Άστορ και Ιντεάλ: Απειλούνται με κλείσιμο οι δύο ιστορικοί κινηματογράφοι

Ανησυχητικές είναι οι εξελίξεις σε ό,τι αφορά το μέλλον των δύο εμβληματικών κινηματογράφων του κέντρου της Αθήνας, Άστορ (στοά Κοραή) και Ιντεάλ (Πανεπιστημίου 46), ύστερα από τις ενστάσεις του ΕΦΚΑ. Πιο συγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά το ΙΝΤΕΑΛ, έναν κινηματογράφο ιστορικής σημασίας, που λειτουργεί πάνω από 100 χρόνια, ο ΕΦΚΑ αιτείται τον μη χαρακτηρισμό ως διατηρητέας της χρήσης της κινηματογράφικής αίθουσας. Λίγες μέρες αργότερα, ο Μπάμπης Κονταράκης, αιθουσάρχης του Άστορ, ενημερώνει με επιστολή του για τον κίνδυνο αφανισμού και του Άστορ.

«Πριν ένα μήνα το υπουργείο Ενέργειας και Περιβάλλοντος ξεκίνησε τη διαδικασία για να χαρακτηριστούν το Άστορ και το Ιντεάλ διατηρητέοι ως προς την χρήση τους ως κινηματογράφοι, το οποίο θεωρητικά σημαίνει πως ό,τι και να γίνει, θα παραμείνουν κινηματογράφοι.  Πιστεύαμε ότι θα είχε θετική κατάληξη, μέχρι που την τελευταία μέρα της κοινοποίησης της πρότασης του ΥΠΕΝ, ο ΕΦΚΑ έκανε ένσταση σε σχέση με το Άστορ και το Ιντεάλ (σ.σ. από την έναρξη της αιτιολογικής έκθεσης, όλοι οι εμπλεκόμενοι έχουν 30 μέρες για να κάνουν κάποια ένσταση, τοποθέτηση, ή να ζητήσουν παραπάνω πληροφορίες). Αυτή ήταν μια κίνηση που μας αιφνιδίασε, γιατί έπρεπε να απαντήσουμε την τελευταία μέρα στις όποιες αιτιάσεις του ΕΦΚΑ» περιγράφει μιλώντας στην Athens Voice ο Μπάμπης Κονταράκης.

Ο ΕΦΚΑ, που είναι ιδιοκτήτης των ακίνητων όπου στεγάζονται οι κινηματογράφοι Αελλώ, Άστορ και Ιντεάλ, είχε εκφράσει και το φθινόπωρο του 2022 πως θέλει να αξιοποιήσει διαφορετικά τους χώρους που στεγάζονται τα εμβληματικά σινεμά, χωρίς να δεσμεύεται πως οι κινηματογράφοι θα μείνουν στη θέση τους. Ωστόσο, στο δελτίο τύπου που εξέδωσε ο ΕΦΚΑ στις 22/11/2022 διαβεβαίωνε πως «αναφορικά με τον κινηματογράφο Άστορ, ήδη υλοποιείται ο σχεδιασμός του φορέα, προκειμένου η αίθουσα κινηματογράφου να μην αλλάξει χρήση, το υπόλοιπο κτίριο να αξιοποιηθεί από επενδυτή και να λειτουργήσει και ένα κατάστημα στο ισόγειο. Οι πρώτες μελέτες, που ήδη έχουν υλοποιήσει οι αρμόδιες διευθύνσεις του e-ΕΦΚΑ, δείχνουν πως κάτι τέτοιο είναι εφικτό».

Ο Μπάμπης Κονταράκης χαρακτηρίζει αυτή την ανακοίνωση ως εμπαιγμό, βάσει της στροφής 180 μοιρών που έκανε με την ένσταση στο ΥΠΕΝ. «Η προηγούμενη ανακοίνωση του ΕΦΚΑ δεν μου είχε φανεί πειστική και βάσει των εξελίξεων φαίνεται ότι ήταν παραπλανητική. Το γεγονός ότι έκανε την ένσταση την τελευταία μέρα δείχνει ότι δεν ήθελε να μας αφήσει χρόνο και περιθώριο για απαντήσεις.
Αυτό που λέει ουσιαστικά ο ΕΦΚΑ είναι ότι η ύπαρξη του Άστορ αποτελεί εμπόδιο για να μπει κάποιος επενδυτής στο κτίριο, να το φτιάξει και να το επισκευάσει. Ενώ στην προηγούμενη ανακοίνωσή του είχε υποστηρίξει ότι ήδη είμαστε σε μια θέση, ότι μπορεί να προχωρήσει η επένδυση στο κτίριο, παρουσία του Άστορ.
Οπότε τώρα έχει παγώσει η συνέχεια της διαδικασίας για να κηρυχθεί ο κινηματογράφος διατηρητέος. Εμείς πέρα από την δημοσιοποίηση, για να το γνωρίζει ο κόσμος, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο τώρα. Το φοβερό είναι ότι πρόκειται για έναν δημόσιο οργανισμό, ο οποίος συνειδητά πάει να εξαφανίσει δύο κινηματογράφους στο κέντρο της πόλης. Δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ το εξής:

Ποιος είναι το εμπόδιο αυτή τη στιγμή για την Αθήνα; Το Άστορ ή ο ΕΦΚΑ;

Στο ερώτημα αν το υπουργείο Πολιτισμού έχει προβεί σε κάποια κίνηση ή σχόλιο, ο Μπάμπης Κονταράκης τονίζει πως πέρα από κάποια ερωτήματα που τέθηκαν στη Βουλή, για τα οποία δεν έλαβαν κάποια διαβεβαίωση σχετικά με το μέλλον των ιστορικών κινηματογράφων, δεν υπάρχει κάποια τοποθέτηση. «Η ομιλία ήταν αποκαρδιωτική και κατέληγε με κάποιο ευχολόγιο ότι είμαστε εδώ αν χρειαστεί. Πλέον, τα πράγματα είναι πολύ συγκεκριμένα. Θεσμικά αυτή την στιγμή μόνο ο δήμος Αθηναίων έχει κάνει ένα βήμα μόνος του με το ομόφωνο ψήφισμα υπέρ της διατήρησης των κινηματογράφων. Από εκεί και πέρα, αν εξαιρέσουμε την κίνηση του ΥΠΕΝ, όπου δεν έχει ολοκληρωθεί, δεν υπάρχει κάποια τοποθέτηση ή ανακοίνωση. Σαν να παίζουμε ένα παιχνίδι νεύρων. Γιατί και εμείς, το να είμαστε υπό ομηρεία με έναν τέτοιο τρόπο, μας διαλύει όχι μόνο ψυχολογικά αλλά και οικονομικά, λόγω του σχεδιασμού που δεν μπορούμε να προχωρήσουμε».

Ο Μπάμπης Κονταράκης καταλήγει πως η ανταπόκριση του κόσμου είναι συγκινητική, αναφέροντας πως εκτός από τον χώρο της κινηματογραφίας που συσπειρώθηκε σύσσωμος με επιστολές και διαμαρτυρίες, υπήρξε και συμμετοχή και αντίδραση των απλών πολιτών που, όπως σχολιάζει ο ίδιος, «πέρα από το θέμα των κινηματογραφικών αιθουσών, ο κόσμος διακρίνει και την άλλη όψη του προβλήματος:

Σε ποια Αθήνα θέλουμε να ζούμε; Θέλουμε να διατηρηθεί κάτι από όλα όσα έχουν απομείνει ή να γίνει μια πόλη που να μην έχει τίποτα που να την χαρακτηρίζει πια;