Βόλτα στην Ερμού το πρώτο σαββατοκύριακο των εκπτώσεων μετά το lockdown. Τι λένε καταστηματάρχες, πωλήτριες και πωλητές. Τι γίνεται στα συνοικιακά καταστήματα;
Οι έμποροι και οι πωλητές του κέντρου την τελευταία εβδομάδα ζουν τον δικό τους «κορωνο-εφιάλτη» με το άνοιγμα της αγοράς, καθώς έχουν να διαχειριστούν ταυτόχρονα όχι μόνο την άνευ προηγουμένου κοσμοσυρροή μετά από περίπου τρεις μήνες lockdown –εδώ που τα λέμε ήταν και αναμενόμενη–, αλλά και την τήρηση των μέτρων σε συνδυασμό με την καλύτερη εξυπηρέτηση του πελάτη, ο οποίος παραδοσιακά «έχει πάντα δίκιο». Μέσα σε αυτά, τους επιχειρηματίες κυνηγάει και το άγχος της πτώσης του τζίρου, αφού η πανδημία και οι πρωτόγνωρες αλλαγές στην καθημερινότητα των καταναλωτών (αναστολή συμβάσεων, τηλεργασία) περιορίζουν τα έξοδά τους για ψώνια. Τα πρακτικά προβλήματα που εντοπίζονται σε πολλές περιπτώσεις δεν είχε υπολογίσει κανείς, τόσο στα μικρά μεμονωμένα μαγαζιά, όσο και στα μεγάλα εμπορικά καταστήματα.
H κυρία Σ. είναι ιδιοκτήτρια μαγαζιού με γυναικεία ρούχα εδώ και 25 χρόνια και για πρώτη φορά σκέφτηκε ακόμα και να κλείσει την επιχείρησή της, μετά τις τελευταίες «αποκαρδιωτικές» εικόνες των ουρών έξω από μεγάλες αλυσίδες χωρίς να κοντοστέκονται καν στα μικρά μαγαζιά. Οι σύνθετες συνθήκες σύμφωνα με τις οποίες πρέπει να ψωνίζουν δυσκολεύουν ακόμα την κατάσταση.
Φτιάχνουν πολλά έγγραφα εξόδου για να προλάβουν να ψωνίσουν
«Οι πελάτισσές μου είναι μεγαλύτερης ηλικίας που δεν ψωνίζουν από το internet. Με το άνοιγμα των μαγαζιών είδαν τις εικόνες συνωστισμού στην τηλεόραση και φοβούνται να κατέβουν στην Ερμού. Στο μαγαζί μου επιτρέπεται να μπουν τρεις. Όταν πάει να μπει τέταρτη πελάτισσα της ζητώ να περιμένει λίγο στην είσοδο. Φυσικά δεν έχει χρόνο για χάσιμο μέσα στο δίωρο που πρέπει να ολοκληρώσει τις αγορές της, φεύγει και τη χάνω σαν πελάτισσα. Αναγκαστικά σπάνε τη δίωρη διορία για να μπορέσουν να κάνουν τα ψώνια τους και ξαναστέλνουν sms, πιστεύοντας ότι έτσι γίνεται “ανανέωση” του χρόνου. Μια μεγάλη σε ηλικία πελάτισσα που δεν έχει κινητό είχε φτιάξει 3 έγγραφα εξόδου για να έχει παράταση στα μαγαζιά. Τι να κάνει αν δεν προλαβαίνει μέσα σε δύο ώρες να τελειώσει; Παραπονιούνται οι πελάτισσες και δεν μπορώ να τους πω κάτι μη μου φύγουν. Το συμπέρασμα είναι ότι σαν μαγαζί δουλέψαμε καλύτερα μέσα από τις παραγγελίες στο Facebook παρά τώρα που ανοίξαμε».
Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά της κατάστασης, σύμφωνα με την κυρία Σ. που φέρνει στην κουβέντα και το θέμα της «χασούρας». Ο εορταστικός τζίρος των Χριστουγέννων μέσω click away φαίνεται να μη φτάνει τον περσινό και για κανέναν λόγο δεν σώζει την παρούσα κατάσταση. Με εξαίρεση τη λιανική τροφίμων ή φαρμάκων, οκτώ στις δέκα επιχειρήσεις που δεν έχουν eshop βιώνουν τέτοια οικονομική ήττα από την αρχή της απαγόρευσης έως σήμερα, που σκέφτονται ακόμα και το κλείσιμο.
