Κάτι συμβαίνει στην οδό Εμπεδοκλέους

Έξω θα μπορούσαμε να ζούμε όλα τα καλοκαιρινά μας βράδια, αράζοντας στις πλατείες με τις παρέες μας την ώρα που πέφτει ο ήλιος και δροσίζουν οι πλάκες, κάνοντας ποδηλατάδες σε πεζόδρομους και ανακαλύπτοντας τις γειτονιές με τα καλύτερα σκαλάκια για παγωμένες μπίρες στο χέρι. Το φετινό καλοκαίρι άλλωστε τείνει σε αυτή ακριβώς τη φάση, με την πανδημία του κορωνοϊού να διαμορφώνει έναν ιδιαίτερο χάρτη με υπαίθρια στέκια, αραιά τραπεζοκαθίσματα, πεζούλια και παγκάκια όπου συναντιούνται οι παρέες.

Το «place to be» των ημερών είναι στο Παγκράτι, στο τέρμα της οδού Εμπεδοκλέους. Ένα στενό που ξεκινά λίγο πιο πάνω απ’ την πλατεία Βαρνάβα και τελειώνει στην πλάτη του Καλλιμάρμαρου. Στο μήκος του 3-4 συνοικιακά-καφέ μπαρ, ένα θρυλικό μπεργκεράδικο, στη γωνία παγωτά και αρκετά παγκάκια και σκαλιά κάτω από εισόδους κτιρίων, που γεμίζουν με παρέες καθώς βραδιάζει και γεμίζει και η πλατεία. Από νωρίς το βράδυ παρέες με κοκτέιλ σε πλαστικό ποτήρι απλώνονται στον δρόμο, σκεϊτάδες ρολάρουν με κατεύθυνση το Στάδιο, νέοι και νέες κάνουν περαντζάδα δικάβαλα σε μηχανάκια. Το meeting point, όπως λένε, δόθηκε εκεί, σειρά έχουν οι ολονύχτιες κουβέντες.

«Η φάση είναι παγκάκι, μπίρα και Παγκράτι» λέει ο Μίλτος που μαζί με την παρέα του, τον Θανάση και τον Γιώργο, έχουν πιάσει το πρώτο παγκάκι της Εμπεδοκλέους. «Δεν είμαστε Παγκρατιώτες, ερχόμαστε όμως εδώ για τη κατάσταση που παίζει. Η γειτονιά γνώρισε τις πιο μεγάλες στιγμές της εξαιτίας της πανδημίας και προσωπικά τον περισσότερο κόσμο που έχω δει ποτέ στο στενό αυτό ήταν στη διάρκεια της καραντίνας, λες και είχε κάθε μέρα πανηγύρι. Τώρα, βέβαια, έχει σπάσει ο πανικός που γινόταν και το μέρος είναι πιο κουλ. Στη δική μας παρέα συνεχίζει να υπάρχει κι ένας μικρός φόβος για τους κλειστούς χώρους, π.χ. δεν θα πάμε σε κλαμπ, προτιμούμε να αράξουμε χύμα με περιπτερόμπιρα μέχρι όσο πάει».

Στην πλατεία Βαρνάβα, που κόβει την Εμπεδοκλέους στη μέση, οι ρυθμοί αρχίζουν να ανεβαίνουν ήδη από τις 21.30. Ήρθατε στην «αλλαγή βάρδιας», μας εξηγούν όσοι δουλεύουν στα γύρω μπαράκια και τα φαγάδικα. Περίπου στις 19.00 το απόγευμα έρχονται οι οικογενειάρχες και όσοι θέλουν να πιουν έναν ήρεμο φρέντο σε μικρό παρεΐστικο μαγαζί ή να παίξουν με τα παιδιά τους στην πλατεία. Στις 21.00 μαζεύονται τα λυκειόπαιδα, σε μπουλούκια με τα κινητά στο χέρι, παίρνουν παγωτά από το περίπτερο και κάνουν κατάληψη στο πεζούλι μπροστά στον πλάτανο της πλατείας.

