Πίσω στις αρχές του 1990, μια παρέα νέων ταράζει τη νυχτερινή ζωή της Νέας Υόρκης. Εκκεντρικοί, εθισμένοι στη ξέφρενη διασκέδαση μέχρι το ξημέρωμα, φτιάχνουν ένα γκρουπ για λίγους και εκλεκτούς και ελέγχουν τα underground πάρτι της πόλης. Σύντομα θα εξελιχθούν σε τάση που διαμορφώνει όχι μόνο τη gay και trans αισθητική αλλά και τη μόδα.
Περίπου 25 χρόνια μετά, μαθαίνουμε ότι η Αθήνα έχει τα δικά της club kids. Ο Γιώργης, DJ, διοργανωτής πάρτι και club kid, o Ιβάν, fashion insta-influencer και club kid και η παρέα τους είναι οι βασιλιάδες των underground πάρτι της πρωτεύουσας. Γι’ αυτούς «το πάρτι» ξεκίνησε στην εφηβεία. Οι λογαριασμοί tumblr που παρακολουθούσαν, η μουσική που άκουγαν, η εξερεύνηση της σεξουαλικότητας, η έλξη τους για τα θεατράλε και extravagant κουστούμια τούς οδήγησε στο να περνούν ώρες διαβάζοντας διάφορα για τη club kid κουλτούρα και βλέποντας σχετικά βίντεο. Μάλιστα ταξίδεψαν μέχρι τη Νέα Υόρκη για να τα δουν από κοντά. Έμαθαν απέξω τα ονόματα των θρυλικών club kids της Νέας Υόρκης, τα μέρη που σύχναζαν, ήξεραν πότε ένα σύνολο θα μπορούσε να σταθεί σε ένα ανάλογο πάρτι, πότε ήταν in και πότε out of fashion.
Ο Γιώργης, ως ειδικός του θέματος, μας εξηγεί ότι πλέον club kids υπάρχουν μόνο σε ορισμένες πρωτεύουσες, Λονδίνο, Παρίσι και φυσικά Νέα Υόρκη, ωστόσο σε πολύ μικρότερο βαθμό. Στη Νέα Υόρκη δραστηριοποιείται ακόμα η θρυλική Αμάντα Λεπούρ, η «στηλοβάτισσα» των club kids, και η Σούζαν Μπαρτς, που διοργανώνει τα αντίστοιχα events ούσα μάλιστα γυναίκα στρέιτ. «Ωστόσο στην Ελλάδα κουλτούρα club kid δεν υπήρξε ποτέ. Εμείς είμαστε αυτοί που θέλαμε να ζήσουμε αυτό που βλέπαμε και να μοιραστούμε το βίωμα μέσω των club kid events που διοργανώνουμε. Και καταφέραμε πράγματι να το κάνουμε αληθινό, έστω μέσα στη δική μας μικρόφουσκα, στο υπάρχον αθηναϊκό πλαίσιο». Σημείωσε ότι οι Ravers της Αθήνας του 1988 δεν έχουν συγγένεια με το δικό μας θέμα. Ίσως να υπάρχουν κάποια στοιχεία club kids αλλά εφάπτονται αποκλειστικά στη rave κουλτούρα.
Απ’ ό,τι καταλαβαίνουμε, τα club kids events απευθύνονται σε μια πολύ μικρή υποκατηγορία της αθηναϊκής nightlife. Παρόλα αυτά ένα τέτοιο πάρτι μαζεύει μερικές εκατοντάδες κόσμο και τραβά την προσοχή και αυτό επειδή, σύμφωνα με τον Ιβάν, «η Αθήνα γουστάρει την dark φάση, το techno, την αίσθηση του Athens is the new Berlin, τα Drag shows, τα αμερικάνικα ριάλιτι με τις Drag Queens όπως το RuPaul’s Drag Race που σπάει τα κοντέρ της τηλεθέασης και γίνεται σιγά-σιγά γνωστό και στην Ελλάδα. Όσο περνάει ο καιρός όλο και λιγότερο μας λένε ότι άνοιξε το Τριώδιο, όταν μας βλέπουν!».
Πού όμως γίνονται αυτά τα πάρτι; Κυρίως σε ντίσκο όπου παίζει και ανάλογη μουσική και εκεί μπορείς να δεις από στρέιτ κόσμο, που απλά ένιωσε μια νοσταλγία για την εποχή της ντίσκο, μέχρι drag queens και queer προσωπικότητες.
Για τα δικά μας club kids, βέβαια, όπως και για αυτά των 80s και 90s, η μεγαλύτερη απόλαυση είναι η προετοιμασία πριν την έξοδο. Τα κουστούμια συνήθως είναι πολύ ακριβά γι’ αυτό τα κατασκευάζουν οι ίδιοι με αντικείμενα από το σπίτι τους. Αγοράζουν υφάσματα από την Αιόλου κάποιες βδομάδες πριν γι’ αυτό τον σκοπό, μεταποιούν έτοιμα ρούχα και ξοδεύουν ποσότητες σε γκλίτερ και καλλυντικά, καθώς το μακιγιάζ πριν το πάρτι μπορεί να διαρκέσει 2 ώρες. «Κάποια Χριστούγεννα, αποφάσισα να εμφανιστώ στο πάρτι ως χριστουγεννιάτικο δέντρο. Έψαχνα στην Ομόνοια στολίδια και σε συνδυασμό με την προετοιμασία του styling η διαδικασία μού πήρε 5 ώρες» μας λέει ο Γιώργης και τότε ο Ιβάν μάς εξηγεί πως υπάρχει ένα ολόκληρο παιχνίδι σχετικά με το outfit του πάρτι και τους influencers, που πολλές φορές φτάνει στα όρια του ανταγωνισμού, ποιος δηλαδή θα ακουστεί περισσότερο με αυτό που θα φορέσει.
«Εγώ βλέπω τα πάρτι ως μια ευκαιρία έκφρασης αλλά και επίδειξης. Είμαι η κλασική φιγούρα που χορεύει στο κέντρο του dancefloor, ακόμα κι όταν ο ρυθμός έχει πέσει, όχι μόνο επειδή περνάω καλά αλλά κι επειδή θέλω να αναδείξω τη στιλιστική προσπάθεια που έκανα. Στην αρχή με ενέπνεε η λογική των club kids γι’ αυτό και εκμεταλλευόμενος τον αριθμό των followers μου, προωθούσα στα σόσιαλ τα σχετικά πάρτι, κοστούμια και λοιπά. Γρήγορα άρχισα να κεντρίζω το ενδιαφέρον. Ο κόσμος με ρωτούσε πού μπορεί να πάει για να βιώσει μια club kid εμπειρία, ρωτούσαν για το στιλ μου, στη συνέχεια με ρωτούσαν αν ήθελα να παρευρεθώ και σε παραπλήσια πάρτι και να αναρτήσω κάτι σχετικό στο instagram για να το δει κι άλλος κόσμος. Πλέον, σχεδιαστές μού κάνουν δώρο τα outfits, αρκεί να τα φορέσω στα πάρτι και να τους αναδείξω».
Ο Γιωργής, από την άλλη, δεν είναι instagram influencer, αλλά είναι ίσως ο πρώτος που κατάφερε να πετύχει στην Ελλάδα να κάνει το club kid επάγγελμα. Προσλαμβάνεται και πληρώνεται από γνωστό νυχτερινό μαγαζί της Αθήνας απλώς για να είναι μια φιγούρα club kid εκεί μέσα, χωρίς να κάνει σόου ή να παρέχει κάποια υπηρεσία.
Η βασική απορία όμως είναι κατά πόσο οι προκλητικές πράξεις στις οποίες επιδίδονταν τα club kids της Νέας Υόρκης περιλαμβάνονται στα αντίστοιχα events της Αθήνας. Όπως μας λέει ο Γιώργης, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. «Δεν κάνουμε παιχνίδια για το ποιος θα κάνει κλύσμα με σαμπάνιες και σε καμία περίπτωση τύπου “What’s your line”, όπου έφτιαχναν γραμμές με διαφορετικά ναρκωτικά στη μορφή λευκής σκόνης και όποιος δοκίμαζε, έπρεπε να καταλάβει μέσα σε δευτερόλεπτα ποιο ήταν το συγκεκριμένο ναρκωτικό, όπως γίνονταν σε εκείνα τα πάρτι. Ο διαγωνισμός που έχω θέσει ως τώρα είναι χρηματικό έπαθλο σε όποιον έχει το πιο ακραίο ντύσιμο και μικρότερη τιμή στην είσοδο σε όποιον έρθει ντυμένος club kid σε σχέση με αυτόν που θα έρθει με τα καθημερινά του ρούχα. Πολλά σκηνικά, βέβαια, μπορεί να φανούν σε κάποιον που είναι μακριά από όλο αυτό ακραία, αλλά εμένα, που έχω δει τόσα, τίποτα δεν με φρικάρει. Για παράδειγμα, σε ένα πάρτι μου μπορείς να δεις άτομα που ξαφνικά κάνουν σεξ μπροστά στη μέση και απροκάλυπτα, αλλά εγώ αυτό το θεωρώ δείγμα ότι το πάρτι είχε επιτυχία».
Ο Μάικλ Άλιγκ των Club Kids της Νέας Υόρκης, όταν εμφανίστηκε στην εκπομπή της Τζόαν Ρίβερς, κάτω από το όνομά και την ηλικία του έγραφε: «Θέλει να κοιμάται όλη μέρα και το βράδυ να κάνει πάρτι». Ο Γιωργής δηλώνει ότι δεν είναι εθισμένος στα πάρτι και μάλιστα ξυπνάει νωρίς για να κάνει δουλειές. Διοργανωτής πάρτι έγινε, όταν αποφάσισε να ακούγεται η μουσική που θέλει και όταν είδε ότι μπορεί να δώσει αυτό το «spice it up» σε μια βαρετή αθηναϊκή βραδιά.
Τα club kids της Νέας Υόρκης εμφανίστηκαν αρχές του 1990. Αρχηγός του γκρουπ ο διοργανωτής πάρτι Μάικλ Aλιγκ και μέλη οι πιστοί του φίλοι, όλοι party animals και πελάτες του Πέτερ Γκάσιεν, ιδιοκτήτη των μεγαλύτερων κλαμπ της πόλης. Η παρέα ήρθε να καλύψει το κενό στη διασκέδαση της νύχτας που άφησε ο τρόμος της εξάπλωσης του AIDS, αλλά και ο θάνατος του Andy Warhol το 1987.
Αλλά πώς ξεχώριζαν από έναν κοινό clubber της εποχής; Η διαδικασία πριν από το κάθε πάρτι ήταν (και είναι) μια ιεροτελεστία. Έβρισκαν ή κατασκεύαζαν θεατράλε κοστούμια και δανείζονταν στοιχεία από τον David Bowie ή τους κλόουνς. Έβαφαν τα μαλλιά τους, μακιγιάρονταν παράταιρα, φορούσαν ψηλοτάκουνα ώστε το φύλο τους να είναι δυσδιάκριτο. Όταν η παρέα των club kids έφτανε στο πάρτι, επιδίδονταν σε έναν άτυπο διαγωνισμό καταχρήσεων. Κοκαΐνη, έκσταση, μαριχουάνα, drag shows, ομαδικό σεξ, διαγωνισμοί κατά τους οποίους ξεγυμνώνονταν, έπιναν ούρα, αλείφονταν με εντόσθια –τα λεγόμενα Bloodbaths– και άλλα διονυσιακά για να προκαλέσουν την κοινή γνώμη. Τα club kids απαριθμούσαν με τον καιρό εκατοντάδες μέλη, κάποιοι από αυτούς έγιναν σταρ και «talk of the town», τα πάρτι άρχισαν να γίνονται μεγαλύτερα και συχνότερα. Όταν τα club kids βαριούνταν στα πάρτι, πήγαιναν σε δημόσιους χώρους όπως στοές, υπόγειες διαβάσεις ή το μετρό και συνέχιζαν εκεί. Η νύχτα τελείωνε με την εμφάνιση της αστυνομίας –κάτι που για τα club kids σήμαινε ότι το πάρτι ήταν επιτυχημένο– και το ξημέρωμα έβρισκε τα μέλη σε κάποιο αστυνομικό τμήμα ώσπου να αφεθούν και να το πάνε σερί για το επόμενο πάρτι. Η παρέα των club kids διαλύεται περίπου το 1996, όταν η αστυνομία σε επιχείρηση κατά των ναρκωτικών εντοπίζει 50 drug dealers στα κέντρα του Γκάσιεν και τα κλείνει όλα, ενώ ο Άλιγκ δολοφονεί τον συγκάτοικό του, επίσης διακινητή ναρκωτικών και καταδικάζεται σε εικοσαετή κάθειρξη.
Την ιστορία των «Club Kids» και του Μάικλ Άλιγκ διηγήθηκε ο Τζέιμς Σαιντ Τζέιμς, στενός φίλος του Άλιγκ, μέσα από το βιβλίο του «Disco Bloodbath». Το 2003 κυκλοφόρησε η ταινία «Party Monster», βασισμένη στο βιβλίο με πρωταγωνιστή τον Μακόλεϊ Κάλκιν.
Φωτογραφίες: Joanna Joanna & K. Alexander Varelidis // The Schenkens Sanatorium
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
15°