«Με το άνοιγμα περιμέναμε μεγαλύτερη κινητικότητα μέσα στα μαγαζιά αλλά στην πραγματικότητα οι έμποροι απογοητευτήκαμε. Η μεγάλη πρόθεση που είχε δείξει ο κόσμος όσο ήμασταν κλειστοί ανταποκρίνεται μόνο στις μεγάλες αλυσίδες. Οι μικρές επιχειρήσεις υπολογίζουμε 50% κάτω σε σχέση με πέρσι κι αν συνεχίσει έτσι θα κλείσουμε. Γλιτώσαμε το λουκέτο την περίοδο της κρίσης αλλά δεν μπορούμε να αντέξουμε 3ο lockdown αν δεν εφαρμοστούν κάποια μέτρα, όπως παραγραφή των οικονομικών υποχρεώσεων όσο είμαστε σε lockdown και επέκταση της μείωσης ενοικίου».
Η Ε. τα τελευταία δύο χρόνια εργάζεται για μεγάλη αλυσίδα ρούχων στην Ερμού. Οι ουρές των πρώτων ημερών των εκπτώσεων ήταν άνευ προηγουμένων και ο όγκος της δουλειάς τόσο μεγάλος που ήταν δύσκολο να τον διαχειριστούν οι πωλητές. Μπορεί στους τρεις ορόφους σύνολο του πολυκαταστήματος να επιτρέπονται 60 άτομα, 20 δηλαδή στον κάθε όροφο, αλλά πρέπει να εξυπηρετηθούν σε «ταχύτητα φωτός» γιατί ο υπεύθυνος security στην είσοδο τους ενημερώνει για τουλάχιστον 40 άτομα που περιμένουν σε ουρά για να μπουν.
«Μετά από δύο μήνες, ο κόσμος στην Ερμού είναι πρωτόγνωρα πολύς, περισσότερος από παραμονή Πρωτοχρονιάς και Χριστουγέννων παλαιοτέρων χρόνων. Από την πρώτη μέρα λειτουργίας τρέχουμε όσο ποτέ, όλες οι ώρες έγιναν ώρες αιχμής και οι παραγγελίες δεν σταματούν. Οι πελάτες, στην πλειοψηφία τους έφηβοι, περιμένουν από το άνοιγμα νωρίς το πρωί και για παραπάνω από μισάωρο για να ανέβουν να πάρουν έστω ένα ρούχο, κυρίως για να φτιάξει η ψυχολογία τους. Αυτό δείχνει ότι ο κόσμος ψάχνει τη φυσική παρουσία και την επικοινωνία και κουράστηκε να ψωνίζει μόνο online. Λόγω του αυξημένου όγκου και προκειμένου να φύγει ο πελάτης ικανοποιημένος, παραμελούμε άλλες δουλειές που αφορούν το κατάστημα και που θα πρέπει αργότερα να πιεστούμε διπλά και τριπλά ακόμα και εκτός ωραρίου για να τις προλάβουμε. Βλέπουμε τις τεράστιες ουρές από το παράθυρο λίγο πριν σηκωθούν τα ρολά και τρομάζουμε γι’ αυτό που μας περιμένει. Οι ουρές όμως είναι ανησυχητικές και για έναν άλλο λόγο. Σε συνδυασμό με την«λαοθάλασσα» που κάνει περαντζάδα στην Ερμού, ακόμα και αν φορούν μάσκες, οι αποστάσεις είναι αδύνατο να κρατηθούν».
Ποια είναι η εικόνα σε ένα συνοικιακό μαγαζί ρούχων εκτός του εμπορικού τριγώνου; O Μ. είναι ιδιοκτήτης καταστήματος ρούχων στο Παγκράτι εδώ και οκτώ χρόνια και, όπως εξηγεί, μπορεί οι αλυσίδες να έχουν το προβάδισμα, αλλά και οι μικρές επιχειρήσεις κάνουν ό,τι μπορούν προσπαθώντας να μετριάσουν τη χασούρα τους με τα eshop. Ο ίδιος φρόντιζε να παραδώσει τις παραγγελίες αυθημερόν με delivery μέχρι και τώρα, εξαιτίας του «μποτιλιαρίσματος» των εταιρειών κούριερ. Οι πελάτες πλέον όμως δεν έχουν υπομονή.
