Αστέρας Βουλιαγμένης: Η ιστορία του θρυλικού συγκροτήματος

Το 1954, η Αιδηψός και η Μύκονος άρχιζαν να γίνονται τόποι διακοπών της «καλής» κοινωνίας. Στην Αθήνα δημιουργούνται τα πρώτα τουριστικά πρακτορεία, καθώς και η Τουριστική και Ξενοδοχειακή εταιρεία ΑΣΤΗΡ. Τότε έγινε και κάτι πολύ σημαντικό: ανοίχτηκε και η πρώτη από τις δύο περιβόητες «τρύπες του Καραμανλή» (η δεύτερη κατασκευάστηκε το 1980) στον βράχο της Βάρκιζας, τα τούνελ δηλαδή που έδωσαν πρόσβαση στις περιοχές και στα παράλια της Νότιας Αττικής που μέχρι τότε ήταν αποκλεισμένες από την πρωτεύουσα και η σύνδεση γινόταν μόνο από τα Μεσόγεια. Έτσι, μαζί με την κουλτούρα των καλοκαιρινών διακοπών, άνοιξε και ένα τεράστιο παραλιακό μέτωπο, με τη Βουλιαγμένη και το Καβούρι να έχουν όλα τα φόντα για να αρχίζουν να φαντάζουν στα μάτια των Αθηναίων ως «η δική μας Κυανή Ακτή».
 

Ο Αστέρας ξεκίνησε τη λειτουργία του στα τέλη της δεκαετίας του ’50 και από το 1959 είναι «το αστέρι» στην πευκόφυτη χερσόνησο του Λαιμού της Βουλιαγμένης. Ένα «ιδιωτικό» μοντέλο νησιού 300 στρεμμάτων, πευκόφυτο, με ανθισμένα παρτέρια, κοντά στην Αθήνα, με υπέροχη θέα και «συνθήκες διακοπών» για απαιτητικά γούστα. Ένας εμβληματικός τόπος συνάντησης και τουριστικής σπουδαιότητας που, με τα χρόνια, όλο και δυνάμωνε η λάμψη του. Όπως έχει πει και ο, από το 1986 μέχρι το 2010, δήμαρχος Βουλιαγμένης Γρηγόρης Κασιδόκωστας: «Η πόλη της Βουλιαγμένης εξαρτάται από την καλή λειτουργία του Αστέρα, που καταλαμβάνει άλλωστε το 30% της έκτασής της».

Το ξεκίνημα

Κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, λιγοστοί ήταν οι κάτοικοι και οι τολμηροί παραθεριστές της περιοχής. Η Βουλιαγμένη ανήκε στην Ιερά Μονή Ασωμάτων Πετράκη και αποτελούσε την ιδανική εικόνα της αττικής γης: πανέμορφη ανέγγιχτη φύση, μικροί κόλποι, κρυστάλλινα νερά, λίγοι άνθρωποι. Το τοπίο έλαμπε και συγκινούσε όποιον το γνώριζε, με την καταπράσινη χερσόνησο της Βουλιαγμένης και το ηλιοβασίλεμα του Σαρωνικού.

Η ζωή γύρω από τη Λίμνη ζωντάνευε και αποκτούσε κοσμικό χαρακτήρα. Καφενεία, εστιατόρια, ζωντανές μουσικές. Στον λόφο του Μεγάλου Καβουρίου, κάτω από το Ορφανοτροφείο, κτίσθηκαν οι επαύλεις τριών γνωστών αθηναϊκών οικογενειών: Τανάγρα, Μερκούρη και Καρυδάκη.

Λίγες δεκαετίες μετά, κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου, οι παραθεριστικές αυτές κατοικίες είχαν φτάσει να αριθμούν τις 30, ενώ η πρώτη πρόταση για την ανάπτυξη ξενοδοχείου έγινε πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ξέσπασμα του πολέμου, η Κατοχή και ο Εμφύλιος έκαναν τα σχέδια να ναυαγήσουν. Όμως η ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας μέσω του αμερικανικού Σχεδίου Μάρσαλ αλλά και η υποτίμηση της δραχμής, το 1953, έφεραν ξένες επενδύσεις και ανάπτυξη της βιομηχανίας. Εκείνη την εποχή, αρχές δεκαετίας του ’50, μαζί με την τεράστια ανάπτυξη και τους ταχύτατους ρυθμούς εμφανίζεται στο προσκήνιο και ένας νέος, χαρισματικός και πολλά υποσχόμενος πολιτικός που θα έπαιζε σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του Αστέρα Βουλιαγμένης: ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που ξεκίνησε μεγάλα δημόσια προγράμματα υποδομής και ένα από αυτά ήταν και η Λεωφόρος Ποσειδώνος, η οποία θα συνέδεε την πρωτεύουσα με τη Νότια Αττική.

