Λήδα Καρανικολού

Δύο λόγοι που σας έκαναν να διαλέξετε αυτή τη γειτονιά; 

Το πρώτο σπίτι μου στο κέντρο ήταν στην οδό Κλεομένους. Λίγα χρόνια αφότου έφυγα από τη γειτονιά, επέστρεψα και πάλι. Αυτή τη φορά ως συνεργάτης στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Γιατί το Κολωνάκι είναι ατέλειωτες βόλτες. Βουκουρεστίου και Πινδάρου. Ομήρου με το πανέμορφο κτίριο της ΚΣΟΤ. Περιφερειακός Λυκαβηττού. Δεινοκράτους και ονειρεμένη Δημοχάρους. Σίνα και Δαφνομήλη. Σκαλιά, ανηφοριές, παρκάκια, γκαλερί, καφέ, φασαρία, νερατζιές, μαγαζιά, κι άλλα σκαλιά, ο Κωνσταντίνος Τζούμας να σου λέει καλημέρα, αυτοί που θες (και δε θες) να δεις… Είναι η Αθηναία και η Δεξαμενή. Η ανάλυση της ταινίας στα παγκάκια της πλατείας μετά. Οι καδραρισμένες φέτες ουρανού μαζί με Ακρόπολη που ανοίγονται στους κάθετους δρόμους, καθώς περπατάς στην Αναγνωστοπούλου ή στη Φωκυλίδου. Είναι οι αξέχαστες βραδιές με Mobby, Radiohead, Dandy Warhol και Massive Attack στον Λυκαβηττό. Είναι οι τουρίστες που ανεβαίνουν καταϊδρωμένοι τα σκαλιά ρωτώντας αν είναι μακριά ακόμη το τελεφερίκ... Το ψιλικατζίδικο της Κλεομένους. Η ανάμνηση του Λευτέρη Βογιατζή να παρκάρει απέναντι. Η λαϊκή της Ξενοκράτους. Η ταβέρνα του Φιλίππου. 

Τι αγαπάτε πιο πολύ στο δρόμο που δουλεύετε και γιατί; 

Το Μέγαρο Σταθάτου (στο οποίο και δουλεύω), κτίριο στολίδι που έχτισε ο Ερνέστο Τσίλλερ το 1895 με το μπαλκόνι του κρεμασμένο πάνω στη Βασιλίσσης Σοφίας.  Και ποιος δεν έχει περάσει κάτω από αυτό μπαλκόνι: Άνγκελα Μέρκελ, Βλαντιμίρ Πούτιν –με τη μεγαλύτερη συνοδεία–, Φρανσουά Ολάντ. Η αποστολή του Ομπάμα μόνο μας ξέφυγε καθώς έστριψε στην Ηρώδου Αττικού ανεβαίνοντας από το Σύνταγμα. Είναι οι επισκέπτες του Μουσείου, καλοβαλμένες κυρίες, τουρίστες, παιδιά, πολλά παιδιά, ανήσυχα ζευγαράκια, φίλοι και γνωστοί, φιλότεχνοι, φοιτητές, κουλτουριάρηδες και μη, που πηγαινοέρχονται αχόρταγα μεταξύ Μεγάρου Σταθάτου και Νοεφύτου Δούκα για να ανακαλύψουν και το τελευταίο έργο τέχνης. Kαι βέβαια, όλοι αυτοί που φτάνοντας μας ρωτούν διστακτικά αν είναι αυτό το Μουσείο Μπενάκη... (ευτυχώς μαθαίνουμε ότι το ίδιο συμβαίνει και αντίστροφα)

Μια «κρυφή γωνιά» στο Κολωνάκι; 

Πιο κρυφή γωνιά από το Cycladic Caf υπάρχει; Eκεί που δεν το περιμένεις, ανοίγεται μια όαση από φως και πράσινο στην καρδιά του κτιρίου, χάρη στην αρχιτεκτονική παρέμβαση του Στέλιου Κόη. Όλους μπορείς να τους βρεις εδώ... Πολύ διακριτικά και ήσυχα, το caf φυλάει επτασφράγιστα μυστικά από prive συναντήσεις, επιχειρηματικές συμφωνίες, καλλιτεχνικά project εν τη γενέσει τους, φοιτητικές εργασίες, δημοσιογραφικές συνεντεύξεις, φλερτ και τόσα άλλα. Όσο για τις γεύσεις της Begnis Catering, μάλλον δεν υπάρχει μεγαλύτερη φαν. 

Τι δεν βρίσκετε στο Κολωνάκι;

Δεν βρίσκεις ωραίες πλατείες. Ακόμη θυμάμαι όταν οι γονείς μου με έφεραν για πρώτη φορά στην περιβόητη πλατεία Κολωνακίου, πόσο είχα απογοητευτεί.

Αν το Κολωνάκι ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν; 

«Τhere is a light that never goes out» των Smiths. Όσο και αν φθίνει περιστασιακά, ποτέ δεν θα χάσει τη λάμψη και τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα του.