Πού πάνε οι zoomers της Αθήνας όταν βγαίνουν;

«Οι νέοι δεν ξέρετε να περνάτε καλά», «Εμείς στα νιάτα μας...», «Τα παιδιά σήμερα δεν χορεύουν έξω, όλα πάνω από ένα κινητό», «Στα 80s και στα 90s όλοι ήταν έξω, πίναμε, καπνίζαμε, χορεύαμε, διασκεδάζαμε». Αυτά ακούμε όλη την ώρα από ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας. Φυσικά όλοι έχουν δικαίωμα να αναπολούν τα νιάτα τους, καταντάει όμως και κάπως κουραστικό να ακούς διαρκώς μια μίρλα για τον τρόπο που διαλέγεις να διασκεδάσεις σήμερα από όσους ζήσανε την υπερβολή των κλαμπς στα φαντασμαγορικοϋπέρλαμπρα (τα κρεντιτς για τη λέξη στον φίλο μου τον Νικόλα, γεια σου Νικόλα) 90s και τώωωωρα πάνε αυτά, οι νεότεροι μπορούμε να υπομείνουμε στωικά τη μίζερη διασκέδασή μας.

Είναι όμως αλήθεια όλο αυτό; Η μέχρι τώρα περιήγησή μου στην αθηναϊκή νύχτα δεν το επιβεβαιώνει. Περνάμε φανταστικά. Με λιγότερες εξόδους; Γιατί όχι; Με λιγότερο αλκοόλ; Φυσικά. Οι σημερινοί νέοι διοργανώνουν διαρκώς ρεφενέ σπιτόπαρτα για να εξοικονομήσουν χρήματα και βγαίνουν πιο μαζεμένα. Τα 20s της Αθήνας πάντως σήμερα είναι εντελώς “roaring” και το αθηναϊκό νάιτ λάιφ βρίσκεται σε πλήρη άνθιση, έχοντας επανέλθει πλήρως στα προ-κόβιντ επίπεδα. Μια από τις πιο διαδεδομένες τάσεις είναι τα διάφορα θεματικά πάρτι. Ατομικότητες, συλλογικότητες, μικρές παρέες οργανώνουν δικά τους event, το καθένα με την αισθητική, τη μουσική και στα μέρη που επιλέγει το ή τα άτομα που το διοργανώνουν. Για να τεκμηριώσω όσα γράφω ακολουθήσαμε, μαζί με τον φωτογράφο Χάρη Χατζηγιάννη, για δύο βράδια έξω δύο DJs, την Έλενα (aka Domino), που διοργανώνει τα πάρτι “TECHNOSTERON”, την Ντιάνα (aka Ananova), που παίζει συχνά μαζί με την Έλενα, ένα clubkid (που είναι και συνεργάτης του τεύχους), τον Θανάση, και την drag queen, Tammy Tsanaka, η οποία τον τελευταίο χρόνο συνδιοργανώνει τα πολύ επιτυχημένα πάρτι “Barbie Psychanella”.

TECHNO ΓΙΑ ΠΟΛΛΕΣ

Φτάσαμε στην Death Disco, όπου γινόταν το “TECHNOSTERON” εκείνο το βράδυ γύρω στη μία και τέταρτο. Η Domino κανόνιζε κάποιες τελευταίες λεπτομέρειες με ένα από τα παιδιά που έπαιζαν μουσική αμέσως μετά. «Ερχομαι σε 5 λεπτά, η Ananova είναι έξω με παρέα, παίζει δεύτερη απόψε». Μπήκαμε για να πάρουμε κάτι να πιούμε και να κόψουμε κίνηση. Ο κόσμος των τέκνο πάρτι είναι ένα μέρος όπου μουσική και περιπέτεια μπλέκονται. Συγκεντρώνονται διαφορετικά άτομα από πολύ διαφορετικά κοινωνικά υπόβαθρα για να αφεθούν στους άλλοτε μελωδικούς κι άλλοτε μονότονους ήχους ενός πολύ ιδιαίτερου είδους μουσικής γεμάτου γρήγορα μπιτ και μιας ατμόσφαιρας σκοτεινής και χορευτικής. Το πάρτι αυτό δεν αποτελούσε εξαίρεση. Μέσα έβλεπε κανείς από κλασικές φάτσες κόσμου που ακούει τέκνο μέχρι τουρίστες ή τυπάκια από το κολλέγιο. Όλοι ένα με τη μουσική, τα φώτα και τον χορό.