Η Αθήνα άρχιζε να αποκτάει καινούργιες συνοικίες, να επεκτείνεται. Η δεκαετία 1957-1967 θεωρείται η άνοιξη της μεταπολεμικής ελληνικής αρχιτεκτονικής και το «τοπίο» αρχίζει να γίνεται ένα σημαντικό θέμα της περιόδου, σε σχέση με τον ραγδαία εξελισσόμενο εκσυγχρονισμό και τη δημόσια αρχιτεκτονική. Μεγάλες πολυκατοικίες, αντιπαροχή, μετανάστευση στα μεγάλα αστικά κέντρα… Όλες οι πόλεις άρχιζαν να μοιάζουν μεταξύ τους.

Ο παραθερισμός πλούσιων οικογενειών των βορείων προαστίων αλλά και της μεσαίας τάξης άρχιζε να εξαπλώνεται και πέρα από το Παλαιό Φάληρο. Ο Τύπος μιλάει για την παραλιακή «Αθηναϊκή Ριβιέρα» και το Σούνιο άρχισε να γίνεται ένας από τους πιο μαγευτικούς προορισμούς για όσους το έπαιρναν απόφαση να κάνουν αυτή τη μεγάλη εκδρομή, ανακαλύπτοντας στην πορεία μικρά πριβέ λιμανάκια, γαλανά νερά και αρχαία ελληνική γη. Ήταν η εποχή που ο τουρισμός αποκτούσε ένα άλλο, σημαντικό νόημα για την Ελλάδα που προσπαθούσε να ορθοποδήσει. Το 1950 άνοιξε ξανά το, κατεστραμμένο από τους Γερμανούς, πριν φύγουν, αεροδρόμιο της πολεμικής αεροπορίας, έτοιμο πια να υποδεχθεί τους ξένους και το 1954 άνοιξε η πρώτη «τρύπα». Είχε έρθει η ώρα για την αξιοποίηση των ακτών του Σαρωνικού και, δη, της Βουλιαγμένης.

Το 1954 ιδρύθηκε η τουριστική και ξενοδοχειακή εταιρεία Αστήρ, αλλά χρειάστηκαν άλλα τέσσερα χρόνια, μέχρι το 1958, ώστε η αρμόδια επιτροπή της Βουλής να δώσει την έγκρισή της για να εκπονήσουν σχέδιο αξιοποίησης της Βουλιαγμένης οι αρχιτέκτονες Εμμανουήλ Βουρέκας, Περικλής Σακελλάριος, Προκόπης Βασιλειάδης και Κωνσταντίνος Δεκαβάλλας. Τα σχέδια προέβλεπαν ένα συγκρότημα τα κτίρια του οποίου θα ήταν πλήρως ενταγμένα στο ιδιαίτερα ευαίσθητο τοπίο και τη «μετατροπή μιας υποβαθμισμένης παραλίας σε κήπους με ακτή λουομένων». Τότε άρχισε και ένας κυκεώνας προβλημάτων, δυσχερειών, υπερβάσεων του προϋπολογισμού και τελικά, τον Αύγουστο του 1960, το ίδιο εκείνο καλοκαίρι που η Κάλλας έπαιζε τη «Νόρμα» στην Επίδαυρο και η Ελίζαμπεθ Τέιλορ με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον έκαναν κρουαζιέρα στο Αιγαίο, παραδόθηκαν στο κοινό μετά βαΐων και κλάδων και παρουσία του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή οι λουτρικές εγκαταστάσεις στον Λαιμό Βουλιαγμένης και στο Μικρό Καβούρι, ενώ ξεκίνησε τη λειτουργία της και η «λαϊκή» πλαζ του ΕΟΤ στη Βουλιαγμένη, όπου οι καρέκλες και οι ομπρέλες διετίθεντο στο κοινό δωρεάν.

Τον επόμενο χρόνο λειτούργησαν οι πρώτες 76 καμπάνες ενώ εννέα χρόνια αργότερα προστέθηκαν και άλλες 18. Τότε ήταν που άρχισαν να αναπτύσσονται και τα ξενοδοχεία. Το 1967 η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος χρηματοδότησε 25 ξενοδοχειακά προγράμματα, μεταξύ αυτών και τον Αστέρα, με περίπου 100 εκατομμύρια. Η παραλία του Σαρωνικού, με την άνετη παραλιακή λεωφόρο και τον άπλετο νυχτερινό φωτισμό της, τις εγκαταστάσεις στα Αστέρια της Γλυφάδας και την επέκταση μέχρι το Σούνιο άρχισαν να γίνονται πόλος έλξης για χιλιάδες Αθηναίους. Λιμανάκια για κότερα, θαλάσσιος τουρισμός, μοντέρνα ξενοδοχεία, motels, καμπάνες, ενώ αρχίζουν να καταφθάνουν και τα πρώτα τζετ σετ πρόσωπα, διάσημοι εργένηδες και περιζήτητες νύφες, στάρλετ και ντίβες, εφοπλιστές και πολιτικοί. Ο Αστέρας γίνεται το must σημείο «να είσαι».

