Το Κολωνάκι σε 180 βήματα

1. Το Κολωνάκι ανήκει στο 1ο Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων μαζί με τις περιοχές: Ιλίσια, Μουσείο, Εξάρχεια, Νεάπολη, πλατεία Βάθη, Πλάκα, Κουκάκι, Μακρυγιάννη, Ψυρρή, Μοναστηράκι.

2. Βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, στους πρόποδες του λόφου του Λυκαβηττού. Οριοθετείται από τη γραμμή Μέγαρο Μουσικής - Βασιλίσσης Σοφίας - Πανεπιστημίου - Σίνα (ή Ασκληπιού για άλλους) - Πατριάρχου Φωτίου (σκαλάκια) - Σαρανταπήχου και ακολουθεί τον περιφερειακό του Λυκαβηττού μέχρι τους Αμπελόκηπους. Το ύφος και οι ιστορίες του μπερδεύονται γλυκά με τα Εξάρχεια και τη Νεάπολη.

3. Το αστικό του αποτύπωμα: Κλασικές, περίτεχνες πολυκατοικίες του μεσοπολέμου, όπως αυτές της οδού Σκουφά. Δρομάκια που μπλέκουν το ένα μέσα στο άλλο και δημιουργούν απότομες γωνίες με ανηφόρες και κατηφόρες. Από την εικόνα δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι νεραντζιές του.

4. Το Κολωνάκι αγαπάει τα μουσεία. Εκεί βρίσκονται το Μπενάκη, το Κυκλαδικής Τέχνης, το Βυζαντινό, το Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας Κώστα Κοτσανά, η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, το Παραδοσιακών Ενδυμασιών Λυκείου Ελληνίδων, το Πολεμικό, το Νομισματικό, το Θεατρικό Μουσείο.

5. Μέχρι πριν 10 χρόνια είχε πυκνή κίνηση όλο το 24ωρο αλλά το μεγάλο μποτιλιάρισμα συνέβαινε το Σάββατο, πρωί και βράδυ. Shopping και bar hopping. Τώρα, συνεχίζει να έχει κίνηση όλη την ημέρα, αλλά τα Σαββατοκύριακα είναι πιο ήρεμο. Και πιο έρημο τα Σαββατοκύριακα του καλοκαιριού.

6. Η παλιά, αστική του ανθρωπογεωγραφία συνδυάζεται με μία μεγάλη ποικιλία τύπων. Ας πούμε, Τετάρτη απόγευμα θα δεις πολλούς άρρωστους γιατί είναι η μέρα επίσκεψης στα ιδιωτικά ιατρεία του. Τα πρωινά, περιποιημένες ηλικιωμένες κυρίες, υποβασταζόμενες. Στα τραπεζάκια του, casual τύπους και πολιτικογράφους. Παλαιάς κοπής fashionistas δίπλα σε personal trainers με τατουάζ φράουλα στον λαιμό. Ποιητές, σπουδαστές, «μεσημεριανά lunch». Φρεσκοφτιαγμένα, ωραία κεφάλια. Καπνιστές ή, μάλλον, καπνίστριες κυρίως. Όλοι με μαύρα γυαλιά.

7. Επαγγέλματα που υπάρχουν ακόμα στο Κολωνάκι: προσωπικός στιλίστας - θυρωρός σε πολυκατοικία.

8. Le Patissieur Officiel του Κολωνακίου: ο Στέλιος Παρλιάρος. Σε αυτόν ερχόταν η Μελίνα για την αγαπημένη της τάρτα φράουλα. Σε αυτόν η Φαίνη Ξύδη παρήγγειλε την πρώτη πορνό τούρτα της Αθήνας. Στις «Γλυκιές Αλχημείες» του, στην Ηροδότου 24, συνεχίζει να φτιάχνει αριστουργήματα γλυκά.

9. Η Βουκουρεστίου ήταν, το 1978, ο πρώτος δρόμος που πεζοδρομήθηκε στην Αθήνα. Το τμήμα από Σταδίου μέχρι Ακαδημίας συγκεντρώνει καταστήματα από μεγάλες φίρμες και πολλά κοσμηματοπωλεία: Lalaounis, Αθηνιωτάκης, Καίσαρης, Βουράκης, Ξανθόπουλος, Γκιουζένης, Πενθερουδάκης, Cartier, Chopard, Bulgari, Rolex, Vacheron Constantin, Breitling, Wmega, αλλά και brands όπως Prada, Dior, Tods, Lοuis Vuitton κ.ά.

10. Σύλλογος Καταστηματαρχών, Ιδιοκτητών και Κατοίκων Βουκουρεστίου - Βαλαωρίτου. Φροντίζει για την καθαριότητα και την ασφάλεια του δρόμου.

11. Τον Αύγουστο του 1939, στη Βουκουρεστίου 9, γωνία με Πανεπιστημίου, εκεί που πολύ παλιά ήταν οι Βασιλικοί Στάβλοι, άνοιξε το ιστορικό καφέ-ζαχαροπλαστείο Zonar’s, του Κάρολου Ζωναρά, επιχειρηματία εξ Αμερικής που έφερε πρώτος στην Ελλάδα την Κόκα Κόλα και το παγωτό Σικάγο (υπάρχει ακόμα, με την αυθεντική σύνθεση, στο μενού του). Στέκι καλλιτεχνών και άλλων, στα 60s, από τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Γιάννη Τσαρούχη μέχρι Μελίνα, Αλίκη, Τζένη, σήμερα ξαναζεί δόξες όχι μόνο από τους περαστικούς τουρίστες αλλά και από τους ηθοποιούς-συντελεστές-θεατές των θεάτρων της περιοχής.

12. Η Αμερικής - Βουκουρεστίου - Σταδίου - Ακαδημίας είναι το θεατρικό καρτιέ της πόλης: Χορν, Αμιράλ, Βρετάνια, Αθηνών, Αλίκη, Μικρό Παλλάς και το μεγάλο, επιβλητικό Παλλάς.

13. Οι νεραντζιές της οδού Κανάρη έχουν ιδιαίτερη ιστορία μια και, επί Κακλαμάνη, κόπηκαν οι περισσότερες και αντικαταστάθηκαν από μεγαλόκορμους βραχυχίτωνες (ακόμα και το όνομά τους ακούγεται απειλητικό).

14. Ανέκδοτο: πολλοί Θεσσαλονικείς απορούν «γιατί εσείς εκεί κάτω δεν τρώτε τα πορτοκάλια και τα μανταρίνια από τα δέντρα σας;»

15. Το Μέγαρο Σταθάτου με τις περίτεχνες διακοσμήσεις του επί της Βασιλίσσης Σοφίας και Ηροδότου, είναι ένα πραγματικό στολίδι της περιοχής, έργο του Ερνέστο Τσίλλερ (1895). Κάποτε επρόκειτο να γίνει ξενώνας επίσημων καλεσμένων του κράτους αλλά τελικά δεν τηρούσε τις απαιτούμενες συνθήκες ασφαλείας και το ’91 παραχωρήθηκε στο γειτονικό Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης με το οποίο συνδέεται με γυάλινο διάδρομο.

16. Δίπλα στην εικόνα με τις όμορφες πολυκατοικίες, υπάρχει το άλλο, «μυστικό» προφίλ του Κολωνακίου: τα ημι-υπόγεια διαμερίσματα των μικρών δρόμων, Χάρητος, Σπευσίππου, Δεινοκράτους κλπ. Μέρη κρυφών συναντήσεων, έρωτες, ντιλαρίσματα, καταφύγιο φίλων, πέρασμα.

17. Το Κολωνάκι έχει ωραιότατες βιτρίνες για να χαζεύεις ή και να καθρεφτίζεσαι, περνώντας. Παραμένει η καλύτερη περαντζάδα της Αθήνας. Διάσημοι, σχεδόν διάσημοι, γκουρού της μόδας – αλλά και εγκλήματα της μόδας.

18. Η πιο κρυφή σκάλα του Κολωνακίου είναι στο τέρμα της οδού Οίτης, δίπλα στην παλιά, θρυλική ταβέρνα «Γάστρα» (νυν Pizza Kolonaki). Σε βγάζει ξαφνικά στον περιφερειακό του Λυκαβηττού, στην ωραία θέα του Λόφου.

