Λάμπρος Κωνσταντάρας: Τα δικά μου Νότια Προάστια

Είχα την τύχη να μεγαλώσω –σχεδόν ταυτόχρονα– σε 3 εντελώς διαφορετικές γειτονιές. Κεφαλάρι, Βουλιαγμένη και Φωκίωνος Νέγρη στο κέντρο της Αθήνας. Η κάθε μια γειτονιά έχει τη χάρη της, αλλά η γαλήνη που σου προσφέρει η θάλασσα δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα. Μετά από μια δύσκολη ημέρα, αρκούν 5 λεπτά βόλτα/ψυχοθεραπεία για να χαλαρώσεις και να ξεχάσεις τα πάντα. Έχω τα δικά μου «μυστικά» και περάσματα σ’ αυτές τις βόλτες, όμως θα προτιμήσω να τα κρατήσω μυστικά. Απόλαυση παιδιόθεν είναι να απολαμβάνω σουβλάκι από τον Ζάχο, καθισμένος σε παγκάκι στην πλατεία της Βουλιαγμένης. Τον χειμώνα απολαμβάνω όλη την παραλιακή, κατεβαίνοντας από τη Συγγρού. Φάληρο, Άλιμος, Ελληνικό, Γλυφάδα, Βούλα και καταλήγω στη μαγευτική μου Βουλιαγμένη. Το καλοκαίρι οδηγώ από τη Βουλιαγμένη και φτάνω ως το Λαγονήσι. Το καλύτερό μου βέβαια είναι να είμαι συνοδηγός σε αυτές τις διαδρομές, αλλά αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σπάνια. Έναν ξένο, για να δει τι σημαίνουν «Νότια», θα τον πήγαινα να περπατήσουμε στον Φλοίσβο, μετά με τραμ ως την κοσμοπολίτικη Γλυφάδα για καφέ και ψώνια. Θα συνεχίζαμε παραλιακά στη θάλασσα για ποτό, φαγητό στο Four Seasons στον Αστέρα και για κλείσιμο στο Island. Γεμάτη ημέρα και νύχτα! Αν τα Νότια ήταν τραγούδι σίγουρα θα ήταν το «Άσ' τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα».

*Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας είναι δημοσιογράφος