Πρωτομαγιά στη Νέα Φιλαδέλφεια
Τι είδους αμαρτία είναι πια ασυγχώρητη, να μπορείς να καθίσεις να πιεις τον καφέ σου σε ένα ωραίο πάρκο;
![oolta_protomagia18-24.jpg oolta_protomagia18-24.jpg](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2018/05/02/oolta_protomagia18-24.jpg)
Πόσο μου άρεσε η Νέα Φιλαδέλφεια όταν ήμουν παιδί! Πόση ευτυχία να επισκέπτομαι τη γιαγιά μου εκεί, σε μονοκατοικία με αυλίτσα και κηπάκι, πόση διαφορά από το τριάρι διαμέρισμα όπου ζούσαμε εμείς, κι οι γονείς δεν μας άφηναν να ξεμυτίσουμε στο δρόμο. Έπαιζα στο χώμα της αυλής, έμπαινα σε κάποιο κοντινό οικόπεδο με αγριόχορτα, απολάμβανα τα ζεστά πλακάκια μπροστά στη μπαλκονόπορτα, θυμάμαι πώς ακουμπούσε πάνω τους το ξύλινο πατζούρι της κι ανατριχιάζω ακόμα. Όλα ήταν ενδιαφέροντα σε κείνο το σπίτι, η σόμπα που την τροφοδοτούσες κάρβουνα με κυλινδρικό φτυάρι, τα μεταλλικά κουτιά μπισκότων γεμάτα κουμπιά, η κουζίνα με τα βεραμάν ντουλάπια, ο ήχος του τραίνου τη νύχτα, τα φώτα του δρόμου από το τζάμι της εξώπορτας. Κι όταν με πήγαινε βόλτα στης αδερφής της, και περνούσαμε σειρά τα σπίτια με τις αυλίτσες, τους μικρούς κήπους και τις μπροστινές βεράντες, εκεί πια εκστασιαζόμουν.
![oolta_protomagia18.jpg oolta_protomagia18.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/oolta_protomagia18.jpg)
Υπήρχαν τρία σκαλιά στον κήπο, στο πλάι, στα περισσότερα σπίτια. Είχαν χτιστεί όλα μαζί για τους πρόσφυγες, με ενιαίο σχέδιο, έμοιαζαν αλλά δεν ήταν ολόιδια. Της γιαγιάς μου ήταν αλλιώτικο, με πέτρινη ακτινωτή πέργκολα πάνω από τη βεράντα. Κάθε πόρτα, κάθε παράθυρο, τα σχέδια από τα πλακάκια, οι κουρτίνες της και το αεράκι που τις φυσούσε, τα κάγκελα της αυλής, ο τρόπος που φύτρωναν τα ξερόχορτα σύριζα στο πεζούλι, η πλάκα το σαπούνι ‘μαρουλιού’ που ακουμπούσε στο περβάζι, όλα με ξετρέλαιναν. Είχα ανάγκη από καταγωγή, είχα ανάγκη από ιστορία, η ζωή στο διαμέρισμα με τους πολυάσχολους γονείς, δεν μου έφτανε. Ήθελα εκείνες τις γριές, τις βαθιές, υγρές φωνές τους, το γέλιο τους που βάθαινε το χρόνο, τη γενναιοδωρία τους, τις ιστορίες τους από την πατρίδα, ακόμα και τη γλώσσα τους την ακατανόητη, τα τούρκικα στα οποία γλιστρούσαν μοιραία κάποια στιγμή για να κρύψουν όσα δεν έπρεπε να ακούσω. Λάτρευα τα σπίτια τους και τις ίδιες, τη γιαγιά μου και τις αδερφές της. Ήταν ανεξάντλητες, η κάθε μια είχε παιδιά που έμεναν με τη σειρά τους σε άλλα σπίτια εκεί κοντά, ίδια, με κεραμίδια, με ξύλινα στηρίγματα κάτω από τη στέγη, με σκαλοπάτια από τον κήπο στη βεραντούλα, με παρτεράκια στην αυλή, με κλαρωτά καλύμματα στις πολυθρόνες, με παλιούς μπουφέδες, με νέους κάθε φορά θησαυρούς.
![oolta_protomagia18-49.jpg oolta_protomagia18-49.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/oolta_protomagia18-49.jpg)
Πώς μπόρεσε η γιαγιά μου και πούλησε το σπίτι εκείνο, κι ήρθε να μείνει σ’ ένα δυάρι στην Κυψέλη; Τα παιδιά της αδερφής της έχτισαν κι εκείνα το σπίτι της μάνας τους, ένα απ’ αυτά που λάτρευα, το έκαναν πολυκατοικία. Όμως κάποια στιγμή τα προσφυγικά της Νέας Φιλαδέλφειας ανακηρύχτηκαν διατηρητέος συνοικισμός, οπότε όποιος πρόλαβε να χτίσει έχτισε, ένα σωρό σώθηκαν κι είναι τώρα μια γειτονιά που θυμίζει αρκετά τον εαυτό της.
Τη χάρηκα την Πρωτομαγιά, πολλά δρομάκια με σπίτια όπως εκείνα των αναμνήσεων μου, η διαφορά είναι το πράσινο, τώρα έχουν μεγαλώσει και τα δέντρα στους δρόμους και στις αυλές. Πόσο διαφορετική ποιότητα ζωής για τους τυχερούς που ζουν σε τέτοιο σπίτι. Βόλτες όμως στο Άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας δεν φαίνεται να τους ενδιαφέρουν πλέον. Το δάσος που καταλαμβάνει τα περισσότερα από τα 480 στρέμματα του Άλσους, το βρήκα σχεδόν έρημο. Κάτω από τα δέντρα, όπου θα έπρεπε κανονικά να έχει μαργαρίτες, τα χόρτα είχαν ξεραθεί, προφανώς από ράντισμα, γιατί φυσιολογικά τα αγριόχορτα δεν είναι κατακίτρινα και μαραγκιασμένα την 1η Μαΐου. Δεν μπορούσε να περιμένει λίγο ο Δήμος, να περάσει τουλάχιστον η Πρωτομαγιά;
![oolta_protomagia18-9.jpg oolta_protomagia18-9.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/oolta_protomagia18-9.jpg)
Γύρω από τη λιμνούλα με το νησάκι που έχει επάνω τον ψεύτικο ανεμόμυλο, άλλη ατραξιόν της παιδικής μου ηλικίας, έχουν βάλει γκαζόν και κάγκελα, κι έχουν κλείσει το καφενείο. Τι μυστήρια έχθρα είναι αυτή με τα καφενεία στα πάρκα; Έγινε κι εκεί επίθεση στην «εμπορευματοποίηση» όπως στο Πεδίο του Άρεως; Τι είδους αμαρτία είναι πια ασυγχώρητη, να μπορείς να καθίσεις να πιεις τον καφέ σου σε ένα ωραίο πάρκο;
![oolta_protomagia18-35.jpg oolta_protomagia18-35.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/oolta_protomagia18-35.jpg)
Στον κεντρικό δρόμο μια μεγάλη τριήμερη αγορά, σαν δέκα λαϊκές μαζεμένες, πρέπει να έχει αντικαταστήσει τα ανθεστήρια που γίνονταν κάποτε. Θυμάμαι από παλιά τον συνωστισμό, αυτή η παράδοση έχει κρατηθεί.
![oolta_protomagia18-30.jpg oolta_protomagia18-30.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/oolta_protomagia18-30.jpg)
Όσο για το δάσος, το προσθέτω στη λίστα των χώρων που πρέπει να χρησιμοποιούν οι δρομείς και ποδηλάτες, των Ημιμαραθωνίων, των Γύρων της Αθήνας και άλλων παρεμφερών, όταν με το καλό σκεφτούν ότι πιο καλά τρέχει κανείς κάτω από τα δέντρα παρά στο κέντρο της πόλης, ανάμεσα σε αυτοκίνητα σταματημένα με τη μηχανή αναμμένη που περιμένουν να ξεκινήσουν και μαρσάρουν. Οψόμεθα.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
«Ο καλύτερος πρωθυπουργός θα ήταν ο κύριος Δημήτρης που έχει το Mini Market απέναντι από το σπίτι μου»
Θα δημιουργηθεί πολυλειτουργικό συγκρότημα - Εικόνες του έργου
Αθηναίες διηγούνται στην Βικτωρία Γιαννάκη προσωπικές ιστορίες με σκοπό την γυναικεία ενδυνάμωση. Σκέψεις και θέσεις που ίσως αφορούν όλες-ους μας
Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αγαπούσαν, που αγαπούν, που θα αγαπούν, και το δείχνουν με ένα διήγημα τριών λέξεων γραμμένο σε μια σελίδα από ασβέστη
Πόσο αυξήθηκε η θερμοκρασία της Αθήνας τα τελευταία χρόνια; Ποιες είναι οι πιο θερμές περιοχές της πόλης; Πώς θα αντιμετωπιστεί ο καύσωνας;
Λατέρνες, παγκάκια, γλάστρες και κολώνες φωτισμού σε μικρογραφία, στήνονται σε διάφορα σημεία
Χάρης Δούκας: «Δημιουργούμε σύγχρονους, ασφαλείς και ελεύθερους χώρους για τα παιδιά»
Το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος μετατρέπεται σε μοναδικό σημείο συνάντησης
Ποιος δε θα ’θελε να ξεκινήσει από εδώ να κατακτήσει τον κόσμο;
20 ερωτήσεις για να πάρεις «πράσινη κάρτα» για τα ΝουΠου
Η επένδυση των 53 εκ. ευρώ σηματοδοτεί μια νέα εποχή για την Αθηναϊκή Ριβιέρα και τον ελληνικό τουρισμό
Ο μεγαλύτερος αθηναϊκός φόβος μου είναι να μην κολλήσω στην κίνηση και πεινάω
Αθηναίες διηγούνται στην Βικτωρία Γιαννάκη προσωπικές ιστορίες με σκοπό την γυναικεία ενδυνάμωση. Σκέψεις και θέσεις που ίσως αφορούν όλες-ους μας
Ξενάγηση σε ένα από τα μεγαλύτερα ερευνητικά κέντρα της χώρας
Αναλυτικά η διαδικασία αιτήσεων και εγγραφών - Το πρόγραμμα δραστηριοτήτων
«Ένα πραγματικά συγκινητικό μουσείο το οποίο αγγίζει πολλές πτυχές της ανθρώπινης ζωής και δραστηριότητας στην αρχαιότητα»
Σε όλη την Κυψέλη τα τραπεζοκαθίσματα, σαν έρπης, εξαπλώνονται σε κάθε πεζοδρόμιο
Τι να κάνεις για να νιώσεις περισσότερο το καλοκαίρι στην πόλη ακόμα κι αν σε κυκλώνουν οι πολυκατοικίες
Εικόνες, ήχοι και δροσερά spots χωρίς εισιτήριο στην πόλη που βράζει
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.