Συνέντευξη: Ο δημοσιογράφος Αλέξανδρος Ριχάρδος απαντά σε 33 ερωτήσεις για την Αθήνα και τη σχέση του με την πόλη.
Μουσικός δημοσιογράφος; Ραδιοφωνικός παραγωγός; DJ; Συνεργάτης σε μουσικά περιοδικά; Στέλεχος σε δισκογραφικές εταιρίες; Συλλέκτης βινυλίων; Ιχνηλάτης του rock’n’roll; Ερευνητής του rock; Το ονοματεπώνυμο Αλέξανδρος Ριχάρδος είναι η σωστή απάντηση σε όλες τις παραπάνω ερωτήσεις. Έχοντας διαγράψει τη δική του τροχιά στα μίντια, μοιράζεται με χιλιάδες ανθρώπους πολλή από την αγάπη του για τη μουσική για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες. Ένας από τους πιο ροκ Αθηναίους, που αποτυπώνει την ιστορία του κλασικού rock στο rockmachine.gr, συστήνεται σε όσες και όσους δεν τον γνωρίζουν.
Τα 3 πράγματα που σου αρέσουν περισσότερο στην πόλη…
Η πολυκοσμία της, η βουή, τα αυτοκίνητα.
Τα 3 πράγματα που αν έλειπαν θα έκαναν την Αθήνα λίγο ομορφότερη…
Πράσινο, ανθρώπινα πεζοδρόμια, λιγότερα αυτοκίνητα στο κέντρο.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα έκανες αν ήσουν δήμαρχος για μια μέρα;
Α όχι, θα έβαζε κατευθείαν για Περιφερειάρχης!
Η πρώτη δουλειά που έκανες στην Αθήνα…
1980, μάζευα στοιχεία πωλήσεων από τα καταστήματα δίσκων που βρισκόντουσαν στην Κυψέλη και στα Πατήσια για να βγει το chart πωλήσεων του περιοδικού Ποπ Ροκ. Αμέσως μετά, μού έδιναν να κάνω μεταφράσεις από αγγλικά μουσικά έντυπα αλλά δεν ήξερα καλά αγγλικά (δεν τους το είχα πει!) κι έγραφα ό,τι ήθελα εγώ.
Το πρώτο σου διαμέρισμα στην Αθήνα;
Το πατρικό μου, στην οδό Πολυμήτου 19-21 και Φυλής γωνίας, κάτω από την Πλατεία Αμερικής.
Πού ζεις τώρα;
Στο Χαλάνδρι, αλλά πάντα θυμάμαι τα 40 χρόνια που έζησα εκεί με τις καλύτερες αναμνήσεις.
Η πιο τρελή αθηναϊκή ιστορία που έχεις ακούσει ή έχεις ζήσει;
Δεν έχω ακούσει κάτι το ιδιαίτερο.
O αγαπημένος σου αθηναϊκός ήχος;
Η βουή της πόλης. Η Αθήνα είναι μεγαλούπολη, η ερημιά, οι άδειοι δρόμοι και η ησυχία δεν της ταιριάζουν.
Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον Αθηναίο;
Οι λέξεις: Ευχαριστώ, Παρακαλώ, Ορίστε, Συγνώμη. Και οι τέσσερις έχουν χάσει την έννοιά τους, εκτός του Ευχαριστώ που τώρα πλέον λέγεται Thank you!
Ο μεγαλύτερος αθηναϊκός φόβος σου;
Δεν έχω τέτοιο φόβο.
Πού αλλού θα μπορούσες, θα ήθελες να ζήσεις στην Ελλάδα;
Δεν είμαι από αυτούς που θα σου απαντήσουν «στην κορυφή ενός βουνού» ή «σ’ ένα απομονωμένο χωριό» ή κάτι παρεμφερές. Θα σου απαντούσα στη Ρόδο και στην Κέρκυρα. Κοσμοπολίτικα μέρη, ωραίες πόλεις, ζωντανές.
