Πράγματα να κάνεις στην Αθήνα κι αυτό το Σαββατοκύριακο!

Έλα να παίξουμε πετάνκ και να στείλουμε την μπάλα στο κοσονέ, εγώ πλασέρ κι εσύ σουτέρ! Κι αν όλα αυτά τα γαλλικά σού φαίνονται ακαταλαβίστικα, να η ευκαιρία σου για να τα ξεδιαλύνεις και να μάθεις μα και να παίξεις το εθνικό παιχνίδι της Γαλλίας. Αυτό θα πει πετάνκ και την Κυριακή στο Ζάππειο, τη Φρεαττύδα και στο πάρκο του Φλοίσβου στο Παλιό Φάληρο, η Αθήνα μυείται στο πιο δημοφιλές άθλημα του Παρισιού. Open Day Pétanque και... Γαλλάριοι όλης της Αττικής, ενωθείτε! 

Λίμνες, κίονες, φτέρες και φοίνικες, πάπιες και ραντεβού στο καφέ. Ή για πικνίκ στη χλόη. Αηδόνια, δαιδαλώδη σκιερά δρομάκια, παρτέρια, και να η ευκαιρία σου να ζήσεις μέσα στον πράσινο παράδεισο του Εθνικού Κήπου. Ειδικά αυτές τις μέρες που, πέρα από το φυσικό κάλλος του, τρέχουν και δεκάδες εκδηλώσεων τέχνης και πολιτισμού, ο Εθνικός Κήπος προσφέρεται για εξερεύνηση ή για φρεσκάρισμα αναμνήσεων, παραμένοντας για το τσιμεντένιο κέντρο της Αθήνας, μια γνήσια όαση και διαφυγή. Πόσο καιρό έχεις να χαθείς εντός του; 

Στο Γαλάτσι για μια κουζίνα αλλά κι ένα σποτ που λόγω ντιζάιν το συζητάει όλη η πόλη. Λέγεται «Λεύκες on the side», είναι all day και ο Τάσος Ντούμας, κυριολεκτικά, έφτιαξε μια εντυπωσιακή και καλόγουστη κατάσταση που θυμίζει τα περίφημα lounge του Μαϊάμι. Εκεί όπου το φαγητό, πέρα από απόλαυση, θεωρείται και μυσταγωγική τελετή διαβίωσης, αφού δένδρα, κρασιά, μπάρμπεκιου, έπιπλα και πιάτα συνθέτουν έναν ορισμό προσωπικού καταφυγίου. Απίστευτα μπαμπού αλλά και φωτεινά σημασμένοι χώροι και αντικείμενα, φοβερή κάβα και κρέατα από όλο τον κόσμο, από Ελασσόνα ως Ιρλανδία και από Ήπειρο έως Αυστραλία. Ναι, στο Γαλάτσι. Κέντρο-απόκεντρο, οπότε καταλαβαίνεις προς τι ο θαυμασμός αλλά και ο συνωστισμός. 

Στο «Μπάγκειον», στην Ομόνοια, για την παράσταση των ημερών, αφού όλη η θεατρώ Αθήνα παραμιλά για τον «Ευαγγελισμό της Κασσάνδρας». Ένα μονόλογος του Δημήτρη Δημητριάδη σε ερμηνεία Έλλης Τρίγγου και σκηνοθεσία Θάνου Σαμαρά. Που υπογράφει και τα σκηνικά, το φωτισμό, τα κοστούμια, κοινώς μια παράσταση απόλυτα ελεγχόμενη από τη sui generis ματιά του. Το μέλλον, ο πόθος, ο έρωτας, οι συνέπειες του να ζεις χωρίς χαρά, αλλά και το τίμημα που θα πληρώσεις, αν τολμήσεις να παρεκκλίνεις από τη νόρμα. Μια φρενήρης αφήγηση, που όσοι την είδαν, παραμιλούν ακόμα...

Κολωνάκι, Μασσαλίας, στην γκαλερί Κέννεντυ για την ατομική έκθεση του Γιάννη Στεφανάκι. Μια ζωγραφική όπου ο υπερρεαλισμός, ο συμβολισμός και ο εξπρεσιονισμός επεξεργασμένα σε απλές, πρωτεϊκές φόρμες επιχειρούν να εντοπίσουν τον άνθρωπο μέσα στα όνειρα, μα και το αντίστροφο. Από την ξυλογραφία ως τη μονοτυπία και από την κλασική επί καμβά ζωγραφική έως και την εικονογράφηση, ο Στεφανάκις αναπτύσσει τις ιδέες του ποιητικά και πάντα φλεγόμενα. Ασυζητητί, ό,τι πιο θερμό εικαστικό, μπορείς να δεις αυτό το Σαββατοκύριακο...

Στον Νότο και στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος όπου η Έλενα Κελεσίδου και η Εθνική Λυρική Σκηνή, καθοδηγούμενες από τον Γιάννη Χουβαρδά, σκοράρουν την απόλυτη παράσταση «Υπόθεση Μακρόπουλου». Τρεις πράξεις από τη ζωή μιας γυναίκας που χάρη σε ένα μαγικό ελιξίριο ζει τρεις αιώνες. Και μια εικοσάλεπτη φωνητική αλλά και σωματική περφόρμανς-ερμηνεία από την Κελεσίδου που πατώντας πάνω στη μουσική του Λέος Γιάνατσεκ σολάρει το απόλυτο. Εμπειρία...

Ένα υπαίθριο εργαστήρι γλυπτικής στις Κουκουβάουνες, πάνω στον λόφο Δηλαβέρη. Έξι καλλιτέχνες, υπό την επιμέλεια του Θόδωρου Παπαγιάννη, σμιλεύουν ζωντανά και ανοιχτά για το κοινό τα έργα τους από το πρώτο φως έως να πέσει η νύχτα. Μια άλλου είδους περιπλάνηση, τολμούμε να σου προτείνουμε, στη βορειοδυτική πλευρά της Αθήνας, όπου αυτό που συμβαίνει είναι σπαρταριστό και σε καλεί να το δεις, καθώς μετά που θα ολοκληρωθούν τα έργα, ναι μεν θα μείνουν εκεί, αλλά άλλη η χάρη του να τα βιώσεις τη στιγμή της γέννησής τους. 

The Last Drive, ρε φίλε. Ζωντανοί στο Fuzz αυτό το Σάββατο και με νέο δίσκο που σφυράει. Σκέτα, ξερά, χωρίς πολλές λεκτικές φιοριτούρες, ας φτάσει η πληροφορία σε αυτούς μόνο που τριάντα χρόνια τώρα ακολουθούν τους πιο ροκ-εν-ρολ ήρωες της Αθήνας, πιστά, φανατικά και αποφασισμένα. Περιττό να συμπληρωθεί και το ήδη και πολλάκις και τριάντα χρόνια θέσφατο: bop till you drop. Γιατί, μόνο αυτοί...