Ένα πρωινό με ωραίο καιρό και κλειστά σχολεία, πήγαμε στο Χαλάνδρι με φίλο συγγραφέα – και με τα (μικρά) παιδιά μας. Η ιδέα να βγεις για καφέ νωρίτερα από το βαρύ μεσημέρι δεν σου λέει τίποτα πριν αποκτήσεις παιδιά αλλά γίνεται ένα πολύ κανονικό σχέδιο αφού τα αποκτήσεις κι ύστερα: Είναι ο ιδανικός τρόπος να δεις φίλους, επίσης με παιδιά, και να πεις πέντε κουβέντες, με πολλές διακοπές και σήκω-κάτσε όσο τα παιδιά σου είναι τάπες, με λιγότερες διακοπές όταν έχουν κλείσει τα επτά χρόνια, άντε τα εννιά.
Η Πλατεία Ελευθερωτών στο Χαλάνδρι είναι ιδανικό μέρος για αυτόν τον ιδανικό τρόπο, άσχετα που άλλο μισό εκατομμύριο γονείς έχουν την ίδια ιδανική φαεινή ιδέα με σένα. Προ παιδιών, ή επί φάσης μωρών-καροτσιού, καθόμασταν στο Petite fleure,γαλλικό και γλυκούλι, καφέ-ζαχαροπλαστείο-μπιστρό-ορόσημο του Χαλανδρίου, με τις ωραιότερες ζεστές σοκολάτες του κόσμου και με χορταστικά πιάτα που έχουν γαλλικά ονόματα πολύ σέξι, όπως croque-madame και croque-monsieur. Το Petite Fleure είναι διάσημο, υπέροχα διακοσμημένο σαν ζαχαρωτό, ή σαν παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο σε κάποια μικρή γαλλική πόλη στην οποία πάει να γυρίσει ταινία ο Τζόνι Ντεπ και την κάνει λαμπόγυαλο.
Petite fleure
Petite fleure
Αλλά αυτό το πρωί με τα κλειστά σχολεία και τον ωραίο καιρό, επειδή είχαμε μαζί μας τρία παιδάκια κάτω των δέκα ετών, καθίσαμε έξω, στα τραπεζάκια του Tuscany brown café, μπροστά στην περιφραγμένη παιδική χαρά. Χιλιάδες παιδάκια χτυπιόσαντε εκεί, σε κούνιες, τσουλήθρες και «μαϊμουδίτσες», σκαρφαλώνοντας στα δεντράκια, χοροπηδώντας και ουρλιάζοντας με τρομερό ενθουσιασμό, όπως κάνουν τα παιδάκια όταν βρίσκονται οπουδήποτε αλλού εκτός από το σχολείο.
Το Tuscany Brown café έχει τραπεζάκια έξω, μπροστά στο πάρκο, με θέα (στην παιδική χαρά) σχεδόν από όλα τα σημεία του. Έχει γρήγορη εξυπηρέτηση και ωραία ζεστή σοκολάτα, αλλά κυρίως, μόνιμη εναλλασσόμενη πελατεία εξαιτίας και της παιδικής χαράς. Στο εσωτερικό, είναι πράγματι καφέ-μαρόν-γλασέ ως προς τα χρώματα, σοβαρό και απλό. Οι επίσης μόνιμοι πελάτες μεγαλύτερης ηλικίας κάθονται μέσα, και μάλιστα με τις ώρες. Σε αντίθεση με τους γονείς, έξω, που είναι ζήτημα να κλείσουν μια ώρα απολαμβάνοντας τον καφέ τους, και αυτήν όχι σε πλήρη ακινησία (σήκω-κάτσε, μαμά-δες, μπαμπά-κοίτα κ.λπ.). Είναι στέκι το Tuscany, σταθερή αξία, και κάπως σου εμπνέει τη σιγουριά ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει στο σύμπαν. Τουλάχιστον όσο είσαι αραχτός στον ήλιο, χαζεύοντας τα παιδιά σου απέναντι να μαλλιοτραβιούνται στις κούνιες...
Κατεβαίνοντας τη Βασιλέως Γεωργίου, ακόμα με ήλιο, περάσαμε έξω από το ζαχαροπλαστείο Mokpo creative cakes: μίνιμαλ, παστέλ χώρος με μεγάλη τζαμαρία και πάααααρα πολύ απλό μπακ-γκράουντ μέσα από το οποίο ξεπροβάλλουν τα καλλιτεχνικά κέικ και οι πολύχρωμες Αντι-Γουωρχολ-ικές τούρτες-δημιουργήματα των κοριτσιών που τις φιλοτεχνούν, της Δανάης και Μαρίας, που έχουν το μαγαζί. Έχω φάει μια τούρτα (όχι ολόκληρη δυστυχώς) Μήλο-Κανέλλα και εκτός από πανέμορφη στην εμφάνιση, ήταν και υπέροχη, φανταστική, ελαφριά, μηλένια – ένα αριστούργημα ζαχαροπλαστικής φαντασίας. Τα κορίτσια δεν χρησιμοποιούν έτοιμα μίγματα, διαλέγουν αγνά υλικά και φτιάχνουν τα γλυκά τους με πολύ μεράκι. Υπάρχει ένα κέικ με τζίντερ και λάιμ α-πί-στευ-το, και τα «εποχιακά» γλυκά τους (με φρούτα εποχής) είναι επιπέδου Τζοκόντας.
Mokpo creative cakes
Mokpo creative cakes
Mokpo creative cakes
Mokpo creative cakes
Το Χαλάνδρι ολόκληρο, εκτός από πατρίδα του Ευριπίδη, του ορίτζιναλ, είναι το βασίλειο του καφέ, μπαρ, ουζερί, ρακάδικου, καφενείου, ζαχαροπλαστείου, εστιατορίου, ταβερνακίου, lounge bar, ethnic restaurant bar, όπως και εμπορικού καταστήματος κάθε είδους. Είναι ένα μέρος που, αν μισοκλείσεις τα μάτια, νομίζεις ότι δεν το έχει ποδοπατήσει η κρίση, απλώς το ακούμπησε, ίσως μόνο με το μικρό δαχτυλάκι... κι αυτό σε κάνει να το απολαμβάνεις σαν εκδρομή σε μια από τις πολλές μικρές Αθήνες που συνθέτουν την Αθήνα. Πράγμα πολύ βαθύ και με στοχασμό, οπότε ιδανικό για να κλείσει μια ανοιξιάτικη μέρα με ωραίο καιρό, ήλιο και παιδάκια σε (περιφραγμένη) παιδική χαρά...
Τα απογεματινά ηλεκτρονικά πάρτι – θεσμός με την υπογραφή του Plissken Festival επιστρέφουν με μία σεζόν που θα μας δώσει ακόμα περισσότερα από όσα υπόσχεται.
Ανταποκρίσεις από μια πόλη που χορεύει ακόμα: Ίσως υπερβολή που περπατάω τόσο δρόμο τέτοια ώρα για να ακούσω τέκνο, αλλά το έχω ανάγκη να χτυπηθώ στο μπάπα μπούπα, που λέει και ο μπαμπάς μου.
Τι δουλειά έχει ένα τροπικό πτηνό στην Αθήνα; Ποια αποστολή ήρθε να εκπληρώσει; Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Έσω έτοιμη. Expect and respect the unexpected!
12°
