To «Placebo» στη Γλυφάδα

Αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία με φόντο μια από τις πρόσφατες, συννεφιασμένες, βροχερές απριλιάτικες μέρες, δεν είναι πολυσινεμά, δεν είναι το Ολυμπιακό Στάδιο του Πεκίνου, δεν είναι καν διαστημόπλοιο. Είναι φαρμακείο –προσέξτε την ταμπέλα–, πιθανότατα το πιο όμορφο δείγμα του είδους στον τόπο μας και οπωσδήποτε ένα από τα επιτεύγματα του αρχιτεκτονικού μας μοντερνισμού. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, είδα ότι πρόκειται για έργο του αρχιτέκτονα Κώστα Λαμπρινόπουλου (γραφείο μελετών «Klab»). Και κάτι ακόμα: δεν είναι μόνο το γεγονός ότι το κτίριο έχει όνομα, σαν να ήταν καράβι ή θέατρο, μα και το όνομα καθαυτό που διαλέχτηκε, που δείχνει την παιγνιώδη διάθεση δημιουργού και ιδιοκτήτη: γιατί placebo, ως γνωστόν, είναι το φάρμακο-μούφα, που δεν έχει καμία επίδραση στον άρρωστο και χρησιμοποιείται μόνο πειραματικά στις φάσεις των δοκιμών ενός καινούργιου φάρμακου, για να μετρηθούν οι διαφορετικές αντιδράσεις σε διαφορετικές ομάδες υποκειμένων. Κάτω η σοβαροφάνεια! Λεωφόρος Βουλιαγμένης και Ανθέων, από τη μεριά του βουνού, Γλυφάδα

…Και το απέναντι πολυβολείο

Σταματώντας με το αμάξι μου για να φωτογραφίσω το φαρμακείο, βρήκα στην απέναντι μεριά της λεωφόρου (προς τη θάλασσα), ένα πολυβολείο, πολύ καλά χτισμένο και καλοδιατηρημένο, αν και μισοκαταχωνιασμένο. Σήμερα έχει γύρω του μια νησίδα με πράσινο και δίπλα του υπάρχει ιστός με ελληνική και ευρωπαϊκή σημαία. Ένας πατέρας που έπαιζε με το γιο του στο γρασίδι με πληροφόρησε ότι δίπλα στο πολυβολείο, παλιότερα, υπήρχε ένα πηγάδι με πολύ νερό, τώρα μπαζωμένο. Υποθέτω ότι το πολυβολείο έλεγχε κάποιο γερμανικό οδόφραγμα της λεωφόρου, τον καιρό της Κατοχής, τι άλλο; Κάθε πληροφορία δεκτή.

Καφενείο του Κώστα, Ομόνοια

Αν θέλετε να πάτε σ’ ένα καφενείο που να σέβεται το όνομά του· αν θέλετε δηλαδή μαρμάρινο τραπέζι, ξύλινη καρέκλα που να αγκαλιάζει την πλάτη, δάπεδο με μωσαϊκό, καλό καφέ (εναλλακτικά: ουζάκι, ποτό, μπίρα ή αναψυκτικό) και ντεκόρ ολόιδιο επί δεκαετίες (με κυρίαρχο το επαγγελματικό ψυγείο παλιού τύπου)· αν αγαπάτε τη μεγάλη λαϊκή πλατεία, το «κλίμα» και τους ανεπανάληπτους ανθρώπους της· και φυσικά, αν δεν θέλετε να πληρώσετε μια περιουσία, τότε μπείτε στη «στοά Ομονοίας» στην αρχή της Πειραιώς (ή κι από Σωκράτους, η στοά είναι διαμπερής) και αράξτε στο καφενείο του Κώστα Γεωργόπουλου. 51 χρόνια καφετζής, ο άνθρωπος, συνδυάζει αυτά που μ’ αρέσουν εμένα: εξυπηρέτηση, μη δουλικότητα και ίχνος από «δήθεν». Ένας επαγγελματίας - ζωντανή ιστορία της πλατείας. Πειραιώς 4, 210 5225580

Παλαιοβιβλιοπωλείο Καλαβρού

Όσες και όσοι με διαβάζετε ταχτικά θα έχετε προσέξει ότι προβάλλω συστηματικά το βιβλίο δεύτερο χέρι. Αλλά το κάθε τέτοιο μαγαζί έχει την ιδιαιτερότητά του, κάτι που το κάνει να διαφέρει από τ’ άλλα. Στην περίπτωσή μας είναι το παλιό και το σπάνιο, ενίοτε και το μοναδικό. Εδώ δεν θα βρείτε το μεταχειρισμένο βιβλίο της σειράς, του μισού ή του ενός ευρώ. Εδώ θα βρείτε εκδόσεις μέχρι και του 19ου αιώνα ή και παλαιότερες, εξαίρετα δεσίματα στη ράχη των βιβλίων, χάρτες, γκραβούρες, πρώτες εκδόσεις Λεξικών ή άλλων βιβλίων που μόνο σε Βιβλιοθήκες μπορεί να βρεθούν (και αν). Μπορείτε επίσης να ζητήσετε κάποιο σπάνιο βιβλίο που ψάχνετε – κι ο γνώστης κ. Καλαβρός μπορεί να τα καταφέρει να το βρει. Μαυρομιχάλη 16, 210 3630494, 6944 933203

Κατσίκι στο Γαλάτσι

Παλιότερα υπήρχανε πολλές ταβέρνες με κατσίκι στην Αθήνα – ξέρετε, αυτό το μαλακωμένο και πολύ εύγευστο κρέας που θυμίζει το μαγείρεμα της μαμάς στο φούρνο. Σήμερα, τα μαγαζιά αυτά έχουνε λιγοστέψει. Ένα από τα παλιότερα –και καλύτερα– του είδους εξακολουθεί να βρίσκεται στο Γαλάτσι. Είναι το οικογενειακό μαγαζί των Φλωράτων, που το θυμάμαι στο ίδιο μέρος δεκαετίες και που έχει πλέον περάσει σε νεότερη γενιά. Εκτός από τη σπεσιαλιτέ του, διαθέτει και λαμπρές πατάτες (στο ζουμί του κρέατος), καθώς και πολλά άλλα συμπαρομαρτούντα. «Το κατσίκι», Αθηναίων 12, κοντά στο Τέρμα Γαλατσίου, 210 9270700, 210 2920341

d.fyssas@gmail.com