Παγκράτι: Τα στέκια, το μουσείο Γουλανδρή, οι πλατείες, τα μπαρ, τα ζαχαροπλαστεία, τα εστιατόρια και όλα όσα πρέπει να ξέρεις για τη γειτονιά
Παίρνει με ενθουσιασμό τη ρεβάνς για τα χρόνια που υποτιμήθηκε ως αξία στην αθηναϊκή συζήτηση, καθώς παλιότερα εθεωρείτο μια «ήσυχη» και καθώς πρέπει γειτονιά χωρίς πολύ ενδιαφέρον. Οι ορδές των Αθηναίων trend-setters συρρέουν στο Παγκράτιγια να φάνε σε αστεράτα fine dining ρεστό, σε παλιάς και νέας κοπής ταβέρνες, σε ιταλικά εστιατόρια και σουσάδικα, για να brunchάρουν σε τρέντι καρεκλάκια στα πεζοδρόμια ή για να πιούν το ποτό τους αμέριμνοι κάτω από φανταχτερά φώτα ρίχνοντας κλεφτές ματιές σε άλλους cool θαμώνες. Όλα αυτά τα καινούργια έχουν φέρει τα πάνω κάτω στην περιοχή.
Θεωρείται Η trendy περιοχή. Όλοι ψάχνουν μετά μανίας στις μικρές αγγελίες ένα σπίτι στο «καλό Παγκράτι» και σκοντάφτουν με φόρα πάνω στο Airbnb που επανέρχεται δριμύτερο μετά την πανδημία, ενώ η φράση «αναζητώ δυάρι στο Παγκράτι σε καλή τιμή» λειτουργεί μόνο ως πετυχημένο, σύγχρονο αστικό ανέκδοτο.
Τα καινούργια και μοντέρνα. Η καινούργια λαοθάλασσα έχει φέρει μαζί της και τα καταστήματα που την εξυπηρετούν: νυχάδικα και κομμωτήρια βγαλμένα από σελίδες ντιζάιν περιοδικών, κάβες με έξτρα ενημερωμένα ράφια, μανάβικα-deli με βιολογικά προϊόντα που ξεπηδούν και στριμώχνονται το ένα δίπλα στο άλλο ολοκληρώνοντας το μωσαϊκό μιας μετάβασης εν εξελίξει.
Και το παλιό Παγκράτι ζει και βασιλεύει. Το βρίσκεις, ακόμη, στις κομψές ηλικιωμένες που βγαίνουν με το καροτσάκι για τη λαϊκή τις Τρίτες και τις Παρασκευές και στις παλιές μαρκίζες που φαίνονται πια λίγο ξεθωριασμένες, σε κάτι παλιά και τιμημένα ζαχαροπλαστεία που όλοι ξέρουν και αγαπούν, στα ταπετσέρικα με τη ροκοκό πολυθρόνα στη βιτρίνα, στα μαγαζάκια που φιλοξενούν μαστόρους όλων των ειδικοτήτων. Όμως, το νέο παγκρατιώτικο κύμα έχει τόση φόρα, είναι τόσο χρωματιστό και φασαριόζικο, που καλύπτει τους παλιούς θορύβους της γειτονιάς πια για τα καλά.
Αρχελάου, ο δρόμος - best seller. Από τις πρώτες μεταλλάξεις της περιοχής, συνεχίζει ακάθεκτη να κρατάει τα ηνία της ζωντάνιας. Είναι ο δρόμος που δεν βαριέσαι ποτέ να μετράς τις καινούργιες αφίξεις, τα τραπεζοκαθίσματα, την κίνηση και τα Vans στα πόδια των θαμώνων. Μπροστά της το τρίγωνο που σχηματίζει την μικρή, «άγνωστη» πλατεία Ρογκάκου, δυο μέτρα πιο πέρα η διάσημη πλατεία Προσκόπων με αγαπημένα στέκια για όλους, δίπλα της η Βασιλέως Γεωργίου Β΄ με τις «προνομιούχες» πολυκατοικίες και τη θέα στον Λυκαβηττό και την Ακρόπολη.
Οι διάσημοι δρόμοι. Από την πλατεία Πλαστήρα ξεκινάνε πια τρεις από τους πιο σημαντικούς δρόμους για την παγκρατιώτικη διασκέδαση: η Ερατοσθένους, η Αρχιμήδους και η Ευτυχίδου. Πλατεία δεν τη λες, αλλά είναι κέντρο, είναι πέρασμα, είναι πλέον το σημείο που δίνεις ραντεβού και όχι ένα τρίστρατο που χαζεύεις απ’ το τρόλεϊ χωρίς να πολυδίνεις σημασία.
