Συνέντευξη: Ο Γιώργος Μαργαρίτης απαντά σε 33 ερωτήσεις για την Αθήνα και τη σχέση του με την πόλη, πριν τη συναυλία του στην Τεχνόπολη, Τετάρτη 26 Αυγούστου.
Μετά από την τελευταία του συναυλία στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, ο Γιώργος Μαργαρίτης τραγουδά ξανά ζωντανά στην Αθήνα. «Γεννημένος να τρέχει», ο τελευταίος των μεγάλων λαϊκών τραγουδιστών έρχεται στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, την Τετάρτη 26 Αυγούστου, ερμηνεύοντας μεγάλα τραγούδια κορυφαίων δημιουργών. Από τον Τσιτσάνη στον Νικολόπουλο κι από τον Παγιουμτζή στον Καζαντζίδη.
«Τα καλύτερα» είναι ο τίτλος της μουσικής παράστασής του, στην οποία τις ενορχηστρώσεις έχει αναλάβει ο Νίκος Στρατηγός και θα τον συνοδεύουν η Φραντζέσκα Μιχαήλ, ο Πέτρος Σκάρρος και ο γιος του, Κωνσταντίνος Μαργαρίτης μαζί μια ορχήστρα σπουδαίων μουσικών. Λίγο πριν την πρώτη του συναυλία στην Αθήνα μετά την περίοδο του lockdown, ένας καλλιτέχνης που ξέρει την πόλη από την καλή κι από την ανάποδη απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια για τη σχέση του με αυτή.
Τα 3 πράγματα που σου αρέσουν περισσότερο στην πόλη…
Εδώ είναι το άλφα και το ωμέγα, όχι μόνο 3, 53 θα έβαζα. Όλα τα καλά είναι εδώ μαζεμένα. Ζω πολλά χρόνια στην Αθήνα, από 15 χρόνων. Την Αθήνα την λατρεύω απ’ άκρη ως άκρη. Τα φώτα της Αθήνας τη νύχτα μου αρέσουν και οι άνθρωποί της.
Τα 3 πράγματα που αν έλειπαν θα έκαναν την Αθήνα λίγο ομορφότερη…
Όλα χρειάζονται και όλα παίζουν τον ρόλο τους στην ομορφιά της Αθήνας. Τίποτα δεν περισσεύει.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα έκανες αν ήσουν δήμαρχος για μια μέρα;
Για να κάνεις πράγματα πρέπει να υπάρχουν υποδομές, αν δεν υπάρχουν, δεν μπορείς να βάλεις και να βγάλεις. Ένα από τα πράγματα που έχει ανάγκη η Αθήνα είναι σίγουρα να λυθεί το κυκλοφοριακό στο κέντρο.
Η πρώτη δουλειά που έκανες στην Αθήνα…
Η πρώτη μου δουλειά στην Αθήνα ήταν σε ένα περιβόλι στο Κορωπί. Σκαλίζαμε μαρούλια. Εργατική δουλειά.
Το πρώτο σου διαμέρισμα στην Αθήνα;
Το πρώτο μου «διαμέρισμα» ήταν έξω σε μια πλατεία. Στην πλατεία Κοτζιά συγκεκριμένα.
Πού ζεις τώρα;
Δεν το διάλεξα, ήρθε από μόνο του. Μένω στην Κηφισιά και δοξάζω τον θεό που με έχει καλά στην υγεία και βρίσκομαι εδώ.
Η πιο τρελή αθηναϊκή ιστορία που έχεις ακούσει ή έχεις ζήσει;
Να ‘ταν μόνο μία. Πολλές είναι. Μέσα στο βιβλίο μου θα βρείτε όχι και λίγες. Αυτό που θυμάμαι έντονα είναι ότι ο περισσότερος κόσμος στην Αθήνα τότε περπατούσε με τα πόδια δεν είχαν ούτε αμάξια ούτε ποδήλατα καλά καλά.
O αγαπημένος σου αθηναϊκός ήχος;
Οι φωνές των Κρεοπωλών στην Βαρβάκειο.
Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον Αθηναίο;
Ακόμα βέρο Αθήναιο δεν έχω βρει (χαχά).
Πού αλλού θα μπορούσες, θα ήθελες να ζήσεις στην Ελλάδα;
Επειδή είμαι παιδί της νύχτας πολλά χρόνια, θα μπορούσα να ζήσω και στη Θεσσαλονίκη.
