. Κοίτα αυτό το πορτρέτο σου: η διαβόητη ανάπτυξη ήρθε. Αυτό που χτες ήταν πολυκατοικία του ’60 με το φαρμακείο της γειτονιάς μας στο ισόγειο, γκρεμίστηκε εν τω μέσω της νυκτός για να κατασκευαστούν νέα πολυτελή διαμερίσματα ανοικονόμητης τιμής. Ο άστεγος που κοιμάται στο πεζοδρόμιο συμβολίζει εμάς όλους που βλέπουμε τη γειτονιά να αναπτύσσεται πετώντας τους ανθρώπους της στον δρόμο σαν παλιά στρώματα.