Η Αθήνα του Στέφανου Τσιτσόπουλου

Γνωστοί αγαπημένοι δημιουργοί μας αποκαλύπτουν τη δική τους Αθήνα στη στήλη της ATHENS VOICE Αθήνα ID

Τι ζητά ένας Θεσσαλονικιός στην Αθήνα;
Το ίδιο με αυτό που αναζητά ο Αθηναίος όταν ανεβαίνει «επάνω»: την ερωτική πόλη. Κατέληξα πως χι το ντέρμπι, τελικά. 

Ποιο είναι το πρώτο αθηναϊκό στιγμιότυπο που θυμάστε;
1976, δώδεκα χρονών, από Ξάνθη στην πλατεία Ομονοίας, με τον μπαμπά μου, πρώτο ταξίδι στην πρωτεύουσα, πω, πω, λαός! Αγοράζω μια κασέτα με το μπεστ των Ολύμπιανς. Νιώθω εκστατικά ευτυχής, θέλω να μείνω εδώ για πάντα. 

Το πρώτο σας διαμέρισμα;
Κάπου στη Μαυρομιχάλη, φοιτητικό δυάρι, φιλοξενούμενος του καλύτερού μου φίλου Δημήτρη Παναγιωτίδη: απέναντί μας ξενυχτούσε το «Εναλλάξ» της Δήμητρας Παπαδοπούλου, παραδίπλα μας ο «Πειναλέων» του Αβδελιώδη. Νόμιζα πως ζούσα στο κέντρο του κόσμου. 

Πού ζείτε τώρα;
Μια ανάσα από την πλατεία Νέας Σμύρνης, υπερτέλεια, και καθόλου homesick δεν νιώθω για να σε προλάβω: σαν Καλαμαριά αλλά χωρίς θάλασσα μοιάζει η Νεοσμυρνάρα! 

Τα 3 πράγματα που σας αρέσουν περισσότερο στην πόλη;
Το κλίμα της: με πέντε ώρες ύπνο είσαι κούκλος ντούρασελ. Το φως της: ακόμα και στις συννεφιές από κάπου θα ξεγλιστρήσει και θα σου φτιάξει το κέφι, όταν έχει ήλιο είναι σκέτη κρυστάλλινη ποίηση - παραμιλώ. Η ελευθερία της ανωνυμίας: μπορώ απλά να υπάρχω. 

Τα 3 πράγματα που, αν έλειπαν, θα την έκαναν λίγο ομορφότερη;
Οι μπάχαλοι, η βία στις συνοικίες ή τα πέριξ της Ομόνοιας, η μυρωδιά απόπατου ακόμα και σε πολυσύχναστα σημεία του ιστορικού κέντρου. 

Η πιο τρελή αθηναϊκή ιστορία που έχετε ακούσει;
Ρώτησα τις προάλλες τον Χρήστο Χωμενίδη ποια είναι η νονά του και απάντησε η «μα εγώ, μα εγώ, μα εγώ αγαπώ μιαν άλλη, μια γοργόνα στο ακρογιάλι». Δεν έκανε πλάκα, το κορίτσι έμπνευση για το τραγούδι του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Θεάρα. 

Ποιος μουσικός δικαιούται να γράψει το σάουντρακ της Αθήνας;
Γράφτηκε ήδη: Στέρεο Νόβα - Μοτοκούζι, Φοίβος Δεληβοριάς - Αυτή που περνάει, Αλεξάνδρα Κλάδη - Η Αθηναία. 

Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον Αθηναίο;
Η συνεχής γκρίνια για το πόσο αφόρητη είναι η αστική ζωή. Το όνειρο για φυγή και τρεις μέρες μετά τα ξεκουμπίδια, τα απελπισμένα ποστ ή τηλέφωνα τύπου δεν περνάνε οι μέρες με τίποτα για να γυρίσουμε. 

Το καλύτερο σύνθημα που έχετε δει σε αθηναϊκό τοίχο;
Θα πήγαινα Πόρο, δεν τα κατάφερα, χθες Έγινα, αφού: στην υπόγεια γέφυρα του Νέου Κόσμου που μαχαιρώνει υπογείως τη Συγγρού. 

Ο μεγαλύτερος αθηναϊκός σας φόβος;
Ξαφνικά εκεί που κατεβαίνω γρήγορα τις ακούνητες σκάλες για να προλάβω το μετρό, εκείνες παίρνουν μπρος, χάνω την ισορροπία μου, κουτρουβαλώ και προσγειώνομαι με τα μούτρα σπασμένα. 