Το καλύτερο σύνθημα που έχεις δει σε αθηναϊκό τοίχο;
Μου αρέσουν τα συνθήματα των φιλάθλων ανεξαρτήτως ομάδας. Βρισιές και μη.
Ποιο είναι το καλύτερο μέρος για να απομονώνεσαι στην Αθήνα;
Ο λόφος του Φιλοπάππου και γενικότερα οι όμορφοι λόφοι της Αθήνας.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου εστιατόριο στην Αθήνα;
Αγαπημένα μου εστιατόρια μείναν πολύ λίγα. Και εννοώ μαγειρεία. Είναι δεν είναι ένα-δυο. «Τα 4 αδέρφια» στο Πασαλιμάνι. Πραγματικό Μαγέρικο. Εστιατόριο με όλη τη σημασία της λέξεως.
Ο μεγαλύτερος αθηναϊκός φόβος σου;
Τα μπλακ άουτ φοβάμαι και τους σεισμούς.
Αγαπημένη σου αθηναϊκή πλατεία;
Αγαπημένη μου πλατεία είναι η Ομόνοια. Εκεί κατέβαινα από μικρό παιδί με τα πόδια από τον Άγιο Αρτέμη όπου έμενα.
Ο Γιώργος Μαργαρίτης«τρέχει» στην Ομόνοια, Σεπτέμβριος 2019
Σε ποιες πόλεις του εξωτερικού έχεις ζήσει; Ένα μειονέκτημα και ένα πλεονέκτημά τους σε σχέση με την Αθήνα;
Έξω, μετά την Αθήνα θα ζούσα μόνο στην Αμερική. Έχει απέραντες εκτάσεις και αυτό μου αρέσει. Το μειονέκτημα είναι ο υπερπληθυσμός στις πόλεις. Ο ένας πάνω στον άλλο.
Το αγαπημένο σου αθηναϊκό σινεμά;
Το «Ροζικλαίρ» στην Ομόνοια. Έπαιζε πολλά γουέστερν που μου αρέσουν.
Το αγαπημένο σου αθηναϊκό θέατρο;
Tο «Βέμπο» με την ωραία πλατεία Καραϊσκάκη δίπλα.
Ένα επίθετο που χαρακτηρίζει ακριβώς τους Αθηναίους.
Ντεμέκ.
Ένα επίθετο που δεν ταιριάζει καθόλου στους Αθηναίους.
Σφιχτοχέρηδες.
Ποιο είναι το πρώτο αθηναϊκό στιγμιότυπο που θυμάσαι;
Τη θέα της Αθήνας από το λεωφορείο που ήρθα και το Θησείο. Ήταν το πρώτο μου πέρασμα με τα πόδια.
Οι πρώτες μέρες μετά το lockdown
Πώς φαντάζεσαι την Αθήνα σε 50 χρόνια;
Σε 50 χρόνια ελπίζω η Αθήνα να έχει ανοίξει τα φτερά της οικονομικά και οικοδομικά να φτάσει στην Θήβα. Και να σταματήσουν οι πολλές πολυκατοικίες, να γίνεται και κάνα οικογενειακό μικρό σπιτάκι, χαχά.
Τι σου λείπει από την Αθήνα της παιδικής σου ηλικίας;
Μου λείπουν άνθρωποι πολλοί από τότε. Και τα αναψυκτήρια.
«Αθηναϊκές» λέξεις που δεν υπάρχουν πια.
Δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο. Όλα λέγονται. Οι λέξεις είναι εκεί για όποιον θέλει.
Ποιος σκηνοθέτης θα ήθελες να γυρίσει μία ταινία για την Αθήνα;
Ο Σακελλάριος να ξαναγύρναγε μία ακόμα.
Ποιος Αθηναίος θα γινόταν ο καλύτερος πρωθυπουργός της χώρας;
Αυτό θα το κρίνει ο λαός.
Η πιο τυπική αθηναϊκή ταινία που έχεις δει.
Αγαπημένος μου πολύ ο Χατζηχρήστος. Η ταινία με τον Ζήκο μου θυμίζει πάντα την καλή παλιά Αθήνα.
Η καλύτερη θέα στην Αθήνα είναι…
Η καλύτερη θέα είναι από τον λόφο του Λυκαβηττού.
Τι θα πρωτοέδειχνες στην πόλη σε έναν ξένο καλεσμένο σου;
Την Ακρόπολη.
Μια συναυλία στην Αθήνα που δεν θα ξεχάσεις ποτέ.
Πολλές είναι αλλά στέκομαι σε μία, στο Καλλιμάρμαρο με τον Λαυρέντη.
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