«Θα έπρεπε να βάλετε μια επιγραφή που θα λέει “Εγκαταλείψτε κάθε ελπίδα εσείς που εισέρχεστε εδώ”!. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην αγαπήσει ή έστω να κατανοήσει καλά αυτό το είδος μουσικής, όποιος έρχεται στα πάρτι σας», λέω στην Domino βγαίνοντας. Γελάει, καθόμαστε στο πεζοδρόμιο και τα κορίτσια ξεκινούν να μου διηγούνται πώς έμπλεξαν με την ηλεκτρονική μουσική και πώς η μια αποφάσισε να οργανώσει δικά της πάρτι.

DOMINO & ANANOVA: ΔΥΟ DJS ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ

Ananova: Η νύχτα στην Αθήνα είναι ανάλογα με τη φάση του καθένα.

Αν μιλήσουμε για ραπ/τραπ είναι άλλο πράγμα, αν μιλήσουμε για τέκνο είναι επίσης εντελώς άλλο πράγμα. Κάθε φάση σου δίνει κάτι άλλο: μια εντελώς διαφορετική εμπειρία. Εγώ ξεκίνησα, όταν ήρθα στην Αθήνα από την Ιτέα, να πηγαίνω σε μέρη που έπαιζαν ραπ, όπως το Studio 24. Μου άρεσε και η τέκνο, αλλά δεν ήξερα ούτε πώς, ούτε πού να την ακούσω. Όταν έρχεσαι στην Αθήνα από την επαρχία δεν ξέρεις πού πάνε τα τέσσερα. Έμαθα όμως και κάπου εκεί άρχισα να ξενερώνω με το «έξω» όπως συμβαίνει στην Αθήνα.

Domino: Στην αρχή βέβαια όλα σου φαίνονται μαγικά. Βγαίνεις και ξαναβγαίνεις, νομίζεις ότι όλοι και όλα είναι γαμάτα.

Ananova: Ξεκίνησα να παίζω στο σπίτι μου, μόνη μου, 10 Φεβρουαρίου του 2021. Το θυμάμαι σαν σήμερα. Με την Domino γνωριστήκαμε ως εξής: είχα κάνει match με έναν τυπά στο Tinder και έπαιζε κι αυτός, ήταν παραγωγός βασικά και τον ρώταγα διάφορα τεχνικά πράγματα, όπως τι κονσόλα να πάρω, επειδή μου αρέσει να παίζω, του είπα πως τώρα ξεκινάω δειλά-δειλά κι αυτός μου είπε πως έχει μια φίλη η οποία έχει την τάδε κολεκτίβα. Την έκανα φόλοου στο ίνστα, με έκανε μπακ, δεν αρχίσαμε να μιλάμε από την πρώτη στιγμή. Σε άκυρη φάση απαντήσαμε η μία σε στόρι της άλλης ή κάτι τέτοιο, τέρμα ράντομ. Έτσι ξεκίνησε όλη η φάση, της έλεγα για τη σκηνή, μου έλεγε πώς το βλέπει, της έλεγα και εγώ τη γνώμη μου και τα παράπονά μου από τη φάση, που δεν είχα ξεκινήσει καν να παίζω ακόμα, μόνο ρέιβερ ήμουν. Η Έλενα έπαιζε ήδη 1-1,5 χρόνο. Έτσι δέσαμε. Μέσω μηνυμάτων.

Domino: Στο Γεωπονικό πάθαμε έρωτα η μία με την άλλη. Προφανώς ξέραμε ότι ταιριάζαμε, αλλά τότε παίξαμε πρώτη φορά. Ήταν στο Indie Free Festival, Οκτώβρη του 2022 συνέβη αυτό. Εκεί είχε δύο σκηνές με πάρα πολύ κόσμο. Αρχικά παίζαμε για 50-80 άτομα και ξαφνικά παίξαμε για 8.000 κόσμο και στις δύο σκηνές. Κόσμος που έδειχνε φανερά να διασκεδάζει.

Το μαγικό που συμβαίνει είναι πως, όταν τελειώσει το πάρτι, νιώθω ελαφρύτερη. Μετά το πάρτι που έκανα, από την υπερένταση, την ικανοποίηση και την ευτυχία έκανα να κοιμηθώ δύο μέρες. Ήταν τόσο ωραίο που την ώρα που έπαιζα τρίπαρα, ούσα εντελώς νηφάλια. Δεν έβλεπα τίποτα που δεν είχε σημασία, τίποτα που να μπορούσε να με αποσπάσει. Ήμουν εγώ και η μουσική. Δεν υπήρχε κανείς. Σαν να έκανα πάρτι μόνη μου.

Έλενα: Ναι, γι’ αυτό περνάει και ο κόσμος. Η φίλη όμως δεν περνάει.

