Life in Athens

Η ευτυχία να περπατάς καλοκαίρι στην πόλη: Από τον Νέο Κόσμο στο Κουκάκι

Η αναζήτηση σπιτιού έφερε τα βήματά μου ως εκείνη τη γειτονιά

aris-sfakianakis.jpg
Άρης Σφακιανάκης
ΤΕΥΧΟΣ 876
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Aπό τον Νέο Κόσμο στο Κουκάκι: Η προσωπική διαδρομή του συγγραφέα Άρη Σφακιάνακη

Aπό τον Νέο Κόσμο στο Κουκάκι: Η προσωπική διαδρομή του συγγραφέα Άρη Σφακιάνακη

Όταν πριν μερικά χρόνια έψαχνα να αγοράσω σπίτι στην Αθήνα (χωρίς αυτό να με κάνει απαραίτητα πολύφερνο γαμπρό), βρέθηκα να περιπλανιέμαι στον λόφο του Άι-Γιάννη. Πολλές φορές ως τότε είχα φτάσει με το μετρό στη στάση του Αγίου Ιωάννη – ένεκα Ελευθεροτυπίας, που ήταν εκεί δίπλα. Στον παρακείμενο λόφο δεν είχα ανέβει ποτέ.

Η αναζήτηση σπιτιού έφερε τα βήματά μου ως εκείνη τη γειτονιά. Μάλιστα, βρήκα αμέσως μια καινούργια πολυκατοικία που τράβηξε ευθύς το βλέμμα μου. (Το πώς αγόρασα το συγκεκριμένο διαμέρισμα αναλύεται λεπτομερώς στο μυθιστόρημά μου «Ου μπλέξεις».) Μόλις μετακόμισα σε αυτό το κομμάτι του Νέου Κόσμου (Χαμοστέρνα, για τους παλαιούς) έπιασα να βολτάρω στα πέριξ ώστε να γνωρίσω το νέο μου περιβάλλον.

Ο λόφος του Άι-Γιάννη, στα ριζώματα του οποίου βρίσκεται το σπιτικό μου, έγινε αμέσως το αγαπημένο μου σημείο περιπάτου. Εκεί, στα ψηλά, εισέρχεται κανείς σε μια εποχή άλλη. Σπιτάκια που βλέπουμε σε ασπρόμαυρες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, αυλές με λεμονιές και νερατζιές, γάτες που σέρνουν νωθρά το σαρκίον τους, ο ναός του Αγίου Γεωργίου με την πανοραμική θέα, ο ορίζοντας που περιλαμβάνει από την Ακρόπολη ως τον Λυκαβηττό κι από τον Αργοσαρωνικό μέχρι τον Υμηττό, κι ένας βράχος σαν αετοράχη απ’ όπου ατενίζω τη Σαλαμίνα σαν άλλος Ξέρξης.

Ο λόφος του Άι-Γιάννη

Είναι το μέρος που με έσωσε από την κατάθλιψη στον εγκλεισμό της πανδημίας. Σπάνια θα συναντήσω άλλον άνθρωπο σε αυτές τις βόλτες μου – κι αν ήμουν ποιητής δύσκολα θα γλίτωνα από τον πειρασμό να στιχουργήσω. Όποτε φιλοξενώ την κόρη μου από την Αγγλία, εκεί σπεύδει για τα τρεξίματά της.

Όταν σουρουπώνει εγκαταλείπω τον λόφο και κατηφορίζω προς το Κουκάκι. Συνήθως θα έχω δώσει ραντεβού με φίλους για φαγητό στη Μικρή Βενετία, όπου απολαμβάνουμε εξαίσιες γεύσεις και χαζεύουμε το πλήθος να περνάει χαρούμενο καθ’ οδόν για τα γειτονικά μπαρ – τα μπαρ τα έχω κόψει καιρό τώρα αφού έχω κάνει στην άκρη το ουίσκι, ενώ τα κοκτέιλ δεν ήταν ποτέ του γούστου μου (χώρια που έκοψα το φλερτ, μια συνήθεια της νιότης που σβήνει με τον χρόνο).

Αν επιθυμώ δείπνο σε αλσύλιο, τότε κατευθύνομαι στο στέκι της Γωγώς (Gogo’s place) απέναντι ακριβώς από τον Σταυρό του Νότου, όπου αργά τη νύχτα ξεχύνονται οι θαμώνες της μουσικής σκηνής – ενίοτε και οι ίδιοι οι μουσικοί.

Η διάθεση για αλλαγή με οδηγεί κάποιες φορές να καλέσω την παρέα μου για φαγητό στο τόσο κοντινό στο σπίτι μου Σαραντατρίο, με τον κήπο μινιατούρα και τα πολύ καλά πιάτα.

Υπάρχει πάντα και η εναλλακτική του Τρίκυκλου, ένα άλλο κρυμμένο διαμάντι πίσω από το πάρκο Λαμπράκη (πού είναι το πάρκο Λαμπράκη θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς, αλλά γι’ αυτό βγήκαν οι χάρτες της Google).

Δίπλα στο Τρίκυκλο βρίσκεται το Λοστρέ (Τρελός, στη νεοκοσμίτικη διάλεκτο, όπως πληροφορήθηκα ρωτώντας τον ιδιοκτήτη) αν αρέσκεστε στα κρεατικά και τα τραπεζάκια σε κήπο.

Αν πάλι είστε αναζητητές του αυθεντικού, αν θέλετε να μπείτε στη μηχανή του χρόνου, αν με άλλα λόγια είστε τολμητίες, ψάξτε το Κουτούκι του Θωμά στην Πυθέου – απέναντι από την παλιά Ελευθεροτυπία. Μέχρι πρότινος δεν είχε καν ταμπέλα. Έχει εσωτερικό κήπο και μάγειρα από την Κρήτη.

Για ζαχαροπλαστεία δεν έχω να πω κάτι, μιας και έχω κόψει τα γλυκά.

Για θερινό σινεμά, στον δημοτικό κινηματογράφο της Δάφνης.

Για εκθέσεις, στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης.

Για θέατρο, στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση.

Για πανσέληνο, στο μπαλκόνι μου.

Το βιβλίο του Άρη Σφακιανάκη, «Η σκιά του Κυβερνήτη», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.