Στην «ουρά» της Εμπεδοκλέους μια παρέα με φαρδιά ρούχα και σανίδες στους ώμους ρολάρει προς το Καλλιμάρμαρο. Σταματούν στην άκρη του δρόμου και ετοιμάζονται σε λίγο να περάσουν πάνω από την καγκελόπορτα. Τελευταίος που σκαρφαλώνει ο Βαγγέλης. Μπορεί να «σκεϊτάρει» κατά βάση στο Σύνταγμα, αλλά μεγάλωσε στο Παγκράτι και χαίρεται να βλέπει τα μέρη και τα μαγαζιά της περιοχής να μπαίνουν στα hot μέρη της Αθήνας. «Είμαστε μια παρέα locals του Παγκρατίου που ασχολούμαστε με το σκέιτ. Το Παγκράτι γενικά σαν περιοχή δεν έχει και τα πιο κατάλληλα σημεία γι’ αυτό, αλλά μια βόλτα στην Εμπεδοκλέους με τις σανίδες μας έχει σίγουρα φινάλε στο Καλλιμάρμαρο. Θα πηδήξουμε, αν είναι κλειστά, και θα κινηθούμε εκεί που επιτρέπεται. Νομίζω πάντως ότι το Στάδιο ευθύνεται που η γειτονιά έχει γίνει πιο φέιμους από ποτέ. Ο κόσμος που κάνει βόλτα κολλάει με αυτό και θέλει να ξαναέρθει για χαλαρό άραγμα στην περιοχή. Όχι μόνο νεολαία αλλά και μεγαλύτεροι. Ανοίγουν μαγαζάκια, υπάρχει κινητικότητα, κι αυτό μου δίνει χαρά».

Η «πιάτσα» αυτή ωστόσο δεν ήταν πάντα ανάμεσα στις δημοφιλείς επιλογές για έξοδο στην πόλη και πριν πέντε περίπου χρόνια δεν θύμιζε σε τίποτα τη ζωντάνια που έχει σήμερα, ούτε φανταζόταν κανείς από τους κατοίκους της γειτονιάς, τη ραγδαία της ανάπτυξη. Παρόλα αυτά έγινε στέκι «αυθόρμητα και φυσικά», όπως λένε οι θαμώνες της, κυρίως από στόμα σε στόμα χάρη στη μεγάλη της ιδιαιτερότητα, να κρατάει τον δικό της συνοικιακό χαρακτήρα, ενώ μέσα σε 2 περίπου τετράγωνα να μπορεί κάποιος να καλύψει όλες τις ανάγκες του για έξοδο. Από την πολύ πρωινή για καφέ στο Τ &Toggs και στο Σκαζή, μπέργκερ ή μακαρονάδες στο Κολύμπρι, φαγητό ταβέρνας στον Ροζ Πάνθηρα, φαλάφελ στο Baba Ghanush, χαλαρό πότο στο Κρυφτό ή ουζάκια στο Σκούφια, μέχρι αφτεράδικο για τις μεγάλες ώρες, όπως το Superfly.

Στην ευθεία με τους σκεϊτάδες, μια φοιτητοπαρέα έχει καβατζώσει άλλο παγκάκι και ακούει μουσική στο κινητό. «Είμαστε από αυτούς που αράζαμε ανέκαθεν σε εξωτερικούς χώρους και άκυρα σημεία στην πόλη, δεν χρειαζόμασταν το lockdown για να πάρουμε σβάρνα τα πάρκα, σαν να κάναμε πάντα πρόβες για τα μέτρα. Με την καραντίνα κιόλας εκνευριστήκαμε γιατί έρχονταν οι σπιτόγατοι και μας “έπιαναν” τα σποτ μας. Αν και μαζευόμαστε στην Καισαριανή απόψε είπαμε να έρθουμε στην Εμπεδοκλέους γιατί είναι από τους λίγους δρόμους που έχουν μεγάλα φαρδιά πεζοδρόμια στην ευρύτερη περιοχή. Σου δίνει την ευκαιρία να έρθεις με την παρέα σου από νωρίς, να πάρεις takeaway ποτό, να φας στο μεζεδοπωλείο πίσω, να πάρεις κάτι από το μίνι μάρκετ πιο πάνω, χωρίς να πρέπει να μετακινηθείς αλλού» μου εξηγούν η Φωτεινή και ο Βασίλης, με τη Βασιλική να προσθέτει «Είναι και προσεγμένη γειτονιά, με γραφικά σπιτάκια και νεοκλασικά, φοίνικες, καθόλου σκουπίδια…»