Ι ♥ Κολωνάκι- Κωνσταντίνος Κακανιάς

Μια άρια από το ρετιρέ της Φωκυλίδου (ένας τηλεφωνικός μονόλογος)

-Αλό, αλό;;; Μ’ ακούς, χρυσή μου;

-Τι; Έχει ηχώ; ...μα είσαι στα καλά σου, τι ηχώ και κουραφέξαλα!

-Με πήρες πάλι από το Skype!!! Παλιοτσιγκούνα, δεν σου έχω πει χίλιες φορές, όχι Skype! Μα εγώ είμαι χάλια, σχεδόν ετοιμοθάνατη, κι εσύ με παίρνεις από το Skype; Δεν έχεις συμπόνια; Δεν έχεις ψυχή;

-Τι, έχει ακόμα ηχώ και ακούς πιτσιλιές;

-Μα, Νικούλα μου, κάνω μπανιέρα, μην τυχόν και ηρεμήσω λιγάκι. Έχω περάσει κόλαση, καλή μου, δεν ξέρω πόσο θα αντέξω ακόμα. Τι να την κάνω τη μπανιέρα - μπιντέ - τζακούζι, στο ρετιρέ στη Φωκυλίδου, με θέα στην Ακρόπολη, αγάπη μου, όταν ξέρω πως αυτή είναι κάπου κοντά και με περιμένει για να με αντιγράψει!!! Αυτή, αυτή, αυτή, αχ τη μισώ, και τη σιχαίνομαι, αυτή την τίποτα, τη δήθεν – μα είναι ον.

-Tι είναι, πες μου…

-Τι, να ηρεμήσω; Θα πάθω καρδιακό;

-Μα είσαι στα καλά σου, Νικούλα μου, πώς το λες αυτό; Είμαι ανίκανη για γαλήνη, αφού τη βλέπω παντού, όπου κι αν πάω.

-Αν ξέρω πώς τη λένε;

-Πού να ξέρω, κούκλα μου, αλλά μου είπε προχτές το Χριστινάκι ότι είναι, λέει, φιλόλογος. Μεταφράζει δημοτικά ποιήματα στα καλιαρντά, μα το πιστεύεις;

-Καλιαρντά, τι είναι αυτό – διάλεκτος, αχ δεν ξέρω…

-Την είδα εχτές να τρώει τυρόπιτα… Ήταν ανατριχιαστικό, ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω το φριχτό θέαμα, αχ κλαίω, ναι, Νικούλα μου…

-Τι σου έλεγα; Αχ, ναι, τυρόπιτα, άνοιγε λοιπόν το στόμα της, με αυτά τα πουστοτρωκτικού μουσταρδί δόντια της, και έβλεπα μέσα στο στοματικό σπήλαιό της τη φέτα!!! Να ανοίγει και να κλείνει το στόμα της, τρομαχτικό, και να αφήνει ψίχουλα φέτας, ναι, Νικούλα μου, ψίχουλα στο Κολωνάκι, στο πεζοδρόμιο έξω από τον Balenciaga!!!! Γιατί, γιατί;

-Και έπινε γουλιές από φραπέ, ρουφώντας με θόρυβο, ναι, χρυσή μου, το άκουσα και, κάθεσαι;;;; Άφηνε και φυσαλίδια αφρού φραπέ από τα ξεχειλωμένα χείλια της, που πετούσε στον αέρα!!!! Ααααααα, φυσαλίδια βλαχιάς, ααα, μικρόβια βλαχιάς στο Κολωνάκι. Παντού, παντού, χρυσό μου – μας επιτίθενται από παντού. Βλαχομικρόβια!

-Εφιάλτης, κούκλα μου, εφιάλτης. Πήγα κατευθείαν στον ψυχολόγο μου, αλλά μου είπε ότι είναι προβλήματά της, του τα ’πα κι αυτουνού. Εγώ δεν τη βλέπω παντού, δεν αναπνέω τον ίδιο αέρα, δεν, δεν… κάτσε, μου έπεσε το σφουγγάρι…

-Αχ, τρίβω τη γάμπα μου.

