Ζω στο Κολωνάκι, στους πρόποδες του Λυκαβηττού. Προηγουμένως έμενα λίγο πιο κάτω, μπροστά σε ένα πολύ ωραίο πάρκο ακριβώς πάνω από το εστιατόριο L’ Abreuvoir. Είναι εκείνο το κομμάτι του Κολωνακίου, από την Ξενοκράτους και πάνω, που έχει τα εξής θετικά: την αίσθηση της γειτονιάς, ό,τι μπορεί να χρειαστείς από μαγαζιά, μια πολύ ωραία λαϊκή, έχει πολλούς φίλους και γνωστούς που μένουν εδώ, τον Λυκαβηττό σε απόσταση αναπνοής, στον οποίο μπορείς να περπατάς, κι επίσης το κέντρο της Αθήνας βρίσκεται δέκα λεπτά με τα πόδια. Έχεις μια αίσθηση ησυχίας, χωρίς τη φασαρία που έχουν άλλες περιοχές του κέντρου όπου θα μου άρεσε επίσης να μένω, όπως η Πλατεία Καρύτση ή το Σύνταγμα. Οι δρόμοι πάνω από την Ξενοκράτους, εκεί που είναι και το τελεφερίκ, έχουν μια αίσθηση Hollywood Hills. Είναι πολύ ωραία να μένεις στο «σκούφο» της Αθήνας.
Ποια είναι η αγαπημένη σας βόλτα;
Μου αρέσει πολύ να πηγαίνω στο Ζόναρς. Είναι σε απόσταση αναπνοής και από το θέατρο (Αθηνών). Έχουν καταφέρει, νομίζω, να το φτιάξουν με έναν τρόπο που να δίνει την αίσθηση ότι είναι πολλά χρόνια έτσι. Επίσης πολύ ωραίο είναι το Black Duck στην πλατεία Καρύτση, και το καφέ του Νομισματικού Μουσείου. Μου αρέσει επίσης να περνάω χρόνο στα Bar de Theatre και City Bistro, στη στοά Σπυρομήλιου, στο City Link. Και βέβαια το περίφημο Daily, πολύ κοντά στο σπίτι μου, στην Ξενοκράτους. Έχει την αίσθηση της γειτονιάς, συχνά την άνοιξη ή το καλοκαίρι όταν έχει αγώνα βγάζουν μεγάλη τηλεόραση έξω. Εκεί κάνω πολλά ραντεβού μου.
Μια βραδιά που δεν θα ξεχάσετε ποτέ:
Όταν έμενα στο μικρό σπιτάκι πάνω απ’ το εστιατόριο L’ Abreuvoir. Την άνοιξη άνθιζαν οι μουριές και ενώ έμενα στον πρώτο όροφο, όταν έβγαινα στο μπαλκόνι ήταν σα να είμαι σε ένα κατάφυτο πάρκο. Από την άνοιξη και μετά έβγαινα και χαιρετούσα διάφορους φίλους ή γνωστούς που κάποιες φορές κάθονταν στον κήπο του και έτρωγαν. Μια μέρα κατέβηκα το μεσημέρι, όπως ήμουν, με τις σαγιονάρες. Ήταν εκεί μια μεγάλη παρέα, ο φίλος μου ο Χρήστος ο Χωμενίδης και διάφοροι άλλοι, καμιά δεκαριά άτομα. Όταν κατέβηκα ήταν περίπου 2 το μεσημέρι. Σηκωθήκαμε από το τραπέζι στις 3 το πρωί. Ήταν μια πολύ γλυκιά μέρα, και νύχτα, αρχές Ιουνίου. Είχε μια αναπάντεχη αίσθηση ελευθερίας.
*Ο Κ. Μ. είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης. Φέτος, για δεύτερη χρονιά, πρωταγωνιστεί και σκηνοθετεί στο «Θεό της Σφαγής», στο θέατρο Αθηνών. Σκηνοθετεί επίσης τις παραστάσεις: «Αύγουστος» στο θέατρο Χορν, «Για όνομα» στο θέατρο Αλίκη και «Δεύτερη Φωνή» στο θέατρο Αποθήκη.
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
4°
