Πέρασα έξω από ένα «παραδοσιακό καφενείο-καφέ» που μάλιστα είχε βάλει σαν δεύτερη σκέψη κάτω από την πινακίδα του την λέξη «μπαρ»: ήταν γεμάτο άντρες, που πίνανε και καπνίζανε και την αγάπη βρίζανε – ή την ομάδα τους. Δεν ήθελα να μπω σε αυτό το καφέ-ίσως-και-μπαρ, δεν μου φάνηκε φιλικό προς γυναίκες, όχι επειδή δεν είχε ένα κουρτινάκι ή ένα λαμπατεράκι ή ένα καδράκι στους τοίχους αλλά επειδή, ακόμα και σήμερα, που έχει πλακώσει πρόοδος και επιπλέον είμαι 800 ετών, νιώθω αμηχανία σε τόσο αντρουά χώρους. Η αμηχανία γίνεται ενόχληση και στο τέλος θυμός, του τύπου «κι εσύ κι ο γρύλος σου» – γιατί μερικά μέρη είναι κρύα, αφιλόξενα, με μια οθόνη να δείχνει μόνιμα ματς και κάποιον στο μπαρ να καπνίζει με μοχθηρό ύφος, και είναι γεμάτα με άντρες, όχι με γυναίκες.
Οι γυναίκες, πηγαίνουμε αλλού. Σε μαγαζιά με χαμηλό φως, με ατμόσφαιρα, με λαμπατεράκια αν το φέρει η ανάγκη, με ωραία φλιτζάνια, με κουλουράκι να συνοδεύει τον καφέ, με κουλά κοκτέιλ στο μενού, με μικρά στρόγγυλα τραπέζια που ευνοούν την κουβέντα, με αναπαυτικά καθίσματα. Πηγαίνουμε παντού, εννοείται, δεν ψάχνουμε μέρη «για γυναίκες μόνον», προς θεού. Απλώς ένα κουρτινάκι, όσο να ’ναι, το θέλουμε… και ευτυχώς η Αθήνα έχει πολλά τέτοια μέρη, λιγότερο ή περισσότερο εναλλακτικά.
Το «Match point» το τρέχουν τρεις κυρίες, η Λένα, η Ρούλα και η Γιόλα. Είναι προσεγμένο, περιποιημένο, με τα φωτάκια του, τα λαμπατεράκια του, τα χαριτωμένα φλιτζανάκια και δαντελωτά πιατάκια, τα μπολάκια ξηρών καρπών που γεμίζουν συνέχεια, την ωραία μπάρα, τις «σπιτικές γωνιές» του. Τα κορίτσια το φροντίζουν λες κι είναι σπίτι τους, ή έτσι αισθάνεσαι. Είναι άνετο, ζεστό και όμορφο, μάλιστα έχει μια «μέσα αίθουσα» για εκθέσεις. Η πελατεία είναι μιξ-γκριλ, γυναίκες-άντρες (είναι στέκι του Τάκη Θεοδωρόπουλου, μεταξύ άλλων, και κατά καιρούς βάζει μουσική η Γαλήνη Τσεβά) – αλλά βρίσκεις πάντα γυναικο-παρέες με χαρούμενη διάθεση, γυναίκες δύο-δύο που πίνουνε το ποτό τους, τρεις ή πέντε μαζί στο μεγάλο κεντρικό τραπέζι, άλλες τόσες στην μπάρα.
Match point
Match point
Πιο εναλλακτική και πολύχρωμη είναι η «Μυροβόλος», στην υπέροχη πλατεία Αυδή, που λάμπει πραγματικά μόλις πιάνει η άνοιξη και βγαίνουν τα τραπεζάκια έξω. Οκέι, ξέρω ότι είναι ρίσκι η πλατεία, σου κλέβουνε τα κινητά εκεί που χαζεύεις, αλλά δεν παύει να είναι από τις πιο ασυνήθιστες, παράξενες και ατμοσφαιρικές πλατείες του κόσμου. Η «Μυροβόλος» είναι τέλεια μέσα-έξω, έχει πάντα πολύ καλή μουσική, πολύ καλό φαγητό (για τα γούστα μου: πλούσιες σαλάτες, πεντανόστιμα ντιπ, ξεροψημένα σουβλάκια) και πολύ καλές τιμές, τρία στα τρία, εκτός που η πελατεία είναι υπέροχη από όλες τις απόψεις. Ανοίγει το μεσημέρι για καφέδες, μεζέδες, πιάτα κ.λπ., ως αργά το βράδυ με μουσικές που αλλάζουν ανάλογα με την εποχή. Οι γυναικο-παρέες εδώ είναι μόνιμες, γκέι και μη, γυναίκες από εικοσιπέντε ως ενενήντα χρονών, και αισθάνεσαι μια χαρά ως γυναίκα. Φαντάζομαι και ως άντρας, απλώς οι γυναίκες μας ενδιαφέρουν σήμερα, οπότε οι άντρες ας κάτσουν σπίτι ένα βράδυ να κάνουν μπέιμπισίτινγκ, δεν παθαίνουν τίποτε…
Ανάλογο της «Μυροβόλου» είναι το μπιτάτο «Beaver collectiva», που μάλιστα, εκτός από τη γυναικεία πελατεία και τις γυναίκες-που-το-τρέχουν πολύ αγαπημένα, κάθε Πέμπτη έχει από μια γυναίκα dj – στις 8/3 είναι η Dj F_KAL η οποία παίζει Indie Tronica και brit pop, αγαπημένα αν είσαι 20-50 ετών, ξέρεις από βέσπα και σου αρέσει να χορεύεις ή να βλέπεις άλλες να χορεύουν. Το μαγαζί είναι ιδιαίτερο, φωτεινό, στρέιτ (όχι απαραίτητα ως προς την πελατεία), έξυπνο και ταυτόχρονα φιλικό, γίνεται στέκι σου αν είσαι κορίτσι-γυναίκα και βγαίνεις, αλλά κι αν είσαι γυναίκα-γκραν-νταμ που ψήνεσαι να πίνεις καφέδες με φίλες σου σε ωραίο, διαφορετικό από τα στάνταρ, περιβάλλον.
Φιλικό προς γυναίκες από άλλη άποψη όμως είναι το «Τρανζίστορ»: έχει γυναικο-παρέες, έχει και άνδρες στο μπαρ, είναι κόζι, πηγαίνεις με την κολλητή σου να πιείτε ένα-πέντε ποτά, και η κολλητή σου τσιμπάει καλούτσικο γκομενάκο, και είστε πολύ εξαιρετικές και οι δύο, σας έχει κεράσει το μαγαζί το κάτι-τις του, γενικά περνάς αξέχαστα και η κολλητή αξεχαστότερα. Όλα αυτά μπορεί να συμβούν σε οποιοδήποτε μπαρ της Αθήνας αλλά στο «Τρανζίστορ» παιδιά, σόρι, το έχω δει δύο φορές το έργο, άρα πηγαίνουν καλούτσικοι γκομενάκοι που είναι ΚΑΙ αξιοπρεπείς από πάνω, όπως ΚΑΙ νόστιμες κοπέλες/γυναίκες, προς τις οποίες είναι πολύ φιλικό το μαγαζί και μπράβο του.
Τρανζίστορ
Τρανζίστορ
Φυσικά και μπορείς να πας όπου θέλεις σήμερα, ως γυναίκα. Αλλά δεν θέλεις να πας όπου να ’ναι, πόσο μάλλον να φας και να πιεις ό,τι να ’ναι…
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
4°
