Το Souzy Tros είναι το πρώτο ελεύθερο skate park για παιδιά μεταναστών

Το αστικό ελληνικό καλοκαίρι χαρακτηρίζεται από αυτό που απλοϊκά ονομάζουμε «μάζωξη». Οι παρέες που συγκεντρώνονται στα μπαλκόνια. Οι γιαγιάδες που βάζουν σε παράταξη διαφορετικές μεταξύ τους καρέκλες έξω από τις εισόδους των σπιτιών και ετοιμάζονται για την απογευματινή σύναξη. Μα πάνω από όλα, οι αυλές. Το προαιώνιο σημείο συνάντησης των ανθρώπων στην Αθήνα τα καλοκαίρια. Τα γλέντια, το φαγοπότι από νωρίς, το μοίρασμα.

Μία τέτοια ακριβώς αυλή είναι και το Souzy Tros στον Ελαιώνα, την οποία η εικαστικός Μαρία Παπαδημητρίου ενεργοποίησε για πρώτη φορά το 2012 σε σε συνεργασία με την Αμερικανίδα συγγραφέα Cathryn Drake. Έπειτα από μία παύση περίπου τεσσάρων ετών, η πεντάμετρη πόρτα της ξανά ανοίγει για να φιλοξενήσει το πρώτο skate park για τα παιδιά των μεταναστών που διαμένουν στο παραπλήσιο camp, καθώς και τα παιδιά του City Plaza.

Η Μαρία Παπαδημητρίου βαφτίζει αυτή τη νέα φάση, Souzy Tros Vol. II και παράλληλα ξετυλίγει το κουβάρι της πρώτης περιόδου της αυλής. Ήταν το 2009, στην αρχή της οικονομικής κρίσης όπου η αυλή στον Ελαιώνα η οποία λειτουργούσε ως συνεργείο παλετοφόρων έκλεισε. Όταν η εικαστικός μπήκε μέσα και αντίκρισε αυτή την όψη ερήμωσης, αρχικά σκέφτηκε πόσο χαρακτηρίζει την κατάσταση και έπειτα, εντόπισε το ενδιαφέρον, την ιστορικότητα του χώρου, τα layers όλων όσοι την κατοίκησαν. Έτσι, αποφάσισε να ενεργοποιήσει αυτή την αυλή.  

Η περιοχή που είναι αποκομμένη από το κέντρο, αλλά ταυτόχρονα τόσο κοντά του της θύμισε τα μοτέλ στις μεγάλες λεωφόρους της Αμερικής, όπως τα είδε όταν είχε επισκεφτεί τη Βόρεια Καρολίνα και θέλησε η πινακίδα της αυλής να αποπνέει αυτή την αίσθηση. Όπως επίσης και το να σημαίνει κάτι σε εμάς, αλλά στα αγγλικά να διαβάζεται και ως ονοματεπώνυμο. «Για εμάς που έχουμε μεγαλώσει με την ταινία της Βλαχοπούλου και την έχουμε δει χιλιάδες φορές στην τηλεόραση, αυτή η ατάκα στην ευτραφή κυρία που πάει να κάνει πρόβα και λέει “Δεν τρώω” συμβολίζει την στροφή των ανθρώπων εκείνη την εποχή στην τροφή, στην οποία επένδυσαν πολύ. Επίσης, βρίσκω την ταινία συνολικά συγκλονιστική. Η μοδίστρα, ο καλλιτέχνης, ο χορευτής όλοι ψάχνουν να πιάσουν την καλή μες το ψέμα και όλο αυτό το ψέμα έχει για μένα τους δικούς του συμβολισμούς, έτσι κατέληξα στο όνομα Souzy Tros», εξηγεί η Παπαδημητρίου.

Mέχρι το 2014 η αυλή του Souzy Tros λειτούργησε σαν ένα σημείο συνάντησης για όλους τους Αθηναίους, για φίλους, καλλιτέχνες, τους πάντες. Διοργανώνονταν γεγονότα με μία θεματική, έτσι ώστε να γίνεται πάντα κάτι δημιουργικό και συμμετοχικό. «Στο Souzy Tros μπορεί να μην ξέρεις γιατί έρχεσαι, αλλά φεύγοντας ξέρεις γιατί θα ξανά επιστρέψεις», λέει η Μαρία.

Το περασμένο καλοκαίρι η αυλή άνοιξε και πάλι, μέσα από μία συνεργασία της εικαστικού με τις Active Bank, μία καλλιτεχνική ομάδα που επιθυμούσε να δουλέψει με πρόσφυγες από το camp του Ελαιώνα. Όταν η Παπαδημητρίου το άκουσε, σκέφτηκε ότι δεν υπάρχει καλύτρερο μέρος αυτό να συμβεί από την αυλή του Souzy Tros. Έτσι έγινε μία δράση όπου οι πρόσφυγες μαζί με την ομάδα κατασκεύασαν γλυπτά από πηλό. «Ανακαλύψαμε καταπληκτικά ταλέντα ανάμεσα στα παιδιά αυτά. Σα να περιέργραφαν τη ζωή τους μέσα από τα γλυπτά. Φτιάξανε ένα φούρνο με τούβλα και από τις 9μιση το βράδυ μέχρι τις 6 το πρωί ψήνανε. Ήταν μαγικό, οι λάμπες πετρελαίου, η τροφή που έφτιαχναν οι ίδιοι, οι φίλοι του Souzy που κόλλησαν μαζί τους και μία επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων που δεν μιλούν την ίδια γλώσσα (ελάχιστοι από αυτούς μιλούσαν αγγλικά) μέσα από τραγούδια που σιγομουρμούριζαν, γιατί είχαν κοινή μουσική, κοινές ρίζες, σαν λειτουργία», θυμάται και λέει πως τότε σκέφτηκε ότι το Souzy Tros πρέπει να προσανατολιστεί σε κάτι που να έχει σχέση με τους ανθρώπους που ζουν πολύ κοντά, ενώ ταυτόχρονα να συνεχίζει να είναι ανοιχτό για όλη την Αθήνα.

Η συγκυρία δε θα μπορούσε να είναι καλύτερη όταν γνώρισε την Ιταλίδα καλλιτέχνη Eleonora Meoni  - η οποία δούλευε ήδη με παιδιά μέχρι 10 ετών από τον Ελαιώνα 2 φορές την εβδομάδα, οργανώνοντας μαθήματα τεχνών και επισκέψεις σε μουσεία και γκαλερί - και της είπε πως ονειρεύεται να φτιάξει ένα πάρκο για να μάθουν skate.

Το όνειρο της Eleonora έγινε πραγματικότητα χάρη στην παραχώρηση της αυλής του Souzy Tros και τη συμβολή πολλών δημιουργικών και αεικίνητων ανθρώπων. Η αρχιτεκτονική ομάδα emboss κατασκεύασε την πίστα. Ο Matthieu Prat του Kassandras κατασκεύασε καινούρια έπιπλα για να έχει το περιβάλλον μία σωστή δομή για τα παιδιά. Η ομάδα Free Movement, μια ομάδα σκεϊτάδων από την Αγγλία που διδάσκουν εθελοντικά skate σε διάφορες γωνιές του κόσμου και δραστηριοποιούνται και στην Αθήνα είναι αυτοί που παραδίδουν τα μαθήματα στα παιδιά. To Victoria Square Project και η ομάδα Pane Per Poveri συμμετέχουν επίσης βοηθώντας σημαντικά και τέλος το Project Elea από το camp των προσφύγων φροντίζουν για την άφιξη, την ασφάλεια και την αναχώρηση των παιδιών κατά τη διάρκεια των μαθημάτων.

Τα μαθήματα skate αλλά και μαθήματα τεχνών διεξάγονται Τετάρτη και Παρασκευή από τις 17:00 μέχρι τις 21:00 ενώ, κάθε Κυριακή μετά τις 19:00 το Souzy Tros, πιστό στην παράδοσή του είναι ανοιχτό για όλη την Αθήνα, πάντα με φαγητό, μουσική, ποτά δημιουργώντας σχέσεις.