Η Αθήνα της Αθηνάς Μαξίμου

Γνωστοί αγαπημένοι δημιουργοί μας αποκαλύπτουν τη δική τους Αθήνα στη στήλη της ATHENS VOICE Αθήνα ID

Το πρώτο σου διαμέρισμα στην Αθήνα;
Ήρθα 22 χρονών από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα και ήταν ένα δώμα στο Παγκράτι στην Πλατεία Βαρνάβα. Είκοσι πέντε τετραγωνικά μέτρα και είχε μια όμορφη βεράντα με θέα τον Υμηττό. Οι ιδιοκτήτες του ήταν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που είχε και το ψιλικατζίδικο της πλατείας. Εκεί σε αυτά τα ελάχιστα τετραγωνικά –που όταν φυσούσε νόμιζες πως θα πετάξεις μαζί με το δώμα και όταν έκανε ζέστη ένιωθες πως θα λιώσεις μαζί με τους τοίχους– έκανα στρέμματα όνειρα για την ζωή που απλωνόταν μπροστά μου.

Πού ζεις τώρα;
Τώρα ζω στον Βοτανικό. Μια όμορφη λαϊκή γειτονιά της Αθήνας. Μένω στον έκτο όροφο. Κάθε πρωί ξυπνάω, κοιτάζω την Ακρόπολη και νιώθω ευγνωμοσύνη για την ευλογία να μπορώ να κοιτάζω την άκρατη ομορφιά της.

Η πρώτη σου δουλειά;
Ήταν  η ταινία «Αυτή η νύχτα μένει» του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Γι’ αυτήν ήρθα στην Αθήνα.

Ποιο είναι το πρώτο αθηναϊκό στιγμιότυπο που θυμάσαι;
Να αργώ μία ώρα σε συνάντηση επειδή έκλεισαν οι δρόμοι.

Ο μεγαλύτερος αθηναϊκός φόβος σου;
Το χάος.

Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον Αθηναίο;
Η βιασύνη; Η ανυπομονησία;

«Αθηναϊκές» λέξεις που δεν υπάρχουν πια;
Λούστρος. Παγοπώλης. Γαλατάς. Ντισκοτέκ. Τηλεκάρτα. Εισπράκτορας. Αποχωρητήριο.

Ποιος Αθηναίος θα γινόταν ο καλύτερος πρωθυπουργός της χώρας;
Ίσως ο Περικλής;

Αν η Αθήνα ήταν ένα πρόσωπο, ποιο θα ήταν αυτό;
Θα ήταν μία προσωπογραφία ζωγραφισμένη από τον Πικάσο. Αυτές με τα παραμορφωμένα πρόσωπα που αλλού είναι το μάτι, αλλού η μύτη, αλλού το στόμα και όμως δεν παύουν να έχουν μία αξιοθαύμαστη ομορφιά παρόλη τη μετατόπιση των αυτονόητων χαρακτηριστικών.

Αγαπημένος περίπατος;
Οι δρόμοι όλοι γύρω από το Καλλιμάρμαρο. Η περιοχή του Μετς, με τα μπαλκόνια τα γεμάτα λουλούδια με τα όμορφα νεοκλασικά, με τον ήχο της πόλης που έρχεται σαν από μακριά.

Το καλύτερο σύνθημα που έχεις δει σε αθηναϊκό τοίχο;
Το σε όλους μας γνωστό «βασανίζομαι». Όταν το πρωτοείδα μου δημιούργησε ανάμεικτα συναισθήματα. Μου φάνηκε αστείο, αλλά και λυπηρό. Αναρωτήθηκα ποιο είναι το υποκείμενο που βασανίζεται και το γράφει στους τοίχους, πώς μπορεί κανείς να τον βοηθήσει... Καθώς το αντίκριζα όλο και πιο συχνά σε διαφορετικά σημεία της πόλης, έφτασε το υποκείμενο να γίνω εγώ και ύστερα εμείς. Εκεί νομίζω έγκειται η επιτυχία ενός συνθήματος: μία ανυπόγραφη φράση που γίνεται προσωπικό ζήτημα του καθενός.