Ντιάνα: Ναι, γιατί η φίλη εκνευρίζεται όταν την ακουμπάνε άσχετοι. Στο πάρτι αυτό είχα τους τουρίστες όλη την ώρα δίπλα μου, να με ακουμπάνε και πάνω απ’ το κεφάλι μου. Ήταν φουλ ενοχλητικό.

Μιας και τα κορίτσια άρχισαν να μιλούν για αυτά που τις ενοχλούν τους έθεσα την ερώτηση ποιο είναι το πιο ενοχλητικό πράγμα στο αθηναϊκό νάιτ λάιφ κατά τη γνώμη τους.

Ananova: Δεν μ’ αρέσει όταν σου πλασάρουν safe space και αυτό τελικά δεν ισχύει. Δεν μ’ αρέσει που δεν δίνονται ευκαιρίες στα νέα άτομα. Να παίξουν μουσική, να δημιουργήσουν κ.λπ.

Domino: Και ας μην ξεχνάμε ότι το safe space δεν σημαίνει μόνο να είναι queer friendly και no harassment και «α, τι ωραία που περνάμε». Όλα αυτά είναι σημαντικότατα, αλλά όταν είσαι διοργανωτής event, πάρτι κ.λπ. και έχεις προσωπικό, το έχεις εκπαιδεύσει να χειρίζεται ένα περιστατικό π.χ. παράκρουσης από αλκόολ ή ουσίες; Τα έχει αυτά η νύχτα, μην κοροϊδευόμαστε. Ξέρει ένας που δουλεύει νύχτα πώς να βοηθήσει έναν άνθρωπο που έχει χάσει το μέτρο; Εκπαιδεύεις την πόρτα, το προσωπικό του μπαρ; Αυτά είναι πράγματα σημαντικά και λείπουν, νομίζω.

Μη λέμε όμως μόνο τα αρνητικά. Το βράδυ στην Αθήνα είναι συναρπαστικό. Σε ό,τι αφοράς εμάς, ψαχνόμαστε για queer spaces, για drag shows, για ballrooms. H Rave και techno σκηνή που γουστάρουμε εμείς, όπως την είδες και στο πάρτι μας, δεν νομίζουμε ότι υπάρχει αλλού.

Το πιο ωραίο πράγμα για τα κορίτσια που παίζουν μουσική είναι, όπως μου λένε «όταν κατορθώνεις να συντονίζεσαι με το κοινό και γίνεστε ένα».

Και μην ξεχνάς, συμπληρώνει η Domino στο τέλος της κουβέντας μας: «Κάποιοι κάνουν έρωτα με την techno. Μην τη σνομπάρετε».

Ξαναμπαίνω στο πάρτι για να σύρω έξω τον Θανάση. Είναι από τα καλύτερα clubkids που ξέρω. Ξέρει να περνάει καλά και έχει στιλ στο ντύσιμο και στον χορό. Ξεκίνησε να βγαίνει νύχτα έξω το 2019, λίγο πριν τις καραντίνες. «Η επιλογή γίνεται ανάλογα με την παρέα, αν υπάρχει καλή παρέα, πάω οπουδήποτε, κυριολεκτικά οπουδήποτε. Προτιμώ βέβαια techno και γενικότερα ηλεκτρονική μουσική. Η πρώτη φορά που πραγματικά απόλαυσα νάιτ λάιφ ήταν το ’21, φθινόπωρο, μετά τις καραντίνες που έγινε το πρώτο μετα-κοβιντ Q Reclaim. Ήταν η πρώτη φορά που πέρασα καλά μόνος μου. Πήγα με παρέα αλλά δεν πέρασε κι όλη η βραδιά μαζί τους. Πήγαμε εκεί για το πάρτι, προέκυψε και η μουσική. Εκεί κατάλαβα για πρώτη φορά πως περνώ και μόνος μου καλά. Και ήταν απελευθερωτικό το ότι βρήκα ένα είδος μουσικής και ένα είδος διασκέδασης που μπορούσα να απολαύσω. Νομίζω ότι η techno, ως είδος, δεν έχει να κάνει με τους άλλους τριγύρω αλλά αποκλειστικά με εσένα και πώς εσύ μπορείς να το βιώσεις μόνος σου. Η μουσική αυτή, καθώς δεν τραγουδιέται, έχει να κάνει περισσότερο με το πώς θα ξεκλειδώσεις το σώμα σου και πώς θα νιώσεις εσύ ωραία και ελεύθερα να απολαύσεις τον χορό και την ατμόσφαιρα». Έτσι συνέβη και σ’ αυτό το πάρτι. Βγήκαμε έξω και έπρεπε να φορέσουμε γυαλιά ηλίου. Ήταν πρωί και εμείς είχαμε για περισσότερες από πέντε ώρες γίνει ένα με τη μουσική, μόνοι μας, με αγνώστους, μέσα σε χνώτα, καπνό, φώτα και ιδρώτα.

