Η Αθήνα του σκηνοθέτη Δημήτρη Μπογδάνου

Το πρώτο πράγμα που θα έκανες αν ήσουν δήμαρχος για μία μέρα;
Α, έχω πολλά. Μπορώ να πω μερικά; Θα συγκέντρωνα τις δημόσιες υπηρεσίες και τα υπουργεία στην Ομόνοια για να αναβαθμιστεί η περιοχή, να γεμίσουν τα άδεια κτίρια και να συγκεντρωθεί η γραφειοκρατία. Θα έφτιαχνα ένα σοβαρό ξενώνα αστέγων (δεν γίνεται όλα τα κτίρια της Σταδίου να είναι ερειπωμένα και άνθρωποι να παγώνουν στα πεζοδρόμια). Θα αναβάθμιζα την Πατησίων και την Αχαρνών ώστε να δημιουργηθούν ζώνες κατοίκων γι’ αυτούς που αγαπούν το κέντρο, στις γειτονιές που άλλοτε ήταν ισότιμες του Κολωνακίου. Θα επανασύστηνα το κίτρινο περίπτερο δίνοντάς του την αξία που έχει στο Λονδίνο ο κόκκινος τηλεφωνικός θάλαμος. Θα πολεμούσα τα άναρχα graffiti με ουσιαστικότερη αστυνόμευση, κυρώσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα σεβασμού του δημόσιου χώρου σε σχολεία και κοινότητες. Θα γέμιζα την πόλη ελιές και νερατζιές. Θα τηρούσα τους νόμους για τις ταμπέλες των καταστημάτων και θα δημιουργούσα μία δυναμική υπηρεσία έγκρισής τους. Θα έφτιαχνα φιλικές διαδρομές για τους τουρίστες. Ουφ! Τα είπα και ξαλάφρωσα! 

Η πιο τρελή αθηναϊκή ιστορία;
Ήταν, λέει, κάτι παλαβοί εργολάβοι που αποφάσισαν να μπαζώσουν όλα τα ποτάμια της πόλης. Και οι πολιτικοί τούς έδωσαν την ευλογία τους. Άκου, τώρα. 

Αγαπημένος σου αθηναϊκός ήχος;
Οι φωνές από τον φωταγωγό και τα τζιτζίκια στα πεύκα.

Πώς φαντάζεσαι την Αθήνα σε 50 χρόνια;
Θέλω να τη φαντάζομαι ανανεωμένη. Με το κέντρο να έχει πάρει τα πάνω του, τους τουρίστες να μη σταματάνε μόνο για την Ακρόπολη, το μετρό με 3-4 γραμμές ακόμα, το Εθνικό Αρχαιολογικό και το Πολυτεχνείο να είναι αξιοζήλευτα και το ιστορικό κέντρο να θυμίζει κάτι από το Marais στο Παρίσι.

Ποιο γκρουπ δικαιούται να γράψει το σάουντρακ της Αθήνας;
Θα έφτιαχνα ένα boy band με τον Vassilikos, τον Monsieur Minimal, τον Γιάννη Βογιατζή, τον Γιώργη Χριστοδούλου και τον Λουκιανό Κηλαηδόνη για να μας τραγουδήσουν στα χαλίκια ενός θερινού σινεμά ένα διασκευασμένο mashup πάνω στο «Voila η Αθήνα» (Γιώργος Μουζάκης) και το «Η Αθήνα τη νύχτα» (Μίμης Πλέσσας).

Ένα επίθετο που χαρακτηρίζει ακριβώς τους Αθηναίους;
Σταρχιδόπουλος.

Κι ένα που δεν τους ταιριάζει καθόλου;
Σεβαστουπολίδης.

Πώς βρέθηκες στην Αθήνα;
Φύτρωσα στην Πλατεία Καλλιγά. Μεγάλωσα και έζησα στην Αθήνα μέχρι τα 25, οπότε και έφυγα για Λονδίνο και αργότερα για Νέα Υόρκη. Ξαναβρέθηκα πολύ συνειδητά την περίοδο της κρίσης και έκτοτε ζω σε αυτήν.