Το καλύτερο σύνθημα που έχεις δει σε αθηναϊκό τοίχο;
«Εμπρός στο έτσι που χάραξε ο τέτοιος» που είναι ένα από τα παλαιότερα συνθήματα που γράφτηκαν και ένα από τα καλύτερα.
Ποιο είναι το καλύτερο μέρος για να απομονώνεσαι στην Αθήνα;
Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο μέρος, θα έλεγα το σπίτι μου. Είμαι άνθρωπος που ζω μέσα στο σπίτι μου, είναι ο χώρος που σκέπτομαι, ίσως ακουστεί περίεργο αλλά το αγαπώ και επιδιώκω να βρίσκομαι μέσα σε αυτό!
Ποιο είναι το αγαπημένο σου εστιατόριο στην Αθήνα;
Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο, απλά θα σου αναφέρω αυτό που πήγα τελευταία. Ήταν «Η Μυρτιά» στη Νέα Σμύρνη.
Αγαπημένη σου αθηναϊκή πλατεία;
Η Πλατεία Ομόνοιας και πραγματικά δεν ξέρω πώς να εκφράσω πολιτισμένα τα αισθήματά μου σε όλους αυτούς τους Δημάρχους (;) που τόσα χρόνια ασέλγησαν πάνω της. Θέλω να πιστεύω ότι η τελευταία παρέμβαση είναι και η πιο ανθρώπινη και την έφερε πολύ κοντά στην παλιά της μορφή.
Σε ποιες πόλεις του εξωτερικού έχεις ζήσει; Ένα μειονέκτημα και ένα πλεονέκτημά τους σε σχέση με την Αθήνα;
Σε καμία, αλλά έχω ταξιδέψει σε πάρα πολλές. Πόσο τυχαίο είναι ότι η αγαπημένη μου πόλις είναι η πολύβουη Νέα Υόρκη;
Το αγαπημένο σου αθηναϊκό σινεμά;
Πολλά, αλλά θα σου γράψω αυτά που πήγαινα έφηβος, το Σάββατο με το χαρτζιλίκι μου. Το καλοκαιρινό Φιλίπ, η Άντζελα, το Πιγκάλ, η Αελλώ, ο Αχιλλέας (καλοκαιρινό και χειμερινό), το Τριανόν, το Σινέ Μοντ, η Αθηνά, η Άττικα, η Αλόη, όλα στα Πατήσια, όλα εξαιρετικά και πάντα εγώ στο διάλλειμα πήγαινa στο μπαρ του κινηματογράφου για να αγοράσω παλαιότερα tam tam και μετά Coca-Cola, πάντα συνοδευόμενα από τυρόπιτα. Μπορεί να σου φανεί απίστευτο αλλά είχα «σταμπάρει» τους κινηματογράφους που είχαν φρέσκιες τυρόπιτες και τους … προτιμούσα!
Το αγαπημένο σου αθηναϊκό θέατρο;
Το Ηρώδειο, αγόρι μου. Πολιτισμός.
Ένα επίθετο που χαρακτηρίζει ακριβώς τους Αθηναίους…
Αδιάφοροι, χωρίς προσωπικότητα.
Ένα επίθετο που δεν ταιριάζει καθόλου στους Αθηναίους…
Ευγενείς…
Πώς φαντάζεσαι την Αθήνα σε 50 χρόνια;
Χειρότερη από ό,τι είναι σήμερα.
Τι σου λείπει από την Αθήνα της παιδικής σου ηλικίας;
Η αθωότητα, η καλοσύνη, η γειτονιά, το ενδιαφέρον για τον δίπλα σου.
«Αθηναϊκές» λέξεις που δεν υπάρχουν πια.
Kαλημέρα, Καλησπέρα, Καληνύχτα, «Τι κάνετε».
Ποιος σκηνοθέτης θα ήθελες να γυρίσει μία ταινία για την Αθήνα;
Μα ο Martin Scorsese βεβαίως, ίσως κι ο μεγάλος Αλέκος Σακελλάριος.
