Athens Tales: Ίσως

Ίσως στρώσει το χιόνι, ίσως όχι. Ίσως χρειαστούν οι αλυσίδες, ίσως όχι. Ίσως κάποτε ο κρατικός μηχανισμός μάθει να αντιμετωπίζει τον χιονιά σύμφωνα με το κλίμα και στις ιδιαιτερότητες της πόλης… (μάλλον ποτέ…)

Ίσως σταματήσουν οι προσφυγικές ροές ανά την υφήλιο λόγω των πολέμων, των φυσικών καταστροφών, της φτώχειας, των κοινωνικών – φυλετικών – θρησκευτικών - σεξουαλικού προσανατολισμού και φύλου διακρίσεων, που μαστίζουν τον κόσμο (μάλλον ποτέ…). Πώς σώζεις ανθρώπινες ζωές; Πώς ανακουφίζεις, πώς περιθάλπεις, πώς δίνεις ελπίδα στους πρόσφυγες, μέλλον; Πώς εντάσεις άλλες κουλτούρες σε ένα αξιακό σύστημα με -κατά δήλωση τουλάχιστον- πιο ανοιχτόμυαλο προσανατολισμό; Πέρα από την διάσωση όπου νομίζω ότι διατηρούμε την ανθρωπιά μας ακόμα, ίσως κάποτε στην Ελλάδα να ασχοληθούμε και με τα υπόλοιπα θέματα πιο σοβαρά. (Για τους 18 μέχρι τώρα νεκρούς των ναυαγίων Λέσβου και Κυθήρων)

Ίσως δημιουργηθούν κάποτε Ανώτατες Σχολές για τους σπουδαστές μουσικής και υποκριτικής, ίσως όχι. Μέχρι τότε πάντως πιανίστες για παράδειγμα, με δίπλωμα το οποίο αποκτούν ύστερα από πολυετής σπουδές στη σύνθεση και αρμονία, θα πηγαίνουν για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό και θα κατατάσσονται στα πρώτα έτη των προπτυχιακών σπουδών. Ίσως πράγματι και να υστερούν σε κάποια γνωστικά αντικείμενα, όπως η ιστορία της τέχνης.

Ίσως κάποτε η πολιτεία αντιμετωπίσει σοβαρά την δημιουργία Ανώτατων Σχολών για τις παραστατικές τέχνες και αναθέσει τη δημιουργία τους στο καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργείο Παιδείας. Με συμβούλους το υπουργείο Πολιτισμού ως προς τις αναγκαίες δεξιότητες στο πεδίο της πολιτιστικής παραγωγής και το υπουργείο Εργασίας ως προς την διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων της προηγούμενης γενιάς, η οποία δεν είχε την ευκαιρία να σπουδάσει σε Ανώτατες Σχολές. Αλλιώς θα διαιωνίζεται ένα πρόβλημα το οποίο εντέλει βλάπτει το επίπεδο του παραγόμενου πολιτισμού στην Ελλάδα.

Ίσως κάποτε οι συντεχνιακές διεκδικήσεις και βέτο αρχίσουν να αποφασίζονται με ορθολογισμό και όχι με πολιτικές σκοπιμότητες.

Ίσως τώρα που πραγματοποιήθηκε η τελετή έναρξης και η Ελευσίνα είναι και επισήμως Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης να υπάρξει και η απαραίτητη μέριμνα για την παρακαταθήκη που θα αφήσει η διοργάνωση στην πόλη. Ιδέες από τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή Μιχαήλ Μαρμαρινό υπάρχουν. Μια διεθνής ετήσια διοργάνωση για τους Αισχυλιστές όλου του κόσμου, όπου πανεπιστημιακοί και σκηνοθέτες θα συζητούν και θα παρουσιάζουν το έργο τους γύρω από τον διάσημο τραγωδό που γεννήθηκε και θάφτηκε στην Ελευσίνα. Μια διεθνή συνάντηση για τον χορό και την εκπαίδευση στον τομέα. Την μόνιμη λειτουργία του Σινέ Ελευσίς ως πολιτιστικού κέντρου και έδρας της κινηματογραφικής λέσχης της πόλης. Ίσως ο δήμος και η Περιφέρεια Αττικής μεριμνήσουν για να βρεθούν τα χρήματα που θα διασφαλίσουν την λειτουργία αυτών των θεσμών. Ίσως και όχι, συνήθως προτεραιότητα έχει ο αθλητισμός, οι αναπλάσεις και άλλα προσφιλή στους πολλούς.

Ή ίσως απλά έτσι νομίζουν; Ή ίσως θα έπρεπε οι άρχοντες του τόπου να γαλουχήσουν τις νέες γενιές μα διαφορετικά ιδανικά, προτεραιότητες, παιδεία;  Φυσικά, εκτός από τα χρήματα, ο δήμος πρέπει να δημιουργήσει τις δομές και να έχει και τα στελέχη τα οποία θα φροντίσουν για την μακροημέρευση τέτοιων θεσμών. Η δημιουργία προγραμμάτων παρακαταθήκης πάντως είναι από τις συμβατικές υποχρεώσεις κάθε πόλης η οποία διεκδικεί και αναλαμβάνει τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης.

Ίσως εκλεγεί αυτοδύναμη κυβέρνηση, ίσως όχι…

Ίσως, κουράστηκα…