Life in Athens

Τι μας τη σπάει στις δημόσιες συγκοινωνίες της Αθήνας

Συνωστισμός, απλυσιά, αγένεια – αυτά είναι μερικά, και καθόλου αστεία, πράγματα που μας εκνευρίζουν. Υπάρχουν κι άλλα, με τα οποία πολύ θα θέλαμε να γελάσουμε. Αλλά δεν γελάμε...

Μανίνα Ζουμπουλάκη
Μανίνα Ζουμπουλάκη
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Η Μανίνα Ζουμπουλάκη γράφει για τις συμπεριφορές, τις συνθήκες και όσα εκνευρίζουν στις δημόσιες συγκοινωνίες της Αθήνας
© ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ/EUROKINISSI

Η Μανίνα Ζουμπουλάκη γράφει για τις συμπεριφορές, τις συνθήκες και όσα εκνευρίζουν στις δημόσιες συγκοινωνίες της Αθήνας

Η ιδέα ότι μπαίνεις στο μετρό και ανοίγεις ένα βιβλίο σε θέση με παράθυρο είναι πολύ ωραία και ρομαντική ιδέα, αλλά για να γίνει πραγματικότητα πρέπει να μπεις στο μετρό σε ώρες που δεν είναι τίγκα, δηλαδή: σχεδόν ποτέ, καλύτερα να μείνεις σπίτι σου με το βιβλίο, για σιγουριά. Αποκλείεται να έχεις μπει σε λεωφορείο ή τρόλεϊ έστω μια φορά, και να έχεις την παραπάνω ιδέα με το βιβλίο: τα λεωφορεία και τρόλεϊ είναι πιο γεμάτα από τον Ηλεκτρικό και το μετρό, σχεδόν σε μόνιμη βάση, εκτός από ώρες τόσο άχρηστες που (στην διάρκειά τους) δεν κυκλοφορεί κανένας, και δεν τις έχουμε βρει ακόμα.

Τι μας τη σπάει στις δημόσιες συγκοινωνίες της Αθήνας:

  • Τα δρομολόγια που αναγγέλλονται στο τελεμάτικ «σε 5 λεπτά» επί 25 λεπτά, με το «5» να μην αλλάζει στην οθόνη με τα κόκκινα φωτεινά γράμματα για όλα αυτά τα 25 λεπτά. Που γίνονται 35 λεπτά με την ίδια, 5λεπτη οθόνη.
  • Οι στάσεις χωρίς οθόνη φωτεινών γραμμάτων και με σβησμένη την παμπάλαια πινακίδα που λέει ποια λεωφορεία περνάνε από εδώ.
  • Η οθόνη με τα φωτεινά γράμματα να λένε πού είναι τα πλησιέστερα σημεία πώλησης εισιτηρίων αλλά όχι το βασικό: σε πόση ώρα, και αν, έρχεται το ρημάδι το όχημα.
  • Οι οδηγοί λεωφορείων που δεν σταματούν στη στάση να σε μαζέψουν επειδή είσαι μόνο ένα άτομο. Αν ήσουν ομάδα, θα είχες νοικιάσει δικό σου λεωφορείο.
  • Οι επιβάτες που κουβαλάνε τεράστια σακίδια και τα χώνουν στη μούρη των καθημένων (μια φορά ξέχασα ότι κουβαλούσα σακίδιο, οι άλλοι επιβάτες με αρπάξανε, και από τότε το κρατάω κρεμασμένο σαν τσαμπί).
  • Οι επιβάτες με τεράστιες σακούλες που μπαίνουν σε τιγκαρισμένο λεωφορείο σε ώρες αιχμής. Αντί να περιμένουν το επόμενο, που θα είναι όμως το ίδιο τιγκαρισμένο. Και τι να τις κάνεις τις σακουλάρες σου όταν περιμένεις λεωφορείο, να τις καταπιείς;
  • Οι επιβάτες που στέκονται στην αριστερή μεριά της κυλιόμενης σκάλας στο μετρό μπλοκάροντας την άνοδο για όσους βιάζονται ή/και κατουριούνται.
  • Οι επιβάτες που ανεβαίνουν από την αριστερή μεριά της κυλιόμενης σκάλας, αλλά σταματάνε στα τελευταία 3 σκαλοπάτια, μπλοκάροντας την έξοδο μέχρι να κυλήσει στο πάτωμα το σκαλί στο οποίο στέκονται. Ό,τι, τι; Κουράστηκες ξαφνικά μετά από 32 σκαλοπάτια και κόπηκες στο 33ο;
  • Οι επιβάτες που δεν πλένονται. Όχι σήμερα και χθες, μιλάμε για μέρες τώρα απλυσιάς.
  • Οι επιβάτες που μιλάνε δυνατά στα κινητά τους να τους ακούσει όλο το όχημα και λένε μλκιες, δεν μιλάνε καν για σέξι πράγματα ούτε αφηγούνται ωραία ανέκδοτα.
  • Οι επιβάτες που βήχουν, φτερνίζονται και φυσάνε τη μύτη τους χωρίς να φοράνε μάσκα μέσα σε τιγκαρισμένο ΜΜΜ.
  • Έτυχε προχθές επιβάτης που φώναζε στο κινητό τι αγωγή του είχε δώσει ο πνευμονολόγος, υπογραμμίζοντας πόσο ψηνόταν στον πυρετό κι ένιωθε χάλια. Το λεωφορείο ήταν γεμάτο αλλοδαπούς, το είπε κι όλας, «όλοι ξένοι είναι δω μέσα, κανείς δε καταλαβαίνει χριστό!» με καμάρι λες κι είχε κερδίσει το λόττο.
  • Οι οδηγοί που κάνουν ότι δεν ακούνε όταν ένας επιβάτης φωνάζει «στάση!» ή «άνοιξε καλέ, άνοιξε!»
  • Οι φωτεινές οθόνες με τις στάσεις που κρέμονται μέσα στα ΜΜΜ, όταν δεν λειτουργούν ή όταν έχουν κολλήσει σε μία ξερή στάση και ξελαιμιάζεσαι για να δεις από το παράθυρο τις στάσεις να περνάνε σαν όνειρο/εφιάλτης. Αυτό συμβαίνει κυρίως σε διαδρομές τις οποίες δεν έχεις ξανακάνει, γιατί τα «δικά σου» λεωφορεία τα ξέρεις απέξω κι ανακατωτά, μαζί με τις στάσεις τους. Επίσης αυτό συμβαίνει κυρίως νύχτα, με βροχή, όταν δεν βλέπεις τίποτα έξω. Για να μάθεις να φέρεσαι.
  • Τα «τελευταία λεωφορεία/τρόλεϊ» που ενώ κανονικά κυκλοφορούν ως Χ ώρα της νύχτας, διαπιστώνεις σε ώρα Χ παρά είκοσι ότι μας τελείωσαν. Ας γυρνούσες νωρίτερα, κόφ’ το τώρα με το πόδι, εσύ που ανεβαίνεις τις κυλιόμενες από αριστερά…  
  • Τα λεωφορεία και τρόλεϊ που δεν έρχονται ποτέ όταν βιάζεσαι με τρελή κωλοπιλάλα και έχεις σκυλοαργήσει, αυτά που σε προσπερνούν καμαρωτά-καμαρωτά σα μπεκάτσες όταν σκοτώνεσαι να τα προλάβεις, και αυτά που έρχονται δύο-δύο σα τους άχρηστους γκόμενους όταν είσαι χαλαρή στη στάση. Δεν καπνίζω πια, αλλά σίγουρα είναι τα ίδια που ερχόντουσαν σα τις γκρανκάσες μόλις άναβα τσιγάρο, όταν κάπνιζα... 

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

clubbing
Εμείς ήρθαμε για τα τέκνο. Γιατί χορεύουμε Ρουσλάνα;

Ανταποκρίσεις από μια πόλη που χορεύει ακόμα: Ίσως υπερβολή που περπατάω τόσο δρόμο τέτοια ώρα για να ακούσω τέκνο, αλλά το έχω ανάγκη να χτυπηθώ στο μπάπα μπούπα, που λέει και ο μπαμπάς μου.

Podcast Μετακινήσου αλλιώς
Podcast Μετακινήσου αλλιώς | O 28ος Ποδηλατικός Γύρος της Αθήνας και πώς μπορεί να βοηθήσει τη Βιώσιμη Κινητικότητα

Μια συζήτηση με την πρόεδρο του ΟΠΑΝΔΑ του Δήμου Αθηναίων Ελένη Ζωντήρου και τον αντιπρόεδρο της ΠοδηλΑΤΤΙΚΗΣ Κοινότητας Χάρη Κουγιουμτζόπουλο

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.