BARBIE ΨΥΧΑΝΕΛΛΑ & TAMMY TSANAKA

Στο Ρομάντσο φτάσαμε γύρω στις έντεκα το βράδυ λίγο πριν αρχίσει το πάρτι “Barbie Ψυχανέλλα”, που διοργανώνουν με μεγάλη επιτυχία εδώ και έναν χρόνο η drag queen Tammy Tsanaka και οι DJs Contino και Pj Mugiwara. Στο υπόγειο του μαγαζιού είχε στηθεί σκηνή όπου DJs θα έπαιζαν ηλεκτρονική μουσική ενώ στο ισόγειο θα γινόταν το κύριο γεγονός: τα γενέθλια ενός έτους του πάρτι. DJs και τρεις drag queens, η Tammy Tsanaka, η Sozie και η DouKISSa θα έκαναν το σόου. Ο χώρος γέμισε εντυπωσιακά γρήγορα, το crowd του κόσμου ήταν πολυποίκιλο και ντυμένο φαντεζί, η μουσική κυρίως ποπ με ηλεκτρονικές εκλάμψεις, ο χορός κράτησε μέχρι το πρωί.

Η νύχτα στην Αθήνα έχει μια μαγεία. Σε κάνει να χάνεις κάθε δισταγμό. Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις ανθρώπους να ξεχύνονται στους δρόμους τρισευτυχισμένοι χωρίς κανέναν συγκεκριμένο λόγο, απλά και μόνο επειδή βγαίνουν να διασκεδάσουν. Έχει όμως και μια σκληρή πλευρά, σκοτεινή, όπως είναι η χρήση ναρκωτικών, που γίνεται εκτεταμμένα, ή το γεγονός πως οτιδήποτε κρύβει ο καθένας τη μέρα, τη νύχτα αυτό φανερώνεται. Όταν πίνουμε, συνήθως δείχνουμε τον πραγματικό μας εαυτό. Ξεκίνησα να δουλεύω νύχτα, ντυμένη in drag, ως υποδοχή σε ένα νυχτερινό μαγαζί. Εκεί, εξαιτίας και του γεγονότος ότι ήμουν έξω στον δρόμο εκτεθειμένη, είχα δεχτεί πολλές ομοφοβικές και σεξιστικές επιθέσεις. Ξεκίνησα να κάνω drag στα 21 μου. Ένιωθα μια αδιανόητη έκρηξη ανδρεναλίνης. Νιώθω κάθε φορά σαν να βγαίνω από το σώμα μου και να βλέπω τον κόσμο ως ένα άλλο άτομο. Γι’ αυτό και συνεχίζω να το κάνω. Δεν ένιωθα ούτε τον πόνο από τα ρούχα, ούτε την ενόχληση από την περούκα και το μακιγιάζ. Ένιωθα απλά ότι αυτό που κάνω κάτι δίνει.

Οι γονείς μου νομίζω ότι δεν το καταλαβαίνουν απόλυτα αυτό που κάνω αλλά είναι πολύ υποστηρικτικοί. Σκέψου ότι στο πρώτο μου σόου ήρθε και ο μπαμπάς μου με τον μικρότερο αδερφό μου.

Η περσόνα μου συνδυάζει το γκλάμουρ της γιαγιάς μου, που πάντα είναι κοκέτα, πάντα έχει το νύχι της βαμμένο, και των ταινιών τρόμου που έβλεπα ως παιδί. Το γκλάμουρ της γιαγιάς είναι επιτηδευμένο και δεν το κάνει για να τη δουν, το κάνει γιατί νιώθει ότι βρίσκεται σε μια θέση, αυτή μιας ωραίας και πάντα έξτρα περιποιημένης γυναίκας, οι ταινίες που έβλεπα ήταν πολύ gore και αιματοβαμμένες».

«Το κοινό του πάρτι μας είναι ετερόκλητο: από όλες τις σεξουαλικότητες, όλα τα φύλα, από διαφορετικά υπόβαθρα. Σίγουρα έρχονται και από περιέργεια, αλλά όσα άτομα έρχονται το σέβονται. Δεν πιστεύω ότι εξ αρχής το drag είναι ενήλικη διασκέδαση. Είναι για όλους, αλλά υπάρχουν διαφορετικά είδη, κάποια είναι για ενηλίκους σίγουρα, κάποια έχουν πολιτικοκοινωνική χροιά και δεν μπορούν να μεταβολιστούν από ένα παιδί», καταλήγει η Tammy.