Αλανιάρες ή σπιτίσιες, σε αυλές ή –έστω– σε διαμερίσματα, στους δρόμους ή στα πάρκα, οι γάτες είναι αναπόσπαστο μέρος της αθηναϊκής πανίδας.
Φωτογράφισα το γάτο που βλέπετε μπροστά στην καφετέρια «Pronto», στη Λιοσίων, απέναντι από τον Σταθμό της Αττικής. Είναι ένας όμορφος και ήσυχος άσπρος-γκρι γάτος, που κάθεται να τον χαϊδέψεις αλλά δεν είναι χαλβάς, παίζει κιόλας. Φαίνεται να έχει υιοθετήσει το συγκεκριμένο στέκι γιατί τον έχω δει κι άλλες φορές εκεί, ακριβώς κάτω από τη ζαρντινιέρα. Γενικά όπου πάω στην Αθήνα (και, σπάνια, εκτός) παίζω με τις γάτες, όταν κι όπου μου κάθονται. Μεγάλωσα με γάτες και συνήθως είχα τουλάχιστον μία στη ζωή μου (η τρέχουσα είναι κάτασπρη και λέγεται, βεβαίως, Χιονάτη). Αλανιάρες ή σπιτίσιες, σε αυλές ή –έστω– σε διαμερίσματα, στους δρόμους ή στα πάρκα, οι γάτες είναι αναπόσπαστο μέρος της αθηναϊκής πανίδας. Να θυμίσω ότι στ’ αρχαία χρόνια σχεδόν δεν υπήρχανε σ’ αυτή την πόλη, και για το κυνήγι των ποντικιών υπήρχαν κυρίως τα σπιτόφιδα.
Στην Πανεπιστημίου χαμηλά… έχει δημιουργηθεί, μέσα σε λίγο καιρό, μια πιάτσα για όρθιο φαγητό και ποτό. Μιλάμε για το δεξί πεζοδρόμιο όπως κατεβαίνεις προς Ομόνοια, δηλαδή για τα ζυγά νούμερα. Λοιπόν, κατηφορίζοντας, λίγο πριν τη Θεμιστοκλέους βρίσκεις πρώτα πρώτα το «Δια χειρός» (αρ. 60), «παραδοσιακό γευσιπωλείο» καθώς αυτοαποκαλείται, ακριβώς πάνω στη στάση των τρόλεϊ για Πατήσια. Είναι ένα σουβλατζίδικο σχετικά άνετο και με ευπρεπή προϊόντα.
Στη γωνία με τη Θεμιστοκλέους, εκεί που μέχρι τελευταία στεγαζόταν το αντρικό ρουχάδικο «Mannix» (τι μπορεί να λέει το όνομα αυτό σήμερα σε οποιονδήποτε κάτω των 45-50;), έχει ανοίξει ένα θαυμάσιο μεγάλο μαγαζί, που λέγεται «Στη χώρα του καφέ». Εδώ βρίσκεις πολλών ειδών καφέδες (αλλά όταν λέμε πολλών, εννοούμε πολλών), σε ποικίλες συσκευασίες, εξαρτήματα (μπρίκια, κούπες κ.λπ.), ενώ βεβαίως μπορείς να πιεις και τον καφέ σου (το πρωί, ιδίως, βλέπεις πολύ κόσμο) ή να τον πάρεις μαζί σου σε πολύ καλές τιμές. Συνεχίζοντας το κατηφόρισμα, πάνω στη γωνία των δρόμων, σαν φυσική συνέχεια της ζαρντινιέρας, έχει στήσει τη βιτρίνα και την ομπρέλα του ένας από τους παλιότερους κουλουράδες της πόλης. Πουλάει βεβαίως κουλούρια και ενίοτε τυράκια ή ντόνατς. Δίπλα του, όποτε το θυμάται, εμφανίζεται και καροτσάκι με φρούτα.
Περνώντας τον πεζόδρομο της Θεμιστοκλέους (αν τα καταφέρετε, γιατί τα οχήματα είναι μάλλον πιο πολλά από τους πεζούς), κι αφού περάσετε το κλειστό πλέον «Metropolis» (το παλιό «Ρωσικόν» για τους μεγαλύτερους), στον αρ. 68 βρίσκετε δίπλα δίπλα τρία μαγαζιά. Αρχικά, το «Γιαννιώτικο», μια «τρύπα» με πολλών ειδών πίτες, πεϊνιρλί και μια ευγενέστατη πωλήτρια. Ακολουθεί το «Σουβλάκι The Great», ένα ακόμα μικρότερο ψητοπωλείο με αυτοσαρκαστική ονομασία για τον ελάχιστο χώρο του, του οποίου όμως η εκμετάλλευση είναι πλήρης. Τέλος, στη γωνία με την Πατησίων (όπου παλιότερα το σιντάδικο «pmway», αν το θυμάμαι καλά, κι ακόμα παλιότερα ο «Μαρινόπουλος»), έχει ανοίξει το μαγαζί που «ίδρυσε» αυτή την πιάτσα: ένα «Χωριάτικο» της γνωστής αλυσίδας, με προϊόντα φούρνου και ζαχαροπλαστικής, σάντουιτς και όλα τα σχετικά. Επομένως, καθ’ οδόν προς Ομόνοια, το βέβαιο είναι ότι... δεν θα πεινάσεις.
«Μεταξού» για πάντα. Η σημαντική αυτή ταβέρνα –μοναδική του είδους, θα έλεγα, στον Δήμο Αθηναίων– για την οποία είχα γράψει παλιότερα, εξελίχτηκε προς το καλύτερο. Διατηρώντας ό,τι την είχε δίκαια αναδείξει (αυλή, πλακάκι, το χαμηλό κτίριο της προπολεμικής μπακαλοταβέρνας, ίσκιος από τεράστια μουριά, ζωντανή ελληνική μουσική χωρίς μικρόφωνο από το ακούραστο ντουέτο Κώστας-Παναγιώτης), η «Μεταξού» πρόσθεσε καλοκαιρινό μπαρ (και χύμα μπίρα και τσίπουρο), άλλαξε τα τραπεζοκαθίσματά της και βελτίωσε κατά πολύ το φαγητό της. Ο Γιάννης κι η Λενιώ, που την έχουν, μου είπανε ότι ανοίγουν πλέον από το πρωί για καφέ και κλείνουν τη νύχτα το μπαρ όποτε φύγει κι ο τελευταίος πελάτης. Φέτος ειδικά θα είναι ανοιχτοί και Δεκαπενταύγουστο. Πυθοδώρου 10, ανάμεσα Κολωνό, Μεταξουργείο και Σταθμό Λαρίσης, στην (ημιάγνωστη σήμερα) πλατεία Ράμνες, 2105229290
Όχι, δεν χάθηκα. Άργησα λίγο να δημοσιεύσω τη στήλη μου –όχι για τίποτα σπουδαίους και μεγάλους λόγους, απλά δεν έτυχε–, αλλά δεν χάθηκα. Εδώ είμαι και θα συνεχίσουμε να επικοινωνούμε. Ως City Lover και ως άνθρωπος ευχαριστώ για τα... αγωνιώδη λόγια, τις ερωτήσεις και τις ευχές. d.fyssas@gmail.com
13°