Σε ποιες πόλεις του εξωτερικού έχετε ζήσει; Ένα μειονέκτημα και ένα πλεονέκτημά τους σε σχέση με την Αθήνα;
Λονδίνο, Βερολίνο, Τορόντο, Χονγκ Κονγκ, Μέξικο Σίτι, Βαρκελώνη: καλύτερη ρυμοτομία, μικρές μεζούρες στα ποτά. 

Ένα επίθετο που χαρακτηρίζει ακριβώς τους Αθηναίους.
Κλαψιάρηδες.

Ένα επίθετο που δεν ταιριάζει καθόλου στους Αθηναίους.
Μετρημένοι.

Αγαπημένος αθηναϊκός ήχος;
Τα κουδουνάκια του τραμ όταν έρχεται από τα βάθη του Φαλήρου για να φορτώσει-ξεφορτώσει στη στάση Αγίας Φωτεινής.

«Αθηναϊκές» λέξεις που δεν υπάρχουν πια;
«Χρυσό μου». Λίγοι σε προσφωνούν έτσι πια και πολύ κρίμα σας, ω φίλες Αθηναίες! 

Ποιος σκηνοθέτης θα θέλατε να γυρίσει μία ταινία για την Αθήνα;
Ο Τζιμ Τζάρμους. «Φραπέδες και φουγάρα», έχω και το σενάριο και τον τίτλο έτοιμα. 

Η πιο τυπική αθηναϊκή ταινία που έχετε δει;
Υπέρτατη, μοναδική, ανεπανάληπτη, λατρεμένη: «Φτηνά τσιγάρα» του Ρένου Χαραλαμπίδη.

Έχετε κατοικίδιο; 
Όχι πια και ποτέ ξανά, πείτε με και μελό, αλλά αρνούμαι μετά τον θάνατο του ασπρόμαυρου γάτου μου Ευγένιου Ροβέρτου Μαυρούλη να ξανασυνδεθώ τόσο έντονα με άλλο ζώο. Τον θρηνώ βουβά κάθε μέρα.

Ποιο είναι το πιο ωραίο κτίριο στην πόλη;
Η Ακρόπολη φωτισμένη τη νύχτα.

Ποιο στέκι της Αθήνας χάθηκε και σας λείπει;
Το μπαρ «Green Door» στην Καλλιδρομίου και το καφέ «Μαρωνίτα» στην πλατεία Εξαρχείων. Μουσικάρες, ποτάρες, καφεδάρες. 

Πού θα πηγαίνατε έναν ξένο καλεσμένο σας; 
Στο μπαρ «Au Revoir» με καπαρωμένο τηλεφωνικά στασίδι δίπλα από τη φωτογραφία του Σινάτρα. 

Μια συναυλία που δεν θα ξεχάσετε ποτέ.
Την τελευταία, πέρσι, των Last Drive στο Gagarin: όταν σανίδωσαν το «Have Mercy», ψιλοδάκρυσα. Από παλιές τους Clash στο Καλλιμάρμαρο: δεν το ξέραμε τότε πως αυτό ήταν το τελευταίο λάιβ της τελευταίας μεγάλης ροκ συμμορίας. Τώρα όμως...

Aγαπημένο street food - εστιατόριο;
Τυλιχτά στο χέρι από το «Παραδοσιακό» της πλατείας Νέας Σμύρνης. Και το καλύτερο ιταλικό της πόλης στο «Maltagliati», family trattoria στο Παλαιό Φάληρο, μετά τον Σκλαβενίτη.

Ο αγαπημένος σας περίπατος; 
Φολκλόρ-ξεφολκλόρ, που άλλωστε και τουρίστας νιώθω εδώ ακόμα: στα στενά της Πλάκας. 

Ποιο είναι το πιο τυπικό αθηναϊκό πράγμα που δεν έχετε κάνει;
Να απευθυνθώ στον απέναντι με το αθηναϊκό κλασικό «έλα μου». Δεν μου βγαίνει. 

Aν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στην Αθήνα, ποιο θα ήταν αυτό;
Θα έβγαζα ΕΣΠΑ ειδικά για την αποκατάσταση της χαμένης αξιοπρέπειας και της ομορφιάς της Πατησίων. 

Έναν δίσκο που θα κρατούσατε για πάντα;
Το best of των Jesus and Mary Chain. 

Ποια ήταν για σας η πιο απρόσμενα σκληρή πλευρά της Αθήνας;
Τα πέριξ της Ομόνοιας, κάθε ώρα της μέρας και της νύχτας, εδώ τελείται η αποκαθήλωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας: βία, πορνεία, ντρόγκα, απελπισία φόρα και παρτίδα και στα μούτρα κάθε κομιλφό που επιμένει να αγορεύει περί αστικού πολιτισμού. 