Η ιστορία του συγκροτήματος Βουλιαγμένης

Ήδη το 1959, ο αρχιτέκτονας Αντώνης Κιτσίκης μελετά το κτίριο του Ναυτικού Ομίλου Βουλιαγμένης που είναι το πρώτο που άρχισε να κτίζεται στην περιοχή. Τα κτίρια, με τη διάσπαση συμπαγών όγκων σε πολλά μικρότερα κτίρια δείχνουν να απορροφούνται μέσα στη φύση και το πράσινο και δημιουργούν την αίσθηση ενός μικρού τουριστικού χωριού. Ο αρχιτέκτονας Κώστας Βουτσινάς αναλαμβάνει τα έργα του Μικρού Καβουρίου. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει λουτρικές εγκαταστάσεις για 3.000 λουόμενους ημερησίως, 60 δίκλινες καμπάνες πολυτελείας, εντευκτήριο και εστιατόριο εξυπηρέτησης 250 πελατών, ξενοδοχείο 150 δωματίων (250 κλινών) και χορευτικό κέντρο. Βασικός στόχος είναι να μην αλλοιωθεί το τοπίο με βαριές κατασκευές ή ξένες μορφές, ασυμβίβαστες σε αυτό και να διατηρηθεί το υπάρχον φυσικό πράσινο.

Το 1961 άρχισε να λειτουργεί και το εστιατόριο Club House, το οποίο μετά από πολλές μετατροπές και ανακαινίσεις στεγάζει σήμερα το Matsuhisa, ένα από τα πιο διάσημα εστιατόρια διεθνώς. To Club House ήταν η ναυαρχίδα των εστιατορίων του Αστέρα, πολυτελές, με φημισμένη θαλασσινή κουζίνα, και με σερβίτσια που είχε σχεδιάσει ο Αλέκος Φασιανός.

Στην παραλία, επάνω στην άμμο, εκτός από τις πολύχρωμες ομπρέλες τοποθετήθηκαν και πρωτοποριακά, τριγωνικά στέγαστρα από λευκό καραβόπανο που θυμίζουν θαλασσοπούλια. Στις καμπάνες τα οικοδομικά υλικά είναι απλά, φυσικά, με εμφανή λιθοδομή, ξύλο και ελαφριά στοιχεία.

Το 1967 αρχίζει να λειτουργεί και το ξενοδοχείο του «Αρίωνα». Όλα σχεδόν τα αντικείμενα του Αστέρα και του «Αρίωνα» έχουν σχεδιασθεί από την ομάδα των αρχιτεκτόνων Βουρέκα, Γεωργιάδη. Από τις πολυθρόνες και τα έπιπλα του γραφείου, τα τασάκια των κοινόχρηστων χώρων, τις ζαρντινιέρες, τις σχάρες, τους κρίκους των πετσετών και τα καλαθάκια για τα άπλυτα των λουτρών, μέχρι τα δερμάτινα μπρελόκ για τα κλειδιά των δωματίων. Στα σχέδια της επίπλωσης του τρίτου ορόφου προστίθεται και το όνομα του τρίτου της ομάδας, του Κωνσταντίνου Δεκαβάλλα. Οι χώροι διακοσμούνται με έπιπλα μοντέρνα, λειτουργικά, άνετα που συνδυάζονται με κομμάτια μεγάλων σχεδιαστών του 20ού αιώνα, όπως το σκαμνί, η καρέκλα και το τραπεζάκι του Saarinen και η περίφημη πολυθρόνα του Αμερικανού αρχιτέκτονα Charles Eames. Στη φωτεινή και κομψή αίθουσα «Πήγασος» του ξενοδοχείου, τις τοιχογραφίες με δελφίνια, θαλασσοπούλια, τριήρεις και γοργόνες κάνει ο Δημήτρης Μυταράς. Το 1966 δημιουργήθηκε εκεί και η σχολή θαλάσσιου σκι που διηύθυνε ο Γρηγόρης Κασιδόκωστας - εκεί γνώρισε και τη γυναίκα του Μαριάννα Λάτση, 17 ετών τότε, που την έφερνε ο πατέρας της για να μάθει σκι.

Τον Νοέμβριο του 1972, η γνωστή δημοσιογράφος Λένα Ζαννιδάκη έγραφε στο περιοδικό «Επίκαιρα»: «Με κάλεσαν προχθές σε γεύμα. Ένα γεύμα πλούσιο πραγματικά. Στο Grill Room του Αστέρα Βουλιαγμένης. Θα σας τα πω με τη σειρά: η αίθουσα είναι από πέτρα σκαλιστή. Η οροφή, ξύλινη, ήρθε αυτούσια από τη Γερμανία, από παλιό πύργο. Κάτω, ένα ωραίο κόκκινο χαλί. Γλυπτά και πίνακες στους τοίχους. Θαυμάσια τραπεζομάντιλα σε καλοβαλμένα τραπέζια. Ορχήστρα διακριτική. Στην πίστα χόρευαν ήσυχα μερικά ξένα ζευγάρια. Γκαρσόνια σε πυρετώδη κίνηση… Αρχίσαμε με σούπα αστακό, προχωρήσαμε με φιλέτο γλώσσας με αμύγδαλα. Κύριο πιάτο, καρδιά φιλέτου “Αστήρ Παλάς”. Μετά, μας σέρβιραν παγωτό μπόμπα “Αστήρ” και φρούτα εποχής. Και κλείσαμε με ιρλανδικό καφέ. Από κρασιά, λευκό “Eau Bassac” στο κύριο γεύμα, κόκκινο St George, και με τα φρούτα σαμπάνια Dom Perignon.»

