Η Αθήνα του ​Μιχάλη Σαράντη

Πού ήταν το πρώτο σας διαμέρισμα;
Ζήνωνος 14. Σε 110 τετραγωνικά με τους γονείς μου και τη Φανή, την πρώτη από τις τρεις αδερφές μου – οι άλλες δύο ήταν αγέννητες. Γείτονές μας η κυρία Ηρώ στον έκτο και ένα μελαχρινό κοριτσάκι που ζούσε στην απέναντι πολυκατοικία, στο ισόγειο, που είχε εσωτερική αυλή και τη χάζευα από το πίσω μπαλκόνι μας.

Πού ζείτε τώρα
Στον Κεραμεικό.

Η πρώτη σας δουλειά;
Σε ένα Ίντερνετ καφέ στην οδό Σταδίου. Το Arcade του Γιάννη και του Νίκου.

Το πρώτο αθηναϊκό στιγμιότυπο που θυμάστε;
Τη Ζήνωνος γεμάτη καφεκοπτεία, μανάβικα, μαγαζιά με ρούχα και μουσικές από μικρά ραδιοφωνάκια.

Τι σας λείπει από την Αθήνα της παιδικής σας ηλικίας;
Η ανεμελιά της, που μάλλον συνδυαζόταν και με τη δική μου.

Τι σας αρέσει περισσότερο στην πόλη;
Η Ακρόπολη και το αττικό φως.

Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον Αθηναίο;
Η αγωνία που είναι ζωγραφισμένη σε όλους μας.

Το καλύτερο σύνθημα που έχετε δει σε αθηναϊκό τοίχο;
Βασανίζομαι.

Ο μεγαλύτερος αθηναϊκός φόβος;
Η Airbnbοκρατία.

Αν η Αθήνα ήταν πρόσωπο, ποιο θα ήταν;
Μου έρχεται στο μυαλό μία από τις τελευταίες αυτοπροσωπογραφίες του Lucian Freud. Δωρική φιγούρα, γεμάτη σημάδια, άπειρες πινελιές από το παρελθόν, αριστοτεχνική δομή και μια υποβόσκουσα θλίψη.

Πού θα πηγαίνατε έναν ξένο καλεσμένο σας;
Στην Ακρόπολη, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, στου Φιλοπάππου, στο Galaxy και στο Υπερωκεάνειον.

Aν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στην Αθήνα ποιο θα ήταν αυτό; 
Θα την καθάριζα απ’ την κορυφή μέχρι τα νύχια.

Ο αγαπημένος σας περίπατος;
Μου αρέσει να κάνω βόλτες με τη μηχανή. Παντού.

Ποιο είναι το πιο τυπικό αθηναϊκό πράγμα που δεν έχετε κάνει ποτέ;
Δεν έχω φάει ποτέ πατσά στην κρεαταγορά το ξημέρωμα.

Πώς θα περνούσατε ένα ελεύθερό σας Σάββατο στην πόλη;
Στο σπίτι μου. Το Σάββατο αποφεύγω να βγω, όπως ο διάολος το λιβάνι. 

Αγαπημένος αθηναϊκός ήχος;
Οι καμπάνες του Άγιου Κωνσταντίνου κάτω από την Ομόνοια.

Μια συναυλία που δεν θα ξεχάσετε ποτέ;
Prodigy 2004, Λυκαβηττός, παρέα με τον Βασίλη. Ελπίζω να είναι καλά, έχω να τον δω από τότε.

Ποιος μουσικός δικαιούται να γράψει το σάουντρακ της πόλης;
Νομίζω το έχει κάνει ανεπανάληπτα ο Σαββόπουλος με τον δίσκο του «Τραπεζάκια έξω». Παρόλα αυτά θα προσθέσω τον Φοίβο Δεληβοριά και τον Boy.

Ποιος σκηνοθέτης θα θέλατε να γυρίσει μία ταινία για την Αθήνα;
Ο Paul Thomas Anderson.

