Το (πρώην) πάρκο «Λέλα Καραγιάννη»

Ανασκαμμένο και πρόχειρα δεντροφυτεμένο με πευκάκια και πικροδάφνες, με τρεις μόνο φοίνικες να έχουν σωθεί από την παλιά του χλωρίδα, με πρόχειρες τέντες που στεγάζουν τους εναλλασσόμενους φρουρούς του από τα συνεχή ψιλόβροχα, ενώ τεντωμένα πανό δηλώνουν τα συνθήματά τους: αυτή ήταν η παρούσα κατάσταση του πρώην πάρκου «Λέλα Καραγιάννη» (δυόμισι περίπου στρέμματα, γωνία Κύπρου και Πατησίων, Κυψέλη) την Τρίτη 3 του Φλεβάρη πρωί, την ώρα που γράφονταν αυτές τις γραμμές. Πολλά θα κριθούν από τη δικαστική απόφαση, καθώς η υπόθεση εκδικάζεται σήμερα Πέμπτη 5 του Φλεβάρη στο Διοικητικό Εφετείο, ενώ τα κάθε είδους έργα έχουν σταματήσει με προσωρινή διαταγή του ίδιου δικαστηρίου προς τον Δήμο Αθηναίων.

Και οι δυο πλευρές μετράνε τις δυνάμεις τους και ετοιμάζονται για τους νέους γύρους, μετά από μια αναμέτρηση που ξεκίνησε τη Δευτέρα 26 του Γενάρη, αξημέρωτα, όταν συνεργεία του Δήμου Αθηναίων διέλυσαν το πάρκο στο δημοτικό αυτό χώρο κόβοντας ή ξεριζώνοντας 50 περίπου δέντρα και δεντράκια, προκειμένου να δημιουργηθεί υπόγειο πάρκινγκ. Ακολούθησαν κινητοποιήσεις των κατοίκων και άλλων αντιθέτων προς το έργο, κλείσιμο της Πατησίων, συγκρούσεις με ΜΑΤ, δεντροφύτευση, μια δεύτερη απόπειρα να αποψιλωθεί περαιτέρω ο χώρος που έφερε νέες συγκρούσεις με δημοτικούς υπαλλήλους και άλλους πολίτες-υποστηρικτές του Δήμου (οι κάτοικοι τους καταγγέλουν ως παρακρατικούς), και τέλος άκαρπη συζήτηση του θέματος στο Δημοτικό Συμβούλιο με παράλληλη πορεία προς το Δημαρχείο και μικροσυγκρούσεις μπροστά του.

Οι θέσεις του Δήμου είναι ότι εξαρχής ο χώρος είχε αγοραστεί με σκοπό να γίνει το πάρκινγκ, όπως άλλωστε δηλώνεται σε μεγάλη δημοτική ταμπέλα που υπάρχει εδώ και δέκα χρόνια στη συμβολή των οδών Πατησίων και Κύπρου. Η περιοχή είναι πυκνοκατοικημένη και οι χώροι στάθμευσης δεν επαρκούν. Τα δέντρα που κόπηκαν είναι μόνον 12, ενώ τα υπόλοιπα μεταφέρθηκαν για να μεταφυτευτούν. Όταν το υπόγειο πάρκινγκ ολοκληρωθεί, θα φυτευτούν 140 δέντρα και ο επίγειος χώρος θα πρασινίσει. Οι αντιδρώντες «οικολογούν» δίχως ουσιαστική αιτία, διότι σε παρόμοιες περιπτώσεις (πλατείες Αιγύπτου, Κάνιγγος, Εθνικής Αντίστασης) το πείραμα έχει αποδειχτεί επιτυχές. Ως προς τη νομική πλευρά, το Δασαρχείο, που αντιδρούσε, έχει άδικο γιατί ο χώρος είναι αστικός κι όχι δασικός, άρα καλώς παρακάμφθηκαν οι αντιρρήσεις του.

Η άλλη πλευρά υποστηρίζει ότι ένα ακόμα πάρκινγκ στο συγκεκριμένο χώρο είναι πολυτέλεια, καθώς τα ήδη υπάρχοντα τρία της περιοχής δεν γεμίζουν: οι κάτοικοι είναι στην πλειονότητά τους άνθρωποι χαμηλών εισοδημάτων και χρήστες ιδίως των μέσων μαζικής μεταφοράς. Αντιθέτως, το πράσινο ήταν και είναι απαραίτητο, γιατί η πυκνή δόμηση έχει αφήσει ελάχιστους ελεύθερους χώρους. Εδώ υπήρχαν μεγάλα «αιωνόβια» πεύκα κι άλλα δέντρα, συνολικά 47, από τα οποία σώθηκαν μόνο οι τρεις προαναφερθέντες φοίνικες.

Οι κάτοικοι λένε ακόμα ότι, όπως δείχνουν ακριβώς τα παραδείγματα που επικαλείται ο δήμαρχος κ. Κακλαμάνης, πουθενά όπου υπάρχει υπόγειο γκαράζ δεν φυτεύονται δέντρα, διότι η τσιμεντένια πλάκα δεν είναι δυνατόν ν’ αντέξει το βάρος του χώματος που απαιτεί το δέντρο για το ριζικό του σύστημα (και ειδικά το πεύκο), κι αν ακόμα φυτευτούν δέντρα, οι ρίζες τους θα καταστρέψουν την πλάκα της οροφής του γκαράζ. Τα δε ελάχιστα δέντρα στις παραπάνω πλατείες υπάρχουν ακριβώς εκεί που δεν έχει απο κάτω πάρκινγκ. Τέλος, οι κάτοικοι χαρακτηρίζουν τις ενέργειες του Δήμου «παράνομες» και καταγγέλλουν συμφέροντα εργολάβων που κρύβονται πίσω από την καταστροφή του πάρκου, ενώ καταγγέλλουν και τις πρακτικές του Δήμου να φέρει την κατάσταση προ τετελεσμένων γεγονότων, συνεργαζόμενος με την Αστυνομία και χρησιμοποιώντας «παρακρατικούς» μηχανισμούς.

Γνώμη μου είναι ότι ο Δήμος έχει άδικο. Πλέον ο δήμαρχος χαρακτηρίζεται  με τους διόλου κολακευτικούς χαρακτηρισμούς «Νικηταράς ο πευκοφάγος», «μπετοφρενής δολοφόνος με το πριόνι», «Κακλαmoney» κ.λπ. Κανονικά θα έπρεπε να ενοχλείται από το κηλίδωμα της δημόσιας εικόνας του. Αυτό όμως δεν συμβαίνει, διότι οι ψηφοφόροι του κατά κανόνα δεν κατοικούν πια στον Δήμο της Αθήνας, παρά στα βόρεια και νότια προάστια, ενώ ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων της Αθήνας δεν έχουν καν πολιτικά δικαιώματα (ως αλλοδαποί) ή ψηφίζουν αλλού. Στο μυαλό μου έρχεται ο Έβερτ, προκάτοχός του, νεοδημοκράτης και κείνος, που είκοσι χρόνια πριν είχε γκρεμίσει τη μάντρα της βίλας του Δρακόπουλου, πάλι στην Πατησίων, αποδίδοντας τον κήπο της στην κονή χρήση. Ο  Έβερτ όμως, όπως έχω ξαναγράψει, ήταν ο τελευταίος αληθινός δήμαρχος αυτής της πόλης.

Μου έχει μείνει η σκληρή εικόνα της πρώτης μέρας: πεύκα σωριασμένα κάτω και κομμένα φέτες, όπως η πεσμένη κολόνα του Ολυμπιείου, μυρωδιά από το ρετσίνι του θανάτου να πλανιέται παντού, πριονίδια να αιωρούνται κάθε φορά που φύσαγε λιγάκι, μπουλντόζες, φορτηγά να περιμένουν για την αποκομιδή και αστυνομία, σ’ ένα χώρο όπου είχα φέρει επανειλημμένα τα παιδιά μου για παιχνίδι.Ακόμα κι αν η πλατεία φυτευτεί κανονικά, θα περάσουν δεκαετίες μέχρι να ξαναμεγαλώσουν τα πεύκα.