Tι έχει η Αθήνα που δεν έχει η Θεσσαλονίκη;
Του Λυκαβηττού τον σκούφο. 

Tι έχει η Θεσσαλονίκη που δεν έχει η Aθήνα;
Τον συγγραφέα Γιώργο Σκαμπαρδώνη, το γαλακτοζαχαροπλαστείο «Δορκάδα», την Άνω Πόλη, το μπαρ «Θερμαϊκός» και τον σταντ απ κωμικό Διογένη Δασκάλου με τον πνευστό θίασο των Monie & Monie Conniente.

Αν η Αθήνα ήταν ένα πρόσωπο, ποιο θα ήταν αυτό;
Η ποιήτρια Τζένη Μαστοράκη, μαύρα γυαλιά, καφέδες και τσιγάρα στο «Σελέκτ» της Φωκίωνος Νέγρη, μοιράζει το κέικ της ισότιμα ώστε να τσιμπάνε όλα τα σπουργιτάκια της πλατείας. 

Κάτι μοναδικά αθηναϊκό που αγαπάτε; 
Τις τοιχογραφίες του Ino, όπου...

Πώς αντανακλάται η πάντα απρόοπτη ζωή στην πόλη στη συχνότητα του Athens Voice Radio;
Νομίζω πως αυτή η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη εκτός από αυτήν: ακούστε κάθε μέρα 10 με 12 τον Γιάννη Νένε! 

Ποιo είναι το πιο αναπάντεχο μήνυμα που έχετε δεχτεί στην εκπομπή σας;
Καμιά φορά παίζεις και μιλάς σαν χούλιγκαν κι άλλες φορές μελώνεις σαν κορίτσι. 

Ποιο τραγούδι έχετε παίξει περισσότερες φορές;
Δύο είναι γιατί τα μιξάρω κολλητά: το «Heaven» των Talking Heads και το «Dreaming» των Blondie.

Ποιο βιβλίο θα απομνημονεύατε στο Φαρενάιτ 451;
Αν περιμένατε να πω τον «Φύλακα στη σίκαλη» του Σάλιντζερ, όχι. Το αυτό θα απομνημόνευα πάει για το «Στη Σίκαλη, στα στάχια ο πιάστης». Του Σάλιντζερ, αλλά πιο γκάζι. 

Τι βασανίζει ακόμα τους Χόλντεν Κώλφηλντ - φυγάδες αυτού του κόσμου;
Αν αξίζει να μεγαλώσεις στα αλήθεια, τελικά. 

Πόσο αληθινές και πόσο fiction είναι οι εξιστορήσεις του πρώτου σας μυθιστορήματος «Ροκ Σταρ»;
99,9%. Ένα ψεματάκι έγραψα μόνο, για να ρολάρει πιο γρήγορα η δράση. 

Τι θα συναντήσουμε διαβάζοντας τις νυχτερινές βόλτες στις πόλεις του βιβλίου; Εξομολογήσεις τύπου: lonely as I am, together we cry, αλλά στο τέλος ανθρωπιά και χάπι εντ. Πάνω απ’ όλα. 

Tι είναι αυτό που σας κάνει να αγαπάτε τους εφηβικούς σας ήρωες σε υπερθετικό βαθμό;
Οι εφηβικοί ήρωες είναι η μόνη μου πατρίδα - παρτίδα.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος ροκ σταρ της προσωπικής σας μυθολογίας;
Ένας που, αν πω το όνομά του, θα με διαολοστείλει πίσω από εκεί που ήρθα, και σόρι κιόλας, αλλά νωρίς είναι ακόμα για να επιστρέψουμε στη Θεσσαλονίκη. 

Τι κρατάτε από τη δεκαετία που φεύγει;
Τα ίδια όπως και την προηγούμενη, μακάρι και σε μερικές ακόμα επόμενες: στο δεξί χέρι το Βαγιάκι βόλτα και στο αριστερό την Athens Voice, μια εφημερίδα που κάθε Πέμπτη στα κόκκινα σταντ διηγείται την εποποιία των καιρών, των καλών ανθρώπων και της πόλης. 

ΙΝFΟ
Ο Στέφανος Τσιτσόπουλος είναι δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός στο Athens Voice Radio 102.5 (καθημερινά 12.00-14.00 ).Το μυθιστόρημα του με τίτλο «Ροκ Σταρ» κυκλοφορεί από το Μεταίχμιο.