Ο κύριος που βλέπετε στη φωτογραφία λέγεται Τάκης Μπαστέας και είναι ένας από τους σημαντικότερους κατόχους κινηματογραφικών ταινιών στην Αθήνα: διαθέτει αυτή τη στιγμή περί τις 16.000 ταινίες, εκ των οποίων 13.000 αλλοδαπής προέλευσης (με αιχμή σινεφίλ ποιοτικές) και 3.000 ελληνικές (δηλαδή το μέγιστο μέρος της ελληνικής παραγωγής, συμπεριλαμβανομένων σπάνιων ντοκιμαντέρ). Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι, στις ελληνικές τουλάχιστον, έχει καταγράψει σε τι αναφέρεται η καθεμία! Κι αυτό γιατί δεν πρόκειται για συλλέκτη, αλλά για έναν ολοκληρωμένο «σινεμαδάνθρωπο»: σπούδασε σκηνοθεσία με τον μεγάλο Αντρέι Βάιντα στο Λοτζ της Πολωνίας, υπήρξε υπεύθυνος για το πρόγραμμα διαφόρων αιθουσών –μεταξύ των οποίων και της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών–, δίδαξε κινηματογράφο σε ποικίλες σχολές, έγραψε πολλές κριτικές και θεωρητικά άρθρα, πραγματοποίησε σημαντικές φιλμικές έρευνες. Παρόλο που διόλου δεν αυτοπροβάλλεται, οι ενδιαφερόμενοι τον βρίσκουν. Πολλοί εραστές του σινεμά τού ζητάνε πληροφορίες για δυσεύρετες ταινίες, ενώ πανεπιστήμια και ερευνητές απευθύνονται σ’ αυτόν για υποστήριξη στα πιο απροσδόκητα και ετερόκλητα θέματα που τους απασχολούν: «αθηναϊκές γειτονιές», «το ελληνικό μελό», «απεικονίσεις κινηματογράφων», «παραδοσιακές κοινωνίες», «ταινίες με ποδοσφαιρικά θέματα», «κοινωνικές τελέσεις» κ.λπ. Τάκης Μπαστέας, 690 8612084, panbas@ontelecoms.gr
Κάρβουνα χύμα
Αν θελήσετε κάρβουνα για να ψήσετε τα παϊδάκια σας ή ό,τι άλλο σάς έρχεται και δεν θέλετε τα τυποποιημένα των σούπερ μάρκετ, δώστε ελάχιστα περισσότερα χρήματα και ψωνίστε από δω. Εξαιρετικά ρουμελιώτικα κάρβουνα, με € 1/κιλό. Μπόνους η παμπάλαια και εν λειτουργία πλάστιγγα (βαριά ζυγαριά) που θα δείτε, καθώς και η αλά Ντίκενς ατμόσφαιρα στο παλιό μαγαζί (που ήταν πρώτα σιδεράδικο). Βασίλης και Παναγιώτης Σαλαμούρας, Ιαλέμου 7 και σχεδόν Ηρακλείου, λίγο πριν το Β΄ νεκροταφείο της Αθήνας, στο όριο με τη Ριζούπολη, 210 2224.158
Γιατί τη λένε πλατεία Αμερικής
Όταν η οδός Πατησίων ήταν ένας εξοχικός δρόμος που έφερνε στο χωριό Πατήσια, είχε μερικά «πλατώματα». Ένα τέτοιο «πλάτωμα», περίπου στη μέση του δρόμου, ονομάστηκε (ίσως άτυπα) πλατεία «Ανθεστηρίων», γιατί εκεί γιορταζόταν το 19ο αιώνα η Πρωτομαγιά και γέμιζε λουλούδια. Περί το 1890, γράφει ο Μπίρης, άρχισαν να συχνάζουν στο παράμερο καφενεδάκι της πλατείας κάμποσοι μεσήλικοι εργένηδες, οπότε το αρχαιοπρεπές «Ανθεστηρίων» αντικαταστάθηκε από το λαϊκότατο και ειρωνικότατο «Αγάμων» (παρόμοιο φαινόμενο έχουμε και με τους τέσσερις ανύπαντρους αδελφούς Τριανταφύλλου στη Βουλιαγμένης, τους αποκληθέντες εξίσου σκωπτικά «Καλογήρους» – εξού και η σημερινή στάση). Το 1927, ο Δήμος Αθηναίων ονόμασε την πλατεία «Αμερικής» (έσβηνε εξάλλου και το «Ανθεστηρίων», όσο οι εκδηλώσεις της Πρωτομαγιάς μεταφέρονταν λίγο λίγο προς Τέρμα Πατησίων, για να καταλήξουν τις τελευταίες δεκαετίες στη Χαλκηδόνα και στη Φιλαδέλφεια). Με τα χρόνια, η «Αμερικής» νίκησε τελικά την «Αγάμων». Στις μέρες μας η πλατεία έχει αποκτήσει ένα ακόμα άτυπο όνομα: αποκαλείται (μάλλον υποτιμητικά) πλατεία «Αφρικής», γιατί αποτελεί ένα από τα επίκεντρα της αφρικανικής παροικίας στην Αθήνα. (Δεν είναι τρομερή σύμπτωση ότι και οι τέσσερις ονομασίες αρχίζουν από Α;).
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
12°
