Νέα Σμύρνη: Η ιστορία της πόλης μέσα από φωτογραφίες

Δύο νέα κορίτσια περπατούν πιασμένα χέρι-χέρι και γελούν σε έναν χωματόδρομο της Νέας Σμύρνης, κάπου το 1950. Θα ’ναι δεν θα ’ναι 18 χρονών. Τι να έχουν γίνει σήμερα αυτά τα κορίτσια; Να είχαν περισσότερες χαρές ή λύπες στη ζωή τους; Αγαπήθηκαν κι αγάπησαν όσο θα ονειρεύονταν τότε; Να ζουν, άραγε; Πολλά πράγματα μπορεί να περάσουν από το μυαλό κοιτώντας μια παλιά φωτογραφία και αυτό ακριβώς συμβαίνει μπαίνοντας κανείς στη σελίδα της ομάδας Νέα Σμύρνη – Η ιστορία της πόλης μέσα από φωτογραφίες.

Άνθρωποι, κτίρια, ο Πανιώνιος, γιορτές και πανηγύρια, η Νέα Σμύρνη σε μια άλλη εποχή, η πλατεία, εκκλησίες, ομαδικές σχολικές φωτογραφίες και συγκίνηση. Μερικά ενδεικτικά στιγμιότυπα από τη σελίδα της ομάδας θα δείτε  παρακάτω, σε τυχαία σειρά, πριν όμως ο Θοδωρής Ρωμιός, μεγαλωμένος στην οδό Κρήνης και 53 χρόνων σήμερα, λέει δυο λόγια για το πώς αποφάσισε να ιδρύσει την ομάδα: «Με το Ίντερνετ ασχολούμαι πάρα πολλά χρόνια, στο Facebook ήμουν από τους πρώτους από το 2008. Και είχα πάντα μια τρέλα, να μαζεύω φωτογραφίες, αλλά και να αγοράζω οτιδήποτε αφορούσε στη Νέα Σμύρνη, βιβλία και λευκώματα, ήδη από τη δεκαετία του 1980. Ήξερα τη φημισμένη σελίδα της ομάδας Η Αθήνα Μέσα Στο Χρόνο, από την οποία έχουν εμπνευστεί πολλές άλλες ομάδες, και στη διάρκεια της καραντίνας έφτιαξα ένα άλμπουμ με φωτογραφίες της Νέας Σμύρνης στο προφίλ μου, προσκαλώντας κάποιους φίλους μου. Άρχισε βομβαρδισμός μηνυμάτων, δεν μπορείς να φανταστείς. Έτσι, αποφάσισα να φτιάξω την ομάδα στο Facebook, τη Νέα Σμύρνη – Η ιστορία της πόλης μέσα από φωτογραφίες, όπου στο στήσιμο και στη θεματολογία με βοήθησε πάρα πολύ ο Νίκος Χατζηγιάννης, ένας από τους διαχειριστές, αλλά και ο Κώστας Δαρρούσος, διαχειριστής και αυτός. Σήμερα η ομάδα έχει 8.200 μέλη».

Ο Θοδωρής λέει ότι το περιεχόμενο αφορά καθαρά στην ιστορία της Νέας Σμύρνης. Πώς λειτουργεί; Ανεβάζει κάτι κάποιο μέλος χωρίς, όμως, να μπορεί δημοσιευθεί αυτόματα, καθώς περνάει πρώτα από έναν έλεγχο. Η σελίδα αφορά καθαρά την ιστορία της Νέας Σμύρνης, για παράδειγμα εάν ανεβάσει κάποιος ότι χάθηκε ένα σκυλάκι, δεν θα δημοσιευθεί. Πάρτε μια ιδέα και όσες και όσοι είστε από τη γειτονιά, κάτι θα θυμηθείτε!

Γράφει στον τοίχο του ο ίδιος: «Είναι νομίζω το 1975, τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης και τα φεστιβάλ των νεολαίων και κομμάτων, ιδιαίτερα της Αριστεράς, έδιναν κι έπαιρναν! Εγώ τότε είχα μεγάλη ζήτηση και πήγαινα και τραγουδούσα στα φεστιβάλ όλων των κομμάτων, από ΠΑΣΟΚ μέχρι ΚΚΕ! Στα φεστιβάλ του ΚΚΕ εσ. και της εφημερίδας ΑΥΓΗ όμως, λίγοι, μετρημένοι στα δάχτυλα ήταν οι καλλιτέχνες που τα τιμούσαν. Μέσα σ’ αυτούς κι εγώ! Ιδού. Στο Άλσος της Νέας Σμύρνης. Στη γειτονιά μου».