Το Μουσείο Γουλανδρή. Άνοιξε πριν 3 χρόνια βάζοντας την Αθήνα στον χάρτη των μητροπόλεων της Τέχνης, δίνοντας μαζί και ένα νέο, σημαντικό ρόλο στο Παγκράτι. Οι επισκέπτες δημιουργούν ουρές στην είσοδό του, περιηγούνται στους τρεις ορόφους του Μουσείου κι ύστερα κατευθύνονται στο πολύ χαριτωμένο café του μουσείου για να πιουν ή τσιμπήσουν κάτι και να συζητήσουν όλα τα ωραία που μόλις είδαν και απόλαυσαν. Είναι όμως πολλοί και αυτοί που δίνουν εδώ τα ραντεβού τους –ανεξάρτητα από επίσκεψή τους στο μουσείο–, γοητευμένοι από το αρτίστικο περιβάλλον και τις comfort νοστιμιές του.
Στον Άγιο Σπυρίδωνα ένα δειλινό. Το Μουσείο Γουλανδρή έδωσε άλλη ώθηση στα πέριξ της μεγάλης εκκλησίας και μεταμόρφωσε την Ερατοσθένους, τον δρόμο που μέχρι πρόσφατα λειτουργούσε κυρίως ως πέρασμα για άλλες, πιο θελκτικές γωνιές της περιοχής, σε ένα νέο προορισμό, αφού κοντά στο μουσείο έχουν ξεφυτρώσει και πολλά άλλα, εστιατόρια και hip μεζεδοπωλεία με ψαγμένο τσίπουρο. Έξτρα νοστιμιά, τα μικρά κάθετα πεζοδρομάκια με τα διώροφα κτίσματα και τα κουκλίστικα εστιατόρια.
Αρχιμήδους, ο πιο Notting Hill δρόμος της Αθήνας. Ο όμορφος μεγάλος δρόμος με τα «αρχοντικά» σπίτια που περνάει από την πλάτη του Καλλιμάρμαρου και στην ανηφόρα του πλησιάζει παράλληλα την πλατεία Βαρνάβα, ζει μεγάλες δόξες. Προσεγμένα μαγαζάκια με ωραία εμφάνιση, χαμηλά κτίσματα και λαϊκή κάθε Παρασκευή.
Η πλατεία που έγινε βιβλίο. Η πλατεία Μεσολογγίου που τα ρετιρέ της ποτέ δεν έχασαν την αξία τους, με το μεγάλο, τετράγωνο σχεδιασμό, την απλωσιά και το λαμπερό φως από την άνοιξη και μετά, έχει δανείσει το όνομά της ακόμη και σε συλλογή διηγημάτων (του Βαγγέλη Προβιά). Το πρωί φιλοξενεί παιδιά που τα έχουν βγάλει βόλτα οι παππούδες και την κανονική ζωή της πόλης, με τα μανάβικα και τους συνταξιούχους στα καφενεία. Το βράδυ η πλατεία μεταμορφώνεται, αφού hip wine bar και μεζεδοπωλεία μαζεύουν φοιτητές και λάτρεις της καλής ετικέτας. Όλες τις ώρες, σταθερή αναφορά η Εκλεκτούλα, το ρετρό ζαχαροπλαστείο με το παγωτό «μουστάρδα», με ανθόνερο και καραμέλα.
Και η άλλη που έγινε τραγούδι. Όταν το Παγκράτι βγήκε ραντεβού με το Μετς, την από πάντα καλλιτεχνική πλευρά της γειτονιάς, γεννήθηκε η πλατεία Βαρνάβα. Η πιο ζωντανή πλατεία του Παγκρατίου όποια ώρα της ημέρας και να πας. Συνορεύει με τη μισελενάτη Σπονδή και πλέον φιλοξενεί στους γύρω δρόμους της έθνικ μαγαζιά, hip καφέ και το φάντασμα του Μανού Τσάο που κάποτε έπαιζε μουσική στα παγκάκια της Εμπεδοκλέους προκαλώντας ταραχή. Ακολούθησε η παρότρυνση του Φοίβου Δεληβοριά «βγες και πάρε απ’ τη Βαρνάβα τσιγάρα, μάθε λίγη κιθάρα», την οποία ασπάστηκαν μιλιούνια Παγκρατιώτες και μη που έχρισαν τη Βαρνάβα το καθιερωμένο ραντεβού για τη διασκέδαση της μετακίνησης 6 την περιόδο της καραντίνας.
Παγκράτι στάζεις γλύκα. Ευτυχίδου, ο δρόμος των γλυκών, από το Fresh μέχρι τα επικά ρυζόγαλα Στάμου και το προφιτερόλ του Mon Chou. Πιο πέρα όμως έχουν στηθεί και «ghost labs» σαν το Madame Fraise, δηλαδή σύγχρονα pastry shops με μεγάλα και ηχηρά ονόματα της καινούργιας «ζαχαροπλαστικής σκηνής» της Αθήνας να φτιάχνουν γλυκά - καλλιτεχνήματα τόσο από άποψη εμφάνισης όσο και νοστιμιάς. Ανακάλυψέ τα!
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
20°
