Αφιέρωμα Νότια Προάστια: Η Τζεφ Μοντάνα μιλάει για τη Βούλα.
Η γιαγιά μου αναγκάστηκε να επαναπατριστεί με τη δεκαμελή οικογένειά της, μόλις ξέσπασε ο εμφύλιος στην Αιθιοπία το 1974. Ερχόμενοι από την Αφρική θέλησαν να χτίσουν μια πολυκατοικία που να είναι κοντά στη θάλασσα, σε μέρος με εύκρατο κλίμα. Άλλωστε ο λόγος που το Ασκληπιείο Νοσοκομείο της Βούλας χτίστηκε εκεί ήταν επειδή μελέτες αποδείκνυαν πως το κλίμα της περιοχής είναι άριστο για την υγεία. Οπότε κληρονόμησα το διαμέρισμα που μένω και διατηρώ το αποικιοκρατικό στιλ αρχιτεκτονικής και το ντεκόρ του σαν μουσείο γιατί συνδέομαι με αυτό συναισθηματικά. Έχω αναμνήσεις από μωρό, όταν η οικογένεια μαγευόταν και έψηνε παραδοσιακό αιθιοπικό καφέ στο πάτωμα του σαλονιού μπροστά από το τζάκι. Επίσης όλες οι εικόνες του βιβλίου μου «Από την Κόρινθο στο non binary» (εκδ. Athens Voice Books) τραβήχτηκαν εδώ. Ο γείτονάς μας ήταν ο κύριος Ίλια Ίβιτς και συγκινήθηκα που είδα πως στο ίδιο αφιέρωμα που κάνουμε τώρα για την Athens Voice πριν από εμένα φωτογραφιζόταν η πανέμορφη σύζυγος του, η κυρία Ελένη Πετρουλάκη- Ίβιτς. Πάω στο γυμναστήριο της αδελφής της, το Power House στην Άνω Γλυφάδα. Μακράν η καλύτερη instructor yoga που είχα ποτέ (κι έχω ζήσει 10 χρόνια στο LA). Όχι ακριβώς επιλογή για μένα λοιπόν η Βούλα, αλλά με βαθιές αναφορές που με έχουν ριζώσει εδώ. Τη Βούλα μπορείς να τη δεις και ως ένα μικρό χωριουδάκι. Ακριβούτσικο μεν, αλλά στην καθημερινότητά σου απολαμβάνεις μια ευκολία και ουσιαστική ποιότητα. Περπατώ μέχρι το «Περί Γης» καθημερινά και παίρνω χυμούς smoothies και vegan snacks, μετά μπορώ να πάω ακριβώς δίπλα να εξυπηρετηθώ στα ΚΕΠ που δουλεύει η θεία μου, να πάρω κρέας στον «Δρακούλη», να κάνω εκτυπώσεις με €0,15 στο Voula Center, COVID tests στο διαγνωστικό του Κλεινάκη, νύχια στην Έρη και την Άντα στο Linda’s Nails, καφέ από τα αγόρια στο δέντρο, πιλάτες στο Pilattes Studio του Γιάννη, ρούχα από τις boutique, και έχουμε και άπειρα φαρμακεία. Όλα αυτά στο ίδιο τετράγωνο πάνω στη Βασιλέως Παύλου. Το μυστικό μου λοιπόν είναι πως βάζω τις παντόφλες μου και πηγαίνω σε αυτό το τετράγωνο ανά πάσα ώρα και στιγμή. Η αγαπημένη μου διαδρομή εννοείται πως είναι αυτή που με οδηγεί στην θάλασσα και συγκεκριμένα στο Δημαρχείο. Ίσως το ωραιότερο Δημαρχείο της Ελλάδας. Δίπλα από το Athens Ριβιέρα, γεμάτο φοίνικες, ακριβώς εκεί που σκάει το κύμα. Περνάω από το χειροποίητο παρκάκι που έχει μέσα μια ψηφιδωτή πλατεία αφιερωμένη στον πρώτο Κοινοτάρχη Βούλας, Γεώργιο Δόγκα. Έχει ένα τοτέμ που γράφει «πρόεδρος» και είναι σαν πάρκο που το έχτισε ο Καλατράβα. Πραγματικά νιώθω πως ταξίδεψα στη Βαλένθια.
Έναν ξένο, για να του δείξω τι σημαίνουν «Νότια», θα τον πήγαινα στο κάτω μέρος της ταβέρνας «Σαρδελάκι» στη Βουλιαγμένη, στο Όβεν στην πλατεία Βούλας για brunch, για σουβλάκια στον Ζάχο και στο νέο υπέροχο εστιατόριο της Λίμνης Βουλιαγμένης το Abra Ovata. Μου αρέσει επίσης να κάθομαι τα καλοκαίρια στο παγκάκι του Waffle House, στο παπουδίστικο Aqua Marina στη Βουλιαγμένη και να πηγαίνω για μπάνιο στο Crabo. Για clubbing στο Island του ομίλου Πανάς. Αν τα Νότια ήταν ταινία θα ήταν η χρυσή ταινία με τον Στάθη Ψάλτη «Καμικάζι... αγάπη μου» και τραγούδι κάτι του τύπου blink 182 ή το «Blue (Da Ba Dee)», ή και το «Californication», γιατί μην ξεχνάμε πως το ΝΑΤΟ έγραψε τη δική του ιστορία στα 3Β.
Τα απογεματινά ηλεκτρονικά πάρτι – θεσμός με την υπογραφή του Plissken Festival επιστρέφουν με μία σεζόν που θα μας δώσει ακόμα περισσότερα από όσα υπόσχεται.
Ανταποκρίσεις από μια πόλη που χορεύει ακόμα: Ίσως υπερβολή που περπατάω τόσο δρόμο τέτοια ώρα για να ακούσω τέκνο, αλλά το έχω ανάγκη να χτυπηθώ στο μπάπα μπούπα, που λέει και ο μπαμπάς μου.
Τι δουλειά έχει ένα τροπικό πτηνό στην Αθήνα; Ποια αποστολή ήρθε να εκπληρώσει; Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Έσω έτοιμη. Expect and respect the unexpected!
15°
