Γεννήθηκα στην Αθήνα. Οι γονείς μου ήταν δάσκαλοι και έτσι τα πρώτα 11 χρόνια της ζωής μου τα πέρασα σε μια αντιστροφή από το συνηθισμένο. Κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς ζούσαμε σε διάφορα χωριά της επαρχίας και το μεγάλο μέρος του καλοκαιριού στην Αθήνα, όπου οι γονείς μου είχαν βαλθεί να φτιάξουν ένα σπίτι. Φταίνε τα σπυριά, σύμφωνα με τον οικογενειακό μύθο. Είχα μια παράξενη αλλεργία που με ταλαιπωρούσε τα πρώτα χρόνια της ζωής μου κι έβγαζα κάτι τεράστια σπυριά στα πόδια τα οποία εξαφανίζονταν όταν ήμουν στην Αθήνα. Είναι προφανής η μαγική έλξη της Αθήνας.
Τα 3 πράγματα που σου αρέσουν περισσότερο στην πόλη…
1) Η αίσθηση μιας διαρκούς εφηβείας που δημιουργεί η αναρχία της πόλης. Η ενσωματωμένη εντύπωση πως όλα συνεχίζουν να επιτρέπονται και να συγχωρούνται αφού οι κανόνες είναι εξαιρετικά χαλαροί. Το ίδιο πράγμα βέβαια με εξουθενώνει.
2) Το ιστορικό κέντρο και το ότι σκοντάφτω συνεχώς πάνω στην ιστορία της πόλης πράγμα που με καθησυχάζει και με κάνει να αισθάνομαι πως η δική μου ύπαρξη κρατιέται από μια πολύ μακριά και γερή αλυσίδα που πάει πολύ πίσω στο χρόνο. Πρόκειται για μια ψευδαίσθηση αθανασίας με έναν τρόπο.
3) Το ότι μπορώ σε μισή ώρα να βρίσκομαι στη θάλασσα όποια κατεύθυνση και αν πάρω.
Υπάλληλος σε ένα κατάστημα με ντόνατς για δύο μήνες το καλοκαίρι που ήμουν 18 χρονών.
Το πρώτο σου διαμέρισμα...
Το πατρικό μου σπίτι στο Χαλάνδρι. 130 τ.μ., κήπος, πηγάδι. Ο Χρήστος από τη μια μεριά και η Τζένη από την αλλη. Συνομήλικοι, παίζαμε μαζί, πήγαμε μαζί σχολείο και βλεπόμαστε ακόμα. Το δικό μου πρώτο σπίτι ήταν ένα διαμέρισμα στο Μαρούσι. 120 τμ., δεν θυμάμαι γείτονες, θυμάμαι μόνο πόσο ερωτευμένη ήμουν τότε.
Η πιο τρελή αθηναϊκή ιστορία που έχεις ζήσει…
Βράδυ καλοκαιριού, αργά, ψάχνω το αυτοκίνητό μου και μου την έπεσαν δύο μεθυσμένοι. Μου έσκισαν το φόρεμα και διέσχισα ένα τμήμα της Λεωφόρου Αλεξάνδρας με τα εσώρουχα και ψηλά το κεφάλι. Νόμιζα πως έτσι θα γίνω λιγότερο ορατή και μάλλον είχα δίκιο.
Ο αγαπημένος σου αθηναϊκός ήχος/θόρυβος;
Οι μουσικές που ακούγονται από τα μπαρ και τις ταβέρνες όταν περπατάω βράδυ στο κέντρο.
Ποιος ήταν ο καλύτερος δήμαρχος στα χρόνια που ζεις στην Αθήνα;
Ο Αβραμόπουλος γιατί ήταν αστείος ο τρόπος με τον οποίο δεν έβλεπε την πόλη. Μια πόλη γριά σε αναπηρικό καροτσάκι προσπαθούσε να τη στολίσει με ψιμύθια. Είχε κάτι το απελπιστικό αυτό και ταυτόχρονα πολύ αστείο. Δεν θυμάμαι καλό δήμαρχο. Η διαχείριση της μιζέριας μοιάζει να είναι το καλύτερο που έχει κάνει κανείς.
Ποια ήταν η καλύτερη περίοδος της ζωής σου στην Αθήνα;
Το 2000-2005 που έμενα στην Πλάκα. Αισθανόμουν σα να είχα όλα τα προνόμια ενός τουρίστα, και σαν έξτρα μπόνους δούλευα σε μια δουλειά που μου άρεσε πολύ.
