Η Άννα Κονιωτάκη για την αρχή του Μεγάλου Περιπάτου της Αθήνας

Η συζήτηση για τον Μεγάλο Περίπατο της Αθήνας μεγάλη. Εγώ χαίρομαι γιατί θα περιλάβει τα αγαπημένα μου δύο χιλιόμετρα στην Αθήνα: αρχή Βασιλίσσης Σοφίας μέχρι γωνία με Ηρώδου Αττικού, στροφή δεξιά μέχρι Καλλιμάρμαρο, πάλι δεξιά την Όλγας έως το άγαλμα του Βύρωνα και την Λεωφόρο Αμαλίας. Η αίσθηση μιας άλλης Αθήνας, μιας άλλης εποχής, μιας άλλης αισθητικής. Το περπάτημα στο φαρδύ πεζοδρόμιο δίνει μια ανάσα απόστασης που σε ηρεμεί, ιδιαίτερα μετά από μια δύσκολη μέρα. 

Το μέγαρο της Πρεσβείας της Αιγύπτου στο νούμερο 3, η Πρεσβεία της Γαλλίας (έργο του Μεταξά), το Ίδρυμα Θεοχαράκη (πρώην οικία Ρέντη), η Πρεσβεία της Ιταλίας (γωνία με Σέκερη, έργο του Τσίλερ) μέχρι το Μουσείο Μπενάκη απαρτίζουν μια οικογένεια κτιρίων που υψώθηκαν για να σηματοδοτήσουν τη δύναμη των κατόχων τους απέναντι στο τότε παλάτι. Με μία κομψότητα, όμως, που ομορφαίνει τον δρόμο και μας θυμίζει ότι η εξουσία και ο πλούτος κάποτε συμβάδιζαν με την αισθητική.

Περνώντας το φανάρι προς την Ηρώδου Αττικού ρίξτε μια ματιά στην πολυκατοικία της γωνίας (γραφεία Ευρωπαϊκής Επιτροπής) και παρατηρήστε το όμορό της κομψό κτίριο επί της Βασιλίσσης Σοφίας. Έργο του Τσίλερ και αυτό, πρώην πολυκατοικία Πεσματζόγλου, κατεδαφίστηκε κατά το ήμισυ για να κτιστεί το εν λόγω κτίριο. Πιο παλιά, εκεί ήταν το σπιτάκι του Ανδρέα Μιαούλη με τον κήπο του, το φαντάζεστε;

Μπαίνουμε Ηρώδου του Αττικού, εδώ όπου κάποτε τελείωνε η πόλη και αρχίζανε τα περιβόλια. Πάντα διαλέγω το δεξιό πεζοδρόμιο, από τη μεριά του Εθνικού Κήπου. Και για τη δροσιά και για να χαζεύω καλύτερα τα κτίρια της απέναντι πλευράς. Όταν ήμουν μικρή και πέρναγα με τη μαμά μου, πάντα μου θύμιζε ότι «εδώ από πίσω» έμενε η Βουγιουκλάκη και στη γωνία με Βασ. Κωνσταντίνου ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Σημειώνω να κάνω μια βόλτα στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν.

Λατρεύω την αντίθεση αυτού του δρόμου  – από την μια η εξουσία της χώρας συγκεντρωμένη σε γραφεία και κατοικίες και από την άλλη ο κήπος και οι ήχοι του. Τερετίσματα, κρωξίματα, κελαηδήματα. Πίσω από τα κάγκελα, στα μισά περίπου της Ηρώδου, ξέρετε ότι βρίσκεται ο «βράχος της Αμαλίας»; Σημείο υπερυψωμένο, άγνωστο στους πολλούς. Ανεβαίνεις κόβοντας δεξιά από το μονοπάτι και βρίσκεσαι σε ένα σημείο θέασης που χωράει μόνο έναν άνθρωπο. Από εκεί η Αμαλία ρέμβαζε και επέβλεπε της εργασίες αποπεράτωσης του Κήπου. Τι μοναξιά, σκέφτομαι κάθε φορά που κάθομαι στον «θρόνο» της μακριά από τα μάτια των περιπατητών. 

Πλησιάζουμε τη Βασιλέως Κωνσταντίνου. Ο Ξυλοθραύστης του Φιλιππότη σε πρώτο πλάνο, στο βάθος το Καλλιμάρμαρο. Το έργο αυτό και η ιστορία του με συγκινεί πάντα. Στροφή δεξιά  προς Όλγας. Φωκιανό, Κολυμβητήριο, Όμιλος Αντισφαίρισης και ξάφνου αριστερά προβάλλει η ωραιότερη για μένα όψη του Ζαππείου, ενώ απέναντι και λίγα βήματα παραπέρα υψώνονται οι Στύλοι του Ολυμπίου Διός, με κρυμμένα στο βάθος τα Παριλίσσια Ιερά. Σταματάω και αφουγκράζομαι. Αν το σιντριβάνι είναι σε λειτουργία πλησιάζω για να πάρω λίγη δροσιά. Σε λίγα μέτρα το ταξίδι τελειώνει. Το άγαλμα του Βύρωνα μου θυμίζει όλα τα κακόβουλα σχόλια που γράφτηκαν κατά καιρούς, και αυτό με θυμώνει, ενώ η βοή των αυτοκινήτων στην Αμαλίας με επαναφέρει στο τώρα.

Η Άννα Κονιωτάκη είναι πρόεδρος της Action Plus, η οποία μέσα από περίπου 70 διαφορετικές προτάσεις ξεναγεί τους κατοίκους και τους επισκέπτες της πόλης στην ιστορία και τον πολιτισμό της. (www.action-plus.gr)