Οι #ομόνοια_λόβερς είναι μια ομάδα 8 φωτογράφων που επιθυμούν να αναδείξουν την όμορφη πλευρά της παρεξηγημένης Πλατείας Ομονοίας
Για πάνω από 20 χρόνια η Ομόνοια αποτελεί σημείο έριδας για τους Αθηναίους. Μετά και την καταστροφή του εμβληματικού σιντριβανιού, νούμερο ένα πλάνου των ταινιών τις Φίνος Φιλμ, το 1992 για την έναρξη των εργασιών κατασκευής του Μετρό, η Ομόνοια έχει ταυτιστεί με την εξαθλίωση. Θωρείται πλέον γκετοποιημένη περιοχή, ένα αέναο freak show, μία πατρίδα για κάθε παρία της πόλης.
Η στραπατσαρισμένη ανθρωπογεωγραφία της έχει γίνει πολλές φορές αντικείμενο λατρείας για τους φωτογράφους, με συνέπεια αυτό να εγείρει κάποια ερωτήματα: Μήπως τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία εμμονή με την αναζήτηση της γοητείας του καλτ σε ζοφερά σκηνικά; Ενδέχεται η ανάδειξη τόπων, όπως η Ομόνοια, σε καμβά καλλιτεχνικής έκφρασης να είναι ένα αποτέλεσμα ινσταγκραμικών τρεντ, εικαστικών τάσεων και ευρημάτων των εναλλακτικών μίντια; Ή τελικά κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να στρέψουν το βλέμμα εκεί που όλοι προσπερνάμε με σκυφτό το κεφάλι;
Το «Ομόνοια λόβερς» είναι μια ομάδα - οικογένεια η οποία αποτελείται από 8 φωτογράφους: τους Αλέξανδρο Σούλτο, Γιώργο Καψαλάκη, Νίκο Μαλιάκο, Nick Tas, Νίκο Σωτηρόπουλο, Στράτο Νεσλεχανίδη, Μιχάλη Τσαβίδη και Vangelis Grav. Έχουν σημείο συνάντησης ένα φωτογραφείο στην 3η Σεπτεμβρίου, ένα μέρος όπου όλα τα μέλη περνούν σχεδόν καθημερινά, αφήνουν φιλμ, πίνουν μπίρες, συζητούν για τις λήψεις τους και τις δουλειές που τους προκύπτουν, μοιράζονται εικόνες που σκέφτονται να αποτυπώσουν, ακόμα και σιωπές. Η ομάδα ποικίλλει σε ηλικίες, αισθητική, χαρακτήρες και σε αυτό έγκειται η ομορφιά της: Διαφορετικοί άνθρωποι συμπράττουν για έναν κοινό σκοπό, για να αναδείξουν μια όμορφη πλευρά της πόλης η οποία έχει παρεξηγηθεί αρκετά από ανθρώπους που δεν τη βλέπουν όπως αυτοί.
«Καθώς χάνεσαι μέσα στα στενά της Ομόνοιας ανακαλύπτεις έναν άλλο κόσμο που έχει την ίδια ομορφιά και ενδιαφέρον όπως το υπόλοιπο κέντρο. Μην ξεχνάμε ότι το σημείο συνάντησης για πολλούς, από τα παλιά χρόνια μέχρι και σήμερα, ήταν και είναι η Ομόνοια. Μέσα από αυτή την ομάδα θέλουμε να δείξουμε πως μπορείς να αγαπήσεις και αυτή την πλευρά της πόλης, χωρίς να την αφήνεις στο περιθώριο, ανεξάρτητα αν αυτό έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για εμάς. Εκεί βρίσκεται η πηγή έμπνευσής μας και πολλές φορές η δύναμη να κάνουμε πράγματα στην καθημερινότητά μας», εξηγεί ο φωτογράφος και μέλος του «Ομόνοια λόβερς», Νίκος Μαλιάκος.
«Η Ομόνοια σού μαθαίνει πώς να επιβιώνεις στον δρόμο, είτε είσαι θεατής, είτε πρωταγωνιστής. Είναι μια παράσταση που κρατάει νύχτα - μέρα δίχως τέλος. Δεν χρειάζεσαι καν εισιτήριο. Έχει τόσο πολλές λεπτομέρειες, γωνιές, ανθρώπους και καταστάσεις να ανακαλύψεις, που δεν θα σταματήσει ποτέ να μας κινεί την περιέργεια και το ενδιαφέρον να την ανακαλύπτουμε και να την αγαπάμε με τα καλά και τα κακά της».
Τα μέλη του Ομόνοια λόβερς, χωρίς να αποκαλύπτουν την ταυτότητά τους μοιράζονται με την A.V. τι είναι για αυτούς η Ομόνοια.
«Ξαφνικά βρίσκεσαι σε μια υποθετικά έρημη πλατεία.
Μπροστά σου το Μπάγκειο και ο Μέγας Αλέξανδρος εξαιρετικά καλαίσθητα νεοκλασικά σε σχέδια Τσίλλερ στο βάθος η Ακρόπολη. Πίσω σου τσιμεντένια πολυώροφα μπρουταλιστικά κτίρια, στη μέση η πλατεία πρώτα με το σιντριβάνι που μεταμορφώθηκε σε δρομέα και μετά σε... γλάστρες.
Εκεί που έφταναν τα λεωφορεία από την επαρχία με τους επαρχιώτες που συγχωνεύονταν με τους καλοντυμένους Αθηναίους που έπιναν τον καφέ τους στο Νέον. Πύλη εισόδου στην πόλη τότε, όπως και τώρα με τους μετανάστες. Στο ίδιο σημείο που πίσω από μια πόρνη περπατάει ο επιχειρηματίας και μετά μια παρέα μεταναστών, δίπλα οι αστυνομικοί και σειρές τουριστών όλοι μπροστά στο ξενοδοχείο που συνορεύει με το τσοντάδικο. Μια διαχρονικά αισθητική και πολυπολιτισμική αντίθεση
Mία ώρα στην Ομόνοια είναι μια ώρα ιστοριών και συναισθημάτων. Οι Ομόνοια λόβερς δεν την ανέχονται ούτε την αποδέχονται αντίθετα τρέφονται και εμπνέονται από αυτήν γιατί αγαπάνε αυτή την αλλεπάλληλη ροή εικόνων και ιστοριών σε συνεχή αντίθεση η μία με την άλλη».
«Ομόνοια λόβερς είναι για μένα μια ματιά στην όμορφη καθημερινότητα, στην παγκόσμια γειτονιά που λέγεται Ομόνοια. Αρχίζουν πολλά και καταλήγουν περισσότερα γύρω από την πλατεία. Οι εικόνες των Ομόνοια λόβερς έχουν καρέ των ανθρώπων που μένουν, δουλεύουν ή περνάνε από δω και συναλλάσσονται καθημερινά :
Μέσα απ’ την δουλειά μου βλέπω φωτογραφίες που έχουν και θέλουν να πουν μια ιστορία. Ο λόβερ βλέπει με αγάπη την Ομόνοια όσο βρώμικη και θλιβερή κι αν δείχνει με μια πρώτη ματιά. Πρέπει να το ζήσει κάποιος για να το καταλάβει.
Είμαι πολλές ώρες κάθε μέρα σε ένα πάγκο που πουλάει φιλμ και εμφανίζει στιγμές. Περαστικοί, θαμώνες, τουρίστες, επαγγελματίες, ηδονοβλεψίες, όλοι ψάχνουν το καρέ με το άγνωστο. Όλοι θέλουμε να νιώσουμε την αγάπη της μοναδικής στιγμής της ανάσας της γωνίας με το περισσότερο φως.
Οι φωτογραφίες είναι γρήγορες με το μεγαλύτερο χρόνο έκθεσης της ψυχής μας. Κάθε εικόνα κάθε κλικ όλες οι εμφανίσεις έχουν ψυχή, έχουν αγωνία. Όλα γίνονται σε γνωστά μέρη που προσπερνάμε καθημερινά, είναι οι αιτίες για να επιβραδύνει κάνεις τον ρυθμό της πόλης που τρέχει. Η αγάπη για το καινούριο είναι τόσο δυνατή που κερδίζει κάθε στημένο. Σε όλα τα καρέ σκηνοθέτης είναι η αγάπη μας για το καινούργιο, για την σκιά, για το γέλιο, για την ίδια γωνιά λήψης όλες τις ώρες της μέρας.
Η Ομόνοια έχει τόσα πολλά να σερβίρει... Όρεξη να χουμε καρέ υπάρχουν πολλά».
«Ομόνοια λόβερς είναι ένας τρόπος αντίληψης και μια φωτογραφική προσέγγιση του αστικού τοπίου. Είναι αυτό που αν δεν το ζεις καθημερινά δεν μπορείς να το φωτογραφίσεις. Είναι μια αγάπη που μεγάλωσε σταδιακά μέσα μας. Πίσω από πάγκους που πουλάνε φιλμ, ή φάρμακα, πίσω από βόλτες με skate ή απλά για χαλάρωση. Και θα εξελίσσεται συνέχεια, για όσο υπάρχει πόλη και οι άνθρωποι της. Ομόνοια λόβερς δεν είναι μια καταγραφή των ανθρώπων της πόλης. Αλλά μια καταγραφή της πόλης των ανθρώπων. Ένα καθημερινό παιχνίδι φωτός και σκιάς, μια εξερεύνηση στην ψυχή της πόλης αλλά και του εαυτού μας και ένα ραβασάκι αγάπης από τρελούς εραστές μόνιμα ερωτευμένους με την πλατεία της καρδιάς μας. Δεν υπάρχει άσχημη γωνία στην Αθήνα. Υπάρχει μόνο η γωνιά που δεν αγαπήθηκε αρκετά για να είναι όμορφη.
Η ματιά μας και ο τρόπος που καταγράφουμε στο φωτογραφικό καρέ δεν μένει μόνο στα στενά γεωγραφικά όρια της πλατείας, αλλά εφαρμόζεται και ανακαλύπτεται σε όλη την πόλη και σε κάθε πόλη. Η φωτογραφική ιδέα ξεκινάει και τελειώνει στο κατ’ εξοχήν κέντρο της πόλης. Την Ομόνοια».
«Η Ομόνοια είναι το κέντρο της πόλης, η αφετηρία και η κατάληξη των σημαντικότερων οδών της Αθήνας. Την Ομόνοια είτε θα την αγαπήσεις, είτε όχι. Για εμένα είναι ένα τεράστιο μοτίβο εικόνων και αντιθέσεων. Τα κτίρια και η αρχιτεκτονική τους, οι τουρίστες, απλοί περιπατητές, οι έμποροι, οι αστυνομικοί, οι εργάτες του έρωτα, οι χρήστες και οι προμηθευτές τους, οι μετανάστες, οι παππούδες του κέντρου, όλοι μαζί στον ίδιο καμβά συνθέτουν αυτή την πολυπολιτισμική εικόνα που λέγεται Ομόνοια. Εστιάζοντας κάθε φορά σε ένα διαφορετικό κομμάτι της ανακαλύπτω ξανά και ξανά την ομορφιά της, εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες που σε κάνουν να την λατρέψεις ή να τη μισήσεις.
Οι Ομόνοια Λόβερς σχετίζονται με την Ομόνοια, την αγαπούν, τη φωτογραφίζουν. Ο καθένας με τη δική του ματιά δημιουργεί και αναπαράγει καθημερινά εικόνες αυτής της “φωτοευαίσθητης” περιοχής της Αθήνας».
Δρόμοι που χωρίζουν,
χάρτινοι, φλεγόμενοι,
δρόμοι που κολυμπούν στον έσω χείμαρρο,
δρόμοι που αναστατώνουν την αγάπη,
μια Κυριακή,
ένα χειμωνιάτικο βράδυ.
Στα ακουστικά αντηχεί η σκουριασμένη τρομπέτα του Τσετ.
Η κάμερα κρέμεται μπροστά μου.
Βγάζω τον ζίπο από την τσέπη και δίνω φωτιά στο τσιγάρο μου.
Η γνωστή και άλλο τόσο άγνωστη βόλτα ξεκινάει από την πλατεία Λαυρίου και έπειτα χάνομαι στους γνώριμους δρόμους των πέριξ της Ομονοίας
Κρυφές και φανερές ζωές μέσα σε μια πόλη που σκουριάζει.
Στοές, παράνομοι, αντίλαλοι, κραυγές και φώτα νέον.
Γρήγορες σκιές που περνάνε βιαστικά, πινακίδες, σινεμά.
Οι εικόνες μιας Αθήνας ξεχασμένης στον χρόνο.
Ένα κομμάτι της πόλης που παραβλέπεται.
Μια πόλη, που μέσα της κρύβει πολλές μικρότερες.
Η ομορφιά της περιθωριακής Αθήνας είναι μαζεμένη εκεί».
ΙΝFO: To project «Ομόνοια λόβερς» βρίσκεται σε Facebook και Instagram όπου οι φωτογράφοι που συμμετέχουν μοιράζονται καθημερινά τα στιγμιότυπα που συλλέγουν από την ευρύτερη περιοχή του κέντρου και φυσικά τον πυρήνα του, την Ομόνοια. Χρησιμοποιώντας το hashtag #ομόνοια_λόβερς μία δική σας φωτογραφία μπορεί να συμπεριληφθεί στο feed τους.
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
Τα απογεματινά ηλεκτρονικά πάρτι – θεσμός με την υπογραφή του Plissken Festival επιστρέφουν με μία σεζόν που θα μας δώσει ακόμα περισσότερα από όσα υπόσχεται.
Ανταποκρίσεις από μια πόλη που χορεύει ακόμα: Ίσως υπερβολή που περπατάω τόσο δρόμο τέτοια ώρα για να ακούσω τέκνο, αλλά το έχω ανάγκη να χτυπηθώ στο μπάπα μπούπα, που λέει και ο μπαμπάς μου.
12°