To Grill Room, που περιγράφει η Λένα Ζαννιδάκη, όπως και όλο το ξενοδοχείο, τώρα έχει ανακαινισθεί ριζικά από Αμερικανούς διακοσμητές και ελληνική τεχνική εταιρεία. Από το βαρύ, χειροποίητο κιγκλίδωμα της σκάλας στο lobby μέχρι τους μπεζ-ζαχαρί ήρεμους τόνους των επίπλων, τους κρυστάλλινους Swarovski πολυελαίους μέχρι και τον υπόγειο χώρο SPA των 1.000 τ.μ. του «Αρίωνα», με τις κεραμικές συνθέσεις του Μόραλη που αρχικά στόλιζαν τη σκεπαστή πισίνα και τώρα έχουν ξαναβρεί τη θέση τους.

Το πολυτελές ξενοδοχείο «Ναυσικά» λειτούργησε το 1979 στο Μικρό Καβούρι σε μελέτη του Αντώνη Γεωργιάδη, το οποίο, αν και εξαώροφο, εντάσσεται με επιτυχία στο φυσικό τοπίο. Όπως γράφτηκε, τα δωμάτια, οι σουίτες, οι βοηθητικοί χώροι αλλά και οι χώροι στάθμευσης στην πίσω πλευρά αναπτύσσονται κλιμακωτά και «μοιάζουν με αποικία από πεταλίδες κολλημένες στον βράχο». Το κάθε δωμάτιο έχει δικό του υπαίθριο χώρο, απομονωμένο από το διπλανό. Εκεί υπάρχει και η μεγαλύτερη πισίνα ξενοδοχείου στην Ελλάδα και η πρώτη πισίνα με μπαρ μέσα στο νερό. Εκεί και οι χαρακτηριστικές ριγέ καμπίνες του Platinum Lounge.

Με την είσοδο του 21ου αιώνα, το «Ναυσικά» υπεβλήθη στις απαραίτητες ανακαινίσεις, με σημαντικότερη τη νέα πρόσοψη του ξενοδοχείου από τις νέες αρχιτέκτονες Ρένα Σακελλαρίδου και Μόρφω Παπανικολάου, στενές συνεργάτιδες του Mario Botta. Στο ίδιο ύφος σχεδίασαν και τη χαρακτηριστική πύλη εισόδου του ξενοδοχείου με την οποία διεκδίκησαν μία θέση στη shortlist του Πρώτου Παγκόσμιου Φεστιβάλ Αρχιτεκτονικής του 2008 στη Βαρκελώνη. Λευκές κατασκευές με λείες, απαλές επιφάνειες και στρογγυλά υποστυλώματα – σαν ανοιχτές αγκαλιές που υποδέχονται τους επισκέπτες του The Westin Athens, όπως μετονομάσθηκε το «Ναυσικά».

Μετά τη μεταπολίτευση, η Εθνική Τράπεζα αποφάσισε να προχωρήσει στην ανέγερση τρίτου ξενοδοχείου. Το 1984 άνοιξε στη βόρεια πλευρά της χερσονήσου, στην ωραιότερη ίσως θέα όλου του συγκροτήματος, το ξενοδοχείο «Αφροδίτη». Εκείνο το σημείο θεωρείται το καταλληλότερο για όσους πραγματικά επιθυμούν ησυχία, γαλήνη και χαλάρωση. Η πισίνα και το μπαρ βρίσκονταν μακριά από τις πτέρυγες των δωματίων, ενώ το εστιατόριο «Σπηλιά» είχε δημιουργηθεί μέσα σε φυσική σπηλιά. Το «Αφροδίτη», όμως, δεν είχε ιδιαίτερη τύχη, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων. Τελικά κατεδαφίστηκε και στη θέση του αναπτύχθηκαν οι 13 εμβληματικές κατοικίες του project.

Το 2004, με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων και της επετείου των 40 χρόνων από την ίδρυση του συγκροτήματος, πραγματοποιήθηκε ριζική ανανέωση του Αστέρα στις καμπάνες αλλά και στις ξενοδοχειακές μονάδες για να καλύψουν τις αυξημένες νέες απαιτήσεις των πελατών τους.