«Στο μαγαζί μου επιτρέπονται δύο άτομα γιατί είναι 40 τ.μ. Αν είναι οικογένεια οι δύο μένουν μέσα και οι άλλοι δύο στην είσοδο. Θεωρητικά μπορεί να κάτσει μέσα στο κατάστημα κάποιος για δύο ώρες, βέβαια εγώ με τον τρόπο μου εξηγώ σε όποιον δεν δοκιμάζει και περνάει η ώρα ότι καλό είναι βγει λίγο έξω, να μπει άλλος πελάτης. Κάποια ζευγάρια που κατανοούν την κατάσταση λένε ο ένας στον άλλον να περιμένει στην είσοδο για να κοιτάζει απ’ έξω και να λέει τη γνώμη του. Δεν έχουν όλοι κατανόηση. Οι περισσότεροι βγάζουν σε εμάς τα ψυχολογικά του εγκλεισμού, είναι ιδιότροποι και επιθετικοί. Δυσανασχετούν όταν καθυστερούν να μπουν στο δοκιμαστήριο επειδή περιμένουν να το απολυμάνω πρώτα. Παίρνουν τηλέφωνο και φωνάζουν γιατί έχει αργήσει η παραγγελία. Εξηγώ ότι έχω στείλει κανονικά το δέμα τους αλλά η κούριερ δεν μπορεί να εξυπηρετήσει. Εντέλει για πελάτες της Αθήνας κάνω εγώ ντελίβερι με το αμάξι γιατί αλλιώς θα πάρουν την παραγγελία τους μετά από βδομάδες. Στο click away των γιορτών έγινε χαμός, σαν να είχαμε black Friday. Τώρα όμως επειδή λειτουργούν και οι μεγάλες αλυσίδες δεν είχε κίνηση στα συνοικιακά μαγαζιά. Άνοιξαν όλα άναρχα, οι καταναλωτές στριμώχνονται σε ουρές και αλωνίζουν στα πολυκαταστήματα. Ίσως έπρεπε να γίνει σταδιακό το άνοιγμα, να ανοίξει η λιανική πρώτα στα μικρά και μετά στα μεγάλα εμπορικά για να ελεγχθεί ο συνωστισμός που ευνοεί τη μετάδοση και για να στηριχτούν να μικρά μαγαζιά».
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών σχετικά με τον απολογισμό της πρώτης εβδομάδας που άνοιξε η αγορά, ένας στους δύο καταστηματάρχες δεν θα επαναλειτουργήσουν την επιχείρησή τους σε περίπτωση τρίτου lockdown με το 69% να μην μπορούν να καλύψουν τις οικονομικές τους εκκρεμότητες. Το 49% να θεωρεί πως μόνο με το κούρεμα των οφειλών θα μπορέσουν να επιβιώσουν. Με βάση τα νούμερα των κρουσμάτων που προκύπτουν ανάλογα με την τήρηση των μέτρων, θα αποφασίσουν οι ειδικοί για το μέλλον του lockdown. Μετά από τις πρόσφατες εικόνες συνωστισμού, ωστόσο, τα πράγματα μοιάζουν δύσκολα.
Τα απογεματινά ηλεκτρονικά πάρτι – θεσμός με την υπογραφή του Plissken Festival επιστρέφουν με μία σεζόν που θα μας δώσει ακόμα περισσότερα από όσα υπόσχεται.
Ανταποκρίσεις από μια πόλη που χορεύει ακόμα: Ίσως υπερβολή που περπατάω τόσο δρόμο τέτοια ώρα για να ακούσω τέκνο, αλλά το έχω ανάγκη να χτυπηθώ στο μπάπα μπούπα, που λέει και ο μπαμπάς μου.
Τι δουλειά έχει ένα τροπικό πτηνό στην Αθήνα; Ποια αποστολή ήρθε να εκπληρώσει; Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Έσω έτοιμη. Expect and respect the unexpected!
© Θανάσης Καρατζάς