Η πιο τυπική αθηναϊκή ταινία που έχετε δει;
Δεν ξέρω αν είναι τυπική, αλλά θυμάμαι να αποτυπώνει την πόλη με έναν πολύ γοητευτικό –ζοφερό αλλά και μαγικό ταυτόχρονα– τρόπο ο Νίκος Νικολαΐδης στο «Ο χαμένος τα παίρνει όλα». 

Το πρώτο θεατρικό έργο που είδατε;
Ήταν η επιθεώρηση «Καυκαλήθρες και Τσιτσίραυλα» του Χάρρυ Κλυνν με τον ίδιο, τον Ψάλτη και τον Ηλία Λογοθέτη το 1995.

Ο πρώτος θεατρικός σας ρόλος;
Ο Λύσανδρος στο «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» στο υπόγειο του Κουν το 2006, σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη.

Τι άλλαξε μετά το βραβείο Χορν στις προτάσεις και τις επιλογές σας;
Θεωρώ ότι τα πράγματα δεν αλλάζουν, εξελίσσονται. Δεν έγινε η μέρα ξαφνικά νύχτα, αυτό εννοώ... Όλα κύλησαν ομαλά, όπως έπρεπε και μακάρι να συνεχίσουν έτσι.

Mια διαφορετική παράσταση του Γιώργου Νανούρη με τις ζωντανές εικόνες του Απόστολου Χαντζαρά σε ένα ασυνήθιστο στήσιμο με τους θεατές στη σκηνή και σίγουρα ένας απαιτητικός ρόλος. Πόσο δύσκολη είναι η πρόκληση για σας;
Η πρόκληση είναι μεγάλη, καθώς το διακύβευμα είναι βαθιά προσωπικό και για τους τρεις μας. Μπορεί να ακούγεται βαρύγδουπο αλλά δεν είναι καθόλου, πιστέψτε με. Έχουμε μεγάλη λαχτάρα και αγάπη για την ιστορία του Αίαντα και κάθε φορά που παίζουμε αυτό ακριβώς είναι που θέλουμε να προσφέρουμε σε αυτούς που μας βλέπουν.

Πώς αναμετράται η ηρωική ηθική του Αίαντα με τον γερό νου του Οδυσσέα;
Στο έργο του Σοφοκλή στεκόμαστε απέναντι στη Δύση μιας εποχής και στην Ανατολή μιας άλλης. Εκεί, στο μεσοδιάστημα κονταροχτυπιέται η τιμή, το δίκαιο, η ηθική και η απόλυτη δύναμη με τη διπλωματία, το συμφέρον, τον πλάγιο τρόπο σκέψης και την τάση του να τα έχουμε όλα καλά με όλους. Όλοι μας έχουμε και ψήγματα του Αίαντα και του Οδυσσέα. Το θέμα είναι τι στάση κρατάμε απέναντι στα πράγματα και αν μπορούμε τελικά μετά από μια μεγάλη μέρα να κοιμόμαστε ήσυχοι με τη συνείδησή μας. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Υπάρχει η γωνία από την οποία βλέπουμε την ζωή.

Ο ήρωας επιλέγει τον θάνατο για να σώσει την τιμή του. Πόσο «ξεπερασμένο» ακούγεται αυτό σήμερα;
Καθόλου. Τρομερό και τρομακτικό μου ακούγεται ταυτόχρονα.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια;
Το μόνο ανακοινώσιμο είναι ο «Ιππόλυτος» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, τον επόμενο χειμώνα.

Oι φωτογραφίες από την παράσταση Aίας είναι του Γιώργου Καπλανίδη.

Info
Ο Μιχάλης Σαράντης είναι ηθοποιός βραβευμένος με βραβείο Χορν. Πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Αίας» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη με τη συμμετοχή του ζωγράφου Απόστολου Χαντζάρα στο θέατρο Προσκήνιο (κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή). Πρωταγωνιστεί επίσης στη νέα ταινία του Ζαχαρία Μαυροειδή «Απόστρατος» που προβάλλεται στους κινηματογράφους.