Τα αστέρια λάμπουν στον Αστέρα

Είναι αδύνατο να σκεφτεί κανείς την ελληνική και διεθνή πολιτική και οικονομική ελίτ, προσωπικότητες της τέχνης, του πνεύματος αλλά και μεγάλους σταρ από τον χώρο του θεάματος, χωρίς να σκεφτεί τον Αστέρα Βουλιαγμένης.

Στις καμπάνες του έχουν μείνει όλες οι μεγάλες εφοπλιστικές και επιχειρηματικές οικογένειες, όπως Αγγελοπούλου, Βαρδινογιάννη, Γοργία, Γουλανδρή, Δραγώνα, Καρβουνίδη, Κουκουλάκη, Κουλουκουντή, Λαιμού, Λαναρά, Λαμπρόπουλου, Λάτση, Λιβανού, Μανδήλα, Μάρκου, Μάτσα, Μίχαλου, Μποδοσάκη, Παπαστράτου, Πατέρα, Ποταμιάνου, Φαφαλιού, Χανδρή, Χατζηιωάννου κ.ά.

Οι μεγάλες αυτές οικογένειες προτιμούσαν να νοικιάζουν τις καμπάνες επί σειρά ετών, κλείνοντας μάλιστα από την προηγούμενη χρονιά την αγαπημένη τους καμπάνα. Έτσι, και το προσωπικό πλέον τους γνώριζε, όπως και τις ιδιαιτερότητες και τις προτιμήσεις τους. Η εχεμύθεια και η διακριτικότητα είναι πάντα αυτό που μπορεί να υποσχεθεί ο Αστέρας.

Επιπλέον, το συγκρότημα διέθετε πάντα υπερσύγχρονης τεχνολογίας υποδομές και μπορούσε έτσι να στεγάζει τις πιο απαιτητικές διοργανώσεις, καθώς είναι προορισμός υψίστης ασφαλείας τόσο από ξηρά όσο και από θάλασσα. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς κορυφαία γεγονότα, όπως συνέδρια του ΝΑΤΟ, τη Βαλκανική Συνδιάσκεψη, συναντήσεις μελών της Λέσχης Bilderberg, διεθνή φόρα κ.ά.

Όμως από τις σουίτες και τις καμπάνες, τα σαλόνια και τις παραλίες, τους κήπους και τους διαδρόμους του συγκροτήματος έχουν περάσει και εκατοντάδες προσωπικότητες διεθνούς βεληνεκούς, μεγιστάνες και πολιτικοί, όπως ο Νέλσον Μαντέλα, η Μάργκαρετ Θάτσερ, ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος, ο Αρχηγός των Αμερικάνικων Ενόπλων Δυνάμεων Κόλιν Πάουελ, ο υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ Μάικ Δουκάκης, καθώς και οι Χέλμουτ Σμιτ, Τζίμι Κάρτερ, Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, Φρανσουά Μιτεράν, Μπόρις Γιέλτσιν, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, Μιχάλης Στασινόπουλος, Κωνσταντίνος Τσάτσος, Κωστής Στεφανόπουλος, Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος, Ρίτσαρντ Νίξον, Τουργκούτ Οζάλ, Μουαμάρ Καντάφι, Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, Τεοντόρ Ζίβκοφ, Γιασέρ Αραφάτ, Γιόσιπ Μπροζ Τίτο, Ζάο Ζι Γιανγκ, Φελίπε Γκονζάλες, Ντανιέλ Ορτέγκα, Τόνι Μπλερ, Αριστοτέλης Ωνάσης και Τζάκι Κένεντι, Αθηνά Ωνάση και Αλβάρο ντε Μιράντα Νέτο.

Ηθοποιοί, καλλιτέχνες και σταρ όπως: Ζακλίν Μπισέ, Τέλης Σαβάλας, Πολ Νιούμαν, Τζον Γουέιν, Beatles, Σαρλ Αζναβούρ, Ιζαμπέλα Ροσελίνι, Κορίνα Τσοπέη, Αντριάνα Σκλεναρίκοβα, Πιρς Μπρόσναν, Αρμάντ Ασάντε, Ειρήνη Παπά, Μονσερά Καμπαγιέ, Τζέσι Νόρμαν,  Πριγκίπισα Σοράγια (πρώην σύζυγος του Σάχη της Περσίας), Παλόμα Πικάσο, Λάιζα Μινέλι, Τζέιν Φόντα, Ρόμπερτ Βάγκνερ, Ρότζερ Μουρ, Σάρον Στόουν, Νάνα Μούσχουρη, Σαλβατόρε Ανταμό, Δαλιδά, Ντέμης Ρούσος, ο πιλότος της Φόρμουλα 1 Άιρτον Σένα, αλλά και οι Ροναλντίνιο, Lady Gaga, Scorpions, Gianni Bulgari, Τσάρλτον Ίστον, Ραφαέλα Καρά, Άντονι Κουίν (όταν γύριζε την ταινία «Ο Μεγιστάνας» υποδυόμενος τον Αριστοτέλη Ωνάση), Τόνι Κέρτις,  Ζωή Λάσκαρη και Αλέξανδρος Λυκουρέζος, Ζάχος Χατζηφωτίου και πολλοί άλλοι.

Ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας και μετέπειτα πρωθυπουργός Ξενοφών Ζολώτας έμενε πάντα στην καμπάνα 34 λόγω της προτίμησής του για το συγκεκριμένο εκείνο σημείο της παραλίας που μέχρι και σήμερα αποκαλείται «παραλία Ζολώτα».

Ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε φανατικός του Αστέρα, σε βαθμό που την περίοδο της πρωθυπουργίας του το συγκρότημα έγινε σημείο αναφοράς της κυβέρνησης, αφού διέμεναν εκεί κατά τους καλοκαιρινούς μήνες πολλά στελέχη της.

Το 2013 πραγματοποιήθηκε στον Αστέρα η πρώτη διεθνής δημοπρασία ιστορικών οχημάτων στο πλαίσιο της οποίας πουλήθηκε και η Rolls Royce Silver Shadow του 1971: το αγαπημένο αυτοκίνητο του Κωνσταντίνου Καραμανλή που χρησιμοποιούσε για τις βόλτες του με τον Δημήτρη Χορν και τον Μάνο Χατζηδάκι ή για τις επισκέψεις του στο Γκολφ της Γλυφάδας.

Ο τελευταίος διάσημος φιλοξενούμενος του Αστέρα Βουλιαγμένης, πριν περάσει στη νέα του εποχή, ήταν ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, ενώ λίγους μήνες πριν είχε φιλοξενηθεί εκεί και ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Για την περίπου 30ωρη παραμονή του Ομπάμα στην Αθήνα, ο Πρόεδρος είχε επιλέξει ένα από τα bungalows των 80 τετραγωνικών που διέθετε το συγκρότημα, με ιδιωτική πισίνα και μαγευτική θέα. Ο Μπαράκ Ομπάμα το πρώτο πράγμα που έκανε φτάνοντας από το αεροδρόμιο ήταν να βάλει τη φόρμα του και να χαλαρώσει σε μία 20λεπτη «συνεδρία» στο γυμναστήριο. Λίγο πριν φύγει, ο Αμερικάνος Πρόεδρος δέχτηκε από τη διοίκηση του ξενοδοχείου δώρο ένα γλυπτό που αναπαριστά την ελληνική ελιά και το λεύκωμα με τη θρυλική, πλέον, ιστορία του Αστέρα.

Πολλές είναι οι αναμνήσεις που θυμούνται οι παλαίμαχοι του προσωπικού, όταν έχουν να κάνουν με τέτοια ονόματα.

Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου συχνά ακουγόταν να γράφει μουσική κλεισμένος στην καμπάνα του, ενώ η πριγκίπισσα Στεφανί του Μονακό είχε γυρίσει με το γκρουπ της ένα βίντεο κλιπ στη βεράντα του Club House. Ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ διασκέδαζε και χόρευε ασταμάτητα στις «9 Μούσες ».

Οι «9 Μούσες» ήταν το περίφημο κλαμπ, η «ντισκοτέκ» που έπαιξε τον δικό της ρόλο στη διαμόρφωση του μύθου του Αστέρα και είχε ξεκινήσει ως μία ταπεινή ταβέρνα μέσα στον Αστέρα, ώσπου ανέλαβε το μαγαζί ο Κώστας Ζουγανέλης και το μετέτρεψε σε θρυλικό νυχτερινό κέντρο, εκεί όπου έτρεχε όλη η κοσμική Αθήνα σχηματίζοντας τεράστιες ουρές αυτοκινήτων.

Οι υπάλληλοι του Αστέρα θυμούνται τον Σον Κόνερι να είναι τόσο ευχάριστος, ήπιων τόνων, ευγενικός και διακριτικός, που ήταν «σχεδόν αόρατος».

Ο Φρανκ Σινάτρα, ο οποίος για πρωινό ήθελε αιγυπτιακά φιστίκια και γάλα καρύδας, ήταν πιο επεισοδιακός πελάτης. Είχε μαζευτεί τόσο μεγάλο πλήθος για να τον δει από κοντά, που αναγκάστηκε να τον φυγαδεύσουν από την πίσω πόρτα της κουζίνας του εστιατορίου.

Το καλοκαίρι του 1976, όταν εμφανίστηκε στον Αστέρα η Μπριζίτ Μπαρντό, η παρουσία της προκαλούσε τέτοια υστερία ώστε είχε μαζί της και μία σωσία της η οποία κατέβαινε στην παραλία με ένα μαντίλι δεμένο στα μαλλιά για να τη φωτογραφίσουν οι φωτορεπόρτερ και να ηρεμήσουν. Ορισμένοι, μάλιστα, έλεγαν ότι η σωσίας της ήταν ακόμα ωραιότερη από την ίδια.