Ποιος Αθηναίος θα γινόταν ο καλύτερος πρωθυπουργός της χώρας;
Με κοροϊδεύεις; Κανένας
Η πιο τυπική αθηναϊκή ταινία που έχεις δει.
Θα σου δώσω μια γενική απάντηση, «όλες οι ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του 1960» που γυρίστηκαν στην Αθήνα.
Η καλύτερη θέα στην Αθήνα είναι…
Από την Ακρόπολη και από τον λόφο των Μουσών.
Τι θα πρωτοέδειχνες στην πόλη σε έναν ξένο καλεσμένο σου;
Την Ακρόπολη.
Ποιες συναυλίες στην Αθήνα δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Του Mike Oldfield, των Blues Brothers, των 21rst Century Doors, του Peter Gabriel, των Whitesnake, όλες στο Θέατρο Λυκαβηττού, των Eloy στο Σπόρτινγκ. Δεν συμπεριέλαβα του Άγιου Rory Gallagher γιατί έγινε στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Ποιος μουσικός δικαιούται να γράψει το σάουντρακ της Αθήνας;
Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου.
Ο αγαπημένος σου περίπατος στην Αθήνα.
Όλο το κέντρο. Πανεπιστημίου, Βουκουρεστίου, Μητροπόλεως, Ερμού, Ηρακλείτου, Σπευσίππου, Τσακάλωφ, Ανδριανού, παράλληλα με τις γραμμές του τραίνου…
Αγαπημένος συναυλιακός χώρος;
Το θέατρο Λυκαβηττού. Ειδικά αν ανεβείς την ανηφόρα, εκτιμάς ακόμα περισσότερο τη συναυλία!
1977, σε κλασική βεράντα ρετιρέ στην Αθήνα,στην οδό Πολυμήτου.
Ποιο είναι το πρώτο αθηναϊκό στιγμιότυπο που θυμάσαι;
Θα σε μεταφέρω στα μικρά μου χρόνια και παρόλο ότι οι νευρώνες της μνήμης «πέφτουν» και χάνονται οι μακρινές παιδικές αναμνήσεις, θυμάμαι την οδό Πολυμήτου με χώμα, να τη ραντίζουν οι νοικοκυρές για να μη σηκώνεται σκόνη. Θυμάμαι τη μητέρα μου να με κάνει μπάνιο ζεσταίνοντας νερό στην κουζίνα γιατί απλά δεν είχαμε θερμοσίφωνα, θυμάμαι τον άνθρωπο που έφερνε πάγο για να διατηρούμε τα τρόφιμα, θυμάμαι να μην έχουμε ψυγείο αλλά ένα κουτί σαν κύβο που το κρεμάγαμε ψηλά για να φυλάμε τα τρόφιμα, θυμάμαι τον πατέρα μου να φέρνει σπίτι ένα μικρό μαύρο κουτάβι αντί για αμοιβή και τη μητέρα μου να του φωνάζει «πάψε πια να μην πληρώνεσαι από τους πελάτες σου και να τους αθωώνεις» (ήταν δικηγόρος).
Τα απογεματινά ηλεκτρονικά πάρτι – θεσμός με την υπογραφή του Plissken Festival επιστρέφουν με μία σεζόν που θα μας δώσει ακόμα περισσότερα από όσα υπόσχεται.
Ανταποκρίσεις από μια πόλη που χορεύει ακόμα: Ίσως υπερβολή που περπατάω τόσο δρόμο τέτοια ώρα για να ακούσω τέκνο, αλλά το έχω ανάγκη να χτυπηθώ στο μπάπα μπούπα, που λέει και ο μπαμπάς μου.
Τι δουλειά έχει ένα τροπικό πτηνό στην Αθήνα; Ποια αποστολή ήρθε να εκπληρώσει; Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Έσω έτοιμη. Expect and respect the unexpected!
18°