19. Η κυρία Χριστίνα από τη μακρινή Σουηδία είναι μία από τις κρυφές ηρωίδες του Κολωνακίου. Εδώ και 25 χρόνια, αγαπάει και φροντίζει με δικά της έξοδα και με τη συνδρομή του κηπουρού της Βλαδίμηρου, το παρκάκι της πλατείας Κιτσίκη στη Δεινοκράτους.

20. Η καλύτερη ώρα για να επισκεφτείς το Κολωνάκι: After office - happy hour. Από τις 5 μέχρι τις 9. Μετά, παραδίδεις κι έρχονται οι βραδινοί.

21. Ο Λυκαβηττός έχει ύψος 174 μέτρα. Ο αρχιτέκτονας, πολεοδόμος και λαογράφος Κώστας H. Μπίρης υποστηρίζει ότι η ονομασία «Λουκαμπεττού», δηλαδή μαστοειδές ύψωμα, έχει πελασγική προέλευση. Το σχήμα βέβαια αλλοιώθηκε από τη συνεχή λατόμευση. Δεύτερη εκδοχή: Λύκος+βαίνω. Εκεί που σκάει το φως του ήλιου, τα πρωινά.

22. Θέατρο Λυκαβηττού, υπέροχες συναυλίες κάτω από τα αστέρια, με θέα τη νυχτερινή Αθήνα. Αξέχαστες παραστάσεις και live, από Bjork μέχρι Ella Fitzgerald, εκρηκτικά γεμάτες βραδιές όπως με τους Massive Attack που έμειναν στην ιστορία. Σημείο αναφοράς και διατηρητέο το θέατρο, έργο του Τάκη Ζενέτου (1967). Ακούγεται ότι φέτος θα ξαναλειτουργήσει μετά από χρόνια σιωπής. Μακάρι.

23. Προτεινόμενη, ευωδιαστή, πράσινη βόλτα με σκύλο ή άνευ: στην οδό Μονής Πετράκη - Γεννάδειο Βιβλιοθήκη - οδό Σουηδίας - οδό Ραβινέ.

24. Η Γεννάδειος, στην Αμερικανική Σχολή Κλασσικών Σπουδών, είναι η πιο ωραία Βιβλιοθήκη της Αθήνας με υπέροχη «θέα» σε όλον τον 19ο αιώνα (100 χιλιάδες τόμοι) και όχι μόνον. Αρχιτέκτονες: Τζον Βαν Πελτ & Στιούαρτ Τόμσον. Γραφική λεπτομέρεια: η περιοχή παλιά ονομαζόταν Κατσικάδικα.

25. Κλασικό «καταφύγιο», το Daily Café, στην καρδιά της Ξενοκράτους, στο 47. Απόμερο σημείο για ραντεβού αν και πολυσύχναστο, τελικά. Τα τραπεζάκια του φιλοξενούν από παλιές ηθοποιούς - κατοίκους της γειτονιάς, μέχρι πολιτικούς σε αγρανάπαυση, γλύπτες, δημοσιογράφους, έντεχνους μουσικούς και ηθοποιούς ρεπερτορίου.

26. Το φανάρι γωνία Σέκερη και Κανάρη (γνωστό και ως διαβολοφάναρο ή «δεν περνάς κυρα-Μαρία»). Έχει πάντα τόση ουρά, που καλύτερα να κανείς τον κύκλο παρά να περιμένεις μισή ζωή να περάσεις.

27. Στης Ράτκας. Ίσως το πιο διαχρονικό στέκι του Κολωνακίου, στη Χάρητος 30-32. Ένα ανεπίσημο ραντεβού όλης της Αθήνας που έχει μείνει ιστορικό όχι μόνο για την –και τώρα– ξεχωριστή κουζίνα του αλλά και τις καλλιτεχνικές και άλλες ιστορίες που συνέβησαν εκεί. Από τα βαφτίσια του λαμπραντόρ της Δήμητρας Γαλάνη (όνομα: Σούσι) μέχρι τον περίφημο καβγά Άρη Δαβαράκη - Γιώργου Κιμούλη (απειλήθηκε γιαούρτωμα). Η Έλλη Λαμπέτη έβρισκε ότι έχει «τη μαγεία της σκηνής». Η Αλίκη προτιμούσε την αίθουσα του ισογείου. Όλοι έχουν περάσει από τη Ράτκα.

28. Ιδανικό για τις ηλιόλουστες Αλκυονίδες ή τις ημέρες της άνοιξης και το café στην ταράτσα του κεντρικού κτιρίου του Μουσείου Μπενάκη με τις υπέροχες ζωγραφιές και τα σου πλα του Αντώνη Κυριακούλη. Μια ασυνήθιστη πλευρά της θέας της Αθήνας, ανάμεσα στον Εθνικό Κήπο, την Ακρόπολη και τον Λυκαβηττό. Σχεδόν ξεχνάς τη βοή της Βασιλίσσης Σοφίας, ενώ παίρνεις το πρώτο ροδοκόκκινο χρώμα της σεζόν.

29. 3 Οκτωβρίου. Ημέρα γιορτής του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, πολιούχου της πόλης και μπλοκαρίσματος της οδού Σκουφά. Επίσης γίνεται τα απογεύματα των Σαββάτων του καλοκαιριού, όταν έχουμε γάμους.

30. Παντοτινό, κλασικό εστιατόριο για ανακουφιστικό, σπιτικό «φαγάκι», η ταβέρνα του Φιλίππου, στην Ξενοκράτους 19. Οι κάτοικοι την αγαπούν, είναι πολύ δημοφιλής και τις μέρες της Σαρακοστής. Τα ζεστά βράδια, τα 5 τραπεζάκια στην αυτοσχέδια αυλή είναι πάντα γεμάτα.

31. Ο Κώστας Κοτσιούρος είναι ο αγαπητός κρεοπώλης της Ξενοκράτους. Το οικογενειακό μαγαζί υπάρχει από το 1962, ενώ του έχουν ζητήσει μέχρι και να πάει «να κρεμάσει κάτι κουρτίνες».

32. Μια διαφορετική βόλτα για shopping και χάζεμα ωραίων αντικειμένων: τα πωλητήρια των μουσείων του Κολωνακίου. Τέχνη και πραγματάκια.

33. Πριν ακόμα το σούσι γίνει μόδα, το πρώτο σουσάδικο που άνοιξε στην Αθήνα από τον Λεωνίδα Γουλανδρή ήταν (και είναι) εδώ: το Kiku, στην οδό Δημοκρίτου. Το 1993 και πολλά τσόπστικς πριν.

34. Μετρήσαμε τα σκαλιά για να ανέβεις στον περιφερειακό Λυκαβηττού από τη Σπευσίππου μέσω Μαρασλή: 207. Τα σκαλιά από τη Στρατιωτικού Συνδέσμου έως τη Φωκυλίδου είναι 54. Και άλλα 27 από εκεί μέχρι την Αναγνωστοπούλου.

35. Στο οικόπεδο της οδού Ρηγίλλης, στη βόρεια πλευρά του Ωδείου Αθηνών, βρέθηκε το Λύκειο του Αριστοτέλη. Άλλη μια απόδραση-έκπληξη από την κίνηση της λεωφόρου, να βρεθείς μέσα σε αγριολούλουδα και μικρά, καταπράσινα δρομάκια.

36. Τις αγιογραφίες του Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτη, στη Σκουφά, τις έχει φιλοτεχνήσει ο ζωγράφος Σπύρος Βασιλείου.

37. Οδός Κανάρη. Ένας δρόμος που τα έχει όλα. Από σούπερ μάρκετ, φαρμακείο και περίπτερο μέχρι ανθοπωλείο, και κάθε είδους εμπορικό κατάστημα, μέχρι στάση λεωφορείου. Είναι ίσωμα, συνδέει την Ακαδημίας με την πλατεία.