Γράφει η ομάδα: «Έργα οδοποιίας και υπόγειων διαβάσεων στην Λεωφόρο Συγγρού. Στο άδειο οικόπεδο δεξιά εκεί που γράφει Γκρίσιν Παππάς, σήμερα είναι το κτίριο γνωστό σήμερα Διογένη-Κωτσόβολου. Στο λευκό κτίριο δεξιά δεν υπάρχει ακόμα η θρυλική ντίσκο Μπαρμπαρέλα, αλλά η μαύρη ταμπέλα είναι του υπόγειου Διογένη και τότε τραγουδούσε ο Γιάννης Πουλόπουλος. Άκρη δεξιά είναι το βενζινάδικο της ESSO σήμερα είναι η αντιπροσωπεία αυτοκίνητων της BMW. Αριστερά είναι το κτίριο της Ελφίνκο στην περιοχή της Καλλιθέας, σήμερα εμπορικό πολυκατάστημα. Η υπόγεια γέφυρα της Λεωφόρου Αμφιθέας προς Λάμπρου Κατσώνη για Τζιτζιφιές και Καλλιθέα δεν έχει κατασκευαστή ακόμη. Επάνω αριστερά το καφέ κτήριο είναι ο Ιωσηφόγλειο Ορφανοτροφείο. Κάτω αριστερά διακρίνεται τμήμα της πίστας καρτ από το παλιό Ροντέο».

Πηγή Ιστορικού Υλικού: Αρχείο Δημήτρη Κακίτση. Πηγή φωτογραφίας: Κώστας-Πέτρος Μαρσέλλος. Ψηφιακή Επεξεργασία Εικόνας-Έρευνα-Κείμενα-Χρονολόγηση-Τεκμηρίωση περιοχής και κτιρίων : Δημήτρης Κακίτσης για © Π.Φ.Κ. ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ Δ.Κ.

Φοβερές ήταν οι «τσιμπούκες» του, κάτι τεράστια σάντουιτς ή μπέργκερ, δεν θυμάμαι πια, έχουνε περάσει και χρόνια. Το είχαν δύο αδέρφια, δίδυμοι, που είχαν επιστρέψει από την Αυστραλία.

Σχόλιο από σελίδα της Ομάδας: «Ήταν απίστευτοι και κύριοι με όλη την έννοια της λέξης. Θυμάμαι που είχα βγει ραντεβού (17 ετών τότε) με μια κοπέλα και πήγαμε για φαγητό και ξαφνικά ανακαλύπτω ότι δεν έχω μία επάνω μου. Η ντροπή ξεχείλιζε. Πάω λοιπόν και τους λέω τι μου συμβαίνει. “Μη στεναχωριέσαι παλικάρι μου, απόλαυσέ το και μου τα φέρνεις όποτε μπορείς και έχεις”. Και μας φέρνει δώρο και δύο μπίρες». Οι δίδυμοι του Twins έφυγαν το ίδιο ξαφνικά όπως ακριβώς ήρθαν: όμορφα κι αθόρυβα, όπως γράφει το exapsalmo.blogspot.com, από όπου προέρχεται και η φωτογραφία: «Μια σελίδα τετραδίου, κολλημένη με σελοτέιπ στην τζαμαρία του μαγαζιού, με ένα απλό, λιτό μήνυμα "Σας ευχαριστούμε για την προτίμησή σας όλα αυτά τα χρόνια"».

Να, σε αυτήν εδώ τη σχολική φωτογραφία είμαι κι εγώ, στη δεύτερη σειρά τρίτος από δεξιά. Δευτέρα δημοτικού, το 1980, με τη γλυκιά μας δασκάλα, την κυρία Ζωή. Τι να κάνουν οι συμμαθητές μου; Η δασκάλα μας; Τους έχω χάσει πια όλους, ή σχεδόν όλους. Little Wing, Ακροβάτισσα, στα πεζούλια του Μπούρμπουλα, στον Γαλαξία, στο ουφάδικο 33, φίλοι που ήρθαν κι έμειναν, φίλοι που έφυγαν, φίλοι που έφυγαν αλλά μένουν πάντα στην καρδιά.

Κι ένα τραγουδάκι για όλους...