Η Αθήνα του Στέφανου Δάνδολου

Πώς βρέθηκες στην Αθήνα; 
Γεννήθηκα στην Αθήνα, σε ένα μικρό διαμέρισμα στην πλατεία Αμερικής. Εκεί έμεναν οι γονείς μου. Όταν ήμουν τριών ετών, τότε που γεννήθηκε ο αδελφός μου, μετακομίσαμε στη Γλυφάδα, όπου και μεγάλωσα. 

Η πρώτη δουλειά που έκανες στην Αθήνα…
Δημοσιογράφος. Στα δεκαοκτώ μου. 

Πού ζεις τώρα; 
Στη Βούλα. Στον υπέροχο κεντρικό δρόμο, τη Βασιλέως Παύλου. Έχουμε κοντά μας τη θάλασσα, το πάρκο, την πλατεία και το Ασκληπιείο, αχρείαστο να είναι.

Τι σου λείπει από την Αθήνα της παιδικής σου ηλικίας;
Η ησυχία της Κυψέλης, όταν επισκεπτόμασταν το σπίτι του παππού μου και της γιαγιάς μου. Τα δισκάδικα που υπήρχαν σε κάθε γωνία. Το παλιό γήπεδο της ΑΕΚ. Οι μυρωδιές της οδού Βουλής και των γύρω στενών, τα καλοκαίρια που έβγαζα το χαρτζιλίκι μου στο ρολογάδικο του θείου μου. Η μαγεία της οδού Κόδρου, όταν έμενα στο σπίτι της άλλης μου γιαγιάς. Το θέατρο Σκιών στην Πλάκα.  

Τα 3 πράγματα που σου αρέσουν περισσότερο στην πόλη…
Τα παλιά κτίρια που στέκονται ακόμη και μου θυμίζουν ψυχές που αρνούνται να πεθάνουν. Το γεγονός ότι, κάνοντας μια βόλτα στο κέντρο, μπορείς να χαθείς στους δρόμους παρατηρώντας ανθρώπους, συμπεριφορές, ιδιοσυγκρασίες. Και αυτή η βαθύτερη πολυμορφία που συναντάει κανείς στην Αθήνα. Είναι μια πόλη που ο καθένας βλέπει μέσα από τα δικά του μάτια.

Τα 3 πράγματα που αν έλειπαν θα έκαναν την Αθήνα λίγο ομορφότερη…
Ο θόρυβος και ένταση που προκαλούν τα ατελείωτα μποτιλιαρίσματα. Η αγένεια των ανθρώπων. Και κάποιοι δρόμοι, που πριν από χρόνια έσφυζαν από ζωή και τώρα, εξαιτίας της κρίσης που έπληξε πολλά καταστήματα, μοιάζουν ερημωμένοι.  

Η πιο τρελή αθηναϊκή ιστορία που έχεις ζήσει…
Να χοροπηδάω από χαρά, κρατώντας το πρώτο αντίτυπο του πρώτου μου βιβλίου. Ένα ανοιξιάτικο απόγευμα του 1996. Πανεπιστημίου και Μπενάκη γωνία.  

Ο αγαπημένος σου αθηναϊκός ήχος
Το γέλιο του γιου μου κάθε φορά που επισκεπτόμαστε το κτίριο της Παλιάς Βουλής ή την Ακρόπολη, ή το Πανεπιστήμιο. Παρότι κλείνει φέτος τα πέντε, είναι μέγας λάτρης των αθηναϊκών μνημείων.

Ποιος μουσικός δικαιούται να γράψει το σάουντρακ της Αθήνας;
Για κάποιον λόγο, αυτό το σάουντρακ είναι ταυτισμένο στη συνείδησή μου με την «Οδό Ονείρων» του Χατζιδάκι. Ίσως επειδή καθρεφτίζει την Αθήνα των γονιών μου, που επίσης την αγαπάω πολύ. Εάν αποκλείσουμε τους μουσικούς από την ερώτηση, τότε το «Athens Voice Radio 102.5». Είναι το ραδιόφωνο που ντύνει με μουσική όλα όσα ζούμε και ονειρευόμαστε σε αυτή την πόλη. 

Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον Αθηναίο;
Η υπομονή, υποθέτω.

Πού αλλού θα μπορούσες ή θα ήθελες να ζήσεις στην Ελλάδα;
Οπουδήποτε θα μπορούσα να ζήσω αρκεί να είχα την οικογένειά μου μαζί μου. 

Το καλύτερο σύνθημα που έχεις δει σε αθηναϊκό τοίχο.
«Πιτσικοπάκι μου σε αγαπώ». Γραμμένο στον πίσω τοίχο του νοσοκομείου της Βούλας. 

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα έκανες αν ήσουν δήμαρχος για μια μέρα;
Θα έβγαζα όλους τους καλλιτέχνες στους δρόμους. Τραγούδια, αναγνώσεις, θέατρο. Θα ήταν το πρώτο Artist Pride στην ιστορία. 

Ποιο βιβλίο αντανακλά πιο ευρηματικά την πόλη της Αθήνας; 
Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου το «Περπατώντας στην Αθήνα» του Νίκου Βατόπουλου. Μου φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον και ευρηματικό.  

Ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη όταν έμαθες για τη βράβευση από το Public του «Ιστορία χωρίς όνομα»; 
Αν και η αποδοχή του βιβλίου όλους αυτούς τους μήνες με είχε κάπως προετοιμάσει, ένιωσα μια μικρή έκπληξη. Διότι υπήρχαν πολύ αξιόλογοι συγγραφείς στην τελική δεκάδα. 

Πόσο σημαντική είναι η προτίμηση του κοινού στο βιβλίο σας;
Είναι σημαντική γιατί σου προσφέρει ικανοποίηση. Το θέμα είναι όμως να μη μυθοποιείς ένα βραβείο επειδή το πήρες. Όπως και να μην το απομυθοποιείς επειδή δεν το πήρες.  

Ποιο ελληνικό βιβλίο θα αποστήθιζες στο Φαρενάιτ 451;  
Ίσως τη «Μητέρα του σκύλου» του Παύλου Μάτεσι.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου εστιατόριο στην Αθήνα;
Το Opus στη Γλυφάδα και το Nalu στον Άλιμο.

Ο μεγαλύτερος αθηναϊκός φόβος σου.
Μη συμβεί κάτι παρόμοιο με όσα συμβαίνουν κατά καιρούς στο Παρίσι και στο Λονδίνο.

Το αγαπημένο σου σινεμά.
Σινέ Παρί. Θησείο. Η Ακτή στη Βουλιαγμένη. Το Ρία της Βάρκιζας. 

Το αγαπημένο σου θέατρο.
Ο Ελληνικός Κόσμος, το Αθηνών, το μικρό Παλλάς, όπως και μερικές πολύ φιλόξενες of broadway σκηνές, στα περίχωρα του κέντρου. 

Πώς φαντάζεσαι την Αθήνα σε 50 χρόνια;
Είτε πιο όμορφη πόλη του κόσμου είτε κατεστραμμένη. Ελπίζω το πρώτο. 

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος για να απομονώνεσαι στην Αθήνα;
Το σπίτι μου, πάντα. 

Η πιο τυπική αθηναϊκή ταινία που έχεις δει.
«Ένας ήρωας με παντόφλες». 

Ο αγαπημένος σου περίπατος στην Αθήνα.
Βόλτα στον Ιανό, στην Πρωτοπορία, στο Music Corner. Βόλτα επίσης στο Μοναστηράκι για second hand βιβλία και δισκάκια. Και φυσικά το κατέβασμα της Θεμιστοκλέους προς την Ομόνοια, πηγαίνοντας το πρωί στο γραφείο μου. 

Αν η Αθήνα ήταν ένα πρόσωπο, ποιο θα ήταν αυτό;
Του γιου μου. Από τότε που γεννήθηκε, κάθε εικόνα που βλέπω περνάει μέσα από την δική του εικόνα.

Η καλύτερη θέα στην Αθήνα;
Τα ψηλά δέντρα από την τζαμαρία του σπιτιού μου. 

*Ο Σ.Δ. είναι συγγραφέας. Με το τελευταίο του βιβλίο «Ιστορία χωρίς όνομα» (εκδόσεις Ψυχογιός) κέρδισε το βραβείο Βιβλιοπωλείων Public στην κατηγορία Ελληνικό Μυθιστόρημα. Έχει καθημερινή εκπομπή στον Athens Voice Radio 102,5 (16.00-18.00).