38. Στο 14 της Κανάρη βρίσκουμε ένα από τα πιο κλασικά, κομψά καταστήματα της πόλης, το Mah Jong – ένα bespoke ταξίδι στο τέλειο αντρικό κοστούμι, με ατμόσφαιρα που θυμίζει το φλωρεντίνικο Tanino Crisci. Κοστούμια KITON, χειροποίητα ναπολιτάνικα κοστούμια Mauro Blasi, υπέροχες ιταλικές τσάντες Tramontano, παπούτσια John Lobb επί παραγγελία από το Λονδίνο, συλλεκτικά και άλλα Moleskine, μέχρι και τα περίφημα, χειροποίητα σκάφη - σε μικροκατασκευή Kiade.

39. Ξέρεις ότι όλα πάνε καλά όταν περνάς έξω από το δισκάδικο Rock & Roll Circus, στο 21 της οδού Σίνα, και το βλέπεις ακόμα εκεί. Στα ράφια του, σκαρφαλωμένοι λάτρεις και νεόκοποι του βυνιλίου, 45άρια και παλιές κυκλοφορίες, ελληνικά cult διαμάντια, δίπλα σε σάουντρακ και ψυχεδέλεια. Σημείο συνάντησης.

40. Για «σινεμά με τη μαμά», πάντα διαλέγουμε το Έμπασι Nova Odeon της Ηροδότου & Πατριάρχου Ιωακείμ. Οι επιλογές του στις ταινίες που προβάλλει διακρίνονται πάντα από μία συναισθηματική κομψότητα. Ή πρωταγωνιστεί η Μέριλ Στριπ.

41. Το Κολωνάκι έχει παράλληλα και μία ζωή κανονικής γειτονιάς στους εσωτερικούς ακάλυπτους. Με μπουγάδες και καναρίνια, καλημέρες και μυρωδιές από φαγητά, νερά στην αποκάτω, φευγαλέες κουβέντες από τις μπαλκονόπορτες και ασκήσεις πιάνου στον αέρα.

42. Την ίδια εποχή, προ-internet, το καταφύγιο των insomniacs ήταν τα περίπτερα της Πλατείας, φορτωμένα με όλα-μα όλα τα περιοδικά του ξένου τύπου.

43. Από γκρίνιες των κατοίκων, σταχυολογούμε τι λείπει από το Κολωνάκι: Ένα κατάστημα με εργαλεία και χρώματα - Ένα δισκάδικο με vintage ιταλικά - Φαρδιά πεζοδρόμια - Βενζινάδικο - Ιχθυοπωλείο.

44. Τυπικό σημείο ραντεβού, το βιβλιοπωλείο Libro στην Πατριάρχου Ιωακείμ. Αν σε στήσουν οι βιτρίνες του είναι ο ωραιότερος τρόπος να απορροφηθείς. Ακόμα καλύτερα αν, μπαίνοντας μέσα κι αρχίζοντας το ψάξιμο, αργήσεις εσύ στο ραντεβού.

45. Τα ψηλά βράχια γύρω από το θέατρο Λυκαβηττού, είναι ωραίες, μικρές πλατφόρμες για τέλεια ηλιοθεραπεία – μέσα στο πράσινο και το ελαφρύ αεράκι. Συχνά, θα δεις παρέες εκεί να απολαμβάνουν την υψηλότερη θέα της Αθήνας, βάζοντας αντιηλιακό.

46. Ώρα για κάτι γλυκό, νοσταλγική γεύση που θυμίζει κέρασμα σε επίσκεψη, γενέθλια, να πάρω κι ένα δεύτερο; Οι μπεζέδες του «Ελληνικού» στην Πατριάρχου Ιωακείμ.

47. Η Πατριάρχου Ιωακείμ ήταν ο πρώτος δρόμος της Αθήνας στον οποίο εμφανίστηκαν ολοκληρωμένες πολυκατοικίες, η μία δίπλα στην άλλη.

48. Το know-how για τον espresso του Da Capo (που έχει περάσει πια μέχρι και στους τουριστικούς οδηγούς) είναι: self service, στα όρθια και γρήγορα. Δεν το θέλεις αραχτός στα τραπεζάκια, γιατί τότε είναι από καπουτσίνο και πάνω.

49. Ο μύθος λέει ότι ο πρώτος παγωμένος espresso (freddo) σερβιρίστηκε στα τραπεζάκια της πλατείας Κολωνακίου, ρίχνοντας τον «φραπέ» στα καζάνια της αιώνιας μπαναλαρίας. Δημιουργός του ο τότε barista του πρωτοεμφανιζόμενου Da Capo, Antonio Tuttera.

50. Στάσου μισό λεπτό. Απόλαυσε τη μυρωδιά των γιασεμιών έξω από το κτίριο Μιχαλαριά στην Ηροδότου. Και συνέχισε τώρα.

51. Στη Δεινοκράτους, στον φούρνο «Λυκαβηττό», υπάρχει περίπτωση να δεις και τον Γιώργο Βέλτσο να περιμένει στην ουρά για να αγοράσει ψωμί. Είναι πέρασμα.

52. Το πιο κολωνακιώτικο όνομα στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου: Ζανέτ Φλωρά. Ήταν η Μάρω Κοντού στο «Έγκλημα στο Κολωνάκι».

53. Η αγαπημένη γραμμή 060 του μπλε λεωφορείου. Ή, ο γύρος του Κολωνακίου σε 40 λεπτά. Από την Κανάρη και μετά αραιώνει από επιβάτες και είναι ακόμα πιο ευχάριστη η βόλτα.

54. Tip: Τη γραμμή 060 θα πάρεις αν θέλεις να πας στο σημείο που αρχίζει ο δρόμος προς το θέατρο του Λυκαβηττού στη Σαρανταπήχου (8η στάση). Την ίδια γραμμή, αν θέλεις να πας και στο Ναυτικό Νοσοκομείο στη Δημοχάρους.

55. Χριστάκης, Κριεζώτου 5. Κατάστημα που ιδρύθηκε το 1947 από τον Χριστάκη Τριανταφυλλίδη και από τότε βρίσκεται στο ίδιο κτίριο που στεγάζει και το φημισμένο εργαστήριο χειροποίητων υποκαμίσων. Bespoke αντρικό ντύσιμο και κλασική πελατεία με έμφαση στους πολιτικούς.

56. Άνοιξη στο Κολωνάκι: Ανθισμένες κουτσουπιές, στη βόλτα προς το δάσος του Λυκαβηττού, περνώντας μπροστά από το σπίτι της Μελίνας στην (πρώην) οδό Αθηναίων Εφήβων – και νυν Μελίνας Μερκούρη. Πόσο σωστή η πρώτη ονομασία.

57. Φλασιά από ιταλική φινέτσα: Οι καλαίσθητες βιτρίνες του πιο κομψού οπτικάδικου της Αθήνας, των αδελφών Ταρτάρα, στην Ακαδημίας.

58. Μόνιμη γκρίνια των κατοίκων, το ωράριο μουσικής στα μπαρ. Συχνά πέφτουν μηνύσεις, συχνά βγαίνουν νόμοι, τελικά πάλι όλα βρίσκουν την ισορροπία τους ανάμεσα στο «λίγο πιο χαμηλά» και στο «αυτή είναι η ζωντάνια της περιοχής».

59. Ανάμεσα στα ρετιρέ και ο εμβληματικός βεραμάν τρούλος του Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτη, της εκκλησίας της οδού Σκουφά, που λειτουργεί και σαν εφεδρική Μητρόπολη της Αθήνας. Πρωτοχτίστηκε πιο μικρή το 1885, μεγάλωσε πολύ αργότερα.

60. Η Κυρία Τεπενδρή. Η Ms.Kolonaki, θα μπορούσαμε να πούμε, η φιγούρα της απόλυτης Κολωνακιώτισσας διά χειρός Κωνσταντίνου Κακανιά που εμφανίζεται κατά καιρούς σε έργα, εκθέσεις, events, και στα μπλουζάκια και τα εξώφυλλα της Athens Voice συχνά.

61. Το 1900 στη Δεξαμενή υπήρχαν δύο καφενεία που τα αποκαλούσαν «Οι ερημίτες» γιατί ήταν πολύ έξω από τα καθιερωμένα σύνορα της πόλης. Το φθηνότερο, του μπαρμπα-Γιάννη, πουλούσε τον καφέ μια δεκάρα. Το δεύτερο, το Τέρψη, εξελίχθηκε σε φιλολογικό καφενείο με πιστούς θαμώνες τον Παπαδιαμάντη και τον Βάρναλη.

