Ο σκηνοθέτης Έκτορας Λυγίζος μιλάει στην A.V. για την Αθήνα

Έκτορας Λυγίζος
(Σκηνοθέτης)

Σε ποιες γειτονιές της Αθήνας έχεις ζήσει; Τώρα; 
Μεγάλωσα στην Καστέλλα, έζησα κάνα χρόνο στον Νέο Κόσμο που δεν μ’ άρεσε, και τα τελευταία 15 χρόνια μένω γύρω από το Μουσείο και το Πολυτεχνείο. Κάποτε μ’ άρεσε πολύ, τώρα προφανώς όχι. Ελπίζω σύντομα να βρεθώ σ’ ένα ωραίο σπίτι γύρω από κανέναν λόφο, κατά προτίμηση του Στρέφη ή του Φιλοπάππου.

Τα 3 πράγματα που σου αρέσουν περισσότερο στην πόλη...
Ο Μάης, τα βράδια του καλοκαιριού, το κλίμα.

Και τα 3 πράγματα που, αν έλειπαν, θα έκαναν την Αθήνα λίγο ομορφότερη...
Οι πολυκατοικίες που χτίστηκαν στα τέλη του ’70, οι πολυκατοικίες που χτίστηκαν μετά το 2000, όλα αυτά τα ψευτομάρμαρα κι ο γραφίτης που μπήκαν για το 2004.

Το αγαπημένο σου αθηναϊκό σινεμά;
Κάποτε το «Σινέ Θησείον», τώρα μ’ αρέσουν τα σινεμά στα προάστια, βλέπε Χαλάνδρι.

Μια συναυλία στην Αθήνα που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
1987, με τους γονείς μου και τ’ αδέρφια μου στο κλειστό του Σπόρτινγκ, συναυλία για τη Διεθνή Αμνηστία. Ό,τι να ’ναι.

Η πιο τυπική αθηναϊκή ταινία που έχεις δει;
«Το τελευταίο ψέμα» του Μιχάλη Κακογιάννη. Η σκηνή στην αρχή, που παίζουν χαρτιά στη βεράντα.

Ένα στιγμιότυπο από την αθηναϊκή καθημερινότητα όπου πρωτοδιαπίστωσες την οικονομική κρίση;
Ένας μετανάστης να τρώει από τον κάδο πεταμένη βασιλόπιτα έξω από ένα σούπερ μάρκετ στη Στουρνάρη, πριν από μερικά Χριστούγεννα.

Ο μεγαλύτερος αθηναϊκός σου φόβος;
Με όλους αυτούς τους μπάτσους, μάλλον η σύλληψη.

Ο Αθηναίος 23χρονος του 2013 είναι...; Πόσο απέχει από τον ήρωα της ταινίας σου;
Ξύπνιος, με καλή σχέση με το σώμα του, με πολλή όρεξη για δουλειά κι αποφασισμένος να την κάνει αν όλα πάνε στραβά εδώ. Δεν ξέρω πόσο απέχει από το «Αγόρι». Ο δικός μου είναι απλά μια κατασκευή για τις ανάγκες της ταινίας (και έχει μεγάλη δόση από 37χρονο μέσα του).

Τι χρειάζεται το νέο ελληνικό σινεμά για να αποκτήσει εκτός από φεστιβαλική αναγνώριση και μια υπολογίσιμη εμπορική διάσταση;
Να εκπαιδευτούμε όλοι. Κινηματογραφιστές, κοινό, κριτικοί. Τουλάχιστον, να τριφτούμε παραπάνω με το αντικείμενο. Αλλιώς δεν υπάρχει ελπίδα.

Info: «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού», η ταινία του Ε.Λ. που τιμήθηκε από την  Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου με το βραβείο καλύτερης μεγάλου μήκους ταινίας μυθοπλασίας, ανοίγει στον Δαναό στις 9/5.