-Μα πες μου, την έχεις δει ποτέ; Είναι ανατριχιαστικό, πρώτα απ’ όλα δεν είμαι σίγουρη αν είναι γυναίκα, μπορεί και όχι… το δέρμα της είναι σαν αποξηραμένο ροκφόρ – τα μάτια της είναι θαμπά, και δεν έχουν κόρες. Στο ορκίζομαι, το είδα. Άσε δε η φωνή της, που βγαίνει από τα βρομοέντερά της, είναι σαν ύαινας σε εμμηνόπαυση!!!

-Πόσο θα αντέξω άλλο, δεν ξέρω. Μήπως να μετακομίσω στη Γενεύη, ίσως στο Ρίο… το σκέφτομαι.

-Και το χειρότερο;;; Την είδα και στου Lanvin να ζητάει κιλότες σε εκπτώσεις – το άκουσες αυτό;;;; Η βλάχα, η κατσίκα, η αμόρφωτη, πρόφερε όλα τα Ν του Lanvin – το έλεγε Λ-Α-Ν-Β-Ι-Ν, χάνομαι, σβήνω… γιατί δεν γυρνάει στο χωριό της;

-Θυμάσαι που σου είχα πει ότι το Κολωνάκι πρέπει να έχει τείχος και διόδια;; Είχα δίκιο, Νικούλα, πρέπει να προφυλαχτούμε από αυτήν και άλλες σαν κι αυτή.

-Νικούλα μου, εσύ με καταλαβαίνεις, το ξέρω πάντα μου στέκεσαι – στα δύσκολα καταλαβαίνεις τη φίλη, είσαι η καλύτερή μου φίλη, το εννοώ. Μένεις βέβαια στα Χανιά, αλλά τι να κάνουμε, υπάρχουν και χειρότερα…

-Πφφφφ, αυτό το ψευτοαφρόλουτρο είναι, λέει, καλό για «ηρεμία», 50 ευρώ και τα νεύρα μου είναι κουρέλια… Κλέφτες, κλέφτες, αυτή φταίει για όλα, για την οικονομία, για την απεργία των μασέρ, για το χρέος της χώρας, για τη χτεσινοβραδινή χασούρα…

-Αχ, θα την πνίξω, θα την καταστρέψω. Αααααααα!

-Να ξεσπάσω Νικούλα μου, πρέπει, πρέπει… Θα κάνω κακό, καλή μου, φοβάμαι, αχ να το το καλώδιο του ντους, αχ, φονικό όργανο!!! Τρέμω, αγάπη μου…

-Τι; Πρέπει να μ’ αφήσεις; Μα είσαι στα καλά σου…

-Θα με πάρεις σε μισή;;;; Καλά, καλά…

-Άσε με να ξεπλυθώ, και άκου, Νικούλα μου, είσαι καλά στα Χανιά, στο λέω εγώ η φίλη σου, το Κολωνάκι δεν είναι για σένα.

 Του Κωνσταντίνου Κακανιά

Κολωνακιώτης νιώθεις…

….αν ψάχνεις μετά το καφέ στο Da Capo (Tσακάλωφ 1) αν έχεις πάρει όλες τις τσάντες με τα ψώνια.

…αν αγοράζεις για την αγαπημένη σου θεία μπεζέδες από το Desiree (Δημοκρίτου 6).

…αν έχεις κάτσει να φας τυρόπιττα στο Εverest (Τσακάλωφ & Ηρακλείτου) και τα ψίχουλα τα έχεις ρίξει στα περιστέρια.

…αν πηγαίνεις με τις φίλες της μαμάς σου απογευματινή προβολή στο Έμπασσυ (Π. Ιωακείμ 5).

…αν σου έχουν υπογράψει τα βιβλία τους στο Φίλιον (Σκουφά 34) οι συγγραφείς που συχνάζουν.

…αν συζητάς για τις καλύτερες θεατρικές παραστάσεις με τη Λουκία στο Atelier της (Κανάρη 24) καθώς ορκίζεστε πάνω στην καινούργια δαντέλα που ανακάλυψε.

…αν έχεις στηθεί στην ουρά με το τακούνι στο χέρι για να στο φτιάξουν στο Τακούνι express (Σκουφά & Πινδάρου 19).

