mum social club: μια κοινωνική λέσχη στην Κυψέλη

Η Σταματία Δημητρακοπούλου είναι η καλλιτεχνική διευθύντριας της Art Athina. Μόνο που δεν περιμέναμε να της ξαναμιλήσουμε του χρόνου πάλι, τέτοιον καιρό, που η Art Athina θα επιστρέψει. Γιατί μάθαμε για το mum social club, μια κοινωνική λέσχη στην Κυψέλη, που τη συντονίζει μαζί με την παρέα της, καλώντας όσους Αθηναίους θέλουν να επεκτείνουν τον κύκλο των γνωριμιών τους με λόγο και αιτία. 

Τι είναι το mum social club; Πώς έσκασε η ιδέα; Και πώς συνδυάζεται με κάτι σαν έρευνα, διατριβή ή διδακτορικό, που μου είπες πως κάνεις, κι αφορά ψηφιακές λέσχες και πλατφόρμες συνευρέσεων που τις παρακολουθείς όπως αναπτύσσονται στο δίκτυο. Αλλά, εσένα σε απασχολεί η μετάβασή τους στην πρόκληση επικοινωνίας του αληθινού κόσμου. Αν θυμάμαι καλά, κάπως έτσι μου το παρουσίασες...
To mum social club είναι μια κοινωνική λέσχη που δραστηριοποιείται γύρω από τους τομείς της κεραμικής, του φαγητού και του βιβλίου, δηλαδή εμπεριέχει ένα pottery, book και food club αντίστοιχα. Η ιδέα ξεκίνησε από προσωπική ανάγκη για κοινωνικοποίηση και δικτύωση με ανθρώπους πέραν του επαγγελματικού μου περίγυρου, που μοιράζονται την αγάπη και το ενδιαφέρον τους για την κεραμική, το φαγητό και το βιβλίο. Το mum δημιουργήθηκε εν μέρει για να απαντήσει στην ερώτηση «Πώς μπορούν να κοινωνικοποιηθούν στον πραγματικό κόσμο οι άνθρωποι χωρίς το κινητό τους και πώς δημιουργείται ένα offline δίκτυο σε έναν αμιγώς online κόσμο;» και να τροφοδοτήσει μια έρευνα που δουλεύω τον τελευταίο καιρό σε σχέση με τη μεταφορά της εμπειρίας του παρόντος από τον εικονικό στον πραγματικό χώρο μέσα από διάφορα πρωτόκολλα παραγωγής της χωρικής ενσυνείδησης, γι’ αυτό και λειτουργεί σχεδόν αποκλειστικά μέσω instagram. Στην πραγματικότητα πρόκειται απλώς για μια παρέα ανθρώπων που τους αρέσει να κάνουν κεραμική, να οργανώνουν δραστηριότητες γύρω από το φαγητό και να διαβάζουν βιβλία. Το mum social club είναι μια πλατφόρμα/μαμά ανοιχτή προς όλους, με σκοπό να θρέψει πνευματικά και σωματικά τα μέλη της.

Βιβλία, φαγητό, σεμινάρια κεραμικής: γιατί το κλαμπ κοινωνικότητάς σας παίζει συγκεκριμένα με αυτές τις τρεις ενότητες;
Και τα τρία clubs του mum social club μας μεταφέρουν στον πραγματικό χώρο χωρίς την online διαμεσολάβηση. Το book club αφορά όλα αυτά τα αδιάβαστα βιβλία που στοιβάζονται στο κομοδίνο μας, αλλά και τα βιβλία που διαβάσαμε και μας άλλαξαν τη ζωή. Σε κάθε book club καλούμε έναν ομιλητή ο οποίος ξέρει καλά το βιβλίο για να καθοδηγήσει τη συζήτηση ώστε ακόμα και όσοι δεν διάβασαν το βιβλίο να μπορούν να συμμετέχουν και φεύγοντας να έχουν κάνει το ταξίδι στον μαγικό κόσμο του. Επίσης το βιβλίο είναι το τέλειο πρόσχημα για να έρθουν κοντά οι introverts της πόλης, αφού όπως είπε και η Donna Τartt που διαβάζαμε τον προηγούμενο μήνα «A book is from the lonely to the lonely».
Όσον αφορά την κεραμική, όταν ξεκίνησα να κάνω μαθήματα και να φτιάχνω κεραμικά, όλοι μου οι φίλοι είχαν ενθουσιαστεί με την ιδέα και ήθελαν να κάνουν και εκείνοι. Οπότε τι καλύτερο από το να κάνουμε κεραμική όλοι μαζί, φίλοι και φίλοι φίλων. Στην Αθήνα υπάρχουν φανταστικοί κεραμίστες με χαρά να μοιραστούν τη γνώση τους. Είμαστε τυχεροί που πέρυσι μας έκανε μάθημα ο καλλιτέχνης Ηοpe, φέτος ξεκινάμε με τον Γιώργο Τσεριώνη και όλον αυτόν τον καιρό μας βοηθάει η Αριάδνη Στροφύλλα. Είναι όλοι εξαιρετικοί καλλιτέχνες, με σπουδαίες γνώσεις που μοιράζονται απλόχερα με τους επίδοξους κεραμίστες του mum pottery club.
Τα ομαδικά γεύματα και οι δραστηριότητες γύρω από το φαγητό αποτελούν πυρήνα στο mum social club. Στο mum food club όλοι κάθονται στο ίδιο τραπέζι και μέσα από το φαγητό μοιράζονται κοινές εμπειρίες που ενισχύουν την αίσθηση της κοινότητας. Οι δραστηριότητες στο mum food club είναι επηρεασμένες από το καλλιτεχνικό κίνημα του fluxus και της σχεσιακής αισθητικής. Με αναφορές όπως τα κοινωνικά γεύματα του Daniel Spoerri και το εστιατόριο του Gordon Matta Clark, στο mum food club τα μέλη έχουν κληθεί κατά καιρούς να φτιάξουν δημιουργικά σάντουιτς, βρώσιμα mandala από λαχανικά, φρέσκα ζυμαρικά, τις πιο τεμπέλικες καλοκαιρινές τους συνταγές και bento boxes μεταξύ άλλων.

