Ως ποιο σημείο φτάνει η δύναμη της θέλησης; Η ιστορία της Αναστασίας Καραμπουρνιώτη είναι ο θρίαμβος της στοχοπροσήλωσης. Γύρω στα είκοσί της ήρθε σε επαφή με τον χώρο του τσίρκου, τον ερωτεύτηκε αμετάκλητα και άρχισε να εκπαιδεύεται και να γυμνάζεται χωρίς οίκτο. Μέσα σε λίγα χρόνια πέρασε από τρεις κορυφαίες σχολές, στη Μαδρίτη, στη Μόσχα και στη Στοκχόλμη, ενώ για τις απαιτήσεις της δουλειάς της έχει ζήσει σε επτά χώρες και έχει κάνει περί τις δεκαπέντε μετακομίσεις. Η αδρεναλίνη κάνει τον κόσμο της να γυρίζει. Το φλερτ με τον κίνδυνο είναι ο τρόπος της να ισορροπεί και να διατηρεί την εσωτερική της γαλήνη.
Από το CARAMPA της Ισπανίας και το ρωσικό National Circus School of Moscow έως το University of Dance and Circus (DOCH) της Σουηδίας, η Αναστασία Καραμπουρνιώτη εξειδικεύτηκε σε τεχνικές cloud swing, fixed aerial apparatus, flyer for acrobatics, (περίπου αμετάφραστοι όροι οι οποίοι σε χαλαρή ερμηνεία αποδίδονται ως αιωρούμενο σχοινί, εναέρια περφόρμανς χωρίς αιώρηση, κορυφή σε ακροβατικό ζευγάρι), και σύντομα βρέθηκε να εργάζεται σε θέατρα, διεθνή φεστιβάλ, γκαλά, τσίρκο, dinner shows. Συμμετείχε σε απονομή βραβείων Νόμπελ, σε Cirque Dreams του Σαν Φρανσίσκο, σε αυστραλιανές κρουαζιέρες, σε ευρωπαϊκές τηλεοπτικές εκπομπές, σε πίστες του Νίκου Βέρτη. Η νεαρή ακροβάτρια τσίρκου είναι ουράνιο πλάσμα ασφαλώς. Αλλά κυρίως είναι μια θεληματική γοητευτική γυναίκα που δίνει, παίρνει, μαθαίνει και κερδίζει μέσα από το αντικείμενο που αγαπά. Πετάει; Πετάει! Να πώς το κατορθώνει.
Τι πήγαινε στραβά με εσένα; Δεν μπορεί να έλεγες ότι θα δουλέψεις στο τσίρκο από μικρή!
Όχι, δεν είχα κάτι τέτοιο στο μυαλό μου. Μικρή ήθελα να γίνω πλαστικός χειρούργος καρδιάς, όταν συνειδητοποίησα ότι απλά αυτό δεν υπάρχει, το άλλαξα σε φωτογράφος του National Geographic. Σκαρφάλωνα σε δέντρα και σκάρωνα συνέχεια περιπέτειες με τους φίλους μου. Θυμάμαι ότι ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια το καλοκαίρι ήταν να μαζεύω μπαμπούρια στο κουβαδάκι, και να τα βάζω να κάνουν αγώνες δρόμου… Μια τρέλα απο μικρή την είχα!
Γιατί τόσες πολλές σπουδές; Έχω δει βιογραφικά αρχαιολόγων με λιγότερους ακαδημαϊκούς σταθμούς.
Έμαθα για το τσίρκο σχετικά μεγάλη, στα 20 μου. Καταλαβαίνοντας πως αυτό είναι ακριβώς που θέλω να κάνω, μπήκα με τα μούτρα μέσα βάζοντας πολύ υψηλούς στόχους. Τελείωσα την πρώτη μου σχολή στην Ισπανία, την CARAMPA στη Μαδρίτη, η οποία με έφερε σε πρώτη επαφή με το χώρο του τσίρκου. Για να φτάσω όμως σε υψηλό επίπεδο ήξερα πως χρειαζόμουν χρόνια σκληρής δουλειάς και αυτό μόνη μου δε μπορούσα να το κατορθώσω, χρειαζόμουν δάσκαλο πάνω από το κεφάλι μου ειδικευμένο ακριβώς σε αυτό που ήθελα να μάθω. Αυτοί είναι πολύ λίγοι και το κάθε ιδιαίτερο κοστίζει ακριβά. Ο μόνος τρόπος ήταν να πάρω υποτροφία σε ανώτατη πανεπιστημιακή σχολή για να έχω τη δυνατότητα να δουλεύω καθημερινά και επί χρόνια με τον δάσκαλό μου. Για να μπορέσω λοιπόν να μπω στο πανεπιστήμιο, γιατί με οντισιόν μπαίνεις και ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, πήγα για προετοιμασία στην Κρατική Σχολή Τσίρκου της Μόσχας, που ήξερα πως είναι σκληροπυρηνική. Έγινα Σαολίν για έναν χρόνο και τελικά κατάφερα να μπω στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης. Χωρίς αυτές τις σπουδές, δεν θα είχα την δυνατότητα να δουλεύω παγκόσμια, στόχος στον οποίο εξαρχής αποσκοπούσα.
Είναι τέχνη; Είναι αθλητισμός; Υπερισχύει η επίδοση ή η ερμηνεία όταν είσαι εκεί ψηλά;
Είναι ένα πάντρεμα και των δύο. Η τεχνική σου δίνει την ελευθερία να ερμηνεύσεις. Εσύ μετά επιλέγεις τι θα υπερισχύσει, ανάλογα με αυτό που θέλεις να δώσεις στο κοινό και τις απαιτήσεις της κάθε παράστασης.
Καθένας δίνει τον αγώνα του για να εξασφαλίσει οικονομική και συναισθηματική υποστήριξη στους στόχους του. Πόσο δύσκολο στάθηκε για εσένα να πείσεις τους οικείους σου να σταθούν στο πλευρό σου;
Υπήρξα πολύ τυχερή, οι γονείς μου ήταν δίπλα μου από την αρχή. Είναι και οι δύο προπονητές ενόργανης γυμναστικής, και παρότι το αντικείμενο δεν είναι το ίδιο με αυτό που κάνω, έχει πολλά κοινά σημεία, επομένως με καταλαβαίνουν απόλυτα. Ξαφνιάστηκαν όταν τους είπα ότι ήθελα να γίνω ακροβάτης τσίρκου, δεν το ακούς και συχνά. Όμως με πίστεψαν, με βοήθησαν και οικονομικά και ψυχολογικά τα πρώτα χρόνια που το χρειαζόμουν. Ήταν και είναι πολύτιμη για εμένα η υποστήριξή τους μέχρι και σήμερα, δεν ξέρω αν χωρίς αυτούς θα μπορούσα να ανταπεξέλθω.
Υπάρχουν ματαιώσεις στη δουλειά σου; Αναδουλειές, αποτυχίες, ασφυκτική πίεση από τον ανταγωνισμό; Πώς αντιπαρέρχεσαι;
Ναι, υπάρχουν όλα αυτά που είπες. Ακόμη μαθαίνω πώς να διαχειρίζομαι τέτοιες καταστάσεις. Ποτέ δεν είμαι σίγουρη, πάντα υπάρχει ρίσκο, γιατί τις περισσότερες φορές πάω σε νέο κράτος, με καινούργιους καλλιτέχνες, καινούργιο σκηνοθέτη, δεν ξέρω ακριβώς τι με περιμένει. Γι’ αυτό και ζητάω συμβόλαιο με τα δικαιώματα μου πριν πάω οπουδήποτε, και παίρνω πληροφορίες από συναδέλφους. Ανταγωνισμός υπάρχει παντού, δεν έχω νιώσει ασφυκτικά πιεσμένη από αυτό. Αγαπάω το αντικείμενό μου, προσπαθώ να το κάνω όσο καλύτερα μπορώ και δεν μπαίνω σε τέτοια τριπάκια. Κατά την διάρκεια των κενών μεταξύ παραστάσεων, που μπορεί να είναι από τρίμηνα μέχρι και εξάμηνα, πειραματίζομαι με νέα καλλιτεχνικά και ακροβατικά στοιχεία, καθώς επίσης διδάσκω και κάνω σεμινάρια.
Είναι σέξι η δουλειά σου; Υπάρχει κίνδυνος. Προκαλεί δέος;
Πιστεύω πως σέξι είναι οτιδήποτε τολμηρό, οπότε ναι, είναι σέξι η δουλειά μου βλέποντάς το έτσι. Ο θεατής βλέπει κάτι εξωπραγματικό, ανθρώπους να κάνουν πράγματα εντυπωσιακά, που τα θεωρεί αφύσικα. Αυτός είναι και ο σκοπός άλλωστε, να ταξιδέψει τους θεατές σε έναν κόσμο τελείως διαφορετικό από αυτόν που ζει, κάπου όπου όλα φαντάζουν δυνατά. Και αυτό από μόνο του προκαλεί δέος. Ο κίνδυνος υπάρχει παντού. Το θέμα της ασφάλειας των ακροβατών, στο χώρο του τσίρκου, είναι ένα ολόκληρο ξεχωριστό κεφάλαιο και χωρίς την 100% εξασφάλιση των κατάλληλων συνθηκών δε γίνεται παράσταση.
Πώς νιώθεις εκεί πάνω; Υπάρχει αλληλεπίδραση με το κοινό ή είσαι μόνη στα ψηλά;
Είναι αρκετά μοναχικό, συνήθως είμαι μόνη στα ψηλά. Ακούω ουρλιαχτά, χειροκροτήματα, νιώθω το vibe τους αλλά δεν έχω άμεση επικοινωνία , δεν μπορώ να δω τα μάτια τους, μου λείπει αυτό. Οι φορές που ήμουν χαμηλά και κοντά στο κοινό είναι οι αγαπημένες μου. Το πώς νιώθω όταν είμαι στο σχοινί είναι σχετικό. Εξαρτάται από το project στο οποίο συμμετέχω, από το πόσες φορές έχω παίξει το συγκεκριμένο show, από το ίδιο το κοινό, είναι πολλοί οι παράγοντες. Υπάρχουν φορές που λειτουργώ μηχανικά και άλλες που ανατριχιάζω από συγκίνηση. Ανεξάρτητα από τα όσα ανέφερα, από το σχοινί κατεβαίνω πάντα με μια αίσθηση ευφορίας που μου την προκαλεί η αδρεναλίνη.
Τι τρως; Είναι απαραίτητο να είσαι ελαφριά για να πετάξεις; Στερείσαι φαγητό;
Τρώω αλλά προσέχω, έχω κάνει στενή φίλη την ζυγαριά. Ξέρω σε ποια κιλά νιώθω καλά και προσπαθώ να μένω σε αυτά. Θα μπορούσα και να μην προσέχω, αλλά διαφορετικά τραυματίζομαι και μετά δυσκολεύομαι να βγάλω τις ασκήσεις μου. Έχω μάθει πώς να το χειρίζομαι ώστε να μην στερούμαι τίποτα, έχει γίνει τρόπος ζωής μου.
Είναι καθημερινή η προπονητική ρουτίνα σου; Τι περιλαμβάνει;
Έχω μία σταθερή ρουτίνα προπόνησης, δουλεύω την τεχνική μου 4 με 5 φορές την εβδομάδα, σε συγκεκριμένα πράγματα, το χωρίζω στα δυναμικά και στις πιρουέτες. Στο τέλος κάθε προπόνησης περνάω το act μου μια φορά και τέλος κάνω ασκήσεις ενδυνάμωσης στο έδαφος.
Τι σημαίνει μια performance σε επίπεδο προετοιμασίας, οργάνωσης, σχεδιασμού;
Γενικά προσπαθώ να είμαι έτοιμη για οποιαδήποτε δουλειά προκύψει και για το λόγο αυτό σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς διατηρώ ένα σταθερό επίπεδο επίδοσης. Λίγο πριν φύγω για παραστάσεις, ανεβάζω αυτό το επίπεδο στο 100% προσαρμόζοντάς το στις απαιτήσεις της δουλειάς μου.
Πόσες φορές εμφανίζεσαι κάθε χρόνο;
Διαφέρει πολύ η μία σεζόν από την άλλη. Υπήρξε χρονιά με 20 εμφανίσεις, φέτος έφτασα τις 180.
Είναι νομαδικός ο τρόπος ζωής σου; Στεριώνεις σε ένα μέρος; Καλό ή κακό;
Ναι, είναι όπου γης και πατρίς. Είμαι με μια βαλίτσα στο χέρι. Σαν άτομο είμαι πολύ ευπροσάρμοστη και αυτό το χαρακτηριστικό μου με έχει βοηθήσει πολύ. Στο μυαλό μου ο κόσμος έχει γίνει πολύ μικρός, έχω καλούς φίλους καλούς σε διάφορα μέρη του πλανήτη. Το κακό είναι ότι δε ζω κοντά τους, πάντα κάποιος θα μου λείπει. Όμως όλο αυτό έχει κάνει την ζωή μου ρομαντική, μου αρέσει αυτό. Και ας είναι καλά το facebook για την επικοινωνία! Έxω ζήσει σε 7 διαφορετικές χώρες και έχω κάνει πάνω από 15 μετακομίσεις. Θα ήθελα πολύ να έχω κάπου το σπίτι μου, μια βάση, είναι πλέον σημαντικό για μένα να φεύγω για δουλειά αλλά να επιστρέφω πάντα εκεί.
Eίναι καλοπληρωμένη η δουλειά σου; Δεδομένου ότι δεν εξασκείς ένα επάγγελμα στο οποίο αρκεί να είσαι εκεί. Πρέπει κάθε φορά να δίνεις το κάτι παραπάνω.
Ναι είναι καλοπληρωμένη δουλειά, και για τα όσα ανέφερες αλλά και γιατί το αντικείμενο που έχω επιλέξει το εξασκούμε λίγοι στον κόσμο. Αλλά από την άλλη, αυτή η δουλειά δεν πληρώνεται…
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Φοβάμαι γενικά οτιδήποτε δεν ελέγχω απόλυτα.
…και ποια η μεγαλύτερη επιτυχία που μπορείς να γευτείς;
Επιτυχία για μένα είναι να τα έχω όλα σε ένα μέρος, σε μία πόλη. Τη δουλειά μου, τον σύντροφό μου, την οικογένειά μου και τους φίλους μου.
Τι εύχεσαι για το μέλλον;
Τη δημιουργία μιας ομάδας με σπουδαίους καλλιτέχνες φίλους μου, που να εκφράζει την δική μου ματιά στον χώρο του contemporary circus.
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
17°
