Βόλτα σε ένα ελεύθερο Πάρκο Σκύλων

Μπορεί να λατρεύω τις γάτες για την αυτονομία και τη χάρη τους, αλλά η αλήθεια είναι πως ο σκύλος αναπτύσσει μια διαφορετική σχέση με τους ανθρώπους. Να αναφέρω ότι σκύλο δεν έχω γιατί, πολύ απλά, δεν μπορώ να ανταπεξέλθω στις ανάγκες και στον χρόνο που απαιτείται να δίνεις.  Ωστόσο, απολαμβάνω τις βόλτες με τους σκύλους των φίλων μου και όλη αυτή την τρομερή επαφή και σχέση που αναπτύσσουν με τους ανθρώπους τα απίθανα αυτά τριχωτά πλάσματα. Μπορώ να πω ότι μου αρέσουν όλα. Αλεπουδοκέφαλα, κοντά, ψηλά, με πενταχρωμίες, χοντρά, λεπτά, τριχωτά, ασχημόφατσες γουρλωτές, αμυγδαλομάτικα, κυρίες με φιόγκους, ράτσες αρχοντικές, αλήτες με λάσπες, ρασταφάρια, κουρεμένα, όλα χωρίς εξαίρεση.

Η πιο πρόσφατη γνωριμία, ένα μικρό Πίνσερ με το όνομα του Προυστ. Ο Μαρσέλ είναι ένας επιστήμονας κοινωνιολογίας, μέσα σε ένα μαυροκαφέ σώμα λίγων κιλών, με ενέργεια πυρηνικού αντιδραστήρα. Αυτό το κοτοπουλόσκυλο (για πολλούς αιώνες στη Γερμανία το χρησιμοποιούσαν για να φυλάνε τα αγροκτήματα) είναι σαν να έχει καταπιεί ελατήρια, πέντε εσπρέσο και άλλες τόσες βότκες - red bull. Έχει τέτοια ανάγκη για κίνηση που μπορεί να σε τρελάνει. Από την ώρα που ξυπνάει μέχρι την ώρα που θα τελειώσουν οι μπαταρίες του, είναι full-on. Στο άκουσμα της λέξης βόλτας, απλώς σπινάρει ακατάσχετα και πηδάει πιο ψηλά από τον Jordan στο Last Dance. Στη βόλτα τραβάει το λουρί από το πρώτο μέχρι το τελευταίο μέτρο. Έχει και μια εμμονή με τις περιστρεφόμενες ρόδες και τους δρομείς, που τον κάνουν ακατάλληλο να είναι αμολυτός. Η λύση είναι μία: πάρκο σκύλων.

Πίσω από το ΚΥΒΕ στο Περιστέρι, ο Δήμος Περιστερίου έχει παραχωρήσει μια έκταση 5 στρεμμάτων, με δωρεάν είσοδο, που βελτιώνει συνεχώς ώστε, πέρα από τη βόλτα τους οι σκύλοι να απασχολούνται και δημιουργικά. Αν ο χώρος δεν είναι ήδη ανοιχτός, ο κάθε επισκέπτης μπορεί να ζητήσει το κλειδί από το περίπτερο που βρίσκεται δίπλα στην είσοδο και να κάνει τη βόλτα του όποια ώρα της μέρας το επιθυμεί μαζί με το τετράποδό του. Πρόκειται για έναν ιδιαίτερα φιλικό χώρο για σκύλους. Είναι περιφραγμένος, έχει κάδο απορριμμάτων, βρύση με νερό, παρέχοντας τη δυνατότητα στους κατόχους κατοικίδιων να τα βγάλουν καθημερινά εκεί για τη βόλτα τους 24 ώρες το 24ωρο.

Εκεί λοιπόν, ο Μαρσέλ ξεχνάει τη μετακίνηση 6, το λουρί του, το μυαλό του, τους περιορισμούς. Μπορεί να ξελυσσάξει ελεύθερα και ωραία, ενώ εμείς αραχτοί απολαμβάνουμε έναν καφέ σε κάποιο από τα παγκάκια που βρίσκονται εκεί, παρέα με άλλους ιδιοκτήτες σκύλων, παρακολουθώντας το πιο φιλικοκοινωνικό βλαχοδήμαρχο σκύλο. Αυτός ο κοντοδιάολος, βάζει κάτω στο τρέξιμο όλα τα σκυλιά του πάρκου και παίζει μέχρι να εξαντλήσει και το τελευταίο σκυλί. Κάποιες στιγμές σηκώνει το κεφάλι για να μας δει, τρέχει κατά πάνω μας, παίρνει δυο χάδια και μετά εκτόξευση και πάλι, ενώ θα κάνει και έναν γύρο το πάρκο για «ασικλίκι», σαν να έχει το πνεύμα του Σπύρου Λούη μέσα του, έτσι, για τα μάτια μιας τρικολόρε αδεσποτίδου. Εκεί σε αυτό το πάρκο είναι πιο χαρούμενος από οπουδήποτε.

Περισσότερες φωτογραφίες στο προσωπικό μου instagram εδώ