3 πράγματα που σου αρέσουν περισσότερο στην πόλη;
Τα χαμηλά νεοκλασικά. Οι ταράτσες. Οι δρόμοι με τις νεραντζιές.

3 πράγματα που, αν έλειπαν, θα την έκαναν λίγο ομορφότερη;
Τα άναρχα graffiti, η ανεξέλεγκτη ταμπελοποιία και οι παραβάτες του basic επιπέδου σεβασμού στο δημόσιο χώρο.

Η πρώτη σου δουλειά στην Αθήνα;
Βοηθός σκηνοθέτη στην παράσταση «Ο Μαρξ στο Σόχο».

Το πρώτο σου διαμέρισμα;
Στην Πλατεία Καλλιγά, ένα υπέροχο οικογενειακό ρετιρέ στο οποίο παρέμεινα 5 χρόνια. Στο δίπλα δωμάτιο η Μαρία, η καλύτερη συγκάτοικος του κόσμου. Στο αντικριστό διαμέρισμα η αγαπημένη κ. Τασία σε τρυφερά προχωρημένη ηλικία, στον τέταρτο ο παιδικός μου φίλος Παύλος και στο υπόγειο η ευγενέστατη κ. Στέλλα που με καλωσόριζε τα πρωινά μετά από ξενύχτι.

Πού θα ζούσες στην Ελλάδα;
Στη Θεσσαλονίκη με πολλή χαρά. Αν ήθελα πιο ήσυχη επιλογή, θα αμφιταλαντευόμουν μεταξύ Ναυπλίου και Ερμούπολης.

Πού ζεις τώρα;
Στο βορειότερο σημείο της πόλης, ακριβώς στο όριο της πρωτεύουσας με θέα όλη την Αθήνα.

Το αγαπημένο σου εστιατόριο;
Prosopa, Zampano και Άστερ.

Το αγαπημένο σου μπαρ;
O Κύριος και το Kinono.

Ο μεγαλύτερος αθηναϊκός φόβος σου;
Ότι δεν θα σουλουπωθεί ποτέ αυτή η πόλη.

Το αγαπημένο σου πιάτο;
Τον χειμώνα το πιάτο ημέρας στο Δίπορτο, στο Δημαρχείο, και το καλοκαίρι το τυλιχτό σουβλάκι με γύρο κοτόπουλο και πατάτες σπέσιαλ στον Ζάχο στη Βάρκιζα.

Το αγαπημένο σου σινεμά;
Το Αθήναιον και όλα τα θερινά του κέντρου.

Το αγαπημένο σου θέατρο;
Θεωρώ εξαιρετικά όμορφο το Θησείον και ιδιαιτέρως φιλόξενο το Θέατρο του Νέου Κόσμου.

Το αγαπημένο σου βιβλιοπωλείο;
Οι Πλειάδες στο Παγκράτι.

Το αγαπημένο σου καφέ;
Το Philos στο Κολωνάκι.

Τι λείπει από την Αθήνα της παιδικής σου ηλικίας;
Οι φιλικοί γείτονες στις πολυκατοικίες, τα πορτοκαλί τρόλεϊ, το Μινιόν.

Μια συναυλία που δεν θα ξεχάσεις;
Τα «Reflections» του Χατζιδάκι από Raining Pleasure στην Αγγλικανική Εκκλησία.

Ο αγαπημένος σου περίπατος;
Να ακολουθώ την παλιά διαδρομή του Iλισσού, από τον Ευαγγελισμό στο Βυζαντινό Μουσείο, μέχρι το Ζάππειο και το Καλλιμάρμαρο.

ΙΝFO: Ο Δ.Μ. σκηνοθετεί την παράσταση «Ορφέας & Ευρυδίκη» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, που σε συνέχεια της sold out πορείας της, μετά το Πάσχα αλλάζει ημέρες και παίρνει παράταση για κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή μέχρι το τέλος Απριλίου.