Ποιο είναι το καλύτερο μέρος για να απομονώνεσαι;
Ο Εθνικός Κήπος και η ρεματιά στο Χαλάνδρι.
Πού ζεις τώρα;
Τώρα για μένα η Αθήνα έχει κάτι από τράνζιτ. Είναι μια περίοδος επαναπροσδιορισμού κι έτσι στ’ αλήθεια δεν μένω πουθενά. Υπάρχει το πατρικό μου, μια μονοκατοικία στο Χαλάνδρι που το αισθάνομαι κάπως σαν πυρηνικό καταφύγιο, αλλά μένω και αλλού κι επίσης φεύγω πολύ συχνά.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου εστιατόριο στην Αθήνα;
Σταθερά η Ράτκα και το κεμπαπτζίδικο του Θανάση στο Μοναστηράκι. Και το Funky Gourmet που είναι ταυτόχρονα σαν να συμμετέχεις σε δείπνο, σε περφόρμανς και σε διανοητικό παιχνίδι.
Ο μεγαλύτερος αθηναϊκός φόβος σου;
Ότι ποτέ δεν θα καταφέρω να ξεφύγω από αυτή την πόλη. Ότι πάντα θα με κρατάει καθηλωμένη εδώ.
Σε ποιες πόλεις του εξωτερικού έχεις ζήσει;Ένα μειονέκτημα και ένα πλεονέκτημά τους σε σχέση με την Αθήνα;
1) Στη Γενεύη. Πλεονέκτημα η τάξη. Μειονέκτημα η τάξη. Πλεονέκτημα το ότι βρίσκεται σε ένα σημείο από το οποίο μπορείς να φύγεις εύκολα και να βρεθείς σε μια άλλη πόλη. Μειονέκτημα, ότι δεν θέλεις να μένεις για μεγάλα διαστήματα εκεί.
2) Στο Χονγκ Κονγκ. Πλεονέκτημα ο διάχυτος εξωτισμός σε μια μητρόπολη του κόσμου. Μειονέκτημα, κανείς δεν είναι κανενός. Και η τεράστια απόσταση, όλων των ειδών, ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς.
Το αγαπημένο σου αθηναϊκό βιβλιοπωλείο;
Ο Ευριπίδης στο Χαλάνδρι. Το αγαπώ γιατί πηγαίνω από παιδί και ως ενήλικη εκτιμώ τον τρόπο που συνεχώς εξελίσσεται και παραμένει ενημερωμένο, φιλικό και όμορφο.
Πού ήσουν τη βραδιά που η Εθνική κατέκτησε το EURO;
Στο μπάρ Εν Φλύα στο Χαλάνδρι με τους φίλους μου.
Ο αγαπημένος σου σταθμός μετρό;
Ο σταθμός του Συντάγματος. Αισθάνομαι ότι βρίσκομαι έμβρυο στην κοιλιά της πόλης.
Το αθηναϊκό πάρτι που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Το πάρτι για τα 5 χρόνια του Κλικ. Χορεύαμε όλη νύχτα με τον Τίτο Πουέντε να παίζει.
Σε έχουν συλλάβει ποτέ στην Αθήνα; (πού; πώς;)
Δεν με έχουν συλλάβει ποτέ. Είμαι πολύ χέστρα και δεν κάνω χοντρές παρανομίες αλλά βρίσκω και τους αστυνομικούς πολύ ανεκτικούς σε σχέση με τις χώρες τις δύσης όπου σίγουρα θα είχα συλληφθεί για αντίσταση κατά της αρχής τουλάχιστον μία φορά.
* Η Κ.Δ. είναι δημοσιογράφος - συγγραφέας. Το βιβλίο της «Βουτιά» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Τα απογεματινά ηλεκτρονικά πάρτι – θεσμός με την υπογραφή του Plissken Festival επιστρέφουν με μία σεζόν που θα μας δώσει ακόμα περισσότερα από όσα υπόσχεται.
Ανταποκρίσεις από μια πόλη που χορεύει ακόμα: Ίσως υπερβολή που περπατάω τόσο δρόμο τέτοια ώρα για να ακούσω τέκνο, αλλά το έχω ανάγκη να χτυπηθώ στο μπάπα μπούπα, που λέει και ο μπαμπάς μου.
Τι δουλειά έχει ένα τροπικό πτηνό στην Αθήνα; Ποια αποστολή ήρθε να εκπληρώσει; Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Έσω έτοιμη. Expect and respect the unexpected!
11°