Χμ, ένα πρόβλημα με τις λέσχες, άρα και με το mum λογικά, είναι πως, ενώ οι άνθρωποι μαθαίνουν για αυτού του είδους τη διαχείριση του ελεύθερου χρόνου τους, «βγες έξω επιτέλους», είναι δύσκολο το μετά: το να σηκωθούν από τον καναπέ και να έρθουν. Πέρα από το να στέλνουν μόνο καρδούλες και ψηφιακά λάικ. Η αυτοπρόσωπη παρουσία, η face to face γνωριμία, οι γνήσιες συναντήσεις κι όχι μόνο οι δικτυακές συμπράξεις δείχνει να χωλαίνουν. Έχει να κάνει λες αυτή η ανορεκτική αρνησικοσμία για «παρίσταμαι» και η επικράτηση του virtual «ενθουσιασμού», και με το πώς εξελισσόμαστε κι εμείς μέσα από την εξέλιξη των συσκευών; Εκτός από τα μηχανάκια, συμβαίνει πιθανόν και μια παρέμβαση-αλλαγή στο συναισθηματικό DNA των χρηστών: συρρικνωνόμαστε μέσα στα wireless δωμάτιά μας και μας αρκεί αυτό το εξ οθόνης «βίωμα» της Αθήνας…
Δεν θεωρώ ότι οι Έλληνες είναι από τους λαούς που δεν βγαίνουν από το σπίτι, ο καλός καιρός και το φαγητό βοηθούν να είμαστε συνεχώς έξω. Η κατάσταση αλλάζει βέβαια, όσον αφορά τις συμμετοχικές δραστηριότητες. Οι Έλληνες ακόμα δεν έχουν εξοικειωθεί στην ιδέα του να βγαίνουν από το σπίτι για να κάνουν κάτι συμμετοχικό ή εκπαιδευτικό. Σε αυτό φταίει φυσικά και το ότι ακόμα δεν υπάρχουν αρκετά κίνητρα για να εκπαιδεύσουν τον κόσμο, φτάνει να σκεφτείς πως το mum social club νομίζω είναι αν όχι η μοναδική σύγχρονη «λέσχη» στην Αθήνα, τότε ένα από τα πολύ μεμονωμένα παραδείγματα.

Τι ετοιμάζετε τον Οκτώβριο; Γιατί, ξέρεις, έχω αγχωθεί λίγο και για το απογευματινό για τον Σάλιντζερ, που με προσκαλέσατε. Θέλω να πω, τι είδους άνθρωποι συχνάζουν στη λέσχη σας, τι περιμένουν, πώς αλληλεπιδρούν μεταξύ τους αλλά και με το αφιέρωμα;
Κάθε μήνας έχει τη δική του θεματική, η οποία «ενώνει» κονσεπτικά pottery, book και food club. Για παράδειγμα τον προηγούμενο μήνα που το θέμα του Σεπτέμβρη ήταν Back to School, στην κεραμική κάναμε αντικείμενα για το γραφείο, διαβάσαμε το A Secret History της Donna Tartt και το θέμα του food club ήταν bento workshop. Τον Οκτώβρη το θέμα είναι φθινοπωρινό. Στο food club θα σκαλίσουμε κολοκύθες, στην κεραμική θα εστιάσουμε επίσης στην τεχνική του σκαλίσματος και θα διαβάσουμε τον Φύλακα στη Σίκαλη του J. D Salinger, που θα μας κάνεις την τιμή να παρουσιάσεις. Σε ένα pottery workshop μπορεί να έχεις στο ίδιο τραπέζι καλλιτέχνες, γιατρούς, φοιτητές, αρχιτέκτονες, ανθρώπους που δουλεύουν σε διάφορες εταιρίες. Αυτό που μου έχει κάνει εντύπωση είναι το πόσο συγκεντρωμένοι είναι όσοι έρχονται, η προσήλωση με την οποία επεξεργάζονται τον πηλό οι περισσότεροι για πρώτη φορά, η αυθεντική περιέργεια σε καθε food club και ειδικά η σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται το book club, που δείχνει πως οι άνθρωποι εκτιμούν πραγματικά τις 1-2 ώρες που έχουν στη διάθεσή τους να συζητήσουν και να μάθουν για κάποιο βιβλίο που τους ενδιαφέρει.

