- CITY GUIDE
- PODCAST
-
25°
Urban Lines: Ομόνοια
Και δίνεις, και ξαναδίνεις, και δεν ξεφυσάς, και αισθάνεσαι για 2 λεπτά καλύτερα για τον εαυτό σου, και; Έκανες τη διαφορά; Θα μπορέσεις ποτέ να την κάνεις;
![726_urban_lines_omonoia.jpg 726_urban_lines_omonoia.jpg](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2019/12/04/726_urban_lines_omonoia.jpg)
Urban Lines Ομόνοια: Η Ελένη Χελιώτη αφηγείται urban ιστορίες από το μετρό της Αθήνας.
Το τραγούδι της ημέρας είναι... βασικά ό,τι κάνει περισσότερο θόρυβο στο playlist μου. Εν προκειμένω το «Warship my wreck» του Marilyn Manson. Σε κατάσταση overthinking ο θόρυβος αυτός καθησυχάζει τους δαίμονες και ηρεμείς, έστω για λίγο. Σήμερα τους κουβαλάω στους ώμους μου. Παίζουν με τα μαλλιά μου. Μπαίνω μες στο τρένο αλλά δεν κοιτάω γύρω μου. Κάθομαι και κλείνω τα μάτια. Προσπαθώ να μηδενίσω τις προσλαμβάνουσες. Δύσκολο task. Δεν μπορώ να σβήσω το μυαλό μου. Δεν μπορούσα ποτέ. Δεν έχω start-stop. Απορώ πώς λειτουργώ ακόμα. «Έχετε προσπαθήσει να το κλείσετε και να το ξανανοίξετε;» Dear friend, I wish I could.
Τη φωνούλα του Manson διαπερνάει το ευδαίμον γέλιο ενός μικρού κοριτσιού. Ανοίγω τα μάτια μου και αντικρίζω τα δικά της: 5χρονα, γουρλωμένα, ευτυχισμένα μάτια. Είναι μάλλον η πρώτη της φορά σε μετρό. Η μαμά της κάθεται δίπλα μου και ο μπαμπάς όρθιος δίπλα στη μικρή. Είναι Κύπριοι. Της κάνει εντύπωση το σκοτάδι που «τρέχει» και τα φωτάκια που μια στο τόσο εμφανίζονται. Είναι ευτυχής. Διαχέεται γύρω της ένας ενθουσιασμός που εκτός και εάν τον έχεις ζήσει πρόσφατα δεν μπορείς να τον φανταστείς.
Γιατί τα άσχημα συναισθήματα είναι πιο ανεξίτηλα από τα όμορφα; Μετά υπάρχουν και τα ανύπαρκτα. Ο «Ξένος» του Καμί τα ξέρει καλύτερα απ’ όλους μας. Την πρώτη φορά που διάβασα αυτό το βιβλίο ήμουν 16 χρονών, στο μάθημα Γαλλικών στο καναδέζικό μου σχολείο. Καθηγητής μου ένας μισογύνης που μ’ είχε στην μπούκα. Επέστρεφα στο σπίτι κάθε φορά, και με το βιβλίο στα χέρια πήγαινα στη μητέρα μου, έτοιμη να κλάψω, λέγοντας «δεν καταλαβαίνω». Το μίσησα. Το ξαναδιάβασα στα 30 μου, στα αγγλικά όμως. Ομολογώ, η γνώμη μου δεν άλλαξε. Δεν το μισώ πια, αλλά συνεχίζω να μην το καταλαβαίνω. Εάν πιστεύεις ότι είσαι κυνικός σαν άνθρωπος θα σου πρότεινα να το διαβάσεις. Θα αποδειχθείς γατάκι.
Μια κυρία διασχίζει με μικρά βήματα το βαγόνι και μιλάει αργά. Λέει ότι έχει μείνει άνεργη, χρειάζεται βοήθεια, έχει κάμποσα παιδιά, και το μόνο που μπορεί να κάνει πια είναι να πουλάει αυτούς τους στυλούς. Αυτά ΤΑ στυλό, σκέφτομαι, και ντρέπομαι λίγο. Είναι αυτόματο, δεν το ελέγχω. Η αδερφή μου με φωνάζει grammar freak και δεν με ενοχλεί. Ξανανοίγω τα μάτια και κοιτάω την εν λόγω κυρία με καχυποψία: μελαμψή με μακριά καστανά βαμμένα μαλλιά στο ίδιο χρώμα με το δέρμα της. Ντρέπομαι λίγο ακόμα. Είναι αλήθεια τώρα όλο αυτό; Και εντέλει έχει σημασία εάν λένε αλήθεια ή ψέματα; Εάν θες και το αισθάνεσαι, δίνεις, εάν όχι άσ’ το. Ή δεν πάει έτσι;
Θυμάμαι παλιά να λένε συνέχεια «μη δίνεις λεφτά σε ναρκομανείς, τη δόση τους θα πάνε να πάρουνε, δώσε καλύτερα φαγητό». Και απ’ την άλλη κάποιοι όντως πρόσφεραν φαγητό και εκείνοι δεν το ήθελαν. Το φολκλόρ μιας μεγαλούπολης. Οι Νεοϋορκέζοι έχουν αλιγάτορες στους υπονόμους, εμείς απόρους να πουλάνε στυλούς, που δεν γνωρίζουμε εάν όντως πεινάνε. Και δίνεις, και ξαναδίνεις, και δεν ξεφυσάς, αισθάνεσαι για 2 λεπτά καλύτερα για τον εαυτό σου, και; Έκανες τη διαφορά; Θα μπορέσεις ποτέ να την κάνεις; Ή θα καταλήξεις σαν τον Meursault του Καμί; Αυτές είναι οι δύο μας επιλογές;
Ακόμα θυμάμαι έναν παππούλη σ’ ένα φανάρι στην Κατεχάκη πριν 2-3 χρόνια. Δεν ζήταγε, απλά στεκόταν. Πόσοι δεν ζητάνε αλλά χρειάζονται; Στα λίγα δευτερόλεπτα που μου πήρε να αποφασίσω εάν θα δώσω κάτι ήταν πια αργά, είχα απομακρυνθεί αρκετά ώστε να είναι πολύ δύσκολο να επιστρέψω. Τον σκέφτομαι ακόμα, η όψη του δεν με έχει «αφήσει». Δεν τον ξαναείδα ποτέ. Τι θα του είχε κάνει το 1 ευρώ μου; Κι αν είχε κάνει; Και γιατί δεν είμαστε ήδη ο Meursault με ένα πιο ωραίο περίβλημα αλλά λιγότερη αυτογνωσία; Στα πόσα ευρώ εξιλεώνεσαι; Ή πάει με τις φορές που ανοίγεις το πορτοφόλι σου, κι ας δώσεις μόνο 20 λεπτά; Είναι μετρήσιμη η ντροπή και η φιλανθρωπία;
Δεν είδα εάν τελικά κανείς της έδωσε κάτι, και εάν ο φιλάνθρωπος αυτός κράτησε κάποιο στυλό. Έχω και εγώ στο παρελθόν δώσει χωρίς να δεχτώ αντάλλαγμα (χαρτομάντιλα, νομίζω). Παίρνεις έξτρα πόντους γι’ αυτό; Είσαι δυο φορές φιλάνθρωπος; Μου ’ρχεται στο μυαλό ένα κοινωνικό πείραμα που είχε κάνει η UNICEF το 2014 βάζοντας ένα 9χρονο κοριτσάκι να σταθεί μόνο του στον δρόμο, και μετά σε ένα εστιατόριο. Στη μία περίπτωση ήταν καλοντυμένο και καθαρό, στην άλλη βρώμικο με παλιά ρούχα. Όπως ήταν αναμενόμενο, στη δεύτερη εμφάνισή της, το συντριπτικό ποσοστό του κόσμου που περνούσε όχι απλά δεν την κοίταζε, αλλά ειδικά στον χώρο του εστιατορίου την αποφεύγανε και μαζεύανε τα πράγματά τους όταν πλησίαζε.
Και το είδα, και με συγκλόνισε, αλλά και το περίμενα, δεν εξεπλάγην. Και; Αύριο εάν βρεθεί μπροστά μου θα το ρωτήσω τι του συμβαίνει ή θα κάνω πως δεν υπάρχει, τύπου not my problem; Ποιανού είναι όμως; Αρκεί να μην είναι δικό μας, σωστά; Ανοιχτοί και εμείς καθ’ όλα στην «τρυφερή αδιαφορία του κόσμου».
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
![](/images/w400/3/jpg/files/2024-02-02/final-voice-choice4.jpg)
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Χάρης Δούκας: «Δημιουργούμε σύγχρονους, ασφαλείς και ελεύθερους χώρους για τα παιδιά»
Το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος μετατρέπεται σε μοναδικό σημείο συνάντησης
Ποιος δε θα ’θελε να ξεκινήσει από εδώ να κατακτήσει τον κόσμο;
20 ερωτήσεις για να πάρεις «πράσινη κάρτα» για τα ΝουΠου
Η επένδυση των 53 εκ. ευρώ σηματοδοτεί μια νέα εποχή για την Αθηναϊκή Ριβιέρα και τον ελληνικό τουρισμό
Ο μεγαλύτερος αθηναϊκός φόβος μου είναι να μην κολλήσω στην κίνηση και πεινάω
Αθηναίες διηγούνται στην Βικτωρία Γιαννάκη προσωπικές ιστορίες με σκοπό την γυναικεία ενδυνάμωση. Σκέψεις και θέσεις που ίσως αφορούν όλες-ους μας
Ξενάγηση σε ένα από τα μεγαλύτερα ερευνητικά κέντρα της χώρας
Αναλυτικά η διαδικασία αιτήσεων και εγγραφών - Το πρόγραμμα δραστηριοτήτων
«Ένα πραγματικά συγκινητικό μουσείο το οποίο αγγίζει πολλές πτυχές της ανθρώπινης ζωής και δραστηριότητας στην αρχαιότητα»
Σε όλη την Κυψέλη τα τραπεζοκαθίσματα, σαν έρπης, εξαπλώνονται σε κάθε πεζοδρόμιο
Τι να κάνεις για να νιώσεις περισσότερο το καλοκαίρι στην πόλη ακόμα κι αν σε κυκλώνουν οι πολυκατοικίες
Εικόνες, ήχοι και δροσερά spots χωρίς εισιτήριο στην πόλη που βράζει
Αθηναίες διηγούνται στην Βικτωρία Γιαννάκη προσωπικές ιστορίες με σκοπό την γυναικεία ενδυνάμωση. Σκέψεις και θέσεις που ίσως αφορούν όλες-ους μας
Toυριστικές περιηγήσεις για όλα τα γούστα κάτω από την Ακρόπολη
Έρχεται το φεστιβάλ «Καλοκαίρι στην Αθήνα» με 79 δωρεάν εκδηλώσεις
Δες τι ισχύει για να κάνεις το κουμάντο σου
«Οι Αθηναίοι είναι ωραίοι άνθρωποι και ας έχουν τις παραξενιές τους»
Αθηναίες διηγούνται στη Βικτωρία Γιαννάκη προσωπικές ιστορίες με σκοπό τη γυναικεία ενδυνάμωση. Σκέψεις και θέσεις που ίσως αφορούν όλες-ους μας
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.