O πρίγκιπας Κάρολος είχε δημιουργήσει σάλο, όταν είχε αναποδογυρίσει τη βάρκα με τους φωτορεπόρτερ που τον κυνηγούσαν.

Για το ίδιο θέμα, ο Αριστοτέλης Ωνάσης εμπιστευόταν το προσωπικό του Αστέρα για να διαχειρίζεται τους επίμονους παπαράτσι. Άλλωστε, ο ίδιος όπως και ο Ιωάννης Λάτσης, και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αλλά και ολόκληρη πρακτικά η ελληνική ελίτ και το σταρ σίστεμ του ελληνικού κινηματογράφου, ήταν από τους τακτικούς θαμώνες του.

Μέσα στην ίδια μέρα θα μπορούσε κανείς να έβλεπε συνεργεία να κάνουν φωτογράφιση μόδας με τον Βασίλη Ζούλια για τη «Γυναίκα», σε μία άλλη πισίνα να φωτογραφίζονται οι υποψήφιες των καλλιστείων της χρονιάς, ενώ την ίδια ώρα κατέβαιναν από τα δωμάτιά τους οι μπαλαρίνες των Μπολσόι με μαγιό, έτοιμες για την ηλιοθεραπεία τους.

Ο ξυπόλητος πρίγκηψ

Οι φήμες και οι ιστορίες δεν έπαυαν να έρχονται. Οι επιθεωρήσεις στο θέατρο, ο κινηματογράφος, η σάτιρα, οι εφημερίδες και τα περιοδικά είχαν βρει ένα αγαπημένο θέμα που περιελάμβανε καλοκαίρι-διακοπές-λεφτά. Είχε γραφτεί ότι ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας Ιμπν Σαούντ, όταν έμεινε στον Αστέρα κλείνοντας στο «Ναυσικά» έναν ολόκληρο όροφο για τον ίδιο και το χαρέμι του, μοίραζε για φιλοδώρημα χρυσά ρολόγια στο προσωπικό.

Ένας άλλος Άραβας μεγιστάνας έφερε ένα ολόκληρο φορτηγό με λουλούδια για να στολίσουν τη σουίτα του, ενώ ένας τρίτος έστειλε και μάζεψαν όλα τα αρώματα από την αγορά της Γλυφάδας για να τα προσφέρει στις γυναίκες του.

Τότε ήταν που γυρίστηκε και η ταινία «Ο ξυπόλητος πρίγκηψ» με τον Κώστα Βουτσά, ενώ στον Αστέρα είχαν γυριστεί και το «Εκείνο το καλοκαίρι», η «Αεροσυνοδός», το «Τρία κορίτσια από το Αμέρικα» αλλά και σκηνές για το σήριαλ «4 Εποχές» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη για το Mega.

Οι γεύσεις των αστέρων του Αστέρα

Στo ιστορικό εστιατόριο Grill Room, τα πιάτα ετοιμάζονταν πάντα παρουσία του πελάτη ενώ τα ορεκτικά περνούσαν πάνω στα μοναδικά Christofle τρόλεϊ.

Οι σερβιτόροι, αλλά και όλο το προσωπικό του συγκροτήματος, είχαν τέσσερα καθαρά πουκάμισα έτοιμα στην ντουλάπα τους καθημερινά για να αλλάζουν. Έπρεπε να μιλούν τουλάχιστον μία ξένη γλώσσα για να προσληφθούν ενώ τύχαινε να μένουν μέσα στον Αστέρα ακόμα και 15 μέρες συναπτές ώστε να μην υπάρχουν κενά στην εξυπηρέτηση των πελατών.

Η παλιά φρουρά του Αστέρα θυμάται το περίφημο Snack Bar, καθόλου πρόχειρο παρά την ονομασία του, με λινά τραπεζομάντιλα και προσεγμένα υλικά για πιάτα από μεγάλους σεφ όπως ο Γιώργος Δημοσθενιάδης – κάποτε επικεφαλής της κουζίνας του αυτοκράτορα Φαρούκ της Αιγύπτου.

Ο Γιάννης Λάτσης, ο οποίος είχε ζητήσει ο ίδιος από το προσωπικό να τον φωνάζει «Μπάρμπα-Γιάννη», πάντα, μετά το μπάνιο, έπαιζε ρακέτες και μετά πήγαινε για φαγητό. Διάλεγε μόνος του τις ντομάτες που θα έβαζαν στη σαλάτα του και το αγαπημένο του γλυκό ήταν οι σβίγκοι, οι νησιώτικοι λουκουμάδες του Γιώργου Τσελεμεντέ, με καϊμάκι και σιρόπι.

Το αγαπημένο γλυκό της Μελίνας Μερκούρη ήταν μήλα με καραμελωμένα αμύγδαλα και παγωτό καϊμάκι.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο οποίος νοίκιαζε για πολλά χρόνια πάντα την ίδια καμπάνα, έπαιρνε κάθε βράδυ ένα ουίσκι black label, ένα αυγό βραστό και μία μερίδα κολοκυθάκια καθώς και κάτι ψητό από την ταβέρνα (κυρίως σφυρίδα σουβλάκι, που ήταν το αγαπημένο του πιάτο). Και πάντα ξεκινούσε το γεύμα του με έναν φρέσκο χυμό.

Λάτρης της υγιεινής διατροφής ήταν και ο Ανδρέας Παπανδρέου, που προτιμούσε ελαφριά πιάτα που «δεν αργούσαν πολύ να ετοιμαστούν».

Ο Αιγύπτιος πρόεδρος Ανουάρ Σαντάτ λάτρευε τη μελιτζανοσαλάτα τόσο πολύ ώστε φεύγοντας πήρε μαζί του μία μικρή ποσότητα και τη συνταγή.

Ο Αστέρας Βουλιαγμένης, λίγο πριν τη νέα του εποχή, είχε xτίσει τον μύθο του όχι μόνο για την εξαιρετική του τοποθεσία, τις παροχές και τη δόμηση, αλλά και για το προσωπικό που, από τους διοικητές της Εθνικής Τράπεζας μέχρι το κάθε μπελ-μπόι έδειχναν πάντα αψεγάδιαστο επαγγελματισμό, απόλυτη εμπιστευτικότητα και προσέφεραν την «ελληνική φιλοξενία» με απόλυτο γούστο και μέτρο.

Κι έτσι, από τη μεταπολίτευση και μετά για να βρει κανείς δωμάτιο ή καμπάνα στον Αρίωνα έπρεπε να περιμένει έως και τρία χρόνια.

Αστέρας: H νέα εποχή

Σήμερα το υπέροχο 5άστερο Four Seasons Astir Palace στην Αθηναϊκή Ριβιέρα διαθέτει 8 εστιατόρια και μπαρ, ένα κέντρο SPA με 10 δωμάτια, κέντρο fitness και πριβέ παραλία.
Η νέα εποχή του Αστέρα σηματοδοτείται το 2016 από την εξαγορά της εταιρείας Αστήρ Παλλάς Βουλιαγμένης ΑΞΕ. Η εξαγορά έγινε με ίδια κεφάλαια 444 εκατ. ευρώ της Jermyn Street Real Estate Fund IV L. με βασικό σύμβουλο την AGC Equity Partners, ένα επενδυτικό ταμείο του οποίου οι επενδυτές περιλαμβάνουν δύο κρατικά κεφάλαια από το Αμπού Ντάμπι και το Κουβέιτ, και τον τουρκικό Όμιλο Dogus.

Με τους νέους ιδιοκτήτες η εμβληματική «ναυαρχίδα» της Αθηναϊκής Ριβιέρας μπαίνει σε μια νέα τροχιά ανάπτυξης μέσα από  επενδύσεις των οποίων το συνολικό ύψος μαζί με την εξαγορά υπολογίζεται πως θα ξεπεράσει τα 700 εκατ. ευρώ.

Ο στόχος είναι να αποτελέσει ο Αστέρας ολοκληρωμένο τουριστικό προορισμό πολυτελείας, να συστηθεί ξανά στο διεθνές αλλά και εγχώριο κοινό ως ολοκληρωμένος τουριστικός πόλος καθώς και να γίνει νέο πρότυπο αναφοράς για την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου.
Με την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης της επένδυσης, η οποία αφορούσε την αναβάθμιση των ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων και απορρόφησε πάνω από 200 εκατ. ευρώ, το ιστορικό συγκρότημα του Αστέρα Βουλιαγμένης το 2019 επαναλειτούργησε με την υπογραφή της Four Seasons. Είναι το μοναδικό συγκρότημα στη Μεσόγειο που φέρει την υπογραφή της κορυφαίας αλυσίδας διαθέτοντας 101 υπερπολυτελή δωμάτια και σουίτες του Αρίωνα, 133 της Ναυσικάς και 61 καμπάνες του Four Seasons Astir Palace Hotel Athens.

Η δεύτερη φάση της επένδυσης ολοκληρώθηκε με την πλήρη αναβάθμιση της παραλίας, τη δημιουργία του πάρκου και συνεχίζεται με την ανάπτυξη 13 πολυτελών βιλών και την ανάπλαση της νέας home port μαρίνας. 

Ευχαριστούμε την ΑΣΤΗΡ ΠΑΛΛΑΣ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ Α.Ξ.Ε., τον εκδότη Γιάννη Ακρ. Λαγκώνα και την Κατερίνα Αθ. Φλώρου, Σύμβουλο Έκδοσης-Έρευνα για την παραχώρηση των πληροφοριών και του οπτικού υλικού. Προέρχονται από το λεύκωμα «Astir The Legacy» σε κείμενα και έρευνα της Εμμανουέλας Νικολαϊδου, εκδ. Plus More 360° Communication.