 

 

Η συμμετοχή κοστίζει, γιατί προφανώς κοστίζουν και τα υλικά: ειδικά στα foodie «τραπεζώματα» αλλά και στα σεμινάρια κεραμικής. Πώς καταλήγετε στην τιμή κράτησης; Και πόσα άτομα χωράνε στη σάλα του φαγητού αλλά και στα εργαστήρια;
Η συμμετοχή είναι αυτό που λέμε «ρεφενέ», δηλαδή το κόστος συμμετοχής είναι τόσο όσο για να καλύπτει τα δρώμενα, που έχουν αρκετά απαιτητικές παραγωγές. Όσοι «τρέχουμε» το mum social club το κάνουμε αφιλοκερδώς, από αγάπη να δημιουργήσουμε μια ανοιχτή κοινότητα ανθρώπων που έρχονται κοντά μέσα από τα κοινά τους ενδιαφέροντα. Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε σιγά σιγά, είναι να αναπτύξουμε ένα δίκτυο χορηγιών έτσι ώστε να μηδενιστεί τελείως το κόστος συμμετοχής, και να δημιουργήσουμε συνέργειες και με άλλους φορείς ώστε να συμπεριλάβουμε και άλλες κοινωνικές ομάδες. Για παράδειγμα, φέτος τον χειμώνα θα ξεκινήσουμε με τον οργανισμό Άγονη Γραμμή Γόνιμη, όπου θα οργανώσουμε δράσεις  σε νησιά της άγονης γραμμής. Ο χώρος στον οποίο διαδραματίζεται το mum social club είναι πολύ μεγάλος και όλοι οι καλοί χωράνε, ωστόσο για πρακτικούς λόγους, όταν συμπληρωθούν τα τριάντα άτομα, ξεκινά η λίστα αναμονής.

Πόσοι τρέχετε το mum; Δώσε ονόματα, ιδιότητες και αποστολή του καθενός από την ομάδα.
To mum social club τρέχει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που λειτουργεί και προς τα έξω, δηλαδή μέσα από ένα δίκτυο φίλων και φίλων φίλων που συνεχώς αυξάνεται. Η βασική ομάδα ωστόσο που κάποιος θα δει σε κάθε mum social club είναι η Νεφέλη Παπακυριακοπούλου, αρχιτέκτονας και -ευτυχώς για εμένα, δυστυχώς για εκείνη- η καλύτερή μου φίλη, που εκτός από το ότι έχει επιμεληθεί την αρχιτεκτονική του χώρου οργανώνουμε σχεδόν τα πάντα μαζί, ο chef Χρήστος Φασσέας, που, όταν δεν είναι στο εστιατόριό του, διανύει με τη βέσπα του το λεκανοπέδιο Αττικής προετοιμάζοντας το επόμενο food club, η καλλιτέχνης Αριάδνη Στροφύλλα που ακούραστα ψήνει, γυαλώνει τα κεραμικά μας και βοηθά την ώρα των pottery workshops, o creative director Γιάννης Κονδύλης που έχει αντικαταστήσει τα διαλείμματα από τη δουλειά του με την εικαστική ταυτότητα και όλα τα visuals του mum social club, ο φωτογράφος Κωνσταντίνος Καραβατέλλης, που επίσης για κακή του τύχη είναι ο καλύτερός μου φίλος και δεν έχει άλλη επιλογή από το να καλύπτει φωτογραφικά τα events, και πολλοί ακόμα, φίλοι και γνωστοί, χωρίς τους οποίους το mum social club θα ήταν άλλη μια καλή ιδέα που δεν κατάφερε να γίνει πραγματικότητα.

Γιατί έδρα σας είναι η Κυψέλη; Μη φοβάσαι, δεν θα σας καταγγείλω για χίπστερ, μιας και η συνοικία δείχνει πως ξανασκοράρει στον χάρτη της πόλης κι από παντού πέφτει λιβανιστήρι…
Γιατί απλά το υπόλοιπο κέντρο της Αθήνας έχει ακριβύνει απαγορευτικά μετά το ρεύμα επενδύσεων από όλον τον πλανήτη, και η Κυψέλη είναι ακόμα μια περιοχή στην οποία μπορεί κανείς να βρει έναν πολύ ωραίο χώρο με χαμηλό ενοίκιο.

www.instagram.com/mumsocialclub/