H Yessiow ή αλλιώς Yessi Nur Mulianawati, καλλιτέχνιδα από το Μπαλί, μιλά στην ATHENS VOICE για το mural που φιλοτέχνησε στον Βύρωνα.
Δυο γυναίκες διαφορετικών εθνικοτήτων αγκαλιασμένες, χέρια που ενώνονται για αλληλεγγύη και αγάπη, μπλε άνθη τριγύρω, τρεις αμφορείς και η ελληνική θάλασσα. Περπατώντας στον Βύρωνα, στη συμβολή των οδών Καραολής Δημητρίου και Νέας Ελβετίας, κοιτώντας ψηλά, θα αντικρίσεις την τοιχογραφία που δημιουργήθηκε με έμπνευση τη Mικρασιατική Καταστροφή και τους πρόσφυγες όλου του κόσμου. Δημιουργός του είναι η Yessiow (Yessi Nur Mulianawati), μια καλλιτέχνιδα από το Μπαλί της Ινδονησίας που βρέθηκε στην Ελλάδα για να την εξερευνήσει και να φιλοτεχνήσει -με τη βοήθεια του συντρόφου της Stijn-, το graffiti αυτό. Το έργο δημιουργήθηκε με την υποστήριξη της ομάδας Awesome Athens Experiences και των ανθρώπων του Δήμου Βύρωνα στo πλαίσιo του Vyronas Street Art Festival.
Η αγάπη της για την τέχνη ξεκίνησε στην ηλικία των πέντε ετών και εξελίχθηκε σε καριέρα ως mural artist στα δεκαεφτά της. Έναν χρόνο αργότερα άρχισε να σπουδάζει γραφιστική στο Πανεπιστήμιο Telkom στο Bandung της Ινδονησίας. Μετά την αποφοίτησή της, αποφάσισε να βγει από το comfort zone της και να ζήσει έναν νομαδικό τρόπο ζωής στο εξωτερικό μαζί με τον σύντροφό της Stijn, τον οποίο μύησε στη street art, κατά τη διάρκεια των ταξιδιών τους. Τοιχογραφίες που έχουν δουλέψει μαζί θα συναντήσει κανείς σε μέρη όπως η Ινδονησία, η Καμπότζη, το Νεπάλ, η Ινδία, η Τουρκία, η Νότια Αφρική και η Ιταλία. Στην Αθήνα, πάλι, της αρέσει να πηγαίνει βόλτες οπουδήποτε υπάρχουν γάτες στους δρόμους για να μπορεί να τις ταΐζει. Από τότε που διάβασε το βιβλίο Sophie’s World, ήταν πάντα το όνειρό της να έρθει στην πρωτεύουσα και να δει την Ακρόπολη, οπότε αυτή η τοιχογραφία ήταν η τέλεια ευκαιρία.
«Μου αρέσει να βλέπω ότι η τέχνη μου σε δημόσιους χώρους γίνεται μέρος της καθημερινότητας της τοπικής κοινωνίας, βυθισμένη στις δραστηριότητες των ανθρώπων που περνούν μπροστά της καθημερινά. Μου αρέσει να ζωγραφίζω πολύχρωμα αντικείμενα εμπνευσμένα από τη φύση και plus sized γυναίκες όλων των εθνικοτήτων για να διαδώσω μέσα από τα murals μου το body-positivity. Η έμπνευσή μου έρχεται από οπουδήποτε. Από την ενηλικίωσή μου στο τροπικό νησί Μπαλί με την πλούσια και πολύχρωμη φύση του, μέχρι τα ταξίδια που έχω κάνει σε διάφορες χώρες. Ειδικά μετά το mural μου στην Πομπηία και την επίσκεψη στα ερείπια, εμπνεύστηκα να σχεδιάζω αρχαία αγγεία. Αγαπώ να ενσωματώνω αρχαία αγγεία όπως αμφορείς και κρατήρες στα σχέδιά μου» μου περιγράφει.
Παρατηρώντας κανείς το συγκεκριμένο mural και γενικότερα, την τέχνη που αποτυπώνεται στον δημόσιο χώρο, βρίσκει το δικό του νόημα. Στο έργο απεικονίζονται άνθρωποι που παρηγορούν και στηρίζουν συναισθηματικά ο ένας τον άλλο, υποστήριξη εξίσου σημαντική με την υλική. Παράλληλα οι μορφές αυτές αποτελούν και σύμβολο ισχυροποίησης και εμπλουτισμού των κοινοτήτων μέσω της μετανάστευσης και της ανάμειξης των πολιτισμών. «Είμαι χαρούμενη που μπόρεσα να ζωγραφίσω αυτή την τοιχογραφία. Το σχέδιο και η ιστορία πίσω από αυτό, ήταν μια ωραία ευκαιρία για να ζωγραφίσω στην Αθήνα για πρώτη φορά και να διαδώσω ένα μήνυμα συμπόνιας και καλοσύνης. Το έργο είναι εμπνευσμένο από την ιστορία της προσφυγικής κρίσης. Το να μάθω γι' αυτή με έκανε να θέλω να δημιουργήσω κάτι που να απεικονίζει την τόσο αναγκαία καλοσύνη και συμπόνια για τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες του να είσαι πρόσφυγας, τόσο πριν από 100 χρόνια όσο και σήμερα. Το project δεν αφορά μόνο τους πρόσφυγες αλλά τις κακουχίες, την καλοσύνη και τη συμπόνια γενικότερα, σχετίζεται με όλους τους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου και εμένα».
Οι δυσκολίες της τοιχογραφίας «Ο πολύ καυτός ήλιος της Αθήνας σίγουρα δεν έκανε εύκολη τη διαδικασία οπότε έπρεπε να σηκωθούμε νωρίς το πρωί για να κάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερα μπορούσαμε στο mural. Επίσης, δεν είχαμε τόσο πολύ χρόνο διαθέσιμο για να τελειώσουμε την τοιχογραφία, οπότε υπήρχε λίγη πίεση και ο χώρος στον ανελκυστήρα ήταν αρκετά μικρός για να ζωγραφίσουν δύο άτομα, τόσο που μερικές φορές έκανε λίγο δύσκολα τα πράγματα. Συνολικά, όμως, τα καταφέραμε αρκετά καλά και δώσαμε τον καλύτερο μας εαυτό!», μου εξηγεί και καταλήγει στο μότο που την εκφράζει «Don’t be shy, always try! Μην ντρέπεσαι, πάντα να προσπαθείς και να ελπίζεις για το καλύτερο».
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
5°
