Η Αθήνα του Nικόλα Ανδρουλάκη

Τα 3 πράγματα που σου αρέσουν περισσότερο στην πόλη;
Οι αμηχανίες των αγνώστων όταν τολμούν να γνωριστούν, οι γεύσεις από κάθε γωνία του κόσμου, η μυρωδιά του γιασεμιού εκεί που δεν την περιμένεις. 

Τα 3 πράγματα που, αν έλειπαν, θα έκαναν την Αθήνα λίγο ομορφότερη;
Οι κόρνες των αυτοκινήτων, ο πανικός να τα προλάβουμε όλα και τα στραβά μάτια σε όσα δυσκολευόμαστε να εμπλακούμε. 

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα έκανες, αν ήσουν δήμαρχος για μια μέρα;
Να φοβάσαι όσους έχουν φοβερές και μεγαλεπήβολες ιδέες για ευθύνες που τελειώνουν την επόμενη μέρα. 

Η πρώτη δουλειά που έκανες;
20 ετών, πουλούσα ασφάλειες. Θύμιζα, δηλαδή, στον κόσμο ποσό θνητοί είμαστε. Κι έβγαλα τα πιο πολλά χρήματα της ζωής μου. Και δεν μου άρεσε καθόλου.

Το πρώτο σου διαμέρισμα;
Το 2011 νοίκιασα το πρώτο μου διαμέρισμα στην Πλατεία Προσκόπων στο Παγκράτι. Δεν έφυγα ποτέ. Εδώ γύρω μπορείς να με δεις ντυμένο γαμπρό ή με βερμούδα και παντόφλες. Είναι μια μικρή ζωογόνα γειτονιά.

Πού ζεις τώρα;
Στην Αρχελάου. Είμαστε ένα μικρό, ταπεινό και παρεΐστικο Παρίσι. Από τα μανάβικα μέχρι τα μπαρ. Μια ευγενική, χαβαλετζίδικη και φιλόξενη σέχτα. Όπως στην Πλατεία Βαρνάβα λίγο πιο πάνω, όπως στα Πετράλωνα, όπως όπου έχουν αναστηθεί οι γειτονιές. 

O αγαπημένος σου αθηναϊκός ήχος;
Κάθε πλανόδιος μουσικός. Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν την ανάγκη μεράκι, νικούν κάθε εγωισμό και προσφέρουν ένα ταξίδι ολάκερο με αντάλλαγμα τα ρέστα από το ποτό σου. Κι αυτό αν θες...

Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον Αθηναίο; 
Το αίσθημα «γύρισα σπίτι», είτε πιάνεις λιμάνι στον Πειραιά είτε περνάς με το αμάξι τον Ασπρόπυργο ή τη Μαλακάσα, είτε βλέπεις την ακτογραμμή από την αριστερή μεριά του αεροπλάνου. 

Πού αλλού θα ήθελες να ζήσεις στην Ελλάδα; 
Μου αρέσουν οι μεγαλουπόλεις ή –στον αντίποδα– τα μικρά νησιά. Θα μπορούσα να ζήσω παντού. Αλλά θα επέλεγα ένα κυκλαδονήσι. Ναι, μόνιμα. Να ταΐζω τον κόσμο μεζέδες τα καλοκαίρια και τον χειμώνα να γράφω ποίηση. 

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος για να απομονώνεσαι στην Αθήνα;
Μέσα στο μπούγιο. Όπου κι αν είναι αυτό. Με μια αόρατη κάμερα να κάνει ζουμ στη στιγμή της χασιάς σου. 

Ο μεγαλύτερος αθηναϊκός φόβος σου; 
Μη μας νικήσει η αποξένωση κι η σοβαροφάνεια. Κάθε αυθόρμητη μάζωξη, κάθε έρωτας με την πρώτη ματιά και κάθε μορφή αλληλεγγύης χωρίς αντάλλαγμα, είναι μια μικρή νίκη.

Σε ποιες πόλεις του εξωτερικού έχεις ζήσει; Ένα μειονέκτημα και ένα πλεονέκτημά τους σε σχέση με την Αθήνα;
Θα μιλήσω για το Λονδίνο, που έχω μείνει αρκετά. Η ανακύκλωση είναι τρόπος ζωής. Και η ευγένεια περισσότερη απ’ όσο μας συμφέρει να πιστεύουμε. Και η τέχνη του δρόμου έχει ίση αποδοχή με το West End. Απλώς, στο Λονδίνο, αν είσαι φτωχός, αργοπεθαίνεις. Η άτιμη η ελληνική η οικογένεια, εκτός από πατρονάρισμα, κερνάει και φροντίδα.

Τι σου λείπει από την Αθήνα της παιδικής σου ηλικίας;
Τα παιχνίδια της αλάνας, όταν τα βιντεοπαιχνίδια ήταν ακόμη άγουρα. Και τα πρώτα φιλιά, όταν δεν γνώριζες την άλλη στα σοσιαλμίντια. Και οι οικογενειακοί φούρνοι, πριν τις αλυσίδες που ξεπλένουν χρήματα σε βιομηχανικό αλεύρι. 

Ποιος μουσικός δικαιούται να γράψει το σάουντρακ της πόλης;
Αν διαλέξεις έλληνα μουσικό θα πυροδοτήσεις ένα μικρό εμφύλιο. Οπότε, θα πω τον Νικ Κέιβ. Επειδή αυτός ο «ξένος» τροβαδούρος της ζωής μιλάει στα ιδρωμένα σώψυχα κάθε πατρίδας. 

Η καλύτερη θέα στην Αθήνα;
Το βλέμμα της γυναίκας που αγαπάς. Όποια θέα κι αν κοιτά εκείνη.

Ο Ν.Α. είναι συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης. Σκηνοθετεί, διασκευάζει και παίζει στην παράσταση Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. της Λένας Κιτσοπούλου (Bios Basement, έως 23/10) Μέλος του στούντιο νέων συγγραφέων του Εθνικού θεάτρου και δημιουργός της νεοσύστατης «καλλιτεχνικής συμμορίας» Ντουέντε.