…αν πλέον εύχεσαι «Στην υγειά σου» στον Γιώργο Γραμματικάκη που συχνάζει στον Δημόκριτο (Δημοκρίτου 23, 210 3613.588), ενώ τρως ένα σπέσιαλ π.χ. ψαρονέφρι με δαμάσκηνα ή γιουβέτσι.

…αν έχει πάρει το αυτί σου μια δημοσιογραφική είδηση πριν γραφτεί στις εφημερίδες στου Jimmy’s (Βαλαωρίτου 2 & Κριεζώτου) ή στο 10 (Βαλαωρίτου 10).

…αν αγοράζεις τούρτα κάστανο από το Αu Delicieux (Καψάλη 5).

…αν έχεις κάτσει έξω στα Starbucks (Π. Ιωακείμ 38) με αναμμένα αλάρμ στο αυτοκίνητο, έτοιμος να το πάρεις πριν σε γράψουν.

…αν τηλεφωνείς στο Carouzos (Κανάρη 12 / Π. Ιωακείμ 14/ Πλ. Φιλικής Εταιρείας 21) για να σου στείλει στο σπίτι να δοκιμάσεις τα ρούχα.

…αν έχεις πάει για σούσι, Σάββατο μεσημέρι, στο Central (Πλ. Φιλικής Εταιρείας 14) .

…αν έχεις αγοράσει Louboutin από το Enny Di Monaco (Ηροδότου 23).

…αν έχεις κάνει πάρτι στο Rock & Roll (Λουκιανού 6 & Υψηλάντου).

…αν έχεις κάποιον γνωστό που σύχναζε στο Δεκαεπτά (Λυκαβητού 2 & Ακαδημίας) όταν ήταν ακόμη κλειστή λέσχη.

…αν έχεις ράψει έστω μια φορά ένα Kiton κοστούμι στο Mah Jong (Κανάρη 14).

…αν ξέρεις απ' έξω τα πρώτα πιάτα που σερβίρουν με το δίσκο στο Il Postino (Γριβαίων 3 πεζ. Δελφών, 210 3641.414)

…αν ξέρεις την ώρα που αδειάζουν τα τραπέζια στου Φιλίππου (Ξενοκράτους 19).

…αν έχεις πετύχει τη σωστή ευκαιρία στου Καλογήρου (Π. Ιωακείμ 4).

…αν ψωνίζεις τον καφέ σου από το Καφεκοπτείο Μισεγιάννη (Λεβέντη 7).

... αν είσαι από τις πρώτες που έχεις αγοράσει ρούχα Mary Katrantzou, ή παπούτσια Charlotte Olumpia από το Sotris (Aναγνωστοπούλου 30/ Βουκουρεστίου 41 & Τσακάλωφ).

…αν έχεις φάει έστω και μια φορά στη Ratka (Χάρητος 30-32) φιλέτο στην πέτρα.

…αν μιλάς στον ενικό με τη Χαρούλα Παπαϊωάννου, ιδιοκτήτρια του Les Connaiseurs (Χάρητος 23).

…αν πίνεις ένα ποτήρι κρασί στο μπαρ του Altro (Χάρητος 39Β & Πλουτάρχου) τρώγοντας χονδρές φλούδες παρμεζάνα.

…αν έχεις πάει με σχισμένη σελίδα από editorial μόδας στη Luisa (Σκουφά 15).

…αν τρως ψάρια στον Παπαδάκη (Βουκουρεστίου 47 & Φωκυλίδου).

…αν κάθε Σάββατο πιάνεις το καλύτερο τραπέζι- στάση διοδίων στο Jackson Hall (Μηλιώνη 4, 210 3616.098).

…αν έχεις φάει ένα από τα μαγειρευτά στο Οικείο (Πλουτάρχου 15).

…αν έχεις αγοράσει Costume National από το Mohnblumchen (Πλ. Δεξαμενής 7 & Σπευσίππου)

…αν η μαμά σου βρίσκει συμμαθήτριές της στο Πάνω Κάτω (Λυκαβηττού 14). 

…αν σου έχει πάρει μέτρα για κοστούμι ο Χριστάκης (Κριεζώτου 5).