Life in Athens

Εγώ, η ηλεκτρονική κάρτα και 1,5 χαμένη ώρα

Τι έγινε όταν η Αθήνα αποφάσισε να εκσυγχρονιστεί

Ηρώ Παρτσακουλάκη
ΤΕΥΧΟΣ 630
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

13.50, Σύνταγμα, Δευτέρα Το εκδοτήριο δεξιά στις μεγάλες κυλιόμενες έχει τεράστια ουρά, φτάνει μέχρι τα ακυρωτικά. Στο τέλος της, τρεις υπάλληλοι του μετρό με φλούο πορτοκαλί γιλέκα βοηθούν πραγματικά. Βομβαρδίζονται με απορίες. «Έχω κάρτα, θέλω κάρτα, τι κάνω, δεν έχω φωτογραφία, είμαι καλά εδώ;». Θα ρωτήσω κι εγώ αν στέκομαι σωστά για τη μηνιαία κάρτα. Ο υπάλληλος είναι πραγματικά εξυπηρετικός, ρωτάει αν έχω ό,τι χρειάζεται ώστε να μην περιμένω άδικα (το ΑΜΚΑ μου δηλαδή σε επίσημο έγγραφο), με συμβουλεύει να πάω στο εκδοτήριο του τραμ επί της Αμαλίας. «Δεν ξέρω αν θα κάνεις πιο γρήγορα, αλλά ίσως έχει λιγότερο κόσμο».

13.55, Αμαλίας Υπαίθριο εκδοτήριο, υπαίθρια ουρά. Έχει πολύ καλή μέρα και πριν οι οθόνες στο μετρό έδειχναν 23άρι. Η κοπέλα που εξυπηρετείται είναι ήδη δέκα λεπτά μπροστά στο γκισέ. Ωχ.

14.05 Όσοι φτάνουν μετά από μένα, ρωτούν αν αυτή είναι η ουρά για ηλεκτρονική κάρτα. Δύο ζευγάρια τουρίστες περιμένουν μαζί μας στην ουρά. Αισθάνομαι ότι περιμένουν άδικα εκεί. Όντως, έχουν μπερδευτεί. Το εκδοτήριο έχει δύο υπαλλήλους. Αριστερά είναι για τα ηλεκτρονικά και δεξιά για τα κανονικά, αλλά το καταλαβαίνουμε όλοι πολύ αργότερα. Οι τουρίστες ευτυχώς εξυπηρετούνται. Έστω. Η κοπέλα που εξυπηρετούταν τα τελευταία λεπτά, φεύγει  με τη νέα της κάρτα μετά συνολικά ένα τέταρτο.

14.10 Τώρα έχω μπροστά μου εκείνο το παιδί, την κοπέλα που κρατάει ΠΑΣΟ, δύο μεγάλες κυρίες και τον μεγάλο κύριο με την κόκκινη μπλούζα. Άλλοι τόσοι είναι πίσω μου. Αρχίζουν οι πρώτες διαμαρτυρίες. Οι περισσότεροι κρατούν τα σωστά δικαιολογητικά, φωτογραφία και ΑΜΚΑ στο χέρι. Μια κυρία αγχώνεται και ρωτάει αν ισχύει ότι οι φωτογραφίες βγαίνουν κι επιτόπου. Ο κύριος με την κόκκινη μπλούζα είναι πολύ ενημερωμένος και την καθησυχάζει αμέσως. Βλέπω ότι μόνο εγώ και ένα νέο παιδί έχουμε τυπωμένο τον κωδικό QR (είχαμε συμπληρώσει δηλαδή ηλεκτρονικά την αίτηση για να κερδίσουμε χρόνο). Ο ήλιος καίει και η ουρά μεγαλώνει. Οι τουρίστες ακόμα μπερδεύονται, τους βοηθάμε να μην περιμένουν άδικα με τους υπόλοιπους. Στο μεταξύ: «ό,τι έχω καταλάβει σας λέω κι εγώ μη νομίζετε, ο εκσυγχρονισμός μας μάρανε, κανείς δεν ξέρει τι του γίνεται, μα πόση ώρα παίρνει, ακόμα η κυρία είναι» και ούτω καθεξής.

14.20 Είμαι 25 λεπτά στην ουρά. Έχουν περάσει τρία τραμ και έχουν εξυπηρετηθεί μόνο δύο άτομα, όταν το εκδοτήριο κατεβάζει ρολά. Πανικός. Τελικά είναι αλλαγή βάρδιας. Είπαν 5 λεπτά και θα έρθει νέος υπάλληλος. Ο κόσμος έχει μαζευτεί στην προέκταση της αποβάθρας έξω από το εκδοτήριο. Εμείς οι εν αναμονή πιάνουμε όλο το χώρο και όσοι αποβιβάζονται από τον συρμό δεν χωράνε να περπατήσουν κατά μήκος της αποβάθρας, περπατούν στις ράγες και αυτός ο μικρός συνωστισμός επαναλαμβάνεται κάθε φορά που φτάνει νέος συρμός.

14.30 Τελικά τα λεπτά έγιναν 10. Το εκδοτήριο ανοίγει ξανά. Ο ήλιος ντάλα. Ο κόσμος περιμένει πάντως υπομονετικά. Υπάρχουν μόνο πολλές απορίες και η αγανάκτηση δεν «φωνάζει», ούτε «τσακώνεται». Οικτίρει κουρασμένα το χρονοβόρο της διαδικασίας και την ταλαιπωρία, χωρίς εντάσεις.

14.45 Έχει εξυπηρετηθεί ακόμα μία κυρία. Πλέον το έχουμε όλοι αποδεχτεί. Μέσος χρόνος έκδοσης: ένα τέταρτο. Αρχίζω να υπολογίζω πόση ώρα θέλω.

15. 20 Έρχεται η σειρά μου. Ευτυχώς πάνε όλα καλά. Δίνω τον κωδικό μου, έχω και φωτογραφία, τη σκανάρουν επιτόπου και δέκα λεπτά αργότερα φεύγω με τη μηνιαία μου προσωποποιημένη κάρτα. Μαθαίνω ότι οι μπάρες στα ακυρωτικά μηχανήματα δεν είναι σε λειτουργία, οπότε δεν υπάρχει λόγος να τη «χτυπάω» κάθε φορά, αρκεί η πρώτη φορά για να την ενεργοποιήσω. Η υπάλληλος στο γκισέ ήταν εξυπηρετική, ήμουν βέβαια το τρίτο άτομο που εξυπηρέτησε στη βάρδιά της που ξεκίνησε πριν μία ώρα σχεδόν.

15.30 Έχω την κάρτα και κατηφορίζω ήδη τη Φιλελλήνων

Συμπεράσματα: Με online αίτηση και QR code τελειώνεις σε 10΄, δηλαδή 5΄ γρηγορότερα. Σε 1,5 ώρα εξυπηρετήθηκαν 6 άτομα και είναι ακόμα μέσα Οκτώβρη. Νομίζω ότι κοκκίνισα από τον ήλιο. Έχω αργήσει. Βασικά, τα χω παίξει.

Απορία: Ποιος έχει να διαθέσει μιάμιση ώρα για τη διεκπεραίωση μίας υποχρεωτικής διαδικασίας που δεν θα έπρεπε να παίρνει τόση πολλή ώρα;

Συμβουλή: Όχι ώρες αιχμής. Όσο νωρίτερα μέσα στο μήνα, γιατί μεγαλώνουν οι ουρές. Συμπληρώστε την αίτηση ηλεκτρονικά. Πηγαίνετε παρέα να περάσει η ώρα. Υπομονή και κουράγιο.