Τα 3 πράγματα που σου αρέσουν περισσότερο στην πόλη;
Οι πεζόδρομοί της, τα μικρά καφέ και τα θερινά της σινεμά.

Τα 3 πράγματα που, αν έλειπαν, θα έκαναν την Αθήνα λίγο ομορφότερη;
H βρωμιά στους δρόμους. Τα ατάκτως παρκαρισμένα αυτοκίνητα και μηχανές. Αυτός ο φόβος –όχι αναίτιος– που νιώθεις το βράδυ όταν περπατάς μόνος.

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα έκανες, αν ήσουν δήμαρχος για μια μέρα;
Θα έκανα τα πάντα για να επαναφέρω εκείνην την ευγένεια, την υπομονετικότητα, τον σεβασμό στους νόμους και τους κανονισμούς της κυκλοφορίας που επέδειξαν οι πολίτες της Αθήνας το 2004 στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

O αγαπημένος σου αθηναϊκός ήχος;
Το τρένο που διασχίζει ένα κομμάτι της πόλης και ειδικά το νυχτερινό δρομολόγιο του εμπορικού συρμού που αγκομαχά, με τα πολλά του βαγόνια, να πηγαίνει αργό και φορτωμένο σαν ένας γιγάντιος γέρος ετούτης της πόλης που είναι αναγκασμένος να την διασχίσει από τη μια άκρη έως την άλλη. Να υπομείνει τους αναθεματισμούς των ανθρώπων για την καθυστέρηση που δημιουργεί στους πολυσύχναστους δρόμους τους και το τρέμουλο που προκαλεί η βαριά μηχανική  του ανάσα στα ήσυχα παραθύρια των σπιτιών τους.

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος για να απομονώνεσαι στην Αθήνα;
Το πολύβουο κέντρο της. Γιατί, όπως λέει κι ο ποιητής, «κανείς δεν ακούει τα λόγια σου/ Δεν μετράει τους παλμούς της καρδιάς σου/ Δεν απλώνει το χέρι να πιάσει το δικό σου/ Απλά βαδίζει δίπλα σου και πολλές φορές/ Σε σπρώχνει για να περάσει...» -Γιάννης Ρίτσος

Τι θα πρωτοέδειχνες στην πόλη σε έναν ξένο καλεσμένο σου;
Μα τι πιο θαυμαστό από τον βράχο της Ακροπόλεως.

Πώς φαντάζεσαι την Αθήνα σε 50 χρόνια;
Ούσα αισιόδοξη θέλω να τη φαντάζομαι με πολίτες που θα σέβεται ο ένας τον άλλον, που δεν θα παρκάρουν όπου τους κατεβαίνει, που θα σκέφτονται πρώτα το καλό του συνόλου και κατόπιν τη βολή τους. Μία πόλη χωρίς αστέγους. Χωρίς αδέσποτα πλάσματα. Με τα νεοκλασικά της κτίρια φροντισμένα και όχι να ερειπώνουν. Μία όμορφη, καθαρή πόλη με ευγενικούς, φιλόξενους ανθρώπους που φροντίζουν γι’ αυτήν κι εκείνη φροντίζει γι’ αυτούς.

Μια συναυλία στην Αθήνα που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Toυς Rolling Stones τον Σεπτέμβριο το 1998.

Η καλύτερη θέα στην πόλη;
Να μπαίνεις στην πόλη από την Αθηνών - Κορίνθου και να βλέπεις στο βάθος του δρόμου την Ακρόπολη να δεσπόζει πάνω από αυτό το άναρχο πολεοδομικό σύμπαν.

Μετά την καλοκαιρινή περιοδεία τι αλλάζει στο νέο ανέβασμα του σαιξπηρικού «Ονείρου» στο Βεάκη;
Καταρχήν έχουμε μαζί μας τον πολύτιμο Δημήτρη Πιατά στον ρόλο του Πάτου, που αντικατέστησε τον αγαπημένο μας Βλαδίμηρο Κυριακίδη. Επίσης, οι ανάγκες ανάμεσα στα ανοιχτά θέατρα και την κλειστή σταθερή σκηνή είναι πολύ μεγάλες. Αλλάζουν οι ενέργειες, οι απευθύνσεις, και στην περίπτωση της δικής μας παράστασης η συνθήκη του κλειστού θεάτρου ευνοεί τη σκοτεινιά και το υποχθόνιο που ζητούσαν από την αρχή οι σκηνοθέτες Μανώλης Δούνιας και Αιμίλιος Χειλάκης.

Τι σημαίνει «ερωτεύομαι» στο κλασικό αυτό «δάσος» του Σαίξπηρ;
Όλοι σε αυτό το έργο μιλάνε για τον έρωτα. Τον απαγορευμένο έρωτα, τον έρωτα χωρίς ανταπόκριση, τον έρωτα που προσπαθεί μονόπλευρα να επιβληθεί, τον κεραυνοβόλο έρωτα που μεταφράζεται ποιητικά ως «μάγεμα», τον λογοτεχνικό έρωτα. Μέσα σε αυτό το έργο οι ήρωες επίσης ερωτεύονται και ξεερωτεύονται με την ίδια δυναμική ως πιόνια ενός «μαγικού φίλτρου». Ο κοινός παρανομαστής όλων των προσώπων που δηλώνουν ερωτευμένοι είναι η συνειδητή ή ασυνείδητη κτήση, η κατοχή του ερωτικού αντικειμένου. Κι έρχεται στο τέλος μία άθλια, ερασιτεχνική παράσταση κάποιων μαστόρων –θέατρο μέσα στο θέατρο– που αναπαριστά μπροστά μας μία ερωτική  ιστορία και μας κάνει να αναρωτηθούμε αν η έννοια του έρωτα στην πραγματική ζωή, όσο ισχυρή, μεγάλη και απόλυτη κι αν είναι, ωχριά  μπροστά στο μεγαλείο του έρωτα που αποτυπώνεται  στην τέχνη...

Μετά την Ιφιγένεια και την Αντιγόνη πώς αντιμετωπίσατε τον ρόλο της βασίλισσας των ξωτικών Τιτάνια; Τι μάθατε από αυτήν;
Κάθε φορά, σε κάθε παράσταση και σε κάθε αναμέτρηση προσωπική με αυτά τα έργα, επιβεβαιώνω πως οι ιστορίες που διηγούνται είναι σπουδαιότερες από μας.

Τι θα πάρει μαζί του το κοινό φεύγοντας από την παράσταση;
Ποτέ δεν μπόρεσα να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση, γιατί για μένα το κοινό δεν είναι μία ενιαία απρόσωπη μάζα...  είναι ξεχωριστοί μοναδικοί άνθρωποι με διαφορετική σκέψη, διαφορετική αισθητική , με ξεχωριστά βιώματα και προσωπικές ανάγκες. Η δουλειά μας είναι να τους πούμε μία ιστορία με πεσυμφωνημένη πίστη σε αυτήν ελπίζοντας και επιθυμώντας ο κάθε θεατής να κάνει τις δικές του αναγωγές.

Μπορείτε να μας αποκαλύψετε ποια είναι τα… βιβλία που έχουν μπει στο μάτι του Αιμίλιου Χειλάκη και του Γιώργου Μπλάνα για την επόμενη σεζόν;
Χα χα, δεν είναι τα βιβλία... είναι η «Μήδεια».

ΙΝFΟ
H Αθηνά Μαξίμου είναι ηθοποιός. Πρωταγωνιστεί στην κωμωδία του Σαίξπηρ «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» σε σκηνοθεσία Αιμίλιου Χειλάκη και Μανώλη Δούνια με πρωτότυπη μουσική του Κωνσταντίνου Βήτα στο ανακαινισμένο Θέατρο Βεάκη, Στουρνάρη 32. Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στο Guide της Athens Voice.