62. Στη γειτονιά της Δεξαμενής εμφανίστηκαν, στη δεκαετία του ’20, και τα πρώτα «εκτός κέντρου» τότε, μικρά μπαρ που έπαιζαν τζαζ μουσική. Τα «ξενόφερτα».

63. Σήμερα, στο νούμερο 4 της Δεινοκράτους, βρίσκεται, από το 1995, το Jazz Ιn Jazz. Ένα από τα πιο πιστά, αγαπημένα και κλασικά τζαζ κλαμπ της Αθήνας, θησαυροφυλάκιο χιλιάδων δίσκων και ετικετών ουίσκι. Για μυημένους και πότες.

64. Ανεβαίνοντας τα σκαλάκια στο τέρμα της Πινδάρου, φτάνοντας στο κεφαλόσκαλο της Φωκυλίδου, γύρνα το βλέμμα σου πίσω και δες κατευθείαν ίσια, στο βάθος, ανάμεσα στις πολυκατοικίες, το πιο όμορφο freeze frame του Παρθενώνα λουσμένου στο φως του ήλιου.

65. Έτσι είναι το Κολωνάκι. Πας παντού με τα πόδια. Από το κέντρο της Αθήνας, στο βάθος της ιστορίας.

66. Εντωμεταξύ, στα άλλα σκαλάκια στο τέρμα της Αναγνωστοπούλου, εκεί που συναντάει τη Σίνα, υπάρχει το πιο χρήσιμο περίπτερο του κόσμου (αν υπολογίσεις τα σκαλιά και τις ανηφόρες). Κρατήστε το ανοιχτό!

67. Εικόνα με ήχο 1: Πρωί. Ανεβαίνοντας την Ομήρου. Στο 55 σταματάς να πάρεις ανάσα και σε τυλίγουν νότες κλασικής μουσικής που ξεχύνονται ανάλαφρα από την Κρατική Σχολή Χορού.

68. Εικόνα με ήχο 2: Το πλάτωμα έξω από το θέατρο του Λυκαβηττού, απέναντι από την καντίνα. Ή θα είναι γεμάτο σουζάδες που θα καίνε λάστιχα ή, αν είναι άδειο, την ώρα της δύσης, είναι το κατάλληλο σκηνικό για μία δική σας εκδοχή του «A Lovely Night Scene» από το La La Land.

69. Κολωνακιώτικο must: τις Παρασκευές, η λαϊκή της Ξενοκράτους (το αντίπαλο δέος της λαϊκής της Καλλιδρομίου) είναι ένας μικρόκοσμος της περιοχής τόσο εικονικός ώστε τον έχει αποτυπώσει σε έργο του και ο Παναγιώτης Τέτσης. Ανάμεσα στις κυρίες με το μοβ μαλλί, έχει εμφανισθεί και η κυρία Έλενα Κουντουρά μοιράζοντας προεκλογικά φυλλάδια στους μανάβηδες...

70. Ο πιο κακοτράχαλος και επικίνδυνος δρόμος του Κολωνακίου: η Δημοκρίτου. Οι γάτες πάλι, για κάποιο λόγο, συχνάζουν πολλές στην πλατεία, τέρμα της Ξενοκράτους, μετά το L’ Abreuvoir.

71. Το Κολωνάκι θεωρείται μία ασφαλής περιοχή για να μείνει μια κοπέλα μόνη της.

72. Tip: Παρασκευοσάββατα, αργά, στην Κουμπάρη γίνονται ανελέητα αλκοτέστ.

73. 3.000 αντικείμενα Κυκλαδικής, Αρχαίας Ελληνικής και Κυπριακής Τέχνης στις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.

74. Σήμερα, στην ήσυχη οδό Αναπήρων Πολέμου μπορείς να βρεις εκεί δέντρα αβοκάντο. Ισχύει.

75. Ψάξτε να δείτε την ταινία «Άι-Γιώργης Λυκαβηττός» του Ηλία Γιαννακάκη. Ό,τι πιο όμορφο έχει γίνει για τον πιο όμορφο λόφο της Αθήνας. Η καθημερινή ζωή, οι επισκέπτες, οι κανονιοβολισμοί, η Αθήνα της κρίσης και των οδομαχιών όπως φαίνεται και ακούγεται από ψηλά και μια συναρπαστική γιαγιά που μαζί με το σκύλο της φροντίζουν το εκκλησάκι του Άι-Γιώργη.

76. British Council, Πλ.Κολωνακίου 17. Έτος ίδρυσης 1939. Όταν λέμε «σπουδές στην Αγγλία» από εκεί ξεκινάνε όλα. Τα Lower των παιδικών μας χρόνων.

77. Όσο για το Γερμανικό Ινστιτούτο Goethe, είναι το παλαιότερο Γκαίτε στον κόσμο. Υπάρχει στην οδό Ομήρου 14-16 από το 1952.

78. Στο Θεατρικό Μουσείο (Ακαδημίας 50), αν και ταλαιπωρημένο, μπορούν ακόμα οι φίλοι του θεάτρου να δουν κοστούμια, προσωπικά αντικείμενα, μέχρι και αναπαράσταση από καμαρίνια αγαπημένων ηθοποιών. Θα μπορούσε να είναι πολύ πιο πλούσιο και προσεγμένο.

79. Flashback στο πιο «δεκαετία του ’60», κρυφό μπαρ του Κολωνακίου. Το «Rue de Marseille», φυσικά στην οδό Μασσαλίας, φιλοξένησε ποιητές και φοιτητές, τζουκ-μποξ με ροκ λίστα κομματιών και κρυφά ραντεβού. Παραμένει ακόμα ίδιο, όπως τότε – για όσους θυμούνται.

80. Ακριβώς απέναντι, η είσοδος της Ελληνοαμερικάνικης Ένωσης με τα χαρακτηριστικά φώτα νέον. Μεταξύ άλλων φιλοξενεί πολλές εκδηλώσεις όπως τις ποιητικές βραδιές του «Με τα λόγια γίνεται» και το σούπερ δημοφιλές φεστιβάλ κόμικ της πόλης, το Comicdom Con, που εξαπλώνεται πια και στον κήπο του Γαλλικού Ινστιτούτου απέναντι. Τη μέρα του διαγωνισμού κοστουμιών κόμικ Cosplay, μπλοκάρει όλο το τετράγωνο.

81. Περνώντας από τη Βαλαωρίτου, στο 9, δεν μπορείς να μην προσέξεις το μικρό καφέ κάτω από το τεράστιο δέντρο, που έχει το ύψος 7ώροφης πολυκατοικίας.

82. Για το φυτολόγιό σας: O Λυκαβηττός κρύβει περισσότερα από 120 διαφορετικά είδη φυτών.

83. Οι πρόποδες του Λυκαβηττού ήταν πάντα μία ωραία, εξοχική βόλτα για τους Αθηναίους. Στις αρχές του 20ού αιώνα, ανάμεσα στις λεύκες και τις πρασινάδες, κοντά σε μία πηγή που υπήρχε εκεί, άνοιξε ένα μικρό καφενείο που άρχισε να γίνεται στέκι λογοτεχνών και διανοούμενων. Η (για ευνόητους λόγους) πανσιόν που υπήρχε δίπλα, μαζί με το «Ζυθεστιατόριον Παράδεισος» μετεξελίχθηκαν σε ένα από τα ωραιότερα ξενοδοχεία της Αθήνας, το Saint George Lycabettus (Κλεομένους 2).

84. Εκεί κοντά, ανάμεσα στα ρέματα, υπήρχε και «η σπηλιά της πουτάνας».

85. Σήμερα, η μικρή πλατεία της Δεξαμενής, με την παιδική χαρά, βουίζει από πιτσιρίκια με σκέιτ, νταντάδες που τα προσέχουν, κόσμο που έρχεται στο θερινό σινεμά και στο γνωστό καφέ της κατηφόρας.

86. Το «κεκλιμένο» καφενεδάκι της Δεξαμενής. Πάντα γεμάτο, παντός τιμοκαταλόγου. Μία μικρή πασαρέλα χαμηλών τόνων. Ωραία αύρα με μυρωδιές από ούζο.

87. Κλασική κολωνακιώτικη εικόνα. Απόγευμα, μεσοβδόμαδα, παλαιοί Κολωνακιώτες που επισκέπτονται το Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκης (Βασ. Σοφίας 9 & Μέρλιν) για κάποια από τις συναυλίες κλασικής μουσική ή τις εκδηλώσεις που φιλοξενεί.

88. Το Νομισματικό Μουσείο (Πανεπιστημίου 12) στεγάζεται στο υπέροχο Ιλίου Μέλαθρον, μία διώροφη εντυπωσιακή κατοικία του 19ου αιώνα της οικογένειας Σλήμαν (υπάρχει και μόνιμη έκθεση αφιερωμένη στον μεγάλο αρχιτέκτονα). Εκτός από τις εκθέσεις με τα νομίσματα υπάρχει και το κρυφό ατού: μία θαυμάσια, καταπράσινη αυλή με αγάλματα και café που, τις Πέμπτες, φιλοξενεί τζαζ βραδιές.

89. Η Αναπήρων Πολέμου ήταν αρχικά ένας μικρός συνοικισμός από τη σημερινή οδό Γέλωνος μέχρι σχεδόν τον Ευαγγελισμό και τα Παραπήγματα, όπου υπήρχαν τα οικόπεδα που δόθηκαν σε αναπήρους. Εκεί υπήρχε και η στρατιωτική φυλακή.

90. Η γκαλερί Ζουμπουλάκη, από το 1966, είναι ένα από τα πιο όμορφα και κλασικά σημεία του Κολωνακίου, ένα κατώφλι στον χώρο της Τέχνης αλλά και φιλικών συναντήσεων των μεγαλύτερων καλλιτεχνών της χώρας. Εκεί εξέθεταν ο Μόραλης, ο Μαυροειδής, ο Γκίκας, ο Τσαρούχης, ο Νικολάου και καλλιτέχνες της γενιάς του ’60. Παραδοσιακά, κάθε Σάββατο, η Contemporary Art Ζoumboulakis Galleries, στην πλατεία Κολωνακίου 20, κλείνει την εβδομάδα με φιλικό meet and greet, με κρασί, ουζάκι και σνακς τυράκια.

91. Ένα από τα πιο εμβληματικά ιδιωτικά μέγαρα του Κολωνακίου, το οποίο περιβάλλεται με σχετικό μυστήριο λόγω θέσης και στιλ, είναι η παλιά πρεσβεία της Βραζιλίας, στην μικρή πλατεία Λυκαβηττού 2 (γνωστή και ως πλατεία Σκιστής Πέτρας). Νεοκλασικό τετραώροφο ανάμεσα στα βράχια και τα σκαλάκια, με μόνιμη φύλαξη, έργο του αρχιτέκτονα Ιωάννη Αξελού. 

92. Εκεί κοντά, στην οδό Φωκυλίδου 2, κυριαρχεί η ροδακινί «στρόγγυλη» πολυκατοικία, έργο του 1935, του αρχιτέκτονα Ιωάννη Κουκιάδη. Ο Μοντερνισμός στο χρώμα που ταιριάζει με το αττικό φως και χώμα.

93. Στη γειτονιά της Κριεζώτου, στο νούμερο 11, άνθισε και η ωραιότερη περίοδος του ελληνικού νεοκυματικού τραγουδιού, μια και εκεί βρίσκονταν τα γραφεία της ιστορικής εταιρείας Lyra με τον περίφημο Αλέκο Πατσιφά επικεφαλής. Ο Διονύσης Σαββόπουλος διηγείται ότι όταν είχε τραγουδήσει εκεί, «τόσο εκκωφαντικά και εφιαλτικά» τη «Μαϊμού» για να κλείσει συμβόλαιο με τη δισκογραφική, είχε βγει όλη η Κριεζώτου στα μπαλκόνια και φώναξαν την αστυνομία.

94. Κι άλλο must: Το νεοκλασικό μαρμαρένιο μπαλκόνι με τις δίδυμες Καρυάτιδες, στην οδό Πινδάρου 10.

95. Τυπικό κολωνακιώτικο χάος: Τα τραπεζάκια και τα καθίσματα στα café της Πλατείας, στενά, ένα-μέγεθος-μικρότερα, κολλημένα ασφυκτικά, με πλαστικές τέντες παντού.

96. Φωτογραφικό must: Η Art Deco ροζέτα με την κουκουβάγια και τα λοιπά γλυπτά διακοσμητικά του κτιρίου στη συμβολή των οδών Σπευσίππου & Λουκιανού 17. Χτίστηκε το 1932, έργο του αρχιτέκτονα Βασίλειου Κουρεμένου.

97. Πλατεία χωρίς Καλογήρου δεν γίνεται. Στο 4 της Π. Ιωακείμ, το απόλυτο stop over κάθε γυναίκας που σέβεται το παπούτσι που φοράει και το χρηματιστήριο αξιών του.

98. Κάποτε όλοι είχαν «μία ξαδέρφη που πάει Μαράσλ(ε)ιο». Το περίφημο σχολείο πάνω από τον «Ευαγγελισμό», που χτίστηκε το 1924 με δωρεά του ευεργέτη Γρηγόρη Μαρασλή, έδωσε το όνομά του και στον δρόμο.

99. Πίσω από το Μαράσλειο, στην οδό Σουηδίας, υπάρχει και το παμπάλαιο διατηρητέο κουρείο του κυρίου Χρήστου. Εικόνα μιας εποχής που το Κολωνάκι ήταν ακόμα «κάπως λαϊκό».

100. Στο 2 της οδού Πινδάρου υπάρχει και το κτίριο του 1925, με τα παραμυθένια παράθυρα και το χρώμα της ελαφριάς ώχρας, τυπικά αθηναϊκή απόχρωση.

101. Ανάμεσα στις «ευωδιές του Κολωνακίου» που όλοι θυμούνται είναι η κλασική «κοτόπουλο σούβλας» που σε πλημμύριζε με το που έστριβες από τη Σκουφά στην πλατεία από το κοτοπουλάδικο με σήμα ένα ξεπουπουλιασμένο ψητό πουλί με τα πόδια πάνω.

102. Αυτό που μοιάζει να ξεχνούν πολλοί από εκείνους που αντιπαθούν το Κολωνάκι, είναι ότι έχει χιούμορ.

103. Κατσίκια, πρόβατα, βοοειδή. Το Κολωνάκι ήταν γνωστό ως «Κατσικάδα» στις αρχές του 20ού αιώνα, όπως και ως «Βοϊδοπνίχτης», η οδός Δημοκρίτου που κατέβαζε το ρέμα. Στους θάμνους της Δεξαμενής έβοσκαν τα πρόβατά τους οι βοσκοί από το Λιδωρίκι. Εκεί πουλούσαν επίσης γάλα που το άρμεγαν επιτόπου.

104. Ωραίες μυρωδιές, κάτι σαν σύμπαν από κουλουράκια βανίλιας, συναντάς και στη Χάρητος, να βγαίνουν από τα μπαράκια και τα μπιστρό, μπερδεμένες με ανάμνηση σούπας, αλμυρής τάρτας και γλυκού ημέρας. Ψάξτε για τους κρυφούς, μικρούς κήπους στο πίσω μέρος.

105. Άλλη ιστορία: Ο Αλέκος Σακελλάριος έγραφε τα σενάριά του στο καφενείο «Βυζαντινόν», στο κάτω μέρος της Πλατείας. Του άρεσε επειδή είχε σόμπα και ζεσταινόταν, αλλά έκανε πρόβα τα αστεία του και στα γκαρσόνια. Αν δεν γελούσε ο σερβιτόρος, δεν περνούσε το αστείο.

106. Για σπασμένα τακούνια και σπασμένα νεύρα (σε καλμάρουν επειδή είναι ευγενέστατοι και χαμογελαστοί), μπες στο Τακούνι Σταρ, Σκουφά 10.

107. Στολίδι της Κριεζώτου 3: Η Πινακοθήκη Χατζηκυριάκου-Γκίκα, έργο του 1932, από τον αρχιτέκτονα Κωνσταντίνο Κιτσίκη. Περιήλθε στο Μουσείο Μπενάκη από δωρεά του μεγάλου ζωγράφου ενόσω αυτός ακόμη ζούσε. Είναι ο χώρος που γοητεύει όσους λατρεύουν την τέχνη του αλλά και την ατμόσφαιρα του χώρου δημιουργίας.

108. Στην οδό Υψηλάντου βρισκόταν κάποτε το Πτωχοκομείο. Στο ίδιο σημείο είναι σήμερα η Βρετανική Πρεσβεία με τον υπέροχο κήπο της.

109. Από την πινακοθήκη του Κολωνακίου δεν θα μπορούσε να λείπει ο hair stylist Γιώργος Δουδέσης (έχει ακόμα την κοτσίδα). Από το κομμωτήριό του (Βουκουρεστίου 39 και Τσακάλωφ) έχουν περάσει από τα πιο διάσημα μέχρι τα πιο σκεπτόμενα μέχρι τα πιο ωραία κεφάλια της πόλης, ενώ στο G Cafe Bar, ακριβώς από κάτω, οι απαιτητικοί ουρανίσκοι έχουν βρει την ωραιότερη μπρουσκέτα σολωμού της Αθήνας.

110. Φωτογραφικό must: Το στιλ Art Nouveau, κάπως μπαρόκ, ολίγον εξωτικό ενός από τα πιο όμορφα κτίρια της οδού Σίνα, στο νούμερο 46. Κτισμένο το 1928.

111. Fashion χάρτης: Το ατελιέ των Deux Hommes αλλά και της Λουκίας, στην Κανάρη - Η παλιά σχολή μόδας «Βελουδάκη» στην Τσακάλωφ - Ο κλασικός Parthenis της Δημοκρίτου & Τσακάλωφ συνεχίζει ακάθεκτος με την Ορσαλία στο τιμόνι.

112. Fun fact: Ο Μάρκελλος Νύκτας υπήρξε DJ στη δοξασμένη club alley της Τσακάλωφ.

113. Συχνές συναντήσεις: Βασίλης Κωστέτσος, Λάκης Γαβαλάς.

114. Πινακοθήκη «Φίλιον», ενδεικτικά: από τον Αντώνη Σαμαράκη και τον Bar Bar, στον Γιώργο Κοτανίδη, τον Άλκη Παναγιωτίδη, τον Χρήστο Χωμενίδη, τον Βασίλη Βασιλικό. Ο Τζούμας μπαλαντέρ.

115. Το θερινό σινεμά «Αθηναία» της Χάρητος μπορεί να είναι διάσημο για την τυρόπιτα, αλλά αγαπητό και πολυσύχναστο είναι από τα 70s για την επιλογή των ταινιών που προβάλλει (ποιότητα, τέχνη, μεγάλα συναισθήματα, μεγάλα ονόματα) και φυσικά για την περαντζάδα του δρόμου. Μετά τις προβολές κανένας δεν πάει σπίτι, παρά στα πεζούλια των δίπλα μπαρ, ποτό και κουβέντα μέχρι αργά.

116. Μικρό, κομψό, διακριτικό «Desire», στη Δημοκρίτου 6. Το αγαπούσε η Μαλβίνα για τους μπεζέδες και τις φλορεντίνες του, το σέβονται όσοι εκτιμούν το παραδοσιακό, ατομικό σοκολατάκι-κέρασμα.

117. Η Δεξαμενή ήταν γνωστή και ως Παλιό Δασκαλιό – το Daskalio, από τα σκαλιά. Έτσι βγαίνουν τα σωστά τοπωνύμια.

118. Όπως και το αρχαίο κολωνάκι στη μέση της Πλατείας, πρόκειται για εξαγνιστικό κολωνάκι, επίκεντρο θρησκευτικών τελετουργιών, «αποτρεπτικό των νόσων και θεομηνιών» που, την περίοδο της Τουρκοκρατίας, ήταν γεμάτη από παρόμοια η Αθήνα. Αρχικά βρέθηκε στη Δεξαμενή, αλλά μεταφέρθηκε στην πλατεία Κολωνακίου (επισήμως: Ξάνθου).

119. Άλλο κομψό όνομα για την πλατεία: Μπιντές. Χάρη στο διάσημο παρτέρι σε σχήμα λεκάνης που βρισκόταν εκεί τη δεκαετία του ’60, σημείο συνάντησης της νεολαίας.

120. Πεζουλάκια με άδεια ποτήρια από κοκτέιλ. Πόσο πιο Κολωνάκι.

121. Ένα από τα πιο ιστορικά κλαμπ-ποτάδικα, το «Rock’n’Roll», μετά από ένα σύντομο πέρασμα από την πλατεία, επέστρεψε στο κλασικό του σημείο, στη Λουκιανού.

122. Στην Τσακάλωφ άνοιξε, το 1965, το πρώτο «Έβερεστ». Έγινε διάσημο για τα νόστιμα σάντουιτς και αργότερα για τον Γιάννη που τα ετοίμαζε, τον πιο γρήγορο άνθρωπο του κόσμου στο σέρβις. Παραμένει εκεί όποτε το χρειαστείς, από πολύ αργά μέχρι πολύ νωρίς (ανάλογα).

123. Ιστορία: «Μια φορά ήταν στο Rock’n’Roll ο Ερρίκος Πετιλόν –εκείνη την εποχή έβγαινε με την κόρη του Bill Crosby–, παρέα με τον Μάκη τον Σούλη. Κάτι έγινε και κατά λάθος λέρωσε με το ποτό του τον Ισίδωρο. Ο τελευταίος αυτομάτως γυρίζει και του ρίχνει το ποτό που κρατούσε. Ο Σούλης «απάντησε» και αυτό ήταν… Άρχισαν να ρίχνουν ο ένας στον άλλο νερό από μπουκάλια του μπαρ ή από σαμπανιέρες που γέμιζαν στις τουαλέτες, ή και ποτά από το πατάρι… Έγινε χαμός που κόπηκε μόνο όταν βράχηκε η κονσόλα του dj και σταμάτησε η μουσική. Εμείς γουστάραμε τη φάση, έγινε μεγάλη πλάκα κι έτσι ξεκίνησαν τα μπουγελώματα που καθιερώθηκαν επί 10 χρόνια όταν έκλεινε το μαγαζί στο τέλος της σεζόν.

124. Tip: Ωραίο, διακριτικό σημείο για ραντεβού – ο κήπος του Βυζαντινού Μουσείου (μόλις το προδώσαμε…)

125. Στο Γαλλικό Ινστιτούτο (τέρμα Σίνα) μαθαίνεις γαλλικά και βλέπεις τις νέες ταινίες στο ανοιξιάτικο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, ενώ ο κήπος του ανοίγει ενίοτε για όμορφες εκθέσεις. Η γειτονιά ονομαζόταν «Καφέ τσουράπι» από το παλιό καφενείο που υπήρχε εκεί.

126. Βαθύ Κολωνάκι: Το μόνιμα στολισμένο με λουλούδια, γλάστρες, σημαίες και φουρφούρια, παράθυρο του ημι-υπόγειου διαμερίσματος στο τέρμα της οδού Τσακάλωφ.

127. Εικόνα: Κυρίες με μαχαιράκι στο χέρι, ψάχνοντας στα άγρια χόρτα του Λόφου, για ραδίκια και ρόκα.

128. Ο ξεκοιλιασμένος Λυκαβηττός ήταν το «Νταμάρι του Μυκονιάτη». Από την πέτρα του, όπως και του Στρέφη, θεωρείται ότι χτίστηκε όλη η νεοκλασική Αθήνα.

129. Οι προτομές της Πλατείας είναι των τριών ιδρυτών της Φιλικής Εταιρίας: του Νικολάου Σκουφά, του Αθανασίου Τσακάλωφ και του Εμμανουήλ Ξάνθου. Ξεχωριστά βρίσκεται και εκείνη του Παναγιώτη Αναγνωστόπουλου. Είναι μάλλον η μοναδική πλατεία στον κόσμο στην οποία έχει στηθεί, έστω κι αν ήταν για μία μόνο ημέρα, προτομή του Σκρουτζ Μακ Ντακ, από τον ελληνοαμερικάνο καλλιτέχνη Gregos Theopsy.

130. Στη Βασιλίσσης Σοφίας, επί της οδού Μονής Πετράκη 10, πίσω από τον τεράστιο τοίχο του, δεσπόζει το «Νοσηλευτικό Ίδρυμα του Μετοχικού Ταμείου Στρατού» ΝΙΜΤΣ (και όχι ΝΙΜΙΤΣ) που δημιουργήθηκε αρχικά από την ανάγκη περίθαλψης των πολεμιστών αξιωματικών που γύριζαν από τα μέτωπα του 1940-1941. Κοντά (Δεινοκράτους 70), σε τμήμα από τα παλιά Παραπήγματα, βρίσκεται και το Ναυτικό Νοσοκομείο που, αν και θεμελιώθηκε το 1948, λειτούργησε πρώτη φορά το 1955.

131. Ακόμα κι αν θεωρείται ότι το Κολωνάκι δεν επιβίωσε της κρίσης, υπάρχει μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα ότι, ναι, τα κατάφερε, όλα θα περάσουν, σημασία έχει να αγαπάς.

132. Κολωνάκι είναι «Το τελευταίο ψέμα» με τη Λαμπέτη.

133. Κλασική εικόνα: Πακιστανοί αραχτοί έξω από το Rock’n’Roll στη Λουκιανού (διότι, Πακιστανική Πρεσβεία: Λουκιανού 6).

134. Στα Παραπήγματα, στο παλιό στρατόπεδο της ΕΑΤ/ΕΣΑ και χώρο βασανιστηρίων επί χούντας, βρίσκεται σήμερα το «Πάρκο Ελευθερίας» με το σήμα κατατεθέν, το άγαλμα του Ελ.Βενιζέλου. Δίπλα, το Μουσείο Ελευθέριος Βενιζέλος, το Μέγαρο Μουσικής και ο Κήπος του Μεγάρου – ένα από τα ωραιότερα τρίπτυχα της Αθήνας.

135. Δίπλα στα παλιά Παραπήγματα κτίστηκε η Αμερικάνικη πρεσβεία σαν τελευταίο οχυρό του Κολωνακίου προς τους Αμπελόκηπους. Σχολή Bauhaus, έργο του 1961 του Γκρόπιους. Έκτοτε απέκτησε και πολλά κολωνάκια στο πεζοδρόμιο.

136. Το υπέροχο νεοκλασικό του 1928 στη συμβολή Βασιλίσσης Σοφίας και Λουκιανού υπήρξε η κατοικία του Ελευθέριου Βενιζέλου. Σήμερα εκεί είναι η βρετανική πρεσβευτική κατοικία η οποία έχει ανοίξει και τις πύλες της στο κοινό. Μεταξύ των πολλών έργων τέχνης, επίπλων και αντικειμένων, υπάρχουν και οι πολυσυζητημένες γαλάζιες δερμάτινες καρέκλες στη Βιβλιοθήκη Βενιζέλου.

137. Το αρχοντικό Merlin de Douai, του αρχιτέκτονα Αναστάση Μεταξά (Λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας 7 & Ακαδημίας 2) ανεγέρθη το 1895 και εκεί στεγάζεται τώρα η Γαλλική Πρεσβεία. Ο Βασίλης Ζούλιας από το ρετιρέ του ατελιέ του βλέπει κατευθείαν μέσα στον πίσω κήπο της Πρεσβείας.

138. Σε αυτή τη γειτονιά των Μεγάρων, στη γωνία της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας και της οδού Σέκερη 2, βρίσκεται και το Μέγαρο Ψύχα, όπου στεγάζεται σήμερα η Ιταλική Πρεσβεία. Το 1902 κατοίκησε εκεί ο Έλληνας πρίγκιπας Νικόλαος, γιος του βασιλιά Γεωργίου Α΄, μετά τον γάμο του με τη μεγάλη δούκισσα της Ρωσίας Ελένη Βλαδιμήροβνα. Τότε ήταν γνωστό ως «μικρό παλάτι» (Petit Palais).

139. Κάποτε, μία απαραίτητη στάση κατεβαίνοντας τη Σόλωνος ήταν στο βιβλιοπωλείο της Εστίας, στο νούμερο 60, απέναντι από την μπαρουτοκαπνισμένη, ροζ Νομική. Το 2013 το βιβλιοπωλείο μετακόμισε σε μία πιο ήσυχη γειτονιά, στη φωλιά του πεζόδρομου της Δελφών και Διδότου.

140. Τώρα, κατηφορίζοντας τη Σόλωνος, τρεις είναι οι καλές «στάσεις». Το κτίριο της Apivita στην αρχή του δρόμου, το Graffito, το τρομερό concert store με τις μυρωδιές και τα ωραιότερα έπιπλα σπιτιού και κήπου λίγο πιο κάτω, και φυσικά το μανάβικο με τα νόστιμα (και ακριβούτσικα) φρέσκα φρούτα της περιοχής.

141. Τα μανάβικα στο Κολωνάκι: ιδανικά για instagram.

142. Σωτήρια: το ΟΚ της Τσακάλωφ και ο Σκλαβενίτης της Κανάρη.

143. Οργανώσου: στις μπλε λωρίδες δεν παρκάρεις (θέσεις κατοίκων, €80 το πρόστιμο), στις λευκές πληρώνεις με κάρτα. Η αριστερή λωρίδα στη Μαρασλή προορίζεται για ασθενοφόρα.

144. Ο high fashion δρόμος του κέντρου της Αθήνας θεωρείται παραδοσιακά η Βουκουρεστίου.

145. Όπως και η κάθετος της Βουκουρεστίου, η Βαλαωρίτου, ο δρόμος των café με πελατεία βουλευτές σε σύντομα, παραπολιτικά ραντεβού και ανταλλαγή οικονομικών ειδήσεων που μετά από 6 ώρες σκάνε και στα δημοσιογραφικά γραφεία. Άλλωστε εδώ είναι (στο νούμερο 10) που μετακόμισε και το κλασικό Brazilian.

146. Στη Σκουφά, στο όριο με την Ασκληπιού, υπάρχει και το x-small μαγαζάκι της γειτονιάς, το «Κουκούτσι». Αποκλειστικά για T-shirts με αθηναϊκά θέματα π.χ. το Χίλτον. Διεθνής επιτυχία, το μπλουζάκι με το σλόγκαν «Ich bin ein Athener - Athens needs <3».

147. Το μεγάλο μποτιλιάρισμα του Λυκαβηττού, εκτός από τις συναυλίες τύπου Πλιάτσικα, συμβαίνει και στην Ανάσταση στους Άγιους Ισίδωρους όπου πολλοί αποφασίζουν να ανέβουν με το αυτοκίνητο. Το εκκλησάκι, στη νοτιοδυτική πλευρά του Λυκαβηττού, το προτιμούν οι Χιώτες της Αθήνας για τις γιορτές τους και είναι γνωστό και σαν Άη Σιδερέας.

148. Στον βράχο, μέσα στο ιερό του παρεκκλησίου των Αγίων Ισιδώρων, υπάρχει και το περίφημο «κρυφό πέρασμα» που οδηγεί στο Γαλάτσι.

149. Στο παρκάκι του Ευαγγελισμού υπάρχει η προτομή της βασίλισσας Όλγας (συνοφρυωμένης), ενώ ήταν και το σημείο όπου άνοιξε ένα από τα πρώτα μοντέρνα γκουρμέ της Αθήνας στα 90s, το Boscheto. Σήμερα, εγκαταλελειμμένο, βρώμικο παράπηγμα.

150. Εκείνη την πλευρά του πάρκου του Ευαγγελισμού, ανάμεσα στη Μαρασλή και την Υψηλάντου, την έλεγαν κάποτε Βατραχάκια.

151. Όμορφη εικόνα στις βόλτες στα σκαλάκια: τα διαμερίσματα με τις γεμάτες βιβλιοθήκες.

152. Στο τέρμα της Δημοκρίτου, βρίσκεται το One Athens, το παλαιότερα γνωστό ως «σχολή Δοξιάδη». Έργο του Κωνσταντίνου Δοξιάδη της περιόδου 1957-1972, έχει μεταποιηθεί σε advanced συγκρότημα κατοικιών που ζητά απεγνωσμένα ενοίκους.

153. Εκεί κοντά βρίσκεται και το πιο όμορφο σχολείο της Αθήνας, με τις πολλές «ταράτσες» και θέα στην πόλη μέχρι θάλασσα. Το 14ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών που έφτιαξε ο Δημήτρης Πικιώνης, έργο του 1932, στα Πευκάκια του Αγίου Νικολάου.

154. Άλλο εμβληματικό σχολείο, γωνία Σκουφά και Λυκαβηττού, το Κλασικό Πειραματικό (του Πανεπιστημίου Αθηνών). Πειραματικό διότι, από το 1929, εκεί δοκιμάζονταν νέες εκπαιδευτικές μέθοδοι και αγωγή. Από το 1982 η σχέση του με το Πανεπιστήμιο αδράνησε.

155. Εικόνες: ο ίδιος ηλικιωμένος, ρομαντικός κύριος με το ακορντεόν του κάθε, μα κάθε απόγευμα. «Σ’αγαπώ γιατί είσ’ ωραία».

156. Διατηρητέα και παράξενη, σύμβολο μίας άλλης εποχής, και η μικρή, μαρμάρινη στήλη για οβολούς στη συμβολή της Σίνα με τη Σκουφά.

157. Pit stop για αρτοποιήματα στα γρήγορα και η διεθνής, γαλλική μπουλανζερί του Paul που υπάρχει εδώ και λίγα χρόνια στο 10 της Πανεπιστημίου. Όταν άνοιξε μαζεύαμε μέχρι και τις χαρτοπετσέτες.

158. Ιστορική εφημερίδα και οι «Καιροί στο Κολωνάκι» (Times In Kolonaki) – τα εν οίκω και εν δήμω. Ο εκδότης τους Σάκης Μαυρέλης καταδικάστηκε σε 22 μήνες φυλάκιση ύστερα από μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση που υπέβαλε ο μητροπολίτης Σύρου.

159. Εντεταλμένος από την ιστορία και τις γνωριμίες, χαρακτηριστικός υπέρμαχος του Κολωνακίου και ο «Ίακχος» - δημοσιογράφος Ζάχος Χατζηφωτίου που εξέδωσε το βιβλίο με τον εύγλωττο τίτλο «Το Κολωνάκι πριν από την άλωση».

160. Λεπτομέρεια: το τετράγωνο βόρεια της πλατείας Κολωνακίου είχε και την κωδική ονομασία «Αβησσυνία».

161. Πρόσωπα του Κολωνακίου: Ο Βασίλης Ζούλιας, τα τελευταία 35 σχεδόν χρόνια, πάντα ντυμένος με μπλέιζερ, μεταξωτό πουκάμισο, φουλάρι, μανικετόκουμπα. Το Maison Zoulias, στο 4 της Ακαδημίας, είναι ένα πραγματικό κέντρο κομψότητας.

162. Άσκηση μίνιμαλ κομψότητας ήταν ανέκαθεν, και παραμένει, o Parthenis στην Τσακάλωφ με Δημοκρίτου.

163. Απέναντι ακριβώς το μικρό παρκάκι του Αγίου Διονυσίου, με τις δύο προτομές που ποτέ δεν θυμόμαστε ποιοι είναι: ο συνθέτης, ιδρυτής της Επτανησιακής σχολής Νικόλαος Μάντζαρος και ο Πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος.

164. Αν δεν σας αρέσουν τα σκαλιά γενικά και προτιμάτε τις ανέσεις του πολιτισμού μας, στην οδό Αριστίππου μετά τις 20.00 κάθε Πέμπτη και Παρασκευή τους χειμερινούς μήνες, μέχρι το τέλος Μαρτίου, η άνοδος με το τελεφερίκ είναι δωρεάν.

165. Ήχοι του Κολωνακίου: οι κανονιοβολισμοί από τον Άη-Γιώργη, στις εθνικές εορτές.

166. Η Μονή Πετράκη υπήρξε ο ιδιοκτήτης του μεγαλύτερου μέρους του Κολωνακίου και των Αμπελοκήπων, ίσως και της Αττικής. Σήμερα βρίσκεται μεταξύ των οδών Γενναδίου, Ευζώνων και Ιασίου.

167. Το μεγάλο, εντυπωσιακό τετράγωνο του City Link είναι το Παλιό Μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού. Ένα σπουδαίο μοντέρνο νεοκλασικό που έχει γίνει η καρδιά της πόλης. Θέατρα, café, πολυκαταστήματα, μεγάλη βόλτα.

168. Χριστούγεννα στη Στοά Σπύρου Μήλιου του City Link. Εδώ θα βρεις από celebrities μισοζαλισμένους από μεσημεριανά κρασιά στο Zonar’s, μέχρι παλιούς συμμαθητές με τα παιδάκια τους, μέχρι την κλασική πια Μαίρη Πόπινς στον αέρα.

169. «Με τη μαμά», παλιότερα, πηγαίναμε και στα παλιά Κιούπια, υπέροχο νεοκλασικό του 1927, στη Δεινοκράτους και Αναπήρων Πολέμου.

170. Ωραία εικόνα και τα ξύλινα οικολογικά ποδήλατα, στο πεζοδρόμιο, στην είσοδο του Coco-Mat Hotel Athens στην Πατριάρχου Ιωακείμ.

171. «Δεξαμενή» ήταν η αρχαία δεξαμενή του Αδριάνειου Υδραγωγείου, που ξαναλειτούργησε το 19ο αιώνα. Τώρα, εκεί, γίνονται οι αγιασμοί των Θεοφανείων. Στην παλιά Μάντρα του Μόλλα, ένα θεατράκι με βαριετέ και παραστάσεις Καραγκιόζη, τώρα υπάρχει το αγαπημένο θερινό σινεμά.

172. Στην Αναγνωστοπούλου, προσοχή στα ψηλά σαμαράκια, ειδικά έξω από την οικεία Σημίτη.

173. Κάτι παρόμοιο ήταν και το θρυλικό δισκάδικο Blow Up, της Ρηνιώς Παπανικόλα, όπως και το Pop Eleven των αδερφών Φαληρέα. Το πρώτο είχε χαρακτήρα Χατζηδακικού «Μεγάλου Ερωτικού», ενώ το δεύτερο κινούνταν ανάμεσα στους Grateful Dead και τα αυθεντικά ρεμπέτικα.

174. Όμορφο δείγμα προπολεμικής πολυκατοικίας, στην οδό Αλωπεκής 25Α, κάποτε ιδιοκτησία της οικογένειας της Μαρίας Κάλας, έργο και αυτό του Κώστα Κιτσίκη.

175. Νυχτερινή εικόνα: τα κόκκινα φωτάκια των συναγερμών να αναβοσβήνουν σε μπαλκόνια και κάμερες να επιτηρούν τους δρόμους και τις γωνίες.

176. Παιχνίδι: να θυμάσαι ποιο εστιατόριο ήταν πού, πού πήγε, τι όνομα άλλαξε, ποιος είναι ο νέος σεφ, τι είδους κουζίνα επιλέγει για τη σεζόν και τι ήταν παλιά εκεί. Το ίδιο παίζεται και με delicatessen.

177. Το ίδιο παίζεται και με νυχάδικα (για πεπειραμένους παίκτες).

178. Όπως η Σίνα (πρώην Οφθαλμιατρείου) είναι το σύνορο με τη Νεάπολη, έτσι και η Σκουφά στο σημείο όπου γίνεται Ναυαρίνου είναι το check point όπου η ροή της Πλατείας ενώνεται με τα Εξάρχεια – θέμα και ενδιαφέρουσας κοινωνικής μελέτης.

179. Καψάλη 10: Ό,τι πιο φρέσκο, μοντέρνο, μίνιμαλ έχετε φανταστεί ετοιμάζεται να προσγειωθεί στην καρδιά του Κολωνακίου. Ο Ηλίας Σταυρόπουλος είναι πίσω από το νέο hot spot της πόλης που θα ανοίξει στις αρχές Μαΐου. Προς το παρόν, αν και ξέρουμε, δεν σας λέμε περισσότερα! Μείνετε συντονισμένοι…

180. Ανέκδοτο: Υπάρχει άτομο που παραγγέλνει στο «Φίλιον», «εσπρέ».