Life in Athens

Ένας Ισπανός στο Κουκάκι

Ο Οµάρ Καµαρέρο ερωτεύτηκε τη γειτονιά στη σκιά της Ακρόπολης. Τα όµορφα και τα προβληµατικά, όπως τα εντοπίζει ένα ξένο µάτι

A.V. Guest
ΤΕΥΧΟΣ 660
3’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Επιμέλεια: Φιλίππα Δημητριάδη 
 
Είμαι ο Ομάρ, 34 ετών, κατάγομαι από την Ισπανία και ζω στο Κουκάκι κάτι παραπάνω από ένα χρόνο. Ήρθα στην Αθήνα τον Ιανουάριο του 2017. Είχα έρθει για σπουδές πριν κάποια χρόνια και ερωτεύτηκα βαθιά την χώρα και τους ανθρώπους της, έτσι, μιας και η δουλειά μου μού επέτρεπε να μετακομίσω, το έκανα χωρίς δισταγμό. Το 2007 όπου σπούδασα στην Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, το Κουκάκι δεν ήταν τόσο δημοφιλές, οπότε δεν ήξερα πολλά για τη γειτονιά. Αυτή τη φορά, όταν ήρθα στην αρχή έμενα κοντά στο Θησείο, αλλά για κάποιο λόγο έβγαινα συνέχεια στο Κουκάκι. Μετά από μερικές εβδομάδες συνειδητοποίησα ότι είναι μία εκπληκτική περιοχή για να ζεις.
 
Για να είµαι ειλικρινής, δεν ήταν έρωτας µε την πρώτη µατιά. Η οδός ∆ηµητρακοπούλου, όπου είδα τα πρώτα διαµερίσµατα όταν αναζητούσα σπίτι, έχει φασαρία και καυσαέριο από τα συνεργεία µοτοσικλετών που βρίσκονται εκεί, έτσι από τη στιγµή που τριγυρνούσα µόνο εκεί γύρω δεν καταλάβαινα γιατί τέτοιος χαµός µε το Κουκάκι. Αυτό είναι κάτι που συµβαίνει γενικά στην Αθήνα και µάλλον είναι η µεγαλύτερη γοητεία της. Μόνο αυτοί που τολµούν και αφήνονται να ανακαλύψουν και να µάθουν τις γωνιές και τους ανθρώπους µιας περιοχής έχουν πρόσβαση σε αυτά που κάνουν µια γειτονιά µοναδική και γοητευτική.
 
Ο Ομάρ Καμαρέρο, από Ισπανός βέρος Κουκακιώτης
 

Το γεγονός ότι δουλεύω από τον υπολογιστή, μου επιτρέπει να κάθομαι πολλές ώρες στα διάφορα καφέ του Κουκακίου όπως η Βανίλια, το Κινόνο, το Βαλπαραΐσο ή το LittleTreeBooks. Έτσι ξεκίνησα να γνωρίζω τους ανθρώπους που συχνάζουν εκεί, όλοι με διαφορετικούς χαρακτήρες και προσωπικότητες, μα με έναν τρόπο κάτω από την ίδια ομπρέλα του «Κουκακιώτη». Μια ομπρέλα ξεγνοιασιάς, γεμάτη αντιθέσεις, αλλά και εφευρετικότητας, όπου άνθρωποι διαφορετικών ηλικιών και καταβολών συναντιούνται και συζητούν, γνωρίζονται, δουλεύουν ή μελετούν μαζί ,πίνουν καφέ.

Ήμουν λοιπόν τυχερός που βρήκα να νοικιάσω σπίτι στην περιοχή. Ανέπτυξα μία βαθιά σχέση με το Κουκάκι, η οποία ίσως να παγιώθηκε όταν βοήθησα με την μετατροπή του “SousSol”, ενός ημιυπόγειου χώρου στον αριθμό 6 της Βεϊκου, από επιπλοποιείο σε γκαλερί και conceptstore. Αυτή η περιπέτεια με έκανε να γνωρίσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους διαφορετικούς κατοίκους, ντόπιους και επισκέπτες και βοήθησε στο να σχεδιάσουμε ένα πρότζεκτ που είχε σαν στόχο περισσότερο από κάθε τι άλλο, να κρατήσει αυτούς τους ανθρώπους στο κέντρο της προσοχής.

© Θανάσης Καρατζάς
 

Ως ξένος ίσως θα έπρεπε να τονίσω πως το Κουκάκι είναι ένα χωνευτήρι πολιτισμών, γεμάτο χρώματα, καφέ – με brunch, και εκθέσεις. ‘Ενα καλειδοσκοπικό πάζλ, γοητευτικό και ρομαντικά ντυμένο με σκόρπια νεοκλασικά κτίρια – εγκαταλελειμμένα όμως. Αλλά νιώθω ότι πρέπει να τονίσω πως αυτό έχει και το τίμημά του. Γειτονιές σαν αυτή είναι πιθανό να κινδυνεύουν είτε από έξω, δηλαδή την υπέρμετρη παρουσία τουριστών, είτε από μέσα από την ίδια την πόλη, δηλαδή από το gentrification. Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχουν ταυτόχρονα τεράστιες ευκαιρίες, αλλά και μεγάλες απειλές για την τοπική κοινότητα.

Όσον αφορά τον τουρισμό, πέρα από την προφανή μάχη ανάμεσα σε τουριστικές, χίπστερ και λόκαλ ατραξιόν, αν έπρεπε να ονομάσουμε το νούμερο 1 πρόβλημα του Κουκακίου, αυτό θα ήταν το AirBnb. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το Κουκάκι είναι μία από τις 5 κορυφαίες γειτονιές για να μείνεις στον κόσμο, αυτό όμως οδήγησε στο AirBnb να πέσει σαν επιδημία στη γειτονιά, τρώγοντάς την από μέσα. Είναι ίσως ένα από τα πιο επικίνδυνα και περίπλοκα φαινόμενα της τελευταίας δεκαετίας και έχει ήδη επηρεάσει πόλεις όπως η Βαρκελώνη, όπου οι άνθρωποι εκδιώκονται από τα σπίτια τους και σταδιακά η πόλη μετατρέπεται σε θεματικό πάρκο, αντί για μία πραγματική γειτονιά.

Αν λοιπόν είσαι ένας μέσος άνθρωπος που ψάχνει σπίτι να ζήσει στο Κουκάκι, τότε ίσως πρέπει να κοιτάξεις κάπου αλλού. H πιο hip γειτονία της Αθήνας είναι πιασμένη. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι το Κουκάκι δεν έχει ζωντανέψει και δεν έχει γίνει πιο ενδιαφέρον από τους επισκέπτες του. ‘Ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της επιτυχίας της περιοχής είναι το γεγονός ότι μαθαίνει και μεταμορφώνει τον μεσογειακό νεοχιπστερισμό με τον δικό της τρόπο διαμορφώνοντας σταδιακά έναν μοναδικό χαρακτήρα.
 
© Θανάσης Καρατζάς
 

Ωστόσο η ανανέωση και η αναζωογόνηση δεν καταλήγει απαραίτητα σε gentrification. Έχουμε δει τη μεταμόρφωση περιοχών όπως το Μεταξουργείο, που το άνοιγμα καφέ και εστιατορίων έφερε όχι μόνο ανθρώπους στη γειτονιά, αλλά βοήθησε στην ανακαίνιση και την επαναχρησιμοποίηση χώρων που ήταν κατεστραμμένοι και παρήκμαζαν. Το συνεργατικό μοντέλο έπαιξε έναν πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό και διευκόλυνε τους ανθρώπους να συμμετάσχουν σε προσπάθειες για να ξεκινήσουν τέτοιου τύπου πρωτοβουλίες, κάτι που αποδείχτηκε επιτυχές για γειτονιές όπως το Κουκάκι όπου και οι δύο πεζόδρομοι, η Δράκου και η Γ. Ολυμπίου είναι κατακλυσμένοι με πολλά καφέ και ταβέρνες που σταδιακά έγιναν η καρδιά του Κουκακίου.

Ελπίζω ότι, πέρα από όλα αυτά, το Κουκάκι θα συνεχίσει να μεταμορφώνεται με ένα θετικό τρόπο καλωσορίζοντας επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Αλλά παράλληλα να εξοικονομήσει χώρους στέγασης και για τους ντόπιους και να μην ξεχνά ότι αυτοί είναι που μένουν 24/7 στην γειτονιά. Έτσι, ελπίζω ότι θα συνεχίσουμε να χορεύουμε ικαριώτικο με συνοδεία τη μουσική των «Φυστικί Σαλόνι» στο Ποτάμι, την ώρα που άλλοι γείτονες πίνουν κοκτέιλ στο Μπελ Ρέυ ή στα πολλά καφέ και μπαρ των δύο μεγάλων μας πεζοδρόμων ενώ άλλοι απολαμβάνουν το φαγητό τους στο ψητοπωλείο ή στην ταβέρνα στη γωνία.

Ο Ομάρ Καμαρέρο είναι συνιδρυτής της online ταξιδιωτικής εταιρίας Rug&Rock Adventures.