Συνέντευξη: Ο ιδρυτής των Rotting Christ, τραγουδιστής και κιθαρίστας, Σάκης Τόλης, απαντά σε 33 ερωτήσεις για την Αθήνα.
Σε λίγες μέρες ετοιμάζεται να φύγει για άλλη μία περιοδεία με 28 στάσεις στην Αμερική, έχοντας ολοκληρώσει τις ηχογραφήσεις του νέου, άτιτλου ακόμα άλμπουμ των Rotting Christ στα Devasoundz Studios. «Μαυρομεταλλική» φιγούρα της Αθήνας, ο Σάκης Τόλης, κατάφερε να γραφτούν σε πολλούς τοίχους της πόλης οι λέξεις «Non Serviam», να γίνουν τατουάζ σε πολλά σώματα και να ακουστούν από τα χείλη χιλιάδων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, στις περισσότερες από 2.000 συναυλίες που έχει δώσει στη ζωή του, κάτω από αντίξοες συχνά συνθήκες. Περνώντας την περίοδο του lockdown στην Αθήνα, αποφάσισε να παρουσιάσει το πρώτο του προσωπικό album, «Among The Fires Of Hell», γεμάτο κιθαριστικές εξάρσεις και υποβλητικές ατμόσφαιρες. Συνεχίζοντας αυτήν την ενδιαφέρουσα ροή προσωπικών ηχογραφημάτων, το πρόσφατο single «Here Comes The Sun», τον βρίσκει σε έναν κόντρα ρόλο, να εμπιστεύεται τα «καθαρά» φωνητικά, σε μια επική σύνθεση. Μία βροχερή μέρα του Ιανουαρίου, ο Σάκης Τόλης, μας ξενάγησε στη δική του Αθήνα…
Τα 3 πράγματα που σου αρέσουν περισσότερο στην πόλη;
Οι φίλοι μου, που είναι πάντα σταθεροί εδώ πέρα, τα αρχαία μέρη, τα οποία θαυμάζουν ολοένα και περισσότεροι με την έκρηξη του τουρισμού, το χάος της που με ξυπνάει μερικές φορές. Ο παλμός της Αθήνας είναι τρομερός. Με το που έρχεσαι στην πόλη, νιώθεις με τη μία, από το αεροδρόμιο, ότι κάτι συμβαίνει εδώ. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή όχι. Κάποιοι δεν το αντέχουν, αλλά αυτό με έχει κρατήσει τελικά στην Αθήνα, ο παλμός της.
Τα 3 πράγματα που αν έλειπαν θα έκαναν την Αθήνα λίγο ομορφότερη;
Ο υπερπληθυσμός και το μποτιλιάρισμα.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα έκανες αν ήσουν Δήμαρχος για μία ημέρα;
Να απαγορεύσω τελείως τα αυτοκίνητα στο κέντρο και να φτιάξω σοβαρούς ποδηλατοδρόμους για να εξοικειωθεί ο κόσμος με αυτόν τον τρόπο μετακίνησης. Μέχρι τα 40 μετακινούμουν πολύ συχνά με ποδήλατο και κατάλαβα πόσο κερδισμένος έβγαινα στο τέλος της ημέρας.
Η πρώτη δουλειά που έκανες στην Αθήνα;
Με τον πατέρα μου οικοδομή, 1987-1988. Με είχε πάρει για 6 μήνες. Τα έσπασα, σηκώθηκα κι έφυγα. Ήρωες, αυτή η γενιά!
Πού ζεις τώρα;
Μεγάλωσα Νέα Ιωνία, τώρα ζω Νίκαια για οικογενειακούς λόγους.
Η πιο τρελή Αθηναϊκή ιστορία που είτε έχεις ακούσει είτε έχεις ζήσει;
Είναι πραγματικά πολλές. Αλλά η πιο χαρακτηριστική είναι τότε στα 90s, στα Εξάρχεια, που μας κυνηγούσαν όλους τους μεταλάδες, με την υπόθεση Κατσούλα, φοβούμενοι ότι είχε έρθει ένα κύμα σατανιστών, το οποίο δεν βρήκε προετοιμασμένη την Ελληνική Αστυνομία. Αυτό ήταν κωμωδία μεγάλη.
Ο αγαπημένος σου αθηναϊκός ήχος ή θόρυβος;
Όταν πηγαίνω το παιδί μου στο σχολείο το πρωί και ακούω τις ανέμελες φωνές των παιδιών. Με γυρνάει πίσω για λίγα δευτερόλεπτα στον πλανήτη της παιδικής μου ηλικίας.
Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον Αθηναίο;
Το φιλότιμο. Γεννήθηκα εδώ αλλά κατάγομαι από τη Μακεδονία. Αν και μου δόθηκαν αρκετές ευκαιρίες να φύγω από την πόλη δεν το έκανα. Έχω την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τους ανθρώπους που θα επισκεφτώ στα δύσκολα. Μέσα στον τόπο σου θα πεις «θέλω βοήθεια» και μπορεί να τη βρεις. Αν κι έχει χαθεί αρκετά τα τελευταία είκοσι χρόνια, η Αθήνα σε σύγκριση με άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις έχει ακόμα αυτό που λένε λίγο «φιλότιμο».
Πού αλλού θα μπορούσες να ζήσεις στην Ελλάδα;
Επαρχία, μόνο στα βουνά, κοντά στον τόπο καταγωγής μου, πάνω στα Γρεβενά, που είναι απομονωμένα τελείως.
Ποιο είναι το καλύτερο μέρος για να απομονώνεσαι στην Αθήνα;
Το σπίτι μου σε κλειστό χώρο. Νέα Φιλαδέλφεια σε ανοιχτό, εκεί που πέρασα μεγάλο μέρος της εφηβείας μου, με πολλές εμπνεύσεις να με συναντούν τις ώρες που καθόμουν μόνος.
Το αγαπημένο σου εστιατόριο στην Αθήνα;
Θα φανώ γραφικός, δεν θα το πω εστιατόριο, θα πω ότι είναι ο φίλος μου ο Αδάμ, ο «Γυρολόγος», στους Αγίους Αναργύρους. Έχω πάει και πολλές μπάντες εκεί πέρα, είναι underground πολύ καλή κουζίνα και πάνω απ’ όλα σωστός άνθρωπος. Δεν έχω μπλέξει πολύ με γκουρμέ.
Ο μεγαλύτερος αθηναϊκός φόβος σου;
Ότι δεν θα φτάσω στην ώρα μου.
Αγαπημένη σου αθηναϊκή πλατεία;
Η πλατεία Εξαρχείων κάποτε.
Σε ποιες πόλεις του εξωτερικού έχεις ζήσει; Ένα μειονέκτημα και ένα πλεονέκτημά τους σε σχέση με την Αθήνα;
Μόνιμα δεν έχω ζήσει πουθενά. Έχω περάσει όμως περιοδεύοντας με τους Rotting Christ, από παρά πολλές πόλεις της Ευρώπης και της Αμερικής. Ένα πλεονέκτημα αρκετών ευρωπαϊκών πόλεων είναι ότι έχουν ποτάμια και πράσινο. Μειονέκτημα; Ότι δεν σου δίνει κανείς σημασία. Όπως και η εγκληματικότητά τους. Πολλές φορές λέμε ότι η Αθήνα έχει μεγάλη εγκληματικότητα. Όχι, αν πας αυτή τη στιγμή στο Παρίσι, η Αθήνα, πίστεψέ με, φαίνεται εκκλησία.
Ένα επίθετο που χαρακτηρίζει ακριβώς τους Αθηναίους;
Χαοτικοί.
Ένα επίθετο που δεν ταιριάζει καθόλου στους Αθηναίους;
Οργανωμένοι.
Ποιο είναι το πρώτο αθηναϊκό στιγμιότυπο που θυμάσαι;
Όταν με είχε πάρει πιτσιρίκι ο πατέρας μου στο κέντρο, να δω την αρχαία πλευρά της Αθήνας. Είχα εντυπωσιαστεί πολύ, βλέποντας ότι τόσα πολλά, σπουδαία δημιουργήματα χιλιάδων ετών βρίσκονται στην καρδιά της πόλης. Πού αλλού μπορείς να το δεις αυτό;
Πώς φαντάζεσαι την Αθήνα σε 50 χρόνια;
Μία πόλη - Monopoly. Το real estate θα την τσακίσει! Βλέπω μία τάση να φεύγει ο κόσμος από το κέντρο, κάτι που οφείλεται πιστεύω, πιο πολύ, στα Airbnb. Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα εύρεσης στέγης στην Αθήνα αυτή τη στιγμή και είναι τραγικό να δίνουν οι άνθρωποι τόσο υψηλά ενοίκια.
Τι σου λείπει από την Αθήνα της παιδικής σου ηλικίας;
Οι χωματόδρομοι. Και η ελευθερία. Να γυρνάω χωρίς να υπάρχει deadline, να με ψάχνει η μάνα μου στις αλάνες και στους λόφους.
Αθηναϊκές λέξεις που δεν υπάρχουν πια;
«Δικέ μου», «με θυμάσαι», «άντε, σπάσε, ρε μαλάκα», στιγμές 80s, λέξεις παρμένες από τη δεκαετία της βιντεοκασέτας.
Ποιος σκηνοθέτης θα ήθελες να γυρίσει μία ταινία για την Αθήνα;
Ο Κρίστοφερ Νόλαν.
Ποιος Αθηναίος θα γινόταν ο καλύτερος πρωθυπουργός της χώρας;
O Κανένας.
Η πιο τυπική αθηναϊκή ταινία που έχεις δει;
«Ο Δράκουλας των Εξαρχείων» του Νίκου Ζερβού με τον αθάνατο Τζίμη Πανούση.
Αν η Αθήνα ήταν ένα πρόσωπο, ποιο πρόσωπο θα ήταν αυτό;
Θα ήταν ένα χαρούμενο πρόσωπο, νευρικό. Η θέα Αθηνά.
Η καλύτερη θέα στην Αθήνα;
Ο λόφος της Πνύκας.
Τι θα πρωτοέδειχνες στην πόλη σε έναν ξένο καλεσμένο σου;
Όλη την περιοχή γύρω από το Θησείο.
Μία συναυλία στην Αθήνα που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Pink Floyd, το 1989, στο Ολυμπιακό Στάδιο. Είχα κάνει κοπάνα από τα Αγγλικά κι έμεινα με ανοιχτό το στόμα. Μου έχει μείνει ακόμα χαραγμένη.
Ποιος μουσικός δικαιούται να γράψει το soundtrack της Αθήνας;
Ένας metal μουσικός, διαλέξτε όποιον θέλετε. Για μένα το χάος και η ομορφιά της Αθήνας, παραλληλίζονται με μία metal μπάντα.
Ο αγαπημένος σου περίπατος στην Αθήνα;
Θα έλεγα του Φιλοπάππου. Μου αρέσει γιατί έχει πράσινο. Κάτι που λείπει στην Αθήνα, δυστυχώς.
Αγαπημένη διαδρομή με το αυτοκίνητο στην Αθήνα;
Λεωφόρος Κηφισίας, πια. Γιατί είναι μια ωραία διαδρομή για να δει κάποιος την πόλη και από μια άλλη πλευρά, πέρα από αυτή του κέντρου.
Τι σε ζορίζει και τι σε χαλαρώνει στην Αθήνα;
Πολλές φορές με ζορίζει ο ανούσιος θόρυβος και με χαλαρώνει όταν πέφτει ο ήλιος, ξεκινά το βράδυ και η πόλη αποκτά μία ηρεμία, χωρίς την πρωινή κίνηση. Η Αθήνα έχει ακόμα αυτήν την ομορφιά, του να λες «γεια» με άλλους ανθρώπους, να λες «καλημέρα», να τους γνωρίζεις καλύτερα. Ξέρω ότι θα πάρω τηλέφωνο εσένα, τον φίλο μου, και ανά πάσα στιγμή θα κάνουμε κάτι. Στις megacities δεν θα το βρεις αυτό. Αυτή η αίσθηση ελεύθερης επικοινωνίας με κρατά ακόμα εδώ.
Ιστορίες, μύθοι και πρόσωπα του δρόμου που άλλαξε την Αθήνα: Από τον ιπποσιδηρόδρομο στα ηλεκτροκίνητα τραμ και από την οικία Βούρου